Share
บทที่ 224 ผู้รับที่ไม่ถูกต้อง
Related chapter
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 225 ตราบใดที่คุณชอบ
บอสลีย์สะดุ้งนี่…ฟังดูไม่ใช่เรื่องดีเลย!เป็นไปได้ไหมที่เนลล์ไม่จะชอบดอกกุหลาบสีแดง?“ช่วงที่ผ่านมาคุณทำงานหนักเกินไปผมก็เลยส่งของขวัญให้คุณ อาจจะทำให้คุณอารมณ์ดีขึ้น!” เขาอธิบายอย่างรวดเร็วเนลล์ยิ้มอย่างประชดประชัน “แล้วทำไมคุณไม่มาด้วยตัวเองล่ะ?”ชายคนนั้นดีใจมากที่ได้ยินแบบนั้น"จริง ๆ อะ? ไปได้เหรอ?"เนลล์กัดฟันแน่นจากนั้นเธอก็ตบหน้าผากตัวเองและไม่ตอบอะไรเธอนี่นะ…ปากนี้มันโง่จริงๆ!เธอไออย่างแห้ง ๆ ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุย “เอาล่ะฉันได้ดอกไม้จากคุณแล้ว พวกมันสวยงามมาก ฉันชอบมาก”อืม เธอต้องแสดงความขอบคุณซะหน่อยในความเป็นจริงสองสามวินาทีแรกเมื่อเห็นดอกไม้เธอรู้สึกดีใจ เธอคิดว่าพวกเขากำลังได้สิ่งที่พวกเขาต้องการตลอด อย่างไรก็ตามเธอไม่อยากคิดให้เสียเวลาและมันก็รู้สึกอึดอัดที่จะมอบสิ่งนี้ให้กับคนอื่น ๆอย่างไรก็ตาม เธอคิดว่าเธอไม่ควรเนรคุณเมื่อนึกถึงคำพูด และความตั้งใจบนการ์ดของผู้ชายคนนั้นหรือชายคนนั้นอาจจะผิดหวังกิดเดียนดีใจกับคำพูดของเธอมาก“ตราบใดที่คุณชอบมัน บอกให้ผมรู้ ว่าคุณชอบอะไรอีกแล้วผมจะส่งให้คุณทันที”เนลล์รีบขัดจังหวะชายคนนั้น “เดี๋ยวก่อน ครั้งน
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 226 การโต้เถียง
"พอแล้ว คุณคิดว่าผมไม่รู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่? คุณได้รับทุกอย่างไปจากเนลล์ตั้งแต่ยังเด็ก“ตอนนี้คุณอิจฉาเพราะเธอมีชีวิตที่ดีกว่าคุณและคุณคิดว่าคุณสามารถใช้ประโยชน์จากผมได้เหรอ? เซลีนคุณเสียสติจากการถ่ายทำภาพยนตร์เหรอ? คุณคิดว่ามอร์ตันคืออะไร? ตู้เอทีเอ็มที่คุณสามารถใช้ในการแสดงของคุณได้ใช่ไหม?”เซลีนไม่คาดคิดว่าเจสันจะพูดอะไรที่รุนแรงขนาดนี้ ดังนั้นเธอจึงนั่งอยู่ที่นั่นด้วยความไม่เชื่อในขณะที่มือที่ถือโทรศัพท์ของเธอสั่นจากความโกรธ“เจสัน มอร์ตัน! จิตสำนึกของคุณอยู่ที่ไหน?! ทำไมคุณถึงยอมแต่งงานกับฉัน? ฉันไม่ได้มีส่วนร่วมในความสัมพันธ์นี้กับคุณตลอดหลายปีที่ผ่านมาเลยเหรอ? ถ้าไม่ใช่เพราะคุณฉันคงไม่ต้องเสียใจกับเรื่องนั้นทั้งหมดนี้หรอก!“ตอนนี้คุณทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง? คุณบอกว่าคุณจะรักฉันคุณจะดูแลฉันอย่างดีไปตลอดชีวิต ในความเป็นจริงคุณเป็นคนที่หลอกให้ฉันกระโดดในหลุมนี้!!“เจสัน มอร์ตัน! ฉันเชื่อว่าฉันไม่เคยทำอะไรผิดเพื่อทำให้คุณอับอาย แต่คุณล่ะ? ฉันโอเคกับอารมณ์ที่ขึ้น ๆ ลง ๆ ของคุณในบางครั้ง แต่ทั้งหมดที่ฉันขอจากคุณเป็นเพียงของขวัญและนี่คือสิ่งที่คุณตอบกลับมาเหรอ? คุณเสียใจกับการแ
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 227 เขามาเพื่อเธอ
