บทที่ 321 กลับบ้านกันเถอะ

พ่อบ้านซัมเมอร์ล็อคประตูในทันที เมื่อหญิงสาวตระหนักได้ว่าเธอไม่สามารถเปิดประตูได้ เธอจึงเริ่มทุบหน้าต่างอย่างบ้าคลั่ง

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาต้องการส่งเธอไปสู่ความตาย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาจะไม่มีทางปล่อยเธอไปอย่างแน่นอน

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาขับรถเร็วขนาดนี้อย่างบ้าคลั่ง มันก็แสดงออกได้ว่าเขานั่นไม่กลัวอะไรเลย

แต่อย่างไรก็ตามเมื่อมีอีกคนที่บ้ากว่าเขา ทันใดนั้นเขาก็เกิดความกลัวขึ้นมาจากก้นบึ้งของหัวใจ

เขาถอยเท้าบนคันเร่งออก แต่ความเร็วของรถนั้นก็ยังไม่ได้ลดลงในทันที

มีผู้หญิงบ้าที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เขาทุบหน้าต่างอย่างหมดหวัง ในที่สุดพ่อบ้านซัมเมอร์ก็ประสบกับความกลัวในตอนนี้ เขาควบคุมพวงมาลัยด้วยมือข้างหนึ่ง และจับผู้หญิงบ้าอีกคนที่นั่งฝั่งผู้โดยสารไว้แน่น

"เธอบ้าไปแล้วหรือไง?"

เขาคำรามออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว

ในขณะนี้เขานั้นไม่ได้ฉุกคิดอะไรให้ดีเสียด้วยซ้ำ – นี่มันคือสิ่งที่เขาต้องการ ไม่ใช่หรือ?

เมื่อเรื่องทั้งหมดแย่ลง เมื่อผู้หญิงคนนั้นไม่ยอมสงบนิ่งอีกต่อไป เขาก็รู้สึกกลัวขึ้นมา

ในทางกลับกัน

“ฉันอยากกลับ!”

"ปล่อยฉัน! ปล่อยฉันนะ! ฉันอยากกลับ!"

หญิงสาวส่งเสียงกรีดร้องอย่างสุดเสียง