MasukShare
บทที่ 665
Bab terkait
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 666
"อุจจาระไง คุณก็ชิมแล้ว" ลั่วอู๋ฉางพูดยั่วโมโหหวังเต๋อฟาอดทนต่อความเจ็บปวดอย่างรุนแรงและกัดฟันว่า "ฉันไม่ได้หมายถึงสิ่งนี้ ไอ้สารเลว! คาดไม่ถึงว่าจะใส่อย่างอื่นในผงพิษห้าชนิด ผิดศีลธรรมมาก!"ลั่วอู๋ฉางตอบกลับทันที "คุณก็ไม่ได้แอบเติมชาดที่มีพิษสูงให้กับผงมะเค็ดเจ็ดก้าวด้วยเหรอ คุณทำได้ผมทำไม่ได้เหรอ?""พวกเราสองคนทำแบบเดียวกัน ก็ถือว่าพอ ๆ กัน คุณมีสิทธิ์อะไรมาตำหนิผม?""หรือว่าเป็นเพราะคุณน่าไม่อาย?""แก…" หวังเต๋อฟาโกรธมากจนพูดไม่ออกเย่ชิงหยุนเจ็บจนทนไม่ไหวอีกต่อไป เขากลิ้งไปบนพื้นและพูดอย่างขมขื่น "แซ่หวัง นายทำได้ไหมตกลง?""ฉันเชื่อคำพูดนาย จึงดื่มยาพิษนั้น ถ้าฉันเป็นอะไรไป ครอบครัวของนายต้องถูกฝังไปด้วย!""นายแม่งจะยังตะลึงทำอะไรอยู่ รีบผสมยาแก้พิษสิ!"หวังเต๋อฟาก็โกรธไม่เบา ตาข้างไหนของนายเห็นว่าฉันตกตะลึงทั้ง ๆ ที่ฉันเจ็บจนขยับไม่ได้!หวังเต๋อฟาไม่กล้าโต้แย้ง อดทนต่อความเจ็บปวดและเริ่มปรุงยาเย่ชิงหยุนเจ็บจนเหงื่อตก สำหรับเขา ทุกวินาทีเป็นความทุกข์ทรมานอย่างมากหวังเต๋อฟาใช้เวลาเพียงไม่ถึงครึ่งนาทีในการผสมของเหลวเหนียว ๆ หนึ่งแก้ว แต่สำหรับเย่ชิงหยุนแล้ว มันเหมือ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 667
"ไม่ควรนะ แค่ผงห้าพิษเท่านั้น ตามหลักเหตุผลแล้วไม่น่าจะทำให้ผมลำบากได้ถึงจะถูก!"เขารีบคว้าแก้วที่ใส่ยาพิษและเบิกตากว้างทันทีเมื่อมองอย่างละเอียด "นี่ไม่ใช่ห้าพิษ!""ไอ้แซ่ลั่ว นายบอกฉันมาว่านายได้ใส่อะไรเข้าไปกันแน่?"ลั่วอู๋ฉางตะคอก "ทำไมผมต้องบอกคุณ คุณคิดว่าตัวเองเป็นใคร?""อีกอย่าง แม้ว่าผมจะบอกคุณ คุณแน่ใจหรือว่าคุณจะสามารถปรุงยาแก้พิษได้? เลิกฝันได้แล้ว พูดถึงการเล่นพิษ คุณยังห่างไกลมาก!"หวังเต๋อฟาเบิกตากว้างอย่างแข็งขัน มีความรู้สึกสู้ตาย "ได้ นายต้องการเล่นสกปรกกับฉันใช่ไหม!""ฉันยอมรับว่าปรุงยาแก้พิษไม่ได้ แต่นายอย่าได้ใจไป!""อย่างมากพวกเราก็ถือว่าเสมอกัน นายเอายาแก้พิษออกมา ฉันจะให้ยาแก้พิษมะเค็ดเจ็ดก้าวแก่นาย พวกเราถือว่าจบกัน"ถ้าให้เป็นปกติ หวังเต๋อฟาจะไม่ขี้ขลาดง่าย ๆ ขนาดนี้แน่นอนเขาจะสงบสติอารมณ์และศึกษาอัตราส่วนของยาพิษอย่างละเอียดไม่ถึงนาทีสุดท้ายไม่ยอมแพ้แน่นอนแต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน ถ้าเย่ชิงหยุนเป็นอะไรไปจริง ๆ เขาไม่เพียงแต่จะตกงานเท่านั้น ทั้งครอบครัวต้องฝังศพให้เขาด้วยดังนั้นเขาไม่สามารถเดิมพันได้"ผมบอกแล้วว่าอยากแก้พิษ ให้แซ่เย่คุกเข่าโขกหัวย
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 668
