Share

chapter 5

last update Last Updated: 2025-11-06 15:24:50

เพลิงฤษณามืดมิดถูกปลุกเร้า ทำให้มธุรสเริ่มเคลื่อนไหวฝ่ามือนุ่มไปบนกล้ามเนื้ออกล่ำสันอย่างเงอะๆ งะๆ และเกาะเกี่ยวพลิกพลิ้วปลายลิ้นเล็กกับลิ้นอุ่นชื้นอย่างกล้าๆ กลัวๆ

อืม...ปากอิ่มเหมือนดอกไม้แรกแย้มบานก็ให้น่าสงสัยเป็นยิ่งนัก ทำไมเธอถึงได้บริสุทธิ์หวานและหอมราวกับไม่เคยถูกภมรชอนไช ทำเอาหนุ่มมากความต้องการถึงกับปวดร้าวไปทั้งกายา แม่นกน้อยสนองตอบอย่างไม่ประสา พัดพาความปรารถนาโหมกระหน่ำสาดซัดมาจนแทบควบคุมตัวเองเอาไว้ไม่ได้

“หวาน...หวานที่สุดเลย” ชายหนุ่มงึมงำขณะปากหนาขบเม้มจุมพิตอย่างหนักหน่วง ดูดดื่มความหวานจากปากอิ่มเต็มอย่างหลงใหลเพลิดเพลิน แต่ยังไม่พอ เขาอยากได้มากกว่านี้อีก

แขนกำยำกอดกระชับกายเล็กแนบชิดอกกว้าง จากหยอกล้อกลายเป็นเพิ่มแรงจับต้องอย่างหนักหน่วง พลิกพลิ้วดื่มด่ำปากอิ่มนุ่มอย่างสำเริงสำราญ แต่แล้วหูแว่วได้ยินเสียงบางอย่างดังมา ทำให้นึกได้ว่ายืนอยู่ตรงจุดใด เลยจำต้องระงับความต้องการเอาไว้ แต่ก็ให้สัญญากับตัวเอง…

ไม่ว่ายังไงเขาต้องพาแม่สาวแสนหวานขึ้นหม่ำบนเตียงให้ได้! แต่กว่าชายหนุ่มจะตัดใจจากการดื่มด่ำน้ำผึ้งแสนหวานได้ก็เป็นนาน

“อืม...เธอนี่หวานกว่าที่คิดเลยนะสาวน้อย” ปลายนิ้วยาวร้อนผ่าวป่ายปัดพวงแก้มนุ่มแดงปลั่ง อยากเปลี่ยนที่ตรงนี้ให้เป็นห้องนอน มีตั่งเตียงใหญ่ให้เขาปลุกเร้าแม่สาวน้อยไม่ประสา โลดแล่นไปกับเพลิงพิศวาสปรารถนาจนยากถอนกายถอนใจ...เพียงแค่ความคิดเท่านั้นเอง กายแกร่งก็ร้อนรุ่มราวกับถูกเผา

“ทำให้ฉันอยากจูบไปจนหมดทั้งตัวเลยรู้ไหม”  

แม้จะแปลกใจ ทำไมแม่สาวตรงหน้า เป็นเมียชายวัยคราวพ่อ ถึงได้จูบไม่เป็นสับปะรดเลย ถ้าบอกว่าเธอยังไม่เคยถูกจูบมาก่อน เขาก็เชื่อนะ แต่ก็ไม่ควรลืม สาวบางคนแสดงท่าทางบริสุทธิ์ได้เก่งฉกาจ ชนิดจับไม่ได้ไล่ไม่ทัน กว่าจะล่วงรู้อะไรเป็นอะไร ก็สายเกินแก้ไขแล้ว แต่ไม่ว่าเหตุผลจะเป็นเช่นไร เขาก็พร้อมเสี่ยงค้นหาความจริงที่อยากรู้

“ฉันอยากเห็นเธอและจูบไปทั้งตัว ไปต่อห้องฉันดีกว่าไหม...สาวน้อย”

