Share
บทที่ 715 ความระแวดระวัง
Related chapter
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 716 ความรู้สึกประหลาด
เนลล์ไม่รู้ว่าเขาพยายามจะสื่ออะไรด้วยสายตาแบบนั้นเธอใช้สมองอย่างหนักและไม่สามารถนึกถึงเวลาที่เธอร้องขอที่ไร้เหตุผลได้ มันทำให้เธอสับสนว่าการเยาะเย้ยมาจากไหนความรู้สึกไม่สบายชอบมาพากลของเธอเริ่มเข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆที่สําคัญเธอยังหารูปพรรณสัณฐานของผู้ที่พยายามลอบสังหารพวกเธออยู่บนเครื่องบินไม่ได้นักฆ่าที่ยังซ่อนตัวอยู่ และหมู่บ้านโบราณที่แปลกประหลาด ยังไม่ได้นับชาวบ้านเหล่านี้ที่ดูตั้งใจอย่างแปลกประหลาดทั้งหมดนี้ทำให้ร่างกายของเธอตึงเครียด และไม่มีทางที่เธอจะผ่อนคลายลงได้สิ่งที่ดีก็คือ ดูเหมือนว่าชายคนนี้จะซื่อสัตย์ต่อคำพูดของเขาเขาสัญญาว่าจะพาเธอไปดู "เฟร็ด" ในตำนาน และพวกเขาก็ไปที่นั่นจริง ๆเฟร็ดอยู่ที่บ้านของหัวหน้าหมู่บ้าน ดังนั้นพวกเขาจึงเดินทางไปที่นั่นโดยไม่ได้รับประทานอาหารเย็นบ้านของหัวหน้าหมู่บ้านอยู่ไม่ไกลจากที่พวกเขาอยู่ พวกเขามาถึงบ้านหลังจากเดินไปได้ประมาณ 20 นาทีพวกเขามองเห็นบ้านดินขนาดใหญ่อยู่ห่างออกไป ก่อนจะลอดผ่านประตู มันดูสว่างไสวมีกองไฟขนาดใหญ่อยู่นอกบ้าน และมีโต๊ะสองสามโต๊ะวางอยู่ข้าง ๆ บริเวณโต๊ะทุกจุด เห็นได้ชัดว่ามีงานเลี้ยงเกิดขึ้นพนักงานใ
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 717 พบกันอีกครั้ง
เส้นทางนี้ขรุขระมากตั้งแต่ขี่ม้าร่างกายของเธอต้องเจ็บปวดจากอาการกระแทกทั้งหมด เธอคิดว่าทุกอย่างที่เธอกินในมื้อเย็นต้องออกจากปากสถานการณ์ของเฟร็ดตรงกันข้ามกับเธออย่างสิ้นเชิง เขานอนหลับสนิทภายใต้แรงกระแทกเหล่านี้กระแทกจนเขากรน เนลล์อดไม่ได้ที่จะชื่นชมทักษะนี้ของเขาร่างกายของเขากำลังจะตกจากม้านั่งเนื่องจากการกระแทกอย่างแรง เนลล์รีบโน้มตัวไปข้างหน้าและจับเขาไว้เมื่อเขานิ่งแล้ว เธอก็กลับไปที่ที่นั่งของเธอเองตอนที่เธอทําทั้งหมดนี้ เธอก็นับเวลา ที่พวกเขาเริ่มเดินทางด้วย ในหัวของเธอไม่มีนาฬิกาในหมู่บ้าน และเธอไม่มีนาฬิกา เธอต้องวัดเวลาของวันโดยอาศัยตำแหน่งของดวงอาทิตย์บนท้องฟ้านี่เป็นสิ่งที่น่าผิดหวังอย่างแน่นอน แต่เธอทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องอดทนในที่สุดรถลากก็หยุดหลังจากที่เธอรู้สึกว่านั่งเกวียนไปหนึ่งชั่วโมงครึ่ง“เฟร็ด อยู่นี่เอง!”เสียงของชายหนุ่มดังมาจากด้านนอกของเกวียนเนลล์ตกใจมาก เธอยกม่านขึ้นเพื่อดูว่าเป็นใครน่าเสียดายที่สภาพแวดล้อมของเธออาบไปด้วยความมืด และไม่สามารถมองเห็นแหล่งกำเนิดแสงใด ๆ ได้ เธอไม่สามารถทำอะไรออกมาได้ผู้ชายที่นั่งตรงข้ามเธอพึมพำและค่อยๆ มีสติ
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 718 การคาดเดาที่กล้าหาญ