ดวงตาของเย่ชิงหยุนเบิกกว้างด้วยความโกรธ "ฉันคุกเข่าแล้ว ยาแก้พิษล่ะ?""ยังมีโขกหัวขอโทษด้วย" ลั่วอู๋ฉางพูดอย่างไม่รีบร้อนยังไงคนที่ถูกพิษไม่ใช่ตัวเอง ใครเจ็บใครถึงรู้เย่ชิงหยุนโกรธจนตัวสั่นอย่างรุนแรง แต่ก็ต้องทำตาม ตอนแรกโขกกับพื้นเสียงดังก่อน แล้วปากก็ตะโกนว่า "ขอโทษครับ!"เย่ชิงหยุนพูดกับตัวเองซ้ำแล้วซ้ำอีกในใจว่า แกเป็นแต่หมอ กล้าทำให้ฉันขายหน้าก็คือทำให้ทั้งร้านร้อยสมุนไพรตระกูลเย่ขายหน้ารอให้ฉันได้ยาแก้พิษและผ่านจุดนี้ไปได้ก่อนจากนั้นค่อยมาดูอีกทีว่าแกจะตายยังไง!"ยังมีแซ่หวัง เขาก็ต้องคุกเข่าด้วย" ลั่วอู๋ฉางเรียกร้องอีกครั้งดวงตาของหวังเต๋อฟาเบิกกว้าง "เรื่องระหว่างพวกคุณ เกี่ยวอะไรกับผม?"ไม่รอให้ลั่วอู๋ฉางเปิดปาก เย่ชิงหยุนก็ร้องตะโกนด่าก่อนว่า "ฉันยังทำตามแล้ว ทำไมนายจะคุกเข่าไม่ได้?""แม่งเอ๊ย หรือว่านายสูงส่งมากกว่าฉันเหรอ?"หวังเต๋อฟารู้สึกไม่เต็มใจอย่างมาก แต่สุดท้ายก็คุกเข่าลงการคุกเข่าครั้งนี้แสดงถึงการเสียหน้าของเขาต่อหน้าลั่วอู๋ฉางต่อไปเจอลั่วอู๋ฉางอีก ก็ได้แต่เดินอ้อมลั่วอู๋ฉางหยิบขวดน้ำขึ้นมา และหยิบขวดยาเล็ก ๆ ออกมา เทผงสีขาวลงไปเล็กน้อย เขย่า
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 669
"เพราะจองห้องกะทันหัน จึงได้แต่ห้องบิสซิเนสสวีท ศิษย์พี่อย่ารังเกียจว่าโทรมนะ!"สาวน้อยนำทางลั่วอู๋ฉางไปที่ห้องเดิมทีลั่วอู๋ฉางก็ไม่ได้สนใจเรื่องวัตถุเหล่านี้มากนัก โดยกล่าวว่า "แค่นี้ก็ดีมากแล้ว"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนถอนหายใจด้วยความโล่งอกและพูดด้วยรอยยิ้ม "งั้นคุณพักผ่อนก่อน ฉันยังมีเรื่องต้องจัดการนิดหน่อย อีกเดี๋ยวค่อยมารับคุณไปทานข้าวด้วยกัน""ได้เลย ไปยุ่งเถอะ" ลั่วอู๋ฉางพูดด้วยรอยยิ้มสาวน้อยก็กระโดดโลดเต้นออกไปลั่วอู๋ฉางยืนอยู่ข้างหน้าต่างกวาดสายตาไปทั่ว มองดูครึ่งหนึ่งของเมืองอันในไม่ช้า เขาก็เห็นซูเฉี่ยนเฉี่ยนเดินลงมาชั้นล่างและเดินไปที่รถสปอร์ตเมอร์เซเดส-เบนซ์มือสอง"อายุน้อย ดีจังเลย"ลั่วอู๋ฉางอดไม่ได้ที่จะนึกถึงลูกศิษย์หนิงซินถง เธอกับซูเฉี่ยนเฉี่ยนอายุไล่เลี่ยกัน นิสัยก็มีความคล้ายคลึงกันมากมาย สามารถเป็นเพื่อนกันได้อย่างแน่นอนซูเฉี่ยนเฉี่ยนเข้าไปในรถแล้วสตาร์ทเครื่องแต่หลายนาทีผ่านไป รถกลับไม่ขยับเลยลั่วอู๋ฉางมองเห็นได้ชัดเจนว่าไฟท้ายของรถเปิดอยู่ตลอดเวลา ซึ่งบ่งบอกว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนกำลังเหยียบเบรกถ้ารับโทรศัพท์หรือทำอย่างอื่นก็ไม่ต้องเหยียบมันตลอดเวลาดวงต
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 670
