บทที่ 654 ปล่อยมือจากเธอซะ

“เป็นเพราะว่าวันนี้หนูมาที่นี่ หนูคิดว่ามีอคติบางอย่างที่เป็นส่วนสำคัญมันหยั่งรากลงลึกจนไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้แล้วค่ะ”

เธอหยุดก่อนที่จะหยิบแก้วขึ้นมาจากโต๊ะและหันหน้าเข้าหาซาเวียร์อย่างเคร่งขรึม เธอกล่าวต่อ “ถ้าเป็นอย่างนั้น หนูก็ไม่ควรที่จะพยายามมากเกินไป ขอบคุณสำหรับคำพูดดี ๆ ที่คุณลุงได้พูดเกี่ยวกับพ่อของหนู หนูมั่นใจว่าพ่อของหนูที่อยู่ในสวรรค์จะสบายใจเพราะคำพูดของคุณลุง สำหรับส่วนที่เหลือ หนูคิดว่าหนูคงจะต้องปล่อยให้ธรรมชาติดำเนินไปตามวิถีของมันโดยไม่ฝืนทัน”

ลูซี่กระดกดื่มสุราเข้าไป

รอยย่นระหว่างดวงตาของซาเวียร์ขมวด

ทันใดนั้นเขาก็ถอนหายใจในที่สุด

เขาหยิบแก้วขึ้นมาดื่มในอึกเดียว

ซาเวียร์ก็คร่ำครวญ “ลุงรู้ว่าเธอเป็นเด็กดี แนท เขา...”

เขาสะดุดกับความคิด ดวงตาของเขาลุกวาวด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน เขาเพียงแค่ส่ายหัว

"ช่างมันเถอะ เราอย่าเพิ่งไปพูดถึงมันเลย เธอควรทานอาหารเย็นของเธอต่อไป เดี๋ยวฉันตามไปดูเอง”

เขาลุกขึ้นออกจากที่นั่งของเขา

เมื่องานเลี้ยงมีความโกลาหล คนที่เหลือก็ไม่มีความอยากอาหารอีกต่อไป

โจเอลเสียใจที่ได้ฟังซาเวียร์ ก่อนที่เขาจะพาลูซี่กลับบ้าน เธอต้องผ่านทุกอย่างไ