บ้านไม่ใหญ่มากและดูค่อนข้างทรุดโทรม แม้แต่ผ้าห่มบนเตียงก็ขาดแต่เมื่อเทียบกับบ้านโคลนเล็ก ๆ ที่เปียกชื้นของฟลอร่า ที่นี่ดีกว่าร้อยเท่าแนนซี่ปิดประตูอย่างระมัดระวังหลังจากที่พวกเขาก้าวเข้ามา และเอาหูแนบกับประตูเพื่อฟังเสียงหลังจากยืนยันว่าข้างนอกเงียบสงบ และคนอีกสองคนลงไปพักผ่อนที่ชั้นล่างแล้ว เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก จึงลากเนลล์ไปที่เตียงในบ้านแล้วนั่งลง“ขอฉันดูหน่อย เธอสบายดีหรือเปล่า? เธอทำให้ฉันกลัวแทบตาย! เธอรู้ไหมว่าฉันกังวลแค่ไหนเมื่อไม่พบคุณหลังจากตื่นนอน!”แนนซี่พูดพร้อมกับหมุนตัวเธอไปมาเนลล์ปล่อยให้แนนซี่เอะอะเรื่องเธออยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหยุดเธอ “ฉันสบายดี ฉันเป็นห่วงเธอมากกว่า ได้ยินว่าคุณเจ็บขา โอเคมั้ย? จริงจังแค่ไหน”เมื่อเธอเดินเข้าไปก่อนหน้านี้ เนลล์สังเกตเห็นว่าแนนซี่กำลังเดินกะเผลกที่ขาซ้ายของเธอ และขาก็บวมมากแนนซี่ปลอบเธออย่างรวดเร็วว่า “ฉันสบายดี ฉันสะดุดก้อนหินระหว่างทางมาที่นี่และทำให้ขาหัก ฉันประคองมันด้วยความช่วยเหลือของคนอื่น ไม่มีอะไรร้ายแรง ฉันแค่ต้องการพักผ่อนสักครู่”เมื่อได้ยินเช่นนั้น เนลล์ก็รู้ว่ามันร้ายแรงกว่านั้นท้ายที่สุดมันก็แตกไม่คลาด
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 719 ตื่นตระหนกเต็มที่
เขาอาจจะเธอที่นี่โดยบังเอิญและรีบมาที่นี่เพื่อพยายามช่วยเธอ?เนลล์ปล่อยให้จินตนาการของเธอโลดแล่นและรู้สึกว่าเปลือกตาของเธอหนักอึ้ง ไม่นานเธอก็หลับสนิทในขณะเดียวกัน อีกฝ่ายก็ทำได้ไม่ดีเช่นกันภายในตัวเมืองเฟิงเฉียววิลล่ากิดเดียนไม่ได้นอนมาสองวันเต็มแล้วเขานั่งหน้าคอมพิวเตอร์ด้วยดวงตาแดงก่ำ ดูเหมือนว่าเขาจะควบคุมบางสิ่งจากระยะไกลหลังจากผ่านไปสองวันสองคืน ใบหน้าที่หล่อเหลาและดูแลเป็นอย่างดีตอนนี้ก็มีขนตอที่ยังไม่ได้โกน ดวงตาของเขาเป็นรอยลึก เนื่องจากความอ่อนล้าอย่างแท้จริง และการแสดงออกของเขาว่างเปล่าราวกับทะเลทรายซาฮาร่าโทรศัพท์ของกิดเดียนดังขึ้นและเขาก็หยิบขึ้นมา “มันเป็นยังไงบ้าง? มีข่าวอะไรไหม?"เสียงผิดของแมทธิวมาจากอีกด้านหนึ่ง “ผมเสียใจด้วยครับท่านประธาน เรายังไม่ได้ข้อมูลใด ๆ”“ไร้ประโยชน์!”เส้นเลือดปรากฏบนหน้าผากของกิดเดียนขณะที่เขาคร่ำครวญด้วยความโกรธผ่านไปครู่หนึ่งและเขากล่าวว่า “เก็บของซะ นายจะไปค้นหากับฉัน!”อีกด้านหนึ่ง แมทธิวแปลกใจ "ท่านประธาน นั่น”“ช่างมัน!”กิดเดียนไม่ให้โอกาสเขาประท้วงและวางสายทันทีหลังจากพูดแบบนั้นหลังจากวางสาย เขาก็คว้าเสื้อคล
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 720 หมอประจำหมู่บ้าน
ถ้าคุณมองแค่ด้านเดียว เฟร็ดและคาเรนก็ดูเป็นคนดีพวกเขาอบอุ่น มีเกียรติ และชอบช่วยเหลือผู้คนบุคลิกของพวกเขาดูแปลก แต่ทุกแห่งมีวัฒนธรรมและกฎเกณฑ์ที่แตกต่างกัน ผู้คนสามารถพูดได้เหมือนกันเนลล์ไม่สามารถตัดสินใจได้ข้อดีคือพวกเขาไม่ได้ทำอะไรเธอ แค่รายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ทำให้เธอรู้สึกแย่ ตราบใดที่พวกเขาไม่ได้ทำอะไรที่เป็นอันตรายต่อพวกเธอ เธอก็ไม่ต้องการที่จะไปกล่าวหาคนอื่นเช่นกันเมื่อคำนึงถึงเรื่องนี้ แนวทางของเธอที่มีต่อทั้งคู่ก็อ่อนลงเล็กน้อยเนลล์เดินไปหาเฟร็ดที่ยังสูบบุหรี่อยู่และยิ้ม “อรุณสวัสดิ์ เฟร็ด”เฟร็ดหันไปมองเธอ หรี่ตาลงเล็กน้อย "อรุณสวัสดิ์ คาเรนทำอาหารเช้าให้คุณแล้ว ช่วยเธอจัดจาน แล้วเราจะได้กินพร้อมกัน”เนลล์พยักหน้าและช่วยแนนซี่ที่กำลังเดินกะเผลกไปที่เก้าอี้ ก่อนจะเดินไปที่ห้องครัวในหมู่บ้านที่ห่างไกลเช่นนี้ ไม่มีอาหารดี ๆ ให้รับประทานมากนัก ไม่ว่าจะเป็นมื้อกลางวันหรือมื้อเย็นดังนั้นเนลล์จึงไม่ได้คาดหวังอะไรนอกจากว่ามันจะเป็นอาหารเช้าง่าย ๆคาดไม่ถึง คาเรนเป็นหญิงสาวที่มีความสามารถและปราณีตมาก อาหารเช้าดูน่ารับประทานและสวยงามมากบนโต๊ะมีโจ๊กข้าวสาลีหอมอร
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 721 ข้อตกลงที่ลงตัว
คาเรนอธิบายว่า “นี่เป็นประเพณีของครอบครัว คุณถักสร้อยข้อมือสีแดงให้ตัวเองทุกปีในวันเกิดของคุณเองเพื่อเป็นพรแก่ตัวเองเนลล์ไม่ได้ที่จะมองเข้าไปใกล้ ๆ แล้วยิ้ม “ดูสวยดีนะคะ ทุกคนที่นี่ทำแบบนี้หรือเปล่าคะ?”คาเรนตัวแข็งและส่ายหัวอย่างเคร่งขรึม"ไม่ พวกเขาทำไม่ได้”"ฮะ?"ทั้งสองตะลึงงัน เบิกตากว้างในขณะนั้นเอง เฟร็ดก็กลับมาคาเรนก้มศีรษะลงและจบการสนทนาครั้งก่อนเฟร็ดสังเกตเห็นพวกเขานั่งอยู่ที่นั่นด้วยกัน และถามว่า “คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร”เนลล์และแนนซี่มองหน้ากันก่อนจะมองมาที่เขา และยิ้มว่า “ไม่มีอะไรมาก เรากำลังคุยกันอยู่ว่าก่อนหน้านี้หมอเก่งมากขนาดไหน ตอนนั้นขาของแนนซี่เจ็บ แต่เมื่อเขาใช้ยาและผ้าพันแผลอีกครั้ง มันก็หายเจ็บ!”ขณะที่เธอพูด นิ้วของคาเรนสั่นเล็กน้อยอย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้พูดอะไรเฟร็ดยิ้มเมื่อได้ยินแบบนั้น“แน่นอน ทุกคนในหมู่บ้านไปหาเขาเพื่อรับการรักษา ไม่ว่าเล็กหรือใหญ่ ถ้าเขาไม่สามารถรักษาคุณให้หายได้ ก็ไม่มีใครทำได้”หลังจากคำกล่าวนั้น เขาหันไปหาคาเรน “คืนนี้ทำอาหารเพิ่มอีกสองจานสำหรับสาว ๆ เพื่อให้ร่างกายของพวกเธอฟื้นตัวได้ดีขึ้น อาการบาดเจ็บทำให้พละกำล
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 722 อ่อนหวาน ไร้เดียงสา น่ารัก
“แบบนี้เธอมีความสุข ผมก็มีความสุข ทุกคนมีความสุข! เมื่อคุณได้พาเธอกลับบ้าน คุณจะไม่ต้องกังวลว่าเธอจะหนี ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว”ชายคนนั้นพยักหน้าขณะฟัง“จริง จริง มีเหตุผลนะเฟร็ด”เฟร็ดยิ้มอย่างมีชัยและพึงพอใจ “ในกรณีนี้ มันเป็นข้อตกลง ผมจะกลับไปก่อน เมื่อคุณมีเงินเพียงพอ ก็ค่อยหาผม”เฟร็ดโบกมือให้ชายคนนั้นหันหลังเดินจากไปเนลล์มองดูชายคนนั้นจากไป แต่เฟร็ดยังคงยืนอยู่ที่นั่นอีกนาน จนเขาจะสูบบุหรี่หมดก่อนจะหันหลังกลับเข้าไปในบ้านเธอค่อย ๆ ย่องกลับไปที่ประตูหลังและเดินเข้าไปเมื่อเธอกลับถึงห้อง หัวใจของเธอก็เต้นแรงและจิตใจของเธอก็สับสนแนนซี่ยังไม่ได้นอน เธอนอนอยู่ที่นั่นเพื่อรอให้เนลล์กลับมาเธอเห็นเธอกลับมาและถามว่า “ท้องของเธอรู้สึกดีขึ้นไหม?”เนลล์พยักหน้า “ดีขึ้นมากแล้ว”ขณะที่เธอพูด เนลล์หันไปล็อกประตูให้เรียบร้อยและแนบหูแนบกับประตูเพื่อฟังเสียงอย่างระมัดระวัง หลังจากที่เธอแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ข้างนอก เธอจึงเดินไปหาแนนซี่แนนซี่ไม่รู้ว่าทำไมเนลล์จึงแสดงท่าทางแปลก ๆ และจ้องมองเธอด้วยตาที่เบิกกว้างเนลล์นั่งบนเตียงและกระซิบกับแนนซี่ด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “เมื่อกี้ฉันไ
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 723 เฉียบแหลม
เนลล์หยุดหัวเราะและพูดว่า "เธอคิดว่าเราจะรอดได้เพียงแค่เอาชนะสองสามีภรรยาเฒ่าที่อยู่ข้างล่างนั่นเหรอ?"แนนซี่กะพริบตา และเห็นได้ชัดว่านี่คือสิ่งที่เธอคิดเนลล์ส่ายหัว“ไม่ เธอคิดผิด แม้ว่าเราจะเอาชนะพวกเขาและมัดพวกเขาด้วยเชือกไว้ที่บ้านนี้เพื่อที่พวกเขาจะได้ไม่มีทางตามเรามา เราก็ยังหนีไม่พ้น”"ทำไมจะไม่พ้นล่ะ?"หลังจากที่เธอคิดถึงเรื่องนี้ เนลล์รู้สึกว่ามันไม่ง่ายเลยที่จะอธิบายเรื่องแบบนี้ เธอจึงบอกแนนซี่ว่าป้าฟลอราสั่งเด็กพวกนั้นให้แกล้งเธอตอนที่เธออยู่ในหมู่บ้านฟลอสได้อย่างไร“เธอเห็นแล้วหรือยัง แม้ว่าตอนนี้เราจะอยู่ในมือของลุงเฟร็ด แต่ในความเป็นจริงทั้งหมู่บ้านนี้ และแม้แต่หมู่บ้านใกล้เคียงไม่กี่แห่งล้วนเป็นหนึ่งเดียวกัน“ถ้าเราหายตัวไป พอลุงเฟร็ดและคนอื่น ๆ วิ่งออกไปตะโกน ทุกคนจากหมู่บ้านใกล้เคียงจะออกมาช่วยกันไล่ล่าเรา“เธอสามารถเอาชนะเฟร็ดและคาเรนได้ แต่จะมีสักสิบหรือหลายร้อยคน แม้ว่าเราจะทำได้ นี่เป็นภูมิประเทศที่ซับซ้อน เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะออกไปอย่างไร ถ้าเราออกนอกเส้นทางไปได้ไกลกว่านี้ล่ะ? เราไม่สามารถตายด้วยความหิวกระหายได้ใช่ไหม?แนนซี่ไตร่ตรองและคิดว่ามันสมเหตุสมผ
Latest chapter
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1087 บทส่งท้าย (ตอนจบ)
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1086 แม่ทูนหัวอยู่นี่แล้ว
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1085 พาเธอไปเอง
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1084 เจมและมูน
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1083 เขารู้สึกผิด
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1082 ผ่าตัดประสบความสำเร็จ
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1081 คลอดก่อนกำหนด
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1080 รวมญาติ
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1079 นี่คือรักแท้
