บทที่ 196 ในที่สุดคุณก็ตื่น

พ่อบ้านของคฤหาสน์สจ๊วตเก่ามีตำแหน่งที่สูงกว่าคุณซัมเมอร์คนก่อน เขาจำใจต้องอยู่กับนายท่านอาวุโส โดยปกติแล้วเขาจะทำตามคำสั่งของท่านผู้อาวุโสทุกประการและเป็นคนที่ไว้ใจได้มากที่สุด อย่างไรก็ตามเขาไม่รู้ว่าท่านผู้อาวุโสมีแผนแกล้งป่วยและกำจัดเจนออกไป ในขณะนั้นเขาโกรธ เขาเดาได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ เขาไม่สามารถบอกฌอนได้ว่าเขาคิดอะไรอยู่

“นายท่าน ชายชราผู้อ่อนน้อมถ่อมตนรับใช้ท่านผู้อาวุโสมาตลอดชีวิต ในเหตุการณ์ปกติถ้าท่านผู้อาวุโสแกล้งป่วยเพียงเพื่อลักพาตัวคุ…ท่านผู้หญิงผมก็น่าจะรู้เรื่องนี้” พ่อบ้านชราพูดอย่างจริงจัง

“นายท่าน ผมสาบาน ท่านผู้อาวุโสไม่ได้ทำอะไรกับคุณดันน์โดยการแสร้งทำเป็นป่วย”

ฌอนมองพ่อบ้านชราอย่างตั้งอกตั้งใจ พ่อบ้านชราคนนี้ที่รับใช้ท่านผู้อาวุโสมาทั้งชีวิตเฝ้าดูฌอนเติบโตขึ้น สำหรับความเข้าใจของเขาที่มีต่อท่านผู้อาวุโสฌอนไม่คิดว่าเขาโกหก

ปู่ของเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้จริง ๆหรือ?

ดวงตาที่แคบของเขาเย็นชาและลึกล้ำ ขนตายาวของเขาลดต่ำลง เขาเริ่มไตร่ตรอง ถ้าไม่ใช่คุณปู่จะเป็นใครได้?

ทันใดนั้นเขาก็กำหมัดแน่น ไม่สำคัญว่าจะเป็นใคร!

พ่อบ้านชรากำลัง