Share
บทที่ 460 ถูกคุกคาม
Related chapter
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 461 แค่ความเข้าใจผิด
เมื่อได้รับข้อเสนอ ทุกคนก็ตกตะลึงเมื่อมองหน้ากันกิดเดียนและเกลเป็นเพื่อนกันมานานถือว่าค่อนข้างสนิทสนมกันเลยสำหรับการเดินทางของคนกลุ่มนี้ที่มาประเทศ F กิดเดียนอาจขอความช่วยเหลือจากเกล แต่เนื่องจากเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับอาวุโสเคเขาจึงตัดสินใจไม่ทำ ท้ายที่สุดแล้วความสัมพันธ์ระหว่างองค์กรเหล่านี้มีความซับซ้อน และอาจนำไปสู่ความขัดแย้งทางผลประโยชน์ด้วยเหตุนี้เอง เขาจึงไม่ได้บอกเกลเกี่ยวกับสถานการณ์ในตอนนี้ด้วยซ้ำ ประการแรกเขาไม่ต้องการสร้างปัญหาให้เพื่อนของเขา ประการที่สองหากประเด็นทั้งหมดนี้เกี่ยวข้องกับกลุ่มโบฮิเนีย การบอก เกล เชลบีล่วงหน้าไม่เพียงแค่ช่วยไม่ได้ มันอาจจะเป็นการเตือนตระกูลโบฮิเนียให้ดำเนินการเพื่อปกปิดความจริง ดังนั้นกิดเดียนเลยไม่ได้บอกอะไรกับเกลอย่างไรก็ตาม ในเวลานี้เมื่อเกลได้ชวนอย่างสุภาพ ไม่มีทางที่กิดเดียนจะปฏิเสธความเอื้อเฟื้อของเขาได้เลยดังนั้นเขาจึงรีบหาข้ออ้างให้ตัวเอง “ผมขอโทษ เรายังมีบางสิ่งที่เราต้องดูแล เรามาที่นี่เพียงเพราะมันเป็นทางผ่าน คราวนี้เราไม่อยากรบกวนคุณ”เกลเพียงแค่หัวเราะ“ผมรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่พวกคุณกำลังพยายามตั้งหน้าตั้งตาสนใจกั
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 462 ไม่จำเป็นต้องอยู่กับ "ถ้า"
“หากความสงบอันละเอียดอ่อนนี้แตกแยกกัน คนที่ประสบความสูญเสียจะไม่เพียงแต่เป็นกองทหารมังกรเท่านั้น แต่ยังรวมถึงตระกูลเชลบีด้วย ดังนั้นฉันกำลังตามหาว่าใครเป็นคนบงการเบื้องหลังเรื่องนี้ น่าเสียดายที่การสืบสวนของฉันไม่ได้เกิดผลมากนัก”กิดเดียนขมวดคิ้วกับสิ่งที่เขาค้นพบ“แล้วพวกนายยังหาอะไรไม่เจอเลยเหรอ?”เมื่อถูกเรียกออกมา สีหน้าของความเศร้าโศกก็เข้ามาแทนที่ใบหน้าของเกล“ใช่ ในโลกนี้จะมีคนที่ดีกว่านายอยู่เสมอ หลายปีที่ผ่านมา ฉันคิดว่าถึงแม้ตระกูลโบฮิเนียจะไม่ได้รอบรู้เกี่ยวกับกิจการในดินแดนนี้ แต่มันก็เข้ามาใกล้มากทีเดียว… แต่ใครจะไปคิดล่ะ…”เขาถอนหายใจเมื่อหยุดพูด กลุ่มยังไม่หายสงสัยเขาขณะที่ทั้งกลุ่มมองหน้ากัน กิดเดียน ลีย์ก็ทำลายความเงียบในที่สุด “เอาล่ะ ฉันจะเชื่อในสิ่งที่นายพูด ถ้ามีข้อมูลอัปเดตเกี่ยวกับเรื่องนี้ บอกให้เราทราบด้วย”เกล เชลบีเพียงแค่พยักหน้าทันใดนั้น เขามองไปที่เนลล์และยิ้ม“เมื่อเราพูดถึงปัญหาของคุณเสร็จแล้ว พวกคุณช่วยสละเวลาฟังผมหน่อยได้ไหม?”ทุกคนตกตะลึงอย่างยิ่ง ยกเว้นเนลล์ซึ่งเป็นคนเดียวที่ขมวดคิ้วตามคำแนะนำเธอลุกขึ้นและตอบกลับไปอย่างเย็นชา “เราไม่มีอ
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 463 สายเกินไปสำหรับการเสียใจ
