LOGINShare
บทที่ 292
Latest chapter
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 1444
แม้ร่างกายจะอ่อนแอ แต่สติสัมปชัญญะของเฉียวเนี่ยนยังคงแจ่มชัด นางส่ายหน้าเบ าๆ พลางกล่าวว่า “ต่อให้เซียวเหิงจะสูญเสียความทรงจำ แต่นิสัยที่รอบคอบรัดกุมและมักไตร่ตรองก่อนลงมือกระทำการใด ๆ ย่อมไม่แปรเปลี่ยนไปโดยง่าย หากเป็นเพียงคำยุยงใส่ความปากเปล่าจากผู้อื่นว่าข้าคือศัตรู ต่อให้เขาคลางแคลงใจ ก็ไม่มีทางลงมือสังหารข้าทันที โดยไร้ซึ่งหลักฐานหรือยังมิได้กระจ่างแจ้งในเรื่องราวเป็นแน่!”เมื่อได้ยินดังนั้น ฉู่จืออี้ก็พยักหน้าเห็นพ้องด้วยทว่าในแววตาของเฉียวเนี่ยนกลับเต็มไปด้วยความสงสัย “ยามที่เขาลงมือกับข้า ท่วงท่าเด็ดขาดเหี้ยมเกรียม เห็นได้ชัดว่าปักใจเชื่อไปแล้วว่าข้าคือศัตรูคู่อาฆาต ทว่า เหตุใดเขาจึงมั่นใจถึงเพียงนั้นเล่า?”หนิงซวงสะอึกสะอื้น พึมพำอย่างไม่เข้าใจ “การสูญเสียความทรงจำก็คือจำอะไรมิได้เลยมิใช่หรือเจ้าคะ หรือว่าจะมีผู้ใดฉวยโอกาสยามที่แม่ทัพเซียวหมดสติ ทำการ... ปรับเปลี่ยนความทรงจำของเขา? ทำให้เขาเข้าใจไปว่าคุณหนูคือศัตรู?”“ปรับเปลี่ยนความทรงจำ?” เมื่อได้ยินคำนี้ หัวใจของเฉียวเนี่ยนก็กระตุกวูบอย่างรุนแรง!ชั่วพริบตานั้น นางหวนนึกถึงบันทึกในตำราแพทย์โบราณที่หุบเขาโอสถเก็บรักษาไ
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 1443
ขอบตาของเขาแดงก่ำในทันที ม่านน้ำตาเอ่อล้นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว น้ำเสียงสั่นเครือจนแทบฟังไม่ได้ศัพท์ “เนี่ยน... เนี่ยนเนี่ยน... เจ้าฟื้นแล้ว…”เขากุมมือของเฉียวเนี่ยนที่วางทาบอยู่บนคิ้วของเขาไว้แน่น ราวกับเกรงกลัวว่าภาพตรงหน้าจะเป็นเพียงความฝันที่พร้อมจะแตกสลายได้เฉียวเนี่ยนยกยิ้มมุมปาก ทว่าด้วยร่างกายที่อ่อนแออย่างหนัก เพียงแค่รอยยิ้มบางเบาเช่นนี้ ก็ทำให้รู้สึกเหนื่อยล้าเต็มทีฉู่จืออี้ประคองมือของนางไว้ ก้มหน้าลง ปล่อยให้หยาดน้ำตายังคงรินไหล“ดีเหลือเกิน... ขอบใจเจ้า ขอบใจเจ้าจริง ๆ...”ขอบใจเจ้า ที่อดทนจนผ่านมาได้…ที่ด้านนอก หนิงซวงได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวจึงผลักประตูเข้ามา เมื่อเห็นเฉียวเนี่ยนฟื้นแล้ว น้ำตาก็ไหลพรากลงมาทันที “คุณหนู! ฟื้นแล้วหรือเจ้าคะ?! ท่านทำเอาบ่าวตกใจแทบตาย!”เกอซูอวิ๋นที่พักผ่อนอยู่ห้องข้าง ๆ ก็รีบตามมาเช่นกัน เมื่อเห็นว่าเฉียวเนี่ยนฟื้นแล้วจริง ๆ ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกแม้นางมิได้เอ่ยสิ่งใด ทว่าขอบตาก็พลอยร้อนผ่าวขึ้นมาด้วยผู้อาวุโสซุนเองก็ได้รับข่าว จึงรีบรุดมา “เจ้าสำนัก!”เมื่อเห็นเฉียวเนี่ยนฟื้น ผู้อาวุโสซุนก็ผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัด นำทุกคนโ
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 1442
