บทที่ 316 ส่งเธอกลับบ้าน

ฝ่ามือหยาบแห้งจับลงบนผิวที่เย็นเล็กน้อยของเธอ ธาราจำน้ำเสียงที่บอบบางของผู้หญิงคนนั้นได้โดยไม่รู้ตัวก่อนหน้านี้และจู่ ๆ เธอก็รู้สึกเบื่อหน่ายและสะบัดเขาออกอย่างแรง

“หมอแจ็คแมนนี่มันคือที่สาธารณะ นึกถึงภาพลักษณ์ของคุณด้วย ฉันไม่ใช่สาวบาร์อย่างเธอ!”

จากนั้นเธอก็รีบหนีไปโดยไม่ลังเล

คำพูดของเธอทำให้ใบหน้าของผู้หญิงเย็นชา และเธอก็ก้าวไปข้างหน้าและตะโกนว่า “หยุดอยู่ตรงนั้น! เธอเรียกใครว่าสาวบาร์?”

อย่างไรก็ตามธาราไม่สนใจเธอแล้วเดินจากไปอย่างรวดเร็ว ผู้หญิงคนนั้นตีโพยตีพาย แต่ท่าทางที่มืดมนของโอเวน เมื่อเธอหันไปมองรอบ ๆ ก็ทำให้เธอเงียบและเธอไม่กล้าที่จะพูดอะไรอีกต่อไป

เธอพึมพำและลังเล “คุณชายแจ็คแมน ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะ ฉันก็แค่…"

"พอ!"

การแสดงออกของโอเวนบ่งบอกว่าไม่พอใจมาก “เนื้องจากผมอยู่ใกล้ ๆ ผมก็เลยมาดูเพราะครอบครัวของเราเป็นเพื่อนกัน และคุณบอกว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับคุณ ไม่เป็นไรผมจะออกไปเดี๋ยวนี้!

“อย่างไรก็ตาม ในอนาคตหากไม่ใช่เรื่องเร่งด่วนโปรดอย่าใช้คำพูดนั้นเป็นเรื่องตลก สำหรับความคิดอื่น ๆ ขออภัยผมไม่สนใจ ดังนั้นคุณสามารถเก็บไว้กับตัวเองได้! "

จากนั้นเขาก็จากไปโ