“มันดึกมากแล้ว เราควรจะแยกย้ายกันได้แล้ว”เมื่อถึงจุดนั้น เกลก็ยืนขึ้นและเสนอ “ในเมื่อวันนี้คุณอยู่ที่นี่แล้ว ทำไมไม่ไปทานอาหารเย็นล่ะ?”เนลล์ปฏิเสธข้อเสนออย่างเย็นชา “ไม่เป็นไร เรายังมีเรื่องอื่นที่ต้องทำอีก”แล้วเธอก็เดินออกไปก่อนความคิดของเธอ เผยให้เห็นว่าเธอไม่ชอบเขาอย่างโจ่งแจ้ง ทำให้เกลต้องขยี้จมูกของเขา เขารู้สึกอึดอัดเล็กน้อยกิดเดียนเหลือบมองเขาโดยไม่พูดอะไร พวกเขารู้จักกันมานานพอที่จะสามารถสื่อสารกันได้โดยการมองหน้ากันเกลหัวเราะคิกคัก “ฉันจะต้องขอความช่วยเหลือจากนายในเรื่องนี้ เนลลี่อาจไม่ไว้ใจฉัน แต่เธอน่าจะฟังคำพูดของนาย”กิดเดียนถอนหายใจ “ฉันจะพยายามทำให้ดีที่สุด แต่ฉันก็เคารพความคิดเห็นของเธอเสมอ ไม่ว่าเธอจะเลือกสิ่งใดในท้ายที่สุด ฉันก็คงจะไม่หยุดเธอ”คำตอบของเขาไม่แตกต่างจากการปฏิเสธคำขอของเกลอย่างสุภาพเกลไม่สามารถทำอะไรกับมันได้ ดังนั้นเขาจึงเพียงพยักหน้า “ก็ได้ ฉันเข้าใจ”ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงออกจากบ่อนไทเกอร์เมื่อมองดูเวลา เลียมกล่าวว่า “มันค่อนข้างจะดึกแล้วและพวกคุณจะไม่มีอะไรทำเมื่อคุณกลับไป ทำไมพวกคุณไม่มาพักผ่อนที่บ้านของผมและทานอาหารเย็นกัน”ขณะที
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 464 ชีวิตหลุดลอยไป
เนลล์พยักหน้าและหันมองไปทางวอร์ด“ปู่เป็นยังไงบ้าง?”สีหน้าของโจเซฟซีดเผือด เมื่อพวกเขาเอ่ยถึงเขาถอนหายใจ“เหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว มุ่งหน้าไปเลย จำไว้ว่าอย่าทำให้มันสายไป”เนลล์พยักหน้าเธอก้าวเข้าไปในวอร์ด ขณะที่กิดเดียน เลียม และคนอื่น ๆ รออยู่ข้างนอก แทนที่จะตามเธอเข้าไปพวกเขารู้ว่านายท่านต้องการพบเนลล์เพียงลำพังในช่วงเวลานี้ จะเป็นการดีที่สุดที่พวกเขาทิ้งทั้งสองคนอยู่กันตามลำพังเนลล์สวมชุดป้องกันก่อนที่จะเข้าไปชายชราที่ใกล้จะถึงประตูแห่งความตายนอนอยู่บนเตียงโดยหลับตาอยู่ บางทีอาจเป็นเสียงฝีเท้าที่ทำให้เขาเหลืยบมองไปที่เสียงนั้น และหันศีรษะไปทางเธอด้วยความยากลำบากเสียงฝีเท้าของเนลล์หยุดอยู่ที่นั่นเธอบอกตัวเองให้เข้มแข็ง แต่สายตาของนายท่านที่นอนอยู่ที่นั่นทำให้ดวงตาสีแดงของเธอท่วมท้นไปด้วยน้ำตา“เน เนลลี่”เขาเอื้อมมือออกไปหาเธอ เธอเม้มริมฝีปากแน่นเพื่อพยายามกลืนก้อนเนื้อในลำคอของเธอ ก่อนจะก้าวไปข้างหน้าสองก้าวเพื่อจับมือเขา“คุณปู่ ปู่ตื่นแล้ว เป็นยังไงบ้างคะ?”ชายชรามองมาที่เธอ ดวงตาของเขางุนงงใช้เวลาสักครู่ก่อนที่เขาจะตอบอย่างแผ่วเบาว่า “ปู่คิดว่าปู่ฝันไป เป็
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 465 ตรงไปตรงมา