สำเนียงเสียงที่แตะโสตประสาท เหมือนสายฟ้าฟาดลงมาทั้งที่ท้องฟ้าโปร่งสดใส

ดึงสติของคนที่หลงมึนเมาในรสจุมพิตชวนวาบหวามกลับคืนมา แก้มใสนุ่มแดงปลั่งพอๆ กับประกายในดวงตากลมโตใสแจ๋วลุกเรืองรองเป็นเพลิงไฟ แล้วอย่างไม่คิดว่าหากทำอะไรลงไป เธอซึ่งตอนนี้ก็ตกเป็นเบี้ยล่างอีกฝ่ายอยู่แล้ว จะยิ่งเป็นอันตรายมากยิ่งกว่าเดิม แต่เพราะมือไปไวกว่าความคิด

เผียะ!! เผียะ!!

“นี่เป็นผลตอบแทนที่คุณฉวยโอกาสกับฉัน” กัดฟันพูดเสียงลอดไรฟันด้วยเพลิงโทสะที่ไหลพลุ่งพล่าน ลมหายใจหอบแรงเร็วจนอกไหวกระเพื่อม สองมือทาบผลักร่างแกร่งให้ถอยห่างไปอย่างสุดความสามารถ

ปลายลิ้นสากระคายกระทุ้งข้างแก้มข้างที่ถูกตบ ไม่คิดว่าตัวเล็กอย่างนี้มือจะหนักมิใช่เล่น จนเขาถึงกับหน้าหันจากฤทธิ์ฝ่ามือนุ่มๆ ที่ฟาดลงมาเต็มรักจากโทสะของแม่ตัวจ้อย จนหันไปอีกด้านหันกลับมาช้าๆ พร้อมประกายในดวงตาสีน้ำตาลเข้มจนเกือบดำวาวโรจน์ด้วยเพลิงอารมณ์ที่พุ่งขึ้นราวกับปรอทถูกลนไฟ 

‘กล้ามากนะหนูน้อย!’ รอยยิ้มผุดขึ้นบนมุมปากหนา แต่ไม่ใช่ดวงตา! ที่เป็นประกายราวกับมีเพลิงไฟสุมอยู่ ไม่เคยมีใครกล้าตบหน้าเขา และเมื่อกล้าทำก็ต้องกล้ายอมรับการลงทัณฑ์ซึ่งเขาก็จัดเตรียมไว้ให้อย่างสาสม จะได้จดจำไว้ คราวต่อไปจะได้ไม่กล้าทำอีก

ประกายโทสะจากดวงตาเข้มทำให้มธุรสเกิดความกลัวขึ้นมาฉับพลัน แต่โทสะซึ่งยังสุมเผาทรวงก็ทำให้เธอยังคงเชิดหน้าเหมือนกับไม่สนใจ

‘อยากมาทำบ้าๆ กับเธอก่อนทำไมเล่า... ไม่ต่อยหน้าและกระทุ้งเข่าอัดไผ่น้อยให้สูญพันธุ์ดีเท่าไหร่แล้ว ยังจะมาโกรธเธออีก บ้าหรือเปล่า’

“ไม่ต้องมองฉันแบบนั้น คุณเป็นคนฉวยโอกาสกับฉันก่อน เอาคืนแค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ” แม้กรุ่นด้วยความโกรธ แต่เสียงที่ออกไปดันหวานพลิ้วระคนพร่าแหบและสั่นพอๆ กับริมฝีปากจนต้องขบกัดเอาไว้ สูดลมหายใจเข้าปอดเรียกเรี่ยวแรงและพละกำลังฮึดสู้ จ้องกลับอีกฝ่ายตาขุ่นตาเขียวไม่กลัวรัศมีความโกรธที่แผ่กระจายมาโอบล้อมรอบกายา