"หมายความว่าหญิงร้ายชายชั่วนั้นจะต้องตายแน่!"เย่ชิงหยุนมีสีหน้าดีใจ ความมืดมนบนใบหน้าถูกแทนที่ด้วยความตื่นเต้นทันที"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนนางตัวดี อาศัยอำนาจของหญิงชราเย่ปิงเหยาคนนั้น ไม่เคยเห็นนายน้อยบ้านใหญ่อย่างฉันอยู่ในสายตาเลย""ฉันมองเธอสูงไปชั้นหนึ่งถือเป็นบุญที่เธอสร้างมาแปดชาติ แต่เธอล่ะ?""อาศัยความสาวและหน้าตาดี เหยียบความหวังดีของฉันไว้ใต้เท้าครั้งแล้วครั้งเล่า และยังร่วมกับคนนอกเพื่อทำให้ฉันอับอาย สมควรแล้วที่เธอจะตาย!"เย่ชิงหยุนยิ่งพูดยิ่งแรงขึ้นเรื่อย ๆ ดวงตาคู่หนึ่งเกือบจะพ่นไฟแล้วครั้งแรกที่เขาเจอซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็ตกตะลึงมาก แสดงความรักหลายครั้งแต่ไม่สำเร็จ สุดท้ายก็เกิดความเกลียดชังเพราะความรัก"งูเขียวน้อยตัวนั้น เสียเงินไปมหาศาล" ชายปากแหลมทำหน้าเรียกร้องความดีความชอบ"ตอนนี้อากาศหนาวมาก มันจะซ่อนอยู่ที่มุมของรถ หลังจากพวกซูเฉี่ยนเฉี่ยนขึ้นรถแล้ว จะต้องเปิดลมอุ่นงูเขียวจะฟื้นฟูพลังในไม่ช้า!""แล้วฉวยโอกาสเผลอ กัดคนละที!"เย่ชิงหยุนรู้ดีอยู่แล้วว่างูเขียวน้อยมีพิษมากแค่ไหน ซึ่งเตรียมไว้ให้ลั่วอู๋ฉางเป็นพิเศษลั่วอู๋ฉางพกผงแก้พิษไว้ที่ตัวตลอดเวลา พิษส่วนใหญ่ทำอะไ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 671
นอกจากนี้ ในเวลาเพียงสิบนาที ผู้ป่วยยังไม่ถึงโรงพยาบาลก็เสียชีวิตบนถนนแล้ว"ต่อไป ผมจะช่วยคุณขับพิษออกมา"การแสดงออกของลั่วอู๋ฉางเป็นธรรมชาติและพูดว่า "คุณฟื้นแล้วก็ยิ่งดี จะได้ไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรให้คุณฟังในภายหลัง"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเรียนหมอกับเย่ปิงเหยา ดังนั้นจึงย่อมเข้าใจความหมายของลั่วอู๋ฉางไม่รอให้เธอตอบสนอง ลั่วอู๋ฉางก็ก้มหัวลงแล้ว"อ๊าย..."แม้ว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนจะไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ แต่ประสาทสัมผัสยังคงไวต่อความรู้สึกความรู้สึกเสียวซ่าราวกับไฟฟ้าช็อต นี่เป็นสิ่งที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อนในชีวิต!ซูเฉี่ยนเฉี่ยนหน้าแดงทันที ปิดปากและกัดฟัน"ศิษย์พี่ลั่ว คุณไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ มันอันตรายกับคุณเกินไป!" ซูเฉี่ยนเฉี่ยนตื่นขึ้นมาจากความอับอายลั่วอู๋ฉางกลับไม่ตอบเลย และยิ่งไม่ได้หยุดเขาดูดเลือดพิษออกมา บ้วนลงในถังขยะข้าง ๆ และก้มหน้าก้มตาดูดอีกครั้งใบหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนแดงขึ้นเรื่อย ๆ และความรู้สึกผิดก็ผุดขึ้นมาในใจลั่วอู๋ฉางทำซ้ำสิบกว่าครั้ง เลือดพิษที่บ้วนออกมาจากสีม่วงดำค่อย ๆ กลายเป็นสีแดงสดเขายังไม่กล้าที่จะประมาท จึงทำอีกเจ็ดแปดครั้ง ดูดจนเลือดไม่ออกแล้วจ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 672
