เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 5 แปลกใหม่ (nc)
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-29 13:43:16
บทล่าสุด
ประธานมาเฟียกับเมียแสนซน ตอนที่ 33 ตอนจบและตอนเริ่มต้น...(จบ)
ตอนจบและตอนเริ่มต้น...(จบ) “พ่อแม่ของแสนซนคือฉันเองแหละ” เสียงทุ้มแหบ ดังขึ้นจากด้านหลังของทุกคน ทุกคนที่อยู่ในห้องอาหารต่างหันไปตามต้นเสียงเป็นตาเดียว สร้างความตกใจให้กับแสนซนและความแปลกใจให้กับคนอื่นๆ ยกเว้นบรูคลินและเต็ม “อาเบย์ อาคีย์!” เลดี้และลิลลี่วิ่งเข้าไปกอดแขกผู้มาใหม่ด้วยความดีใจ “ว่าไงสองสาว” เบย์และคีย์กอดตอบ “ไม่เจอกันตั้งนานเลยนะคะ ไม่มาหาหลานๆ เลย” เลดี้บอกผู้เป็นอา “ถึงมาก็ไม่เจอ เราทั้งเรียน ทั้งเที่ยวกันบ่อย” เบย์บอก “ไม่ได้ไปแล้วค่ะ หลังจากนี้ ต้องทำงานจริงจังแล้ว” ลิลลี่บอกในขณะที่ยังกอดอาคีย์ของพวกเขาอยู่ “หมายความว่ายังไงพี่เบย์ ที่พูดเมื่อกี๊” เฟร์ย่าถามเบย์ พี่ชายคนสนิทที่เป็นฝาแฝดกับสามีของตัวเอง “ก็หมายความว่า ถ้าเธออยากจะคุยกับผู้ปกครองของแสนซนเรื่องพวกเขาทั้งสอง จะมาขอแสนซนก็มาคุยกับฉันได้เลย” เบย์พูดกับเฟร์ย่า “เพราะพวกเราคือพ่อกับแม่ของแสนซน คนที่เลี้ยงแสนซนมาตั้งแต่แบเบาะ” คีย์พูดสมทบ “พวกเราไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย จะได้ช่วยกันเลี้ยง” เฟร์ย่าพูดต่อ “พ่อและแม่ของแสนซนเป็นคนของพี่เอง ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตตั้งแต่แสนซนยังเด็กมากๆ
ประธานมาเฟียกับเมียแสนซน ตอนที่ 32 ทางออกที่ดี...
ทางออกที่ดี... “เจ้านายว่ายังไงนะ” เต็มถามย้ำอีกครั้ง เขาไม่ค่อยแน่ใจเรื่องที่เขาได้ยิน “มึงอยากมีเมียไหม” บรูคลินถามเต็มอีกรอบ เขาอยากหาทางออกให้เรื่องนี้ แต่ก็อยากให้ดีกับทั้งสองฝ่าย รวมถึงผู้ที่จะมาช่วยแก้ปัญหาเรื่องนี้ด้วย ด้วยความสมัครใจ “หมายความว่า...” เต็มถามบรูคลิน อย่าบอกนะว่ามันจะเป็นอย่างที่เขาคิดไว้ “มึงช่วยกูได้ไหม” “นายจะให้ผมแต่งงานกับยัยเจ้าหญิงเอาแต่ใจนั่นเหรอ” เต็มถามออกไปตรงๆ “เธอยังซิง เธอไม่ได้เป็นคนเลว ไม่ได้ทำอะไรที่เลวร้ายถึงขนาดฆ่าคน แกก็รู้” บรูคลินเริ่มสาธยายข้อดีของชีร่าห์ให้เต็มฟัง เพื่อจะให้เต็มเคลิ้มและช่วยเขา แต่ความจริงแล้ว เต็มไม่ได้รังเกียจอะไรชีร่าห์ เขามองเธอน่ารักเอาแต่ใจด้วยซ้ำ บางครั้งเขาก็อยากจะปราบพยศของเธอให้อยู่ด้วยมือของเขา “ผมจะช่วยก็ได้ แต่...ผมไม่ได้จะช่วยเจ้านายกับคุณแสนซนหรอกนะ อย่ายิ้ม ผมช่วยเพราะผมรู้สึกว่าผมชอบยัยเจ้าหญิงนั่นขึ้นมาแล้ว และผมก็กลัวว่าจะไม่มีคนเอาเธอ เสียของ” เต็มบอกเจ้านาย พร้อมกับหันไปทางชีร่าห์ที่ยืนร้องไห้สำนึกผิดอยู่ข้างพ่อและแม่ของตัวเอง ชีร่าห์ต้องยอมรับกับชะตากรรมของตัวเอง ที่ต่อจากนี้เธอจ
ประธานมาเฟียกับเมียแสนซน ตอนที่ 31 มึงอยากมีเมียไหม?