เธอเป็นคน มีความรู้สึก โกรธเป็น อีกทั้งเขาเป็นคนทำร้ายเธอก่อนนี่นา เห็นเป็นผู้หญิงตัวเล็กกว่า แล้วจะมาฉวยโอกาสรังแกกันได้ง่ายๆ หรือไง พริกเม็ดเล็กนะมันทั้งเผ็ดและแสบนะจะบอกให้

“ปล่อยฉันได้แล้วไอ้หนูสกปรก” ทาบมือบนอกกว้างที่ไม่รู้ว่าเธอเผลอแกะกระดุมอีกฝ่ายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำให้ฝ่ามือนุ่มสัมผัสกับกายแข็งกระด้างด้วยกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ ไฟร้อนผ่าววิ่งฉิวมารวมตัวกันบนแก้มนุ่มอย่างเร็วพลัน

‘บ้าแล้ว เธอไม่ควรคิดบ้าๆ แบบนี้กับไอ้ผู้ชายแรกเจอและฉวยโอกาสนะ’ มธุรสก่นว่าตัวเอง สะบัดศีรษะสลัดไล่ความคิดแผลงๆ แต่ความรู้สึกอยากลูบไล้ไปบนกล้ามเนื้อแข็งกระด้าง ใช่ว่าจะหยุดได้ง่ายๆ ภายในใจตีกันยุ่งเหยิงเกินกว่าจะปัดออกได้เธอถึงกับเหนื่อยอ่อนใจ

“ถ้าอยากระบายความใคร่ คลายกามตัณหา ก็ไปหาเอาตามหน้าหาดโน่น อย่ามายุ่งกับฉัน!” ผลักดันกายหนาแรงๆ ปลายหางตาขมวดนิ่วด้วยความเจ็บ เพราะนอกจากอีกฝ่ายจะไม่ปล่อยแล้ว ยังถูกกดกอดกระชับรัดแนบกายแกร่ง ไม่รู้ว่าแรงคนหรือแรงช้างถึงได้รัดเสียจนกระดูกกระเดี้ยวแทบหักเป็นท่อนๆ

อึดอัดส่วนหนึ่ง หัวใจเต้นแรงจนแทบหลุดออกมาจากทรวงก็อีกส่วนหนึ่ง จนเธอได้แต่งุนงงระคนสงสัย มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเธอถึงได้รู้สึกแปลกๆ กับจอมฉวยโอกาสตรงหน้า

“เผอิญไม่อยากได้ผู้หญิงคนอื่น อยากเห็นเธออยู่บนเตียง” จับรั้งปลายคางมนให้แหงนขึ้น ประกายในตาดุกร้าวและแข็งกระด้าง ยิ้มเหี้ยมเกรียมใส่ตาใสแจ๋วเหมือนตาตั๊กแตน

นิ้วยาวลูบไล้ผิวเนื้อนวลเนียนนุ่ม ไม่น่าเชื่อเลยหน้าตาใสบริสุทธิ์ของดรุณีสาวแรกรุ่น ทำให้เขาเกิดความปรารถนาจนเกินหักห้ามใจ กลีบปากสีสดอิ่มน่าสัมผัสขบเม้ม ดูดดื่มความหวานให้หนำใจหลายๆ ครั้ง

“เมื่อกี้ที่ตบหน้าฉันไป...” เอื้อนเอ่ยเสียงห้าวทุ้ม มองหน้าคนกล้าที่ประกายในดวงตาบอกว่ากลัวเขาซะจนตัวสั่นแล้ว แต่ก็ยังลอยหน้าลอยตาเชิดขึ้นอย่างไม่หวาดหวั่น ช่างน่าสนใจเสียจริง ปากหนาคลี่ยิ้ม ‘เธอเป็นคนเปิดโอกาสให้ฉันเองนะแม่หนูน้อย’ 

“ตั้งสองครั้งเสียด้วยสิ รู้ไหมไม่เคยมีใครกล้าทำอย่างนี้กับฉันเลย เธอเป็นคนแรกที่กล้า จะให้ฉันทำโทษเธอยังไงดีล่ะ”ยกมือลูบไล้ปลายคางเบาๆ