ทันทีที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนกระโดดขึ้นมา เธอก็ตระหนักได้ว่าตัวเองออกแรงมากเกินไปตัวลอยขึ้นอยู่ในอากาศ อยากหยุดเหรอ?คิดอะไรอยู่!ไม่มีทางหยุดได้เลย!"โอ๊ย!"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพุ่งเข้าไปในอ้อมแขนของลั่วอู๋ฉางอย่างนั้นลั่วอู๋ฉางไม่ได้เตรียมใจไว้ พูดอีกอย่างก็คือไม่สามารถตบผลักศิษย์น้องออกไปได้บางทีอาจจะทำให้น้องศิษย์น้องได้รับบาดเจ็บลั่วอู๋ฉางทำได้เพียงปล่อยให้ซูเฉี่ยนเฉี่ยนลอยเข้ามาและพุ่งลงบนอ้อมแขนของเขา ทั้งสองคนก็ล้มลงบนเตียงด้วยกันหมอและพยาบาลต่างสบตากันด้วยดวงตาเบิกกว้างของแบบนี้สามารถดูได้ฟรีเหรอ?พวกเขาทั้งหมดจำได้อย่างชัดเจน ตอนใกล้เที่ยง สาวสวยที่ร้องไห้ครวญครางคนหนึ่งพาชายที่หมดสติมาที่โรงพยาบาลแม้ว่าสาวสวยจะเรียกคนไข้ว่าศิษย์พี่ แต่ทุกคนมีประสบการณ์สามารถมองออกได้ศิษย์พี่ที่ไหนกัน เห็นได้ชัดว่าเป็นแฟนหนุ่ม!ไม่งั้นสาวสวยจะสนใจความเป็นตายของเขาขนาดนี้ได้ยังไง?เมื่อรู้ว่าผู้ป่วยโดนพิษร้ายแรงจากงูเขียวน้อย หมอจึงรีบปฏิบัติตามขั้นตอนปกติเพื่อรักษาให้ลั่วอู๋ฉางในขณะเดียวกันพวกเขาก็ไม่ลืมที่จะเตือนญาติว่า สุดท้ายผู้ป่วยอาจไม่รอดและขอให้เธอเตรียมใจไว้พอซูเฉี่ยนเฉี
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 673
"ไม่จำเป็นจริง ๆ คุณเอากลับไปเถอะ" ลั่วอู๋ฉางปฏิเสธอย่างอ้อมค้อมร่างกายของตัวเอง ตัวเขาเองรู้ดีที่สุดในความเป็นจริง เขามีโอกาสฝังเข็มเพื่อขับพิษออกจากร่างกายก่อนที่พิษจะออกฤทธิ์เหตุผลที่ไม่ได้ทำเช่นนี้ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าต้องการลองพิษของงูเขียวน้อยด้วยตัวเองการทดสอบพิษด้วยตัวเองเป็นสิ่งที่หมอหลายคนชอบทำมีเพียงการลองด้วยตัวเองเท่านั้นที่จะสามารถเข้าใจพื้นฐานและศึกษายาแก้พิษที่มีประสิทธิภาพปีนั้นเสินหนงชิมสมุนร้อยชนิดก็เพราะจุดประสงค์นี้ในเมื่อชายชราเสินหนงได้แสดงบทบาทที่เป็นแบบอย่างไปแล้ว รุ่นตัวเองจึงควรเคารพเลียนแบบงูเขียวน้อยเป็นสายพันธุ์ที่หายากมาก ลั่วอู๋ฉางมีความสนใจในมัน ดังนั้นจึงจงใจไม่ฝังเข็มให้ตัวเองสำหรับเขาก็แค่นอนหลับเท่านั้นไม่เพียงสารพิษถูกขับออกไปหมดแล้วเท่านั้น ต่อไปก็จะไม่มีผลอะไรกับร่างกาย"อย่า ศิษย์พี่รับไว้เถอะ"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพูดอย่างจริงจังว่า "ถ้าคุณรู้สึกไม่สบาย มาหาฉันอีกอาจจะสายเกินไปแล้ว การทานยาให้ทันเวลาสามารถรับประกันได้ว่าจะไร้ข้อผิดพลาด"เธอไม่ให้โอกาสลั่วอู๋ฉางปฏิเสธอีกและยัดมันลงในกระเป๋าของเขาโดยตรงลั่วอู๋ฉางไม่มีทางเลือกอื่น
Bab terbaru
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1059
ชวีซานตัวไม่กล้าขัดขืน ได้แต่ทำตามคำสั่งเมื่อทุกคนมาถึงภูเขาด้านหลัง ฟ้าก็เริ่มสางแล้วเบื้องหน้าคือเหวลึกที่ขวางทางอยู่ลั่วอู๋ฉางผูกปลายเชือกด้านหนึ่งไว้กับเสา แล้วสะพายเชือกที่มัดรวมกันไว้บนหลัง ก่อนพยักหน้าให้ทุกคน"มีปัญหาอะไรไหม?"ลั่วอู๋ฉางถามอาวุโสที่มีใบหน้าฟกช้ำดำเขียวคนนั้นอาวุโสรีบตอบ "ไม่มีปัญหาครับ!"