มึงอยากมีเมียไหม? จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บ ซ่าาา ซ่าาาา เสียงนกร้องและเสียงน้ำตกดังผสานเสียงกันในยามเช้าตรู่ ร่างบางเปลือยเปล่า แผ่นหลังขาว กอดร่างหนาที่เปลือยเหมือนกันอยู่ใต้ผ้าห่มนุ่มภายในห้องนอนของแสนซน “อืมมม” ร่างหนาเริ่มรู้สึกตัว เมื่อมีแสงจากด้านนอกสาดส่องเข้ามาผ่านช่องหน้าต่างด้านหลังห้อง ด้านหน้าก็มีน้ำตก เสียงน้ำตกที่ดังตลอดทั้งวัน ทั้งคืนไม่มีวันหยุด ทั้งสองกลับจากแท่นดูดาวเมื่อคืน มาบรรเลงเพลงรักกันต่อที่ห้องอีกสองสามรอบ ผสานเสียงครางแข่งกับเสียงน้ำตก จนพอใจทั้งคู่ และก็ผล็อยหลับไปจนเช้า ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูด้านนอก และเสียงขออนุญาตดังขึ้นตามมา “ท่านบรูคครับ ท่านพ่อเฒ่าเชิญไปพบครับ” เสียงชายคนหนึ่ง คาดว่าน่าจะเป็นชาวบ้านในเผ่า “อืม เดี๋ยวออกไป” เขาตอบออกไปเสียงดัง บรูคลินปลุกแสนซนที่นอนหลับพริ้มสนิทหนุนแขนแกร่งของเขา ก่อนจะรู้ตัวว่าเมื่อสักครู่ที่มีคนมาตามเขา เรียกชื่อเขาให้ไปพบกับท่านผู้เฒ่า ทั้งๆ ที่เขานอนอยู่ในห้องแสนซนแท้ๆ ทำไมพวกนั้นถึงรู้ได้ และที่ท่านผู้เฒ่าเรียกเขาไปพบ ก็คงไม่แคล้วว่าจะเป็นเรื่องนี้แน่ๆ “ใครมาหรอคะเมื่อกี๊” แสนซนงัวเงียถามเขา
ประธานมาเฟียกับเมียแสนซน ตอนที่ 30 คำมั่น สารภาพรัก (NC)
คำมั่น สารภาพรัก (NC) “อ๊าาาาา” ปึก ปึก ปึก เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นไปทั่วบริเวณนั้น ผสมปนกับเสียงครางเล็กหวานเซ็กซี่ เขาผลักร่างคนตัวเล็กให้ล้มตัวลงนอนราบ แผ่นหลังนาบไปกับแท่นแผ่นหิน ที่เอาไว้นั่งดูดาว เขาโน้มตัวตามมา มือหนาจับข้อเท้าเล็กให้อ้าออกกว้าง พร้อมกับยกขึ้นสูงพาดบ่าแกร่ง ออกแรงกระแทกเข้าช่องรักอย่างหนักหน่วง โดยไม่อดกลั้นอีกต่อไป ตับ ตับ ตับ เสียงเนื้อกระทบเนื้อจากแรงกระแทกของสะโพกสอบ ที่กระแทกกระทั้นเข้ามาเต็มแรงตามจังหวะความปรารถนาของเขา แรงขึ้น แรงขึ้น ทวีเพิ่มมากขึ้น “อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊าาาพี่จ๋า ดะ...เดี๋ยว มะ...มีคนมาเห็น อ๊ะ...” แสนซนเสียงกระเส่าทั้งคราง ทั้งบอกเขา “ก็ช่าง พี่ทนไม่ไหวแล้ว” เขาบอก ทั้งๆ ที่ยังกระแทกช่วงล่างไม่ยอมหยุด “อ๊ะ...อ๊าาาพี่บรูค แสนเสียว อ๊าาา” เสียงครางของแสนซนกระเส่าเซ็กซี่ ทำเอาความต้องการของเขาเพิ่มทวีมากขึ้นไปอีก ทั้งจากฤทธิ์ยา ทั้งจากอารมณ์ดิบของเขาเอง ตับ ตับ ตับ “โคตรดีเลยที่รัก พี่รักแสนนะ อ๊าาาส” เขาบอกรักในเวลานี้ ทำเอาคนได้ยินที่อยู่ใต้ร่าง หัวใจพองโต จนอยากให้เขาเพิ่มความแรงมากขึ้นตามใจเขา “อ๊าาา อ๊ะ... พะ.