ฉู่จืออี้รีบตรงเข้าไปหาทันที ทว่ากลับมิได้เอ่ยถามสิ่งใด มีเพียงแววตาคู่นั้นที่จดจ้องเขม็ง รอคอยคำตอบจากผู้อาวุโสซุนผู้อาวุโสซุนยืนพิงกรอบประตูอย่างอ่อนล้า ถอนหายใจยาวเฮือกหนึ่ง ก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “ชีวิตของเจ้าสำนัก... พอยื้อเอาไว้ได้ชั่วคราวแล้ว”ฉู่จืออี้สูดลมหายใจเข้าลึกอย่างแรง ดวงตาที่แดงก่ำไปด้วยเส้นเลือดพลันส่องประกายแห่งความหวังอันเปี่ยมล้นขึ้นมาทันที!“ข้า... เย็บสมานลำไส้ที่ฉีกขาดกลับเข้าไปได้อย่างทุลักทุเล” ผู้อาวุโสซุนหอบหายใจ ใบหน้าไร้ซึ่งความผ่อนคลาย “เลือดเองก็พอจะห้ามได้แล้ว ข้าให้นางกิน ‘ยาหยกน้ำค้างใจม่วง’ กับ ‘ขี้ผึ้งโสมต่อชีวิต’ ที่เป็นของล้ำค่าของหุบเขาเราไปจนหมด... ทว่านางเสียเลือดมากเกินไป...” เขาชะงักเล็กน้อย สายตาเคร่งเครียดมองไปที่ฉู่จืออี้ “จะผ่านคืนนี้ไปได้หรือไม่ ต้องขึ้นอยู่กับวาสนาของนางเอง!”“ขอบคุณผู้อาวุโส! ขอบคุณมาก!” น้ำเสียงของฉู่จืออี้สั่นเครือด้วยความตื้นตัน สองมือที่ยกขึ้นคารวะสั่นเทาจนทำตัวไม่ถูกทันใดนั้น อิ๋งชีที่ปรากฏกายขึ้นตั้งแต่เมื่อใดไม่ทราบได้ก้าวเข้ามา สายตาคมกริบจ้องมองฉู่จืออี้ น้ำเสียงเย็นเยียบประดุจคมมีด “ท่านเจ้าสำนัก
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 1441
ผู้อาวุโสซุนเพียงปรายตามอง คิ้วทั้งสองก็ขมวดมุ่นจนแทบจะเป็นปม“ท่านผู้อาวุโสซุน!” เมื่อท่านหมอเห็นผู้มาเยือนก็ประหนึ่งได้พบดาวช่วยชีวิต รีบลุกขึ้นคารวะ น้ำเสียงเจือความตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด “ท่านเจ้าสำนักเขาถูกกริชแทงเข้าที่หน้าท้อง บาดแผลลึกสาหัส กระทบกระเทือนถึงลำไส้และอวัยวะภายใน! นี่... นี่เกรงว่าจะต้องผ่าท้องเพื่อหาลำไส้ส่วนที่เสียหายแล้วทำการเย็บรักษา! ผู้น้อย... ผู้น้อยมิกล้าลงมือจริง ๆ ขอรับ!”ผู้อาวุโสซุนก้าวเข้าไปใกล้เตียง ตรวจดูบาดแผลและใบหน้าอันซีดเผือดของเฉียวเนี่ยนอย่างละเอียด จากนั้นจึงเอื้อมมือไปจับชีพจร สีหน้ายิ่งมายิ่งดูย่ำแย่ลงเขาท่มน้ำลายลงพื้นอย่างแรงด้วยความหงุดหงิดระคนจนปัญญา “ข้ามันก็แค่ตาแก่ที่รับผิดชอบปลูกสมุนไพร เฝ้าคลังยา! ให้ปรุงยาข้าพอไหว แต่ไอ้เรื่องผ่าท้องคว้านไส้นี่มันวิชาของเจ้าหนูเสิ่นเยว่! แล้วเขาไปไหน? ยังหาตัวไม่เจออีกรึ?!”เด็กรับใช้ปรุงยาที่ติดตามอยู่ด้านหลังรีบตอบกลับทันที “ส่งคนออกไปตามหาแล้ว แต่ยังไม่มีข่าวคราวเลยขอรับ”สีหน้าของผู้อาวุโสซุนเย็นเยียบลงจนถึงขีดสุดเขาจ้องมองเฉียวเนี่ยนที่ลมหายใจรวยริน ประหนึ่งพร้อมจะสิ้นใจได้ทุกเมื่อ
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 1440