ลั่วอู๋ฉางกระโดดขึ้นด้วยเท้าข้างเดียว ตัวเขาลอยขึ้นสูงก่อนเหาะตรงไปยังอีกฟากของหน้าผาเมื่อเหาะไปได้ครึ่งทาง ร่างของลั่วอู๋ฉางก็เริ่มร่วงลงเมื่อคำนวณจากมุมนี้ เขาแทบไม่มีโอกาสไปถึงอีกฝั่งเลยทันใดนั้น นกอินทรียักษ์ตัวหนึ่งก็โฉบมาจากด้านข้างอาวุโสคนเมื่อกี้ยืนอยู่ริมหน้าผาและเป่านกหวีดเรียกอินทรีอินทรียักษ์กางปีก ลั่วอู๋ฉางเหยียบลงบนหลังมันหนึ่งที ทิศทางที่กำลังร่วงพลันเปลี่ยนเป็นลอยขึ้นเสี้ยววินาทีต่อมา เขาก็ลงถึงริมหน้าผาอีกฝั่งอย่างมั่นคงจากนั้นก็ทำแบบเดิม ผูกปลายเชือกฝั่งนี้ไว้กับเสาอีกข้าง"เจ้าสำนักชวี สั่งคนของท่านให้เริ่มได้แล้ว!" ซูเทียนคั่วออกคำสั่งอย่างไม่ไว้หน้าชวีซานตัวไม่ใช่ไม่เคยคิดจะเล่นงานตอนที่ลั่วอู๋ฉางกำลังข้ามหน้าผาเขาเคยคิดจะสั่ง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1058
คำกล่าวอย่างมั่นใจของลั่วอู๋ฉางดังก้องไปทั่วสำนักใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้มหากเป็นเมื่อก่อน ใครกล้าพูดกับหัวหน้าสำนักพวกเขาเช่นนี้ คงไม่ต้องรอให้ชวีซานตัวเอ่ยปาก สมาชิกระดับล่างก็พร้อมจะซัดมันจนหมอบไปแล้วต่อหน้าประตูสำนักงานใหญ่ จะปล่อยให้คนมาพูดจาโอ้อวดได้อย่างไร?แต่สถานการณ์ตอนนี้คือ ลั่วอู๋ฉางไม่เพียงแต่พูด เขายังทำลายประตูใหญ่ของพวกเขาและทำร้ายคนไปอีกหลายสิบคนด้วยแน่นอนว่าจำนวนนี้ไม่ได้ตายตัวถ้าคนอื่นกล้าบุกเข้าไปอีก ลั่วอู๋ฉางจะไม่ปรานี และยินดีที่จะช่วยเพิ่มจำนวนผู้บาดเจ็บให้พันธมิตรบู๊ลิ้มอีกด้วย"แก...ปากกล้านักนะ!"ชวีซานตัวในฐานะหัวหน้าแห่งบู๊ลิ้ม ไม่อาจเสียศักดิ์ศรีด้วยการยอมแพ้ง่าย ๆทั้งๆ ที่ความจริง ในใจเขานั้นกลับตื่นตระหนกจนแทบควบคุมไม่อยู่อาวุโสทั้งแปดร่วมมือกันยังเอาชนะไม่ได้!ถึงแม้ตอนฝึกซ้อมปกติ ชวีซานตัวจะเคยชนะพวกเขามาแล้วก็เถอะแต่ใช้นิ้วโป้งเท้าคิดก็ยังรู้เลยว่า เป็นอาวุโสทั้งแปดแกล้งอ่อนข้อให้ถ้าสู้จริง ชวีซานตัวไม่มีทางได้เปรียบหรอกแต่ลั่วอู๋ฉางกลับทำได้!นี่แสดงให้เห็นว่า ความสามารถของเขาเหนือกว่าชวีซานตัวมากถ้ายอมแพ้ต่อหน้าสมาชิกบู๊ลิ้มมา
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1057
เขาไม่อยากให้ใครพูดถึงเรื่องนี้ โดยเฉพาะต่อหน้าสาธารณชน"อาวุโสทั้งแปดของสภาผู้อาวุโสอยู่ที่ใด?"ดวงตาของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความโกรธ พร้อมตะโกนออกคำสั่งอย่างดุดัน"ข้าน้อยอยู่ที่นี่!"อาวุโสทั้งแปดคนตอบรับออกมาพร้อมกัน"คนผู้นี้ทำลายประตูสำนักของเรา ทำร้ายศิษย์ของเรา จงสังหารมันตรงนี้เดี๋ยวนี้ เพื่อเป็นตัวอย่าง!" ชวีซานตัวกัดฟันกล่าวอาวุโสทั้งแปดคนตอบพร้อมกันอีกครั้ง "รับทราบ ท่านเจ้าสำนัก!""ฆ่า!"ทั้งแปดคนล้วนเป็นผู้มีวิชาระดับปรมาจารย์ใหญ่มีฝีมือไม่ธรรมดา!