ประธานมาเฟียกับเมียแสนซน ตอนที่ 29 ช่วยพี่หน่อยนะ(nc)
ช่วยพี่หน่อยนะ(nc) ผลัก!!! เสียงของบรูคลินผลักร่างของลินซาให้ล้มลงนอนราบบนที่นอนหนานุ่ม โดยมีร่างหนาของบรูคลินที่ตอนนี้ใบหน้าคมเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ พลิกขึ้นคร่อมร่างลินซา แล้วตรึงข้อมือเล็กขึ้นเหนือศีรษะนั้นทันที ชายหนุ่มจ้องลึกดวงตาดุกร้าว ก่อนกดเสียงทุ้มต่ำร้องถาม อย่างสะกดกลั้นทั้งความโกรธและอารมณ์ต้องการดิบเถื่อนของตัวเองไว้ แม้ว่าจิตใจจะปฏิเสธอย่างหนักหน่วง แต่ร่างกายเจ้ากรรมที่โดนยาสมุนไพรของชาวทะเลทราย เป็นยาปลุกกำหนัด อย่างเช่นเดียวกับที่ชีร่าห์เคยเอาให้เขากิน “เธอวางยาฉัน เพื่ออะไร?” บรูคลินถามอย่างสะกดกลั้น “ขะ...ข้า ต้องการท่าน ข้ายังไม่มีสามี ท่านเองก็ยังไม่มีเมีย แต่งงานกับข้าเถิด” ลินซาเอ่ยความรู้สึกให้บรูคลินฟัง “บอกคนอื่นห้ามผิดผี แต่ตัวเองจะทำเสียเอง” บรูคลินพูด คล้ายเป็นการต่อว่าหญิงสาว “ถ้าผิดผีกันแล้ว ก็ต้องแต่งงานนี่เจ้าคะ ท่านก็ต้องแต่งงานกับข้า” ลินซายังไม่ลดละความพยายาม “คงจะเป็นแบบนั้นไม่ได้หรอก แม้ว่าฉันจะยังไม่แต่งงาน แต่ฉันก็มีเมียแล้ว หากผิดผีกับเธอ เธอที่เป็นคนของเผ่านี้จะรู้ดีว่าการผิดลูก ผิดผัวคนอื่น มันร้ายแรงกว่าผิดผีขนาดไหน!” บรูคล
ประธานมาเฟียกับเมียแสนซน ตอนที่ 28 อิจฉา
อิจฉา ซ่า....ซ่า.... เสียงซ่าของน้ำตกที่ตกกระทบลงสู่พื้นในยามเช้า จริงๆ แล้วมันก็ตกดังตลอดเวลา ทั้งคืน ทั้งวันนั่นล่ะ เพียงแต่คนที่อยู่ที่พักนี้ได้ยินจนชินหู เวลานอนก็ใช้เสียงน้ำเป็นเสียงกล่อมให้หลับแทน ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้าของคนเดินบนพื้นบ้านที่ทำจากไม้ทำให้ถึงแม้จะเดินเบาและเดินนิ่มแค่ไหน ก็มีเสียงอยู่ดี ก๊อก ก๊อก ก๊อก มือบางของลินซาเคาะประตูห้อง เป็นมารยาท ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปเบาๆ ลินซามาพร้อมกับอาหาร และยาแก้ปวด แก้อักเสบต่างๆ เอามาให้ชายหนุ่มที่อยู่ในห้องนี้ เปิดประตูเข้ามา ลินซากลับแต่ความว่างเปล่า ลินซาก้าวเข้ามาในห้อง พบว่าไม่มีใครอยู่ในห้องเลย เธอจึงวางถาดอาหารและยากับโต๊ะที่อยู่ข้างเตียง เตรียมจะเดินไปดูในห้องน้ำ หากว่าเขาไม่ได้อยู่ในห้องน้ำ แสดงว่าเขาไม่ได้อยู่ในห้องนี้ และก็ไม่รู้ว่าไม่อยู่ตั้งแต่ตอนไหน หรือตั้งแต่เมื่อคืน แต่ก่อนที่ลินซาจะได้เปิดประตูห้องน้ำ เสียงหนึ่งก็ดังขัดขึ้น “เข้ามาทำไม” เสียงทุ้มถาม ดังขึ้นจากด้านหลัง ลินซาหันไปตามต้นเสียง พบว่าชายหนุ่มที่น่าจะนอนป่วยอยู่ในห้องนี้ ยืนเกาะขอบประตูถามหญิงสาวที่เข้ามาในห้องที่เขาพักอยู่ “อะ...
บางทีคุณอาจจะชอบ
