บทที่ 280 ลูกของเขา

เลียมพูดราวกับว่าเขามีสิทธิ์ที่จะอยู่ที่นี่

เจเน็ตหยุดชะงัก สิ่งที่เธอรู้สึกได้ในตอนนี้คือท้องของเธอเจ็บไปด้วยความโกรธ

หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ยิ้มออกมาอย่างเย็นชา "นี่มันบ้านฉันนะ ฉันจะเปิดประตูถ้าฉันต้องการจะเปิด และจะไม่เปิดถ้าฉันไม่ต้องการที่จะเปิด มันเกี่ยวอะไรกับคุณ? คุณดูไม่กลัวเลยฉันจะฟ้องคุณได้ในข้อหาบุกรุก? "

เลียมยกคิ้วของเขาไม่ไหวติง

"ก็ลองดูสิ"

ท่าทางของเขาแสดงออกอย่างชัดเจนว่าเธอจะไม่ทำ

เจเน็ตรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก เธอรู้สึกเหมือนว่ามีอะไรไหม้อยู่ในอกของเธอ เธอไม่ต้องการอะไรมากนอกจากโยนชายคนที่ยืนต่อหน้าเธอออกจากระเบียงไปซะ

หลังจากผ่านไปนานเธอก็พูดออกมาว่า "คุณมาทำอะไรที่นี่?"

เลียมยิ้มอย่างเย็นชา ใบหน้าที่ยิ้มอย่างเย็นชาและดิบเถื่อนของเขามันดูโหดร้าย

เขาเดินไปข้างหน้าทีละก้าวพร้อมกับแผ่ออร่าความเย็นรอบ ๆ ตัว เขาบังคับเจเน็ตให้ถอยหลังไปจนในที่สุดเธอก็ถอยไปชนกำแพงและไม่มีที่ให้ไปไหนได้อีก

เลียมเอื้อมมือออกไปและขังเธอไว้กับกำแพง

ดวงตาเย็นและดิบคู่หนึ่งจ้องมองเธอในขณะที่ริมฝีปากของเขายิ้มอย่างเยาะเย้ย

"คุณกำลังตั้งครรภ์? มันคือใคร?"

เจเน็ตกัดฟันของเธอและใช้ความตั