ในสำนักใหญ่ ทั้งด้านสถานะและพลังฝีมือ พวกเขาเป็นรองเพียงชวีซานตัวเท่านั้นเมื่อทั้งแปดร่วมมือกัน แม้แต่วีรบุรุษในตำนานก็ยากที่จะเอาชนะพวกเขาได้พวกเขาร่วมมือกันอย่างเข้าขา ล้อมลั่วอู๋ฉางไว้ตรงกลาง และออกกระบวนท่าสังหารทุกอย่างใส่เขาถ้าเป็นคนอื่น คงถูกพวกเขาสับเป็นชิ้นๆ ไปแล้วแต่ลั่วอู๋ฉางกลับไม่สะทกสะท้านใดๆ เพียงแค่ส่งกระแสจิต"วึ้ง!"คาถาป้องกันตัวปล่อยแสงสีทองออกมา ขัดขวางการโจมตีทั้งหมดไว้"อะไรกัน?"ชวีซานตัวเบิกตากว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อในสายตาของเขา ต่อให้ลั่วอู๋ฉางเก่งแค่ไหน แต่ก็ยังเป็น
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1056
ท่ามกลางความมืด มีร่างคนจำนวนมากพุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วเมื่อพวกเขาเห็นชัดเจนแล้วว่าประตูทางเข้าซึ่งเป็นหน้าตาของพันธมิตรบู๊ลิ้มถูกทำลาย กลายเป็นซากปรักหักพัง พวกเขาก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที"ใครกันที่กล้าบ้าบิ่นถึงขนาดนี้!""บังอาจมาพังประตูใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้ม รนหาที่ตายแล้ว!""จะเป็นใครก็ช่าง แต่แน่ๆ คงไม่ใช่คนดีหรอก สับมันเป็นชิ้นๆ ก่อนค่อยว่ากัน!"กลุ่มคนที่โกรธแค้นเห็นร่างหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าซากปรักหักพัง"ไอ้หนุ่ม แกเห็นไหมว่าใครเป็นคนทำ?"คนตาไวมองเห็นว่าเป็นเงาของชายหนุ่มจึงรีบถามออกไปทันที"ขอเตือนไว้ก่อน เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ รีบพูดสิ่งที่นายเห็นออกมาทั้งหมก ไม่งั้นนายเองก็ต้องเดือดร้อนด้วย!"ลั่วอู๋ฉางยืนอย่างสงบพลางตอบว่า "เห็น""รีบบอกมาว่าใคร!" คนกลุ่มนั้นร้องถามขึ้นพร้อมกันลั่วอู๋ฉางตอบอย่างไม่รีบร้อนว่า "ก็ฉันไง!""อะไรนะ?!"คนกลุ่มนั้นเบิกตาโต ความโกรธที่ปรากฏบนใบหน้าชัดเจนยิ่งกว่าความตกใจ"ไอ้หนุ่ม นี่ไม่ใช่เวลามาอวดเก่ง คิดว่าเราจะเชื่อแกหรือไง?""รีบบอกมาว่าใครเป็นคนทำ ไม่งั้นจะถือว่าแกเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดด้วย!""ให้โอกาสสุดท้าย รีบพูด ไม่งั้นพวกเร
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1055
ซูเทียนคั่วกังวลขึ้นมาทันที ขณะที่ปกป้องซูเฉี่ยนเฉี่ยนหลานสาว เขาก็ตะโกนเสียงดังขึ้นว่า "เจ้าสำนักชวี นี่คือวิธีการต้อนรับแขกของพันธมิตรบู๊ลิ้มหรือ?""หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ไม่กลัวคนในยุทธภพจะหัวเราะเยาะหรือ?"ชวีซานตัวไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย "อย่างพวกนายเนี่ยนะ? เรียกว่าแขกได้ด้วยหรือ?"เมื่อต้องเผชิญหน้ากับจำนวนคนที่มากกว่าหลายเท่า อีกทั้งสายตาที่จับจ้องมาอย่างอาฆาต ทั้งสามคนไม่สามารถต่อกรได้เลยไม่นานพวกเขาก็ถูกจับตัวได้!"ชวีซานตัว การที่คุณทำเช่นนี้ ไม่กลัวว่าศิษย์ของเทพอวี้อย่างราชันมังกรลั่วเทียนจะมาหาเรื่องหรือ?" ซูเทียนคั่วพูดขณะดิ้นรนชวีซานตัวไม่สนใจแม้แต่น้อย "ถ้าเขากล้าหาญมาที่นี่ ฉันจะให้เขาลิ้มรสชาติของการต้องเป็นนักโทษเช่นกัน!""