เนื่องจากความสัมพันธ์ของเธอกับเจสันแย่ลงถึงจุดเยือกแข็ง จึงเป็นการดีกว่าที่พวกเขาจะให้พื้นที่ซึ่งกันและกันในตอนนี้ยังเป็นการป้องกันไม่ให้พวกเขาทะเลาะกันต่อหน้าสาธารณชนอีกด้วยแม้จะคิดอย่างนั้นเซลีนก็ค่อนข้างผิดหวังเมื่อเธอรู้ว่าเขาจะไม่มางานท้ายที่สุดเธอบอกให้แองเจิลโทรหาเจสัน โดยบอกเป็นว่าเธอยินดีที่จะถอยหลังก่อน เจสันเป็นคนฉลาดดังนั้นเขาควรจะได้รับคำใบ้แต่น่าเสียดายที่เขาตัดสินใจที่จะไม่มานี่คงหมายความว่าเขายังไม่พร้อมที่จะยอมรับคำขอโทษจากเธอ หรือว่าเขายังโกรธเธออยู่ด้วยเหตุนี้เธอจึงยิ้มเยาะเย้ยตัวเอง ทำให้ความผิดหวังในใจของเธอเพิ่มมากขึ้น“พี่เซลีน!”จากนั้นเสียงที่น่าประหลาดใจก็ดังเข้าหูของเธอเธอเงยหน้าขึ้นและเห็นหญิงสาวที่แต่งตัวสวยงามกำลังยกชุดแล้ววิ่งเข้าหาเธอเธอรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยและใช้เวลาพอสมควรในการจำหน้าของหญิงสาว“มีอา? หน้า ... หน้าของเธอ?”มีอาก้มหัวลงเล็กน้อยมองทุกคนรู้สึกผิด “พี่เซลีน อ๊ะ! อย่าเสียงดังมากสิ เมื่อไม่นานมานี้ฉันไปศัลยกรรมที่ต่างประเทศมา หน้าตาของฉันเป็นยังไงบ้างบอบบางและงดงาม? ฉันสวยไหม?”เซลีนพูดไม่ออกขณะที่เธอจ้องไปที่ดวงตากลมโต
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 228 สำหรับเธอผู้เดียว
ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเซลีนไม่เคยหยุดต่อสู้ และแย่งชิงสิ่งต่าง ๆ ไปจากผู้อื่นซึ่งทำให้เธอเพิกเฉยต่อสิ่งที่เธอต้องการจากก้นบึ้งของหัวใจตอนนี้ตาของเธอชัดเจนแล้ว เธอตระหนักดีแล้วว่าสิ่งที่เธอต้องการคือความรักของพี่เจเซลีนกำกระเป๋าสตางค์ของเธอแน่น แน่นจนข้อต่อเริ่มเปลี่ยนเป็นสีขาวและร่างกายของเธอก็เริ่มสั่นเนื่องจากอารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ ครั้งใหญ่ด้วยรอยยิ้มที่มีความสุขเจสันเดินเข้าไปใกล้เธอ เขาดูอบอุ่นและสดใส ภายใต้แสงไฟสลัวเขาดูเหมือนเจ้าชายที่มีเสน่ห์เขาอยู่ใกล้เธอมากขึ้นในแต่ละก้าวและเธอก็ได้กลิ่นโคโลญจน์ที่คุ้นเคยอยู่แล้วเธอเลือกโคโลญจน์ให้เขาและเขาใช้ทุกวันเพราะเธอชอบกลิ่นมันชื่อโคโลญจน์คือ ล็อคฮาร์ท นี่เป็นเพราะเธอต้องการล็อคหัวใจของเขาและทำให้เขาเป็นผู้ชายคนเดียวดังนั้นจึงไม่ใครยอมให้ใครพรากเขาไปในขณะนั้นอารมณ์ของ เซลีนเหมือนกับทะเลที่มีกระแสน้ำขึ้นมันแปรปรวนอย่างมากและเธอไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้เจสันเกือบจะอยู่ตรงหน้าเธอ เธอก็ปลื้มปิติมาก เธอก้าวไปข้างหน้าและกล่าวต้อนรับเขาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “พี่เจ…”อย่างไรก็ตามผู้ชายทุกคนมองมาที่เธอก่อนที่เขาจะหันไปมองเธอจากนั้นเจสัน
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 229 ฉันไม่ได้เกลียดคุณเลย
ครู่ต่อมาเจสันก้มหน้าลง และพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจว่า “เพราะว่าผมทรยศคุณ ผมทำร้ายคุณหลายอย่างและผมยังร่วมมือกับคนนอกเพื่อกลั่นแกล้งคุณ คุณยังเกลียดผมอยู่ไหม?”เนลล์เลิกคิ้ว'เขาแสดงความรู้สึกผิดด้วยการก้มหัวเหรอ?'เธอหัวเราะและยิ้ม “ไม่ฉันไม่ได้เกลียดคุณ”เจสันตกใจเล็กน้อย เขาเงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยความไม่อยากเชื่อพร้อมกับเบิกตากว้าง"ทำไม?"“เพราะความเกลียดหมายความว่า ฉันยังจำได้และฉันไม่อยากจำคนที่ไม่สำคัญสำหรับฉันเพราะว่าฉันเกลียดเขา”ด้วยเหตุนี้เธอจึงยกริมฝีปากขึ้นเป็นรอยยิ้ม และเดินจากไปโดยไม่หันกลับมามองเจสันยืนนิ่งในขณะที่เขามองดูภาพเงาของเธอที่ไม่อยู่ จิตใจของเขาตกใจมากราวกับว่าสายฟ้าฟาดใส่เขา เขาตกตะลึง'เธอพูดอะไร? ผมไม่มีความสำคัญกับชีวิตเธอ เธอเลยไม่เกลียดฉันเหรอ? ''ผมไม่สำคัญเหรอ?''ฮ่าฮ่าฮ่า! หกปีเธอทุ่มเทเวลาหกปีในความสัมพันธ์นี้ และเธอก็โยนมันทิ้งไปเหรอ? ''เธอพูดอย่างนั้น เพราะเธอไม่ต้องการ?''เธอพูดอย่างนั้น เพราะเธอไม่ชอบแล้วเหรอ?''เธอพูดอย่างนั้น เพราะผมไม่สำคัญอีกต่อไป?''ใครบอกว่าเธอถูก? อะไรทำให้เธอคิดว่าผมไม่สำคัญล่ะ? ''หกปีนั้นไม่ใช่ช่วงเวลา
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 230 ปรารถนาถึงความตาย
ในทางกลับกันเซลีนถูกบอดี้การ์ดส่งตัวกลับบ้านเมื่อสองวันก่อนโทมัสไปทำธุระ นอกจากคนรับใช้แล้วมีเพียง เซลีนและเจสันเท่านั้นที่อยู่บ้านพวกคนรับใช้ต่างตกอกตกใจเมื่อเซลีนถูกบอดี้การ์ดพากลับมาคนรับใช้ตามบอดี้การ์ดขึ้นไปและดูว่าเกิดอะไรขึ้น แต่บอดี้การ์ดกลับจ้องมองเธอบอดี้การ์ดที่แข็งแรงทั้งสองมองไปยังคนรับใช้และพูดอย่างดุว่า“นี่เป็นคำสั่งของคุณชาย คืนนี้คุณผู้หญิงต้องอยู่ในห้องของเธอ ไม่อนุญาตให้ใครปล่อยเธอออกมาหรือเยี่ยมเธอ เข้าใจไหม?"“ทำไม?”“ทำไมคุณถึงมีคำถาม? นี่เป็นคำสั่งของคุณชาย และเรากำลังทำตามคำสั่งดังนั้นอย่าถามในสิ่งที่คุณอยากรู้” จากนั้นบอดี้การ์ดก็เดินจากไปเสียงตะโกนและเสียงร้องของเซลีนดังออกมาจากในห้องและเธอก็เริ่มขว้างสิ่งของไปรอบ ๆคนรับใช้มองหน้ากันอย่างสับสน แต่ไม่กล้าพูดหรือทำอะไรเช้าวันที่สอง เจสันกลับมายังบ้านทันทีที่เขาเข้าไปในบ้านคนรับใช้มองเขาด้วยสายตาโหยหาราวกับว่าเขาเป็นผู้ช่วยชีวิตเขาถามอย่างเมินเฉยด้วยสีหน้านิ่งเฉย“คุณผู้หญิงอยู่ไหน?”“เธออยู่ชั้นบน เธอขว้างปาสิ่งของทั้งคืน เธอจะหยุดตอนประมาณตีห้า”เขายิ้มเล็กน้อยเมื่อใดก็ตามที่เซลีนไม่ม
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 231 ได้โปรดช่วยเธอ
“คุณยังไม่ได้คืนเงินที่ผมเสียไปกลับคืนมาทำไมผมต้องโง่หย่ากับคุณ? เด็กโง่”เสียงของเขาฟังดูไม่ได้เอาจริงเอาจัง ทว่ากลับทำให้เซลีนรู้สึกหนาวสั่นไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตามคำพูดของเขาฟังดูรู้สึกเหมือนอสรพิษที่กำลังคืบคลานขึ้นมาบนหลังและลำคอของเธออย่างเชื่องช้า ในช่วงเวลาต่อมาราวกับว่ามันจะฉกเธอเธอตกใจมาก เธอรู้สึกได้ว่านิ้วของเขาเลื่อนลงมาตามใบหน้าของเธอ และเคลื่อนเข้าหาริมฝีปาก เธอจึงยกมือขึ้นผลักมันออกไป“ไอ้สารเลว!” เธอด่า“ฮ่าฮ่า!” เจสันหัวเราะเบา ๆ “ถ้าผมเป็นไอ้สารเลว คุณก็เป็นเมียของไอ้สารเลว รู้สึกยังไงบ้างล่ะที่อยู่กับไอ้สารเลว กลัวไหม?”เซลีพยายามเป็นอย่างมากที่จะสงบสติอารมณ์ เช่นนั้นเธอจึงยิ้มเยาะให้เขาแทน “ฉันสามารถเล่นเป็นสามีภรรยากับคุณได้ แต่ฉันขอเตือนคุณให้อยู่ให้ห่างจากฉัน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป อย่าได้มาแตะต้องฉันอีก”จากนั้นเธอก็ลุกขึ้น และมุ่งหน้าไปที่ห้องน้ำเจสันลุกขึ้นยืนพร้อมกับยกยิ้ม เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กออกมา และเช็ดที่นิ้วที่สัมผัสกับเซลีนก่อนหน้านี้ก่อนที่เขาจะโยนมันทิ้งลงในถังขยะ“แม่บ้าน! จัดห้องคุณผู้หญิงให้เป็นระเบียบ และซื้ออะไรก็ตามที่เธอต้อง
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 232 เธอถูกลักพาตัว
กลิ่นหอมแปลก ๆ อบอวลไปทั่วอากาศ เมื่อเข้าไปเธอไม่ได้ใส่ใจกับกลิ่นนั้นนัก เพราะในตอนนั้นมันยังไม่แรงเท่าไร อย่างไรก็ตามเมื่อเวลาผ่านไปมันก็ชัดเจนและฉุนมากขึ้นเธอบังคับให้ตัวเองเอื้อมมือไปหาประตูแต่ก็ไม่สามารถรวบรวมแรงมากพอที่จะเปิดประตูออกไปได้ เธอพยายามกรีดร้องแต่เธอรู้สึกเหมือนคำพูดของเธอจะติดอยู่ที่ลำคออย่างช้า ๆ เธอเริ่มรู้สึกเวียนหัวและดวงตาของเธอหนักขึ้นเรื่อย ๆ ในช่วงเวลาสุดท้าย ก่อนที่เธอจะสลบไป เธอเห็นคนขับถอดหน้ากากของเขาออกและมองกลับมาหาเธอด้วยรอยยิ้มที่น่ากลัว “คุณ... คุณคือ...”...เนลล์ไม่รู้ว่าเธอสลบไปนานแค่ไหนอย่างไรก็ตามเธอตื่นขึ้นมาด้วยอาการหนาวสั่นทั่วทั้งร่างของเธอเธอลืมตาที่พร่ามัวและสิ่งที่แรกที่เธอเห็นคือห้องผ่าตัดที่สร้างขึ้นด้วยปูนอย่างหยาบ ผนังสีเทาทึบและเย็น ที่เหนือศีรษะของเธอคือโคมไฟสีขาวที่แสงของมันสว่างจ้ามากจนทำให้ดวงตาของเธอระคายเคือง“ฉันอยู่ที่ไหน?”เมื่อเธอฟื้นคืนสติเธอจำได้ว่าเธอเรียกรถและนั่งไปที่ร้านเครื่องปั้นดินเผาและได้กลิ่นบางอย่างบนรถ หลังจากนั้นเธอก็สลบไปและจำอะไรไม่ได้เลยเธอถูกขังเอาไว้ เมื่อมองไปรอบ ๆ เธอเห็นเสาแก้วสองแถวท
Latest chapter
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1087 บทส่งท้าย (ตอนจบ)
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1086 แม่ทูนหัวอยู่นี่แล้ว
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1085 พาเธอไปเอง
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1084 เจมและมูน
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1083 เขารู้สึกผิด
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1082 ผ่าตัดประสบความสำเร็จ
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1081 คลอดก่อนกำหนด
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1080 รวมญาติ
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1079 นี่คือรักแท้