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • มนตร์เสน่หาอสูร   Chapter 103 - จบ

    รองเท้าและถุงเท้าถอดออกวางไว้ และเริ่มต้นหาทางปีนป่ายขึ้นไปชั้นสองของบ้าน แต่สิ่งที่เขาคิดได้แซมก็คิดได้เช่นกัน ทั้งๆ ที่ฝนไม่ตกทว่า...ผนังห้องกลับเปียกชื้นและถ้ามองให้ดีเขารู้สึกเหมือนเห็นเป็นมันวาว อีกทั้งยังได้กลิ่นเหม็นเอียนคล้าย...น้ำมัน! ทำให้คนที่ปีนป่ายต้นไม้ไม่เก่งอย่างเขา ปีนแล้วตกอยู่หลายครั้ง แล้วพอปีนได้ถึงครึ่งทาง“ลงไปหาอะไรอยู่แถวนั้นนะคุณไซม่อน” คุณพ่อตาตัวแสบชะโงกหน้า“โอ๊ย!” คนที่ปีนป่ายเป็นลิงขาเจ็บเงยหน้าขึ้นมองด้านบน มือเลยเกี่ยวพลาดร่วงหล่นตุ้บลงไปนอนจุกตัวงอบนพื้น โดยมีเสียงหัวเราะสะใจของพ่อตาดังลั่นตามมา“คุณป๋า ไม่เล่นแล้วนะคะ ถ้าขืนยังแกล้งคุณไซม่อนอีก น้ำผึ้งโกรธจริงๆ” มธุรสทำหน้างอนๆ ด้วยความเป็นห่วงสามี อยากวิ่งลงไปดูว่าเขาเป็นอะไรหรือเปล่า แต่ก็ถูกภาวัติจับมือไว้“เอาน่าน้ำผึ้ง คุณไซม่อนของหนูเก่งจะตาย ดูสิปีนขึ้นมาได้ครึ่งทางแล้ว เดี๋ยวอีกสักสองสามรอบก็ปีนเข้ามาได้แล้วละ หนูมายืนให้กำลังเขาหน่อยสิ”ดึงร่างลูกสาวมายืนให้มองไซม่อนซึ่งไม่ยอมแพ้ เริ่มต้นปีนป่ายใหม่และหล่นตุ้บลงไปอีกหลายครั้ง แม้เหนื่อยล้าและแทบจะหมดไร้เรี่ยวแรง แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้ ยังคงพยายาม

  • มนตร์เสน่หาอสูร   Chapter 102

    มธุรสทอดมองไปยังร่างใหญ่ซึ่งนั่งก้มๆ เงยๆ อยู่ตรงแปลงกุหลาบซึ่งเธอว่าตอนแรกก็ไม่มีนะ แต่พอไซม่อนมาอยู่ ทำไมถึงโผล่มาได้ก็ไม่รู้ คงเป็นฝีมือคุณป๋าจอมเจ้าเล่ห์นั่นแหละ ทั้งสงสารและเห็นใจไซม่อนเหลือเกิน แต่ไม่รู้ว่าจะช่วยยังไง เพราะเธอถูกภาวัติคุมเข้ม ขนาดกลางคืนยังถูกเรียกไปนอนใกล้ๆ“คุณป๋ารู้สึกอึดอัดหายใจติดๆ ขัดๆ ยังไงไม่รู้ หนูนอนเป็นเพื่อนหน่อยนะน้ำผึ้ง เพื่อว่าตกดึกเป็นอะไรจะได้ช่วยเหลือกันทัน”เธอทำอะไรได้ล่ะ นอกจากทำตามคำอ้อนของบิดา “คุณป๋าขา อากาศร้อนนะคะ” มองร่างแกร่งที่ตอนนี้เหงื่อไหลโซมกาย ผิวที่เคยขาวถูกแดดเผาจนแดงจัดอย่างน่ากลัว ถ้าหากลอกเขาคงเจ็บน่าดู ตอนเย็นตอนทานอาหารเสร็จเธอคงต้องหาพวกโลชั่นทาผิวหรือไม่ก็ออยให้ชายหนุ่มไว้ใช้ทาตัวหน่อยละ แล้วตอนนี้เธอก็ควรจะช่วยเขาด้วย“อากาศร้อนแบบนี้ น้ำผึ้งว่า...เอ่อ...คุณป๋าให้...” มธุรสกระอึกกระอักไซม่อนยิ้มหวานให้คนตัวเล็กที่ออกโรงช่วยเหลือ จนแทบลืมอาการเข็ดเมื่อยตามร่างกายไปเลย“นั่นสิ คุณป๋าก็ว่าเหมือนกัน หนูก็เอาน้ำเย็นๆ ไปให้เขากินเสียหน่อยสิ จะได้ชุ่มใจชุ่มคอ หายคอแห้งไปสักหน่อย” ได้ยินเช่นนั้นไซม่อนก็ยิ้มจนแก้มตุ่ย แม้ไม

  • มนตร์เสน่หาอสูร   Chapter 101

    “น้ำผึ้งไปทำธุระ” เขาส่งมธุรสไปต่างจังหวัดกับคนรู้จักที่ไว้ใจได้ “สองสามวันถึงจะกลับ” กะว่าจะให้อยู่ยาวสักอาทิตย์หรือมากกว่านั้นท่าจะดี“หรือครับ” ตอบกลับทั้งน้ำเสียงและใบหน้าเศร้าหมองลงทันควัน การเดินทางของเขาเป็นไปตามข้อตกลงของภาวัติ จัดการเคลียร์ปัญหาทุกอย่างจนเรียบร้อย ก่อนเดินทางก็โทรมาบอกล่วงหน้า เพราะอีกฝ่ายบอกไว้แล้วจะให้คนมารับที่สนามบิน ซึ่งถ้าเขาฉุกใจสักนิด ฉลาดอีกสักหน่อย ก็คงไม่ถูกเล่นงานจนสะบักสะบอมถึงขนาดนี้หรอก “คุณมาอย่างนี้ งานที่โน่นใครรับผิดชอบ บอกเอาไว้ก่อนนะคุณ ผมไม่นิยมชมชอบคนไม่สู้และทิ้งงานกลางคัน”“ผมเข้าใจครับ ผมส่งมอบงานให้เพื่อนดูแลเรียบร้อย ถ้าหากว่าติดขัดอะไร เราจะคุยกันผ่านการสื่อสารออนไลน์ แบบนั้นคุณคงไม่ว่านะครับ ถ้าหากต้องขอปลีกตัวไปบ้างเป็นครั้งคราว”“แล้วแต่คุณจะตัดสินใจ” โยนให้ไซม่อนเป็นคนคิดเอาเอง จะแก้สถานการณ์ซึ่งหน้ายังไง “คุณมาเหนื่อยๆ ไปห้องพักอาบน้ำสักหน่อยน่าจะดี”“ดีเหมือนกัน ขอบคุณครับ” ไซม่อนรับคำอย่างไม่รู้ความนัยน์ของคำพูดภาวัติ แต่เมื่อถึงห้องนอนที่อีกฝ่ายให้พัก เขาก็ผงะในทันที...ห้องเล็กกว่าห้องพักของพนักงานเขาเสียอีก อย่างกับรูห