ศิษย์ที่ถูกสอนโดยตาแก่แบบนั้น คงไม่ใช่คนดีสักเท่าไรหรอก พอดีเลย จะได้ให้เขาชดใช้หนี้แทนตาแก่นั่นและพวกแกไปพร้อมกัน!""ราชันมังกรลั่วเทียนอะไรกัน แค่เด็กหนุ่มอายุยี่สิบต้นๆ จะมีอะไรพิเศษนัก?""ตัวเขาไม่อายก็ช่างเถอะ แต่ยังกล้าไปหาคนมาคุยโวแทนตัวเอง คิดจะดังจากการสร้างกระแสเช่นนี้ คิดว่าบู๊ลิ้มเป็นที่สำหรับเล่นขายของหรือไง ฝันไปเถ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1054
พูดของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความหยาบคายใบหน้าสวยของเย่ปิงเหยาเริ่มบึ้งตึง แต่เพราะนี่เป็นถิ่นของอีกฝ่าย เธอจึงไม่อาจโต้ตอบได้ชวีหลิงหานคือน้องสาวของชวีซานตัว ทั้งสองคนมีอายุห่างกันมากกว่ายี่สิบปีหลังจากชวีหลิงหานเกิดได้ไม่นาน พ่อแม่ของเธอก็เสียชีวิตจากอาการป่วย ก่อนสิ้นใจได้ฝากให้ชวีซานตัวช่วยเลี้ยงดูน้องสาวที่ยังเป็นแค่ทารกแรกเกิดชวีซานตัวเลี้ยงดูน้องสาวด้วยความยากลำบาก จนเธอเติบโตขึ้นมาเป็นหญิงสาวที่งดงามยิ่ง ทั้งยังมีพรสวรรค์จนได้รับความสนใจจากคนในบู๊ลิ้มมีผู้คนมาสู่ขอเธอมากมายจนทำให้ประตูบ้านตระกูลชวีแทบพังในขณะที่ชวีซานตัวกำลังเลือกคู่ครองให้น้องสาวจนตาลาย และวาดฝันว่าเธอจะได้แต่งงานกับตระกูลใหญ่โตความฝันกลับพังทลาย!ชวีหลิงหาน หญิงสาวผู้แสนงดงาม กลับถูกชายแก่อัปลักษณ์คนหนึ่งมาชิงตัวไป!ในตอนแรก ชวีซานตัวคิดว่าน้องสาวของเขายังไร้เดียงสา และถูกชายชั่วหลอกลวงเขาคิดว่าเพียงแค่พูดจาโน้มน้าวด้วยความรักและเหตุผล น้องสาวจะกลับตัวกลับใจแต่ผลกลับเป็นตรงกันข้าม!ชวีหลิงหานไม่เพียงแต่ไม่สำนึกในสิ่งที่ทำ แต่กลับรักชายแก่คนนั้นอย่างหัวปักหัวปำ และพูดคำพูดไร้สาระอย่างเช่นรักจน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1053
พูดตามตรง ลั่วอู๋ฉางก็มีใจอ่อนนิดหน่อยทุกครั้งที่ต้องต่อสู้กับพวกกระจอก เขามักจะคิดถึงหูเยว่ซีอย่างมากเป็นถึงจักรพรรดินีแห่งชิงชิว แต่เขากลับใช้งานเหมือนลูกน้องปลายแถวประเด็นสำคัญคือ หูเยว่ซีไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่ยังเต็มใจช่วยอย่างยินดีอีกด้วย"ไม่ได้"ความมีเหตุผลเอาชนะความหุนหัน ลั่วอู๋ฉางพูดพร้อมขมวดคิ้ว "เธอต้องอยู่เฝ้าบ้าน มีแต่แบบนี้ ฉันถึงจะวางใจได้"หูเยว่ซีทำหน้าหงอย: "ก็ได้!"ลั่วอู๋ฉางหัวเราะ "เธอว่านอนสอนง่ายขนาดนี้ ต้องให้รางวัลสักหน่อยแล้ว""รางวัลอะไร?" จิ้งจอกน้อยถามอย่างตื่นเต้น ดวงตาทั้งสองส่องประกายวิบวับทันทีลั่วอู๋ฉางหยิบลูกแก้วพญานาคออกมาจากกระเป๋าแล้วพูดว่า "ก่อนหน้านี้สัญญาว่าจะให้ของขวัญเธอ ตอนนี้ถึงเวลาทำตามสัญญาแล้ว"หูเยว่ซีตาเป็นประกายอีกครั้ง "ลูกแก้วพญานาค!"ถ้าเป็นเมื่อก่อน ลูกแก้วพญานาคระดับนี้เธอคงไม่แม้แต่จะชายตามองด้วยซ้ำแค่มองนานหน่อย ก็ถือเป็นการดูหมิ่นคำว่า "จักรพรรดินีแห่งชิงชิว" แล้ว!แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน หลังจากถูกขังอยู่ในแหวนมานานถึงพันปี เพิ่งจะได้อิสรภาพคืนมา พลังลดลงไปมากและร่างกายก็อ่อนแอสุดขีดนี่คือช่วงเวลาที่เธอต้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1052
