บทที่ 801 รอดูไปก่อน

ในหน้าที่อาชีพการงานของเธอ เทคนิคนี้ถือว่าช่วยวิกกี้ โทมัส ได้เป็นอย่างดี

แม้แต่พวกอาวุธลับที่เธอได้เรียนรู้ในภายหลังก็ล้วนมาจากอาวุธชิ้นนี้ทั้งนั้น

ในขณะที่เธอกำลังคิดเรื่องนี้อยู่ ดวงตาของเธอก็มืดลงเล็กน้อย

ความรู้สึกแปลก ๆ ได้ผ่านเข้ามาในหัวใจของเธอ

แอนเดรียเห็นว่าวิกกี้กำลังเล่นปาเป้าอย่างตั้งอกตั้งใจ และอมยิ้มไปด้วย

“คุณโทมัสคะ คุณปาลูกดอกได้แม่นมากเลยค่ะ”

วิกกี้ยิ้มออกมาเล็กน้อย พลางหยิบลูกดอกขึ้นมาหนึ่งอันแล้วยื่นมันให้กับเธอ

"เธออยากลองเล่นดูบ้างไหมล่ะ?"

แอนเดรียจ้องไปที่เธอด้วยความประหลาดใจ

“ฉันเหรอคะ ไม่ค่ะ ไม่ดีกว่า”

เธอโบกมือปฎิเสธซ้ำแล้วซ้ำเล่า “ฉันปาไม่เข้าเป้าหรอกค่ะ”

วิกกี้มองเธอแล้วหัวเราะออกมา

“ถ้าหากว่าเธอไม่ลองละเธอจะรู้ได้ยังไง”

เมื่อเธอได้ยินคำพูดของวิกกี้ แอนเดรียก็ขยับตัวเล็กน้อย

เธอรู้สึกลังเลใจ แต่ว่าในที่สุดเธอก็หยิบลูกดอกขึ้นมาอย่างไม่รอช้า

"ถ้าอย่างนั้น...ฉันจะลองปาดูค่ะ แต่ถ้าเกิดว่ามันพลาดเป้าขึ้นมา คุณก็อย่าหัวเราะเยาะฉันนะคะ!"

วิกกี้พยักหน้ารับพร้อมกับสร้างความมั่นใจกับเธอ

"เอาเลย ปามันออกไปเลย! ฉันจะไม่หัวเราะเยาะเธอหรอก"

แอนเดรียเดิน