  • มนตร์เสน่หาอสูร   Chapter 100

    ประตูยังไม่ทันปิดดี...คนที่เร่งรีบเดินตามมาติดๆ ก็รีบเอ่ยปากพูดโดยไม่สนใจเพลิงโทสะของภาวัติ “ผมรัก honey”ภาวัติตวัดสายตาไปมอง “คุณจะรักฮันน่งฮันนี่ก็รักไปสิคุณไซม่อน ไม่เห็นเกี่ยวกับผมและน้ำผึ้งเลยนี่” ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาบนแก้มเนียนใส “คุณป๋าเตรียมทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว เราเก็บข้าวของกลับบ้านเราดีกว่าลูก”“คุณป๋า...เอ่อ...” มธุรสหันรีหันขวาง ไม่รู้จะทำยังไงดี ห่วงความรู้สึกของแต่ละคนไม่น้อยกว่ากันเลยถ้าอยู่กับไซม่อนที่นี่แล้วใครจะดูแลพ่อล่ะ ท่านก็แก่แล้ว มัวแต่ทำงานจนลืมดูแลสุขภาพร่างกายของตัวเองอยู่บ่อยครั้ง เวลาเจ็บป่วยใครจะดูแลป้อนข้าวเช็ดตัวและบังคับให้กินยาแต่ถ้าไปกับพ่อแล้วไซม่อนล่ะ เขาจะเสียใจแค่ไหน แค่คิดว่าเธอต้องอยู่โดยไม่มีเขา หัวใจก็แทบขาดรอนแล้ว ทว่าสายตาพ่อบีบคั้นหัวใจจนเธอรู้สึกเหมือนมีหินก้อนยักษ์ถ่วงอยู่ให้หายใจไม่ออก ได้แต่นั่งนิ่งงัน ก้มลงมองมือบนตักซึ่งกระชับรัดเอาไว้แน่นเห็นใบหน้าเศร้าหม่นหมองของเมียรักแล้วเขาอึดอัดหายใจไม่ออก เห็นควรต้องทำอะไรสักอย่าง ที่จะทำให้ภาวัติเห็นถึงความรักและจริงใจที่มีให้กับมธุรส เพื่อละลายไฟเย็นพร้อมทำให้ภาวัติยอมรับในตัวเขาไซม่อ

  • มนตร์เสน่หาอสูร   Chapter 99

    “ฉัน...ฉัน...” พูดไม่ออกบอกไม่ถูก ดีใจจนเนื้อเต้น แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังรักษาท่าทีเอาไว้ “คุณแน่ใจแล้วหรือคะคุณไซม่อน ฉันอาจเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินเข้ามาในช่วงเวลาหนึ่งของชีวิตคุณ พอจากกันไม่นานคุณก็ลืม”ไซม่อนทาบมือบนแก้มเนียนใสเปล่งปลั่งด้วยเลือดฝาดสาว “แน่ใจที่สุดเลยละ honey รู้อย่างหนึ่งไหม เธอหมดสิทธิ์ไปจากฉันตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันแล้วละที่รัก” ตอบกลับและยิ้มใส่ตากลมโตซึ่งเบิกกว้างอย่างตกตะลึง“หายโกรธแล้วใช่ไหม darling”“ใครว่า ฉันไม่ได้โกรธสักหน่อย” น้ำเสียงอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด ผลักดันกายแข็งแกร่งและไล่จับมือซึ่งเคลื่อนไหวไปทั่วกาย ราวกับหนวดปลาหมึกจับไม่ได้ไล่ไม่ทันจนเธอเหนื่อยอ่อนแต่ระคนด้วยความสุข“ไม่ได้โกรธ งั้นก็แค่งอน” ปลายนิ้วยาวร้อนผ่าววางทาบบนกลีบปากอวบอิ่มที่ขยับจะพูด “Honey…my darling will you marry me?”หัวใจโป่งพองราวกับลูกโป่งที่ถูกอัดด้วยแก๊ส เขารักเธอ...รักและปรารถนามีเธอเคียงข้าง ทว่าใบหน้านวลผ่องหมองเศร้าลง “คุณป๋า...” กังวลใจกับคนอยู่ไกล ไม่รู้ว่าจะทนทำใจรับได้ไหม ถ้าเธอต้องอยู่กับไซม่อนที่นี่ ห่างไกลกันคนละฟากฟ้านิ้วยาวยกขึ้นทาบบนปากอิ่ม “