ยามฉู่จืออี้อุ้มเฉียวเนี่ยนซึ่งชุ่มโชกไปด้วยโลหิตพุ่งพรวดเข้ามาในโรงหมอ ผู้คนภายในต่างตื่นตระหนกตกใจ เสียงกรีดร้องดังระงมไปทั่ว บรรดาคนป่วยต่างพากันวิ่งหนีออกไปด้านนอกอย่างโกลาหล ด้วยเกรงว่าหากชักช้า ตนอาจจะมีสภาพอาบเลือดเช่นเดียวกับนางท่านหมอเห็นเสื้อบริเวณหน้าท้องของเฉียวเนี่ยนมีโลหิตซึมออกมาไม่ขาดสายก็พลันหน้าถอดสี ทว่าปฏิกิริยายังว่องไวยิ่งนัก เขาเร่งนำทางฉู่จืออี้ตรงดิ่งไปยังห้องตรวจด้านในสุด พร้อมสั่งการให้เด็กรับใช้จัดเตรียมตั่งเตียงให้ว่างลงทันที“เร็วเข้า! วางนางลงให้ราบ! ระวังด้วย!” ท่านหมอเอ่ยเสียงรัวเร็ว จ้องมองฉู่จืออี้ที่ค่อย ๆ บรรจงวางร่างของเฉียวเนี่ยนซึ่งแทบจะไร้สติสัมปชัญญะลงบนตั่งอย่างทะนุถนอมใบหน้าของเฉียวเนี่ยนซีดเผือดประดุจกระดาษ ลมหายใจรวยรินแผ่วเบาจนแทบสัมผัสหาไม่เจอ“บาดเจ็บด้วยเหตุใดหรือ?” ท่านหมอเอ่ยถามอย่างร้อนรน พลางลงมือตัดอาภรณ์ชุ่มเลือดบริเวณเอวและหน้าท้องของเฉียวเนี่ยนออกอย่างคล่องแคล่ว“ถูกกริชทำร้าย!” น้ำเสียงของฉู่จืออี้ตึงเครียดราวกบคันธนูที่ถูกง้างจนสุด แฝงไว้ด้วยความสั่นเครือที่ยากจะสังเกต “ข้าป้อน ‘โอสถฮวนหยวน’ แห่งสำนักราชาโอสถให้นางแล้ว!
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 1439
เสียงบุรุษข้างหูกับสุรเสียงของเฉียวเนี่ยนดังระงมพร้อมกัน คราหนึ่งเคียดแค้นชิงชัง คราหนึ่งออดอ้อนเย้ายวนนี่มันเกิดอะไรขึ้น?เรื่องราวมันเป็นมาอย่างไรกันแน่?!ความมืดมิดอันไร้ขอบเขตถาโถมเข้ามาอีกครั้ง ประดุจพายุทรายคลั่ง กลืนกินสรรพสิ่งจนสิ้น…ณ จวนองค์ชายรอง ห้องตำราโหยวต๋าเร้นกายเข้ามาในห้องตำราอย่างเงียบเชียบ โน้มกายคารวะ จากนั้นจึงก้าวเข้าไปกระซิบรายงานบางสิ่งข้างหูอวี่เหวินฮ่าวมือที่กำลังจรดพู่กันของอวี่เหวินฮ่าวชะงักไปเล็กน้อย หยดหมึกเข้มพลันร่วงหล่นลงบนกระดาษเซวียนจื่อสีขาวราวหิมะ แผ่ซ่านกลายเป็นรอยด่างดวงเขาค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น นัยน์ตาหงส์เรียวรีหรี่ลง “เจ้าแน่ใจรึ? เซียวเหิงลงมือแล้วจริง ๆ หรือ?”“จริงแท้แน่นอนขอรับ” ศีรษะของโหยวต๋าก้มต่ำลงกว่าเดิม ทว่าน้ำเสียงกลับหนักแน่นมั่นคง “ข้าน้อยเห็นกับตาตนเอง เซียวเหิงใช้กริชแทงเข้าที่หน้าท้องของเฉียวเนี่ยน บาดแผลลึกยิ่งนัก หากมิใช่ฉู่จืออี้พังหน้าต่างบุกเข้ามา เฉียวเนี่ยนคงสิ้นชีพไปแล้วเป็นแน่! ฉู่จืออี้บันดาลโทสะ ซัดฝ่ามือใส่เซียวเหิงจนบาดเจ็บสาหัส ก่อนจะอุ้มเฉียวเนี่ยนที่เลือดไหลไม่หยุดหนีออกไปอย่างทุลักทุเลขอรับ”เขาเว้นจ
You may also like
เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
ลำเจียก361.3K viewsไฟรักเร่าร้อน🔥 NC18++
Me'JinJIn88.6K views3P อาหมวยโดนอาเฮียใหญ่ทั้งสองจับทำเมีย
Sadistic_X35.6K viewsโทษทัณฑ์พิพาทใจ
ซูซี89.6K viewsหลงลีลาหนุ่มนิโกร (รักต่างสี)
กาสะลอง1.2K viewsกริชเพียงขิม
เทียนธีรา379 viewsเสน่หาคู่กัด
พราวนภา108 viewsไอ้หนุ่มสายเบิร์น
กาสะลอง1.6K views