หวงผู่เจิ้งซิ่นย่อมไม่พอใจแน่!คนเป็นครูยังล้มเหลว แต่ศิษย์กลับทำสำเร็จตั้งแต่ครั้งแรกถ้าไม่ใช่บังเอิญ แล้วมันคืออะไร?ลั่วอู๋ฉางไม่ตอบอะไร จากนั้นก็หยิบคริสตัลสวรรค์ก้อนที่สองมาไม่นานก็ทำสำเร็จอีกครั้ง!หวงผู่เจิ้งซิ่นเบิกตากว้าง ประหลาดใจราวกับเห็นเทพเจ้าส่วนใบหน้าของหูเยว่ซีก็เต็มไปด้วยความชื่นชมมากขึ้นเรื่อยๆ"ลองอีกครั้งสิ!" หวงผู่เจิ้งซิ่นยังคงไม่ยอมแพ้คราวนี้ ลั่วอู๋ฉางไม่ทำตามเขาอีกต่อไป เขาเก็บแท่งคริสตัลสวรรค์ที่เหลือทันที"หมายความว่าไง?" หวงผู่เจิ้งซิ่นถามตาโตลั่วอู๋ฉางลุกขึ้นเดินออกไป ทิ้งคำพูดไว้โดยไม่หันกลับมา "ขอบคุณนะ!""เดี๋ยวสิ นายแน่ใจแล้วเหรอว่านายเข้าใจทั้งหมด?"หวงผู่เจิ้งซิ่นรีบไล่ตามไป "ถ้าไม่สำเร็จล่ะ ฉันจะได้ช่วยหาสาเหตุไง!""ไม่จำเป็นแล้ว ถ้านายท่านของฉันคิดว่าไม่มีปัญหา มันก็ไม่มีปัญหาแน่" หูเยว่ซีขวางเขาไว้ พร้อมพูดอย่างหนักแน่นในตอนนี้ สีหน้าหวงผู่เจิ้งซิ่นเต็มไปด้วยความซับซ้อนศิษย์ที่เก่งเกินไปทำให้ครูรู้สึกอับอาย"ไหนว่าราชันมังกรลั่วเทียนก็เป็นแค่คนธรรมดา เขาเป็นปีศาจชัดๆ!"หวงผู่เจิ้งซิ่นยอมแพ้อย่างหมดท่า พูดอย่างเศร้าๆ "คิดว่า
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1051
หวงผู่เจิ้งซิ่นเชิดคอขึ้น พยายามทำสีหน้าให้ดูปกติที่สุดเพื่อปกปิดความเขินอายของตัวเองเนื่องจากการสาธิตเมื่อครู่นั้นจบลงด้วยความล้มเหลวแม้ว่าเขาจะรู้วิธี แต่เพราะไม่ได้ปฏิบัติมาเป็นเวลานาน ความผิดพลาดจึงถือเป็นเรื่องปกติ"หาว..."หูเยว่ซีอ้าปากหาวครั้งใหญ่ ราวกับเปลือกตาถูกกดด้วยน้ำหนักมหาศาลใช่แล้ว เธอง่วงจริงๆ!การสอนของหวงผู่เจิ้งซิ่นทำให้เธอง่วงได้สำเร็จส่วนเนื้อหาที่พูดในภายหลัง แทบไม่ได้เข้าหัวของหูเยว่ซีเลย ผ่านหูซ้ายออกหูขวา ไม่มีอะไรในหัวเลย"พวกคุณ...ทำต่อไปเลย!"หูเยว่ซียืดแขนบิดขี้เกียจ และส่งสัญญาณให้ทั้งคู่ไม่ต้องสนใจเธอสิ่งนี้ทำให้หวงผู่เจิ้งซิ่นรู้สึกว่าตัวเองล้มเหลวมาก!รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าฉาดใหญ่!การทำให้นักเรียนง่วงถือเป็นเรื่องที่น่าอับอายอยู่แล้ว ที่สำคัญคือการสาธิตของตัวเองยังล้มเหลวอีกด้วย"ไม่เป็นไร ฉันขอลองเอง" ลั่วอู๋ฉางเสนอตัวขึ้นอย่างกล้าหาญ"คุณจำทั้งหมดได้แล้วเหรอ?"หวงผู่เจิ้งซิ่นพูดด้วยสีหน้าจริงจังทันที "อย่าเพิ่งรีบร้อนปฏิบัติเลย ลองทบทวนสิ่งที่ฉันพูดสักรอบก่อน มีจุดไหนที่ไม่เข้าใจก็ถามให้แน่ชัด แล้วค่อยลงมือ"เพราะจำนวนของแท่งค
