บทที่ 870 คนทรยศ

คน ๆ นั้นจ้องตากับเขาโดยไม่พูดอะไรออกมา

เกรกอรียิ้มออกมาอย่างเย็นชา

ฮาโรลด์หยิบแส้ขึ้นมา พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงโมโหว่า “นายน้อยกำลังถามแกอยู่นะ แกไม่ได้ยินที่เขาถามเหรอ? ตอบเขาสิ!”

คน ๆ นั้นส่งเสียงกรีดร้องออกมา ด้วยความเจ็บปวดจากกการถูกเฆี่ยนตี แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังจ้องมองไปที่เกรกอรี ก่อนจะพ่นเลือดที่อยู่เต็มปากของเขาออกมา

แววตาของวิกกี้เย็นชาลง

ช่างเป็นคนที่จัดการได้ยากเย็นซะจริง

เกรกอรีไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย “ไม่เป็นไรถ้านายไม่อยากพูด เพราะฉันมีวิธีที่จะทำให้ฉันรู้ ในสิ่งที่ฉันอยากรู้อยู่เสมอ”

เขามองต่ำก่อนจะพูดออกมาว่า “ฉันจำได้ นายอยู่กับฉันมาตั้งแต่อายุสิบสามแล้วใช่ไหม?”

อีกฝ่ายยังปิดปากเงียบ

เกรกอรีพูดต่อว่า “ครอบครัวของนายถูกกดขี่ข่มแหง โดยบุคคลสำคัญทางการเมืองในท้องถิ่นในปีนั้น พี่สาวของนายเสียชีวิตอย่างน่าสลดใจ และแม่ของนายก็ป่วยหนัก นายไม่มีเงินซื้อยาและโรงพยาบาลก็ไม่รับแม่ของนายเข้ารักษา ดังนั้นนายจึงขอเข้าร่วมชมรมต่อสู้ที่ผิดกฎหมายตั้งแต่อายุยังน้อย โดยหวังว่านายจะสามารถช่วยแม่ของนายได้ด้วยตัวของนายเอง”

“จากนั้นฉันก็ได้เจอกับนายโดยบังเอิญ และช่ว