ในฐานะที่เป็นลูกหลานของนายท่านการ์เร็ตต์ โจเซฟ และคนอื่น ๆ ต้องปฏิบัติตามความปรารถนาของเขาอย่างไรก็ตาม มันอาจเป็นงานศพที่เรียบง่าย แต่ก็ยังมีงานอีกมากที่ต้องทำเนลล์ไม่ได้เข้าร่วมพิธีบริจาคอวัยวะของนายท่านการ์เร็ตต์ เธอรู้สึกว่ามันเป็นการลงโทษสำหรับผู้ที่ไม่อยากจากไปเธอกลับบ้านในตอนกลางคืน และไม่ได้ทานอาหารเย็น เธอขังตัวเองอยู่ในห้องเธอนั่งบนระเบียงขนาดใหญ่ ยังมีเวลาอีกสองเดือนก่อนวันตรุษจีน อากาศแจ่มใสเป็นพิเศษในช่วงปลายฤดูหนาวในเมืองหลวง มองเห็นท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาวในตอนกลางคืน ทำให้เกิดจุดระยิบระยับในท้องฟ้าสีครามที่อยู่เบื้องล่างของสวรรค์ไม่มีใครรู้ว่ากิดเดียนเดินเข้ามาจากด้านหลังเมื่อไร แต่เธอรู้ว่าเป็นเขาโดยไม่ต้องหันหลังกลับไปมอง“ทุกคนบอกว่าหลังจากที่คนตายไป พวกเขาจะกลายเป็นดวงดาวบนท้องฟ้า และดูแลคนที่พวกเขาต้องการปกป้องต่อไป คิดว่าจริงไหม?” เธอถามคนข้างหลังไม่ตอบแต่กลับตอบกลับในลำคอเบา ๆ แทนเนลล์หันกลับมามองเขาภายใต้ราตรีที่ปกคลุมไปด้วยความเงียบสงบ กิดเดียนเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ไม่มีที่สิ้นสุด เธอไม่สามารถอ่านดวงตาของเขาจากมุมของเธอได้ แต่สามารถระบ
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 466 กล้าหาญและแข็งแกร่ง
เนลล์รู้สึกงุนงงและรู้สึกนิด ๆ ว่ากิดเดียนทำตัวแปลก ๆ ในวันนี้ แม้ว่าเธอจะไม่มีเวลาคิดเธอนอนแนบบนกล้ามหน้าอกของเขา เธอเงยหน้าขึ้นและมองเขาอย่างไม่พอใจกิดเดียนหัวเราะเบา ๆ นิ้วที่หยาบเล็กน้อยของเขาเลื่อนผ่านริมฝีปากของเธอ ลูบไล้เบา ๆ และลูบไล้ด้วยความรักกิดเดียนจับเอวเธอแน่น น้ำเสียงของเขาแหบพร่า เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะที่ร่าเริงขณะที่ร่างกายของเขาร่วงลงไป ใบหน้าของเนลล์ก็ชะล้างออกไปหมด แม้แต่ใบหูของเธอก็แดง เธอพยายามผลักเขาออกไป แต่มือของเธอถูกกดลงอย่างรวดเร็ว นิ้วประสานกันและกันม่านแห่งความเร่าร้อนโอบล้อมพวกเขาอย่างไรก็ตาม มีสาวใช้มาเคาะประตูจากด้านนอก “คุณผู้ชายคะ คุณวิลเบิร์นมาแล้วค่ะ”เนลล์ผงะไปชั่วขณะหนึ่ง“คุณวิลเบิร์น? ใคร?"กิดเดียนหุบยิ้มออกจากใบหน้าอย่างเคร่งขรึมว่า “ญาติจากฝั่งแม่ของผม ลูกพี่ลูกน้องที่ห่างไกล”เนลล์ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะนึกขึ้นได้ดูเหมือนเธอจะเคยได้ยินบางอย่างเกี่ยวกับคน ๆ นี้ที่บ้านพักของลีย์ เธอชื่ออะไรนะ เฮเลน วิลเบิร์น?ใช่นั่นคือชื่อของเธอเมื่อแม่ของกิดเดียนจากไปตั้งแต่เขายังเด็ก กิดเดียนไม่ได้เตร็ดเตร่ไปบ้านของครอบครัววิลเบิร์น
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 467 พลิกสถานการณ์
เธอยิ้มหวานอย่างใจกว้างก่อนจะพูดว่า “เมื่อวานฉันไปเยี่ยมท่านผู้หญิงและได้ยินว่าพี่สะใภ้ท้องฉันก็เลยแวะมา อ้าว? แล้วพี่สะใภ้อยู่ไหน?”ตาของกิดเดียนอ่อนลงเมื่อเอ่ยถึงเนลล์ เขาตอบอย่างนุ่มนวลว่า “เธออยู่ชั้นบน เธอจะลงมาในภายหลัง”“เอ่อ ฉันขึ้นไปหาเธอได้ไหม?”สายตาของกิดเดียนหยุดนิ่งบนใบหน้าที่สวยงามและไร้เดียงสาของเธอ ในที่สุดเขาก็ปฏิเสธ“ไม่จำเป็นสำหรับสิ่งนั้น เธอไม่ชอบให้คนนอกไปที่นั่น”ทั้งห้องเงียบกริบกับคำพูดเหล่านี้คนนอก...คำนี้ขังเธอไว้นอกประตู ทิ้งให้ฉากนั้นดูค่อนข้างอึดอัดถึงอย่างนั้น ดูเหมือนว่าเขาจะยังไม่รู้ความจริงนั้น รอยยิ้มบนใบหน้าของเฮเลนหยุดนิ่งและต้องใช้เวลาสักพักกว่าที่เธอจะสามารถปรับเปลี่ยนอารมณ์ของเธอได้“ก็ได้ ฉันจะรอเธอที่นี่”กิดเดียนหันไปสั่งสาวใช้เตรียมอาหารกลางวันโดยไม่ตอบ จากนั้นเขาก็ปล่อยให้เฮเลนทำด้วยตัวเอง ก่อนที่เขาจะออกไปประมาณสิบนาทีต่อมา เนลล์ก็เดินลงบันไดหลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้า“พี่สะใภ้” เฮเลนลุกขึ้นจากโซฟาแล้วทักทายเธอด้วยรอยยิ้มพูดตามตรง เนลล์ไม่ได้สนิทกับลูกพี่ลูกน้องที่ห่างไกลคนนี้เลยอย่างไรก็ตาม เธอเป็นแขก เนลล์พยักหน้าแล้วยิ้ม
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 468 อาหารจานนี้บำรุงกำลัง
เนลล์นั่งลงและคิดในใจก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยเห็นคนกระตือรือร้นที่จะเอาใจขนาดนี้ ที่มีความแข็งแกร่ง... จริง ๆ เลย...เธอยกมือขึ้นถุมขมับโดยไม่แสดงความเห็นเพิ่มเติมไม่นานก่อนที่เฮเลนจะออกมาพร้อมกับซุป“พี่สะใภ้ ฉันทำสิ่งนี้เพื่อพี่โดยเฉพาะเลย ซุปนี้เหมาะสำหรับการเติมพลังและบำรุงเลือด มันดีสำหรับการบำรุงร่างกาย เหมาะสำหรับสตรีที่มีครรภ์”เนลล์มองชามซุปที่มีสีแดงและสีขาวอยู่ข้างหน้าเธอ กลิ่น รูปลักษณ์ และรสชาติมันทำให้น้ำซุปดูน่ารับประทานเธอยิ้มให้เฮเลน “ขอบคุณ ลำบากเธอจริง ๆ”"ไม่เลย ฉันแค่ทำหน้าที่ของฉัน”แม้ว่าเฮเลนจะพูดจาอย่างสนิทสนม แต่เนลล์ก็ขดริมฝีปากของเธอและไม่พูดอะไรเธอหันไปเรียกสาวใช้ที่อยู่ใกล้ ๆ “ไปที่โรงยิมเพื่อดูว่าคุณผู้ชายออกกำลังกายเสร็จแล้วหรือยัง เรียกเขามาทานอาหารกลางวัน ถ้าเขาเสร็จแล้ว”"ค่ะ"สาวใช้รีบออกไปอย่างรวดเร็ว แต่เมื่อไปถึงประตู เธอก็ได้ยินเสียงร้อง"คุณผู้ชาย"ทุกคนหันไปหาต้นเสียงและเห็นกิดเดียนปรากฏตัวที่ทางเข้าห้องอาหารในชุดลำลองโรงยิมในวิลล่ามีห้องน้ำในตัว เขาเปลี่ยนเป็นชุดลำลองสีขาวอีกชุดหนึ่ง ซึ่งแตกต่างจาก
Latest chapter
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1087 บทส่งท้าย (ตอนจบ)
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1086 แม่ทูนหัวอยู่นี่แล้ว
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1085 พาเธอไปเอง
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1084 เจมและมูน
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1083 เขารู้สึกผิด
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1082 ผ่าตัดประสบความสำเร็จ
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1081 คลอดก่อนกำหนด
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1080 รวมญาติ
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1079 นี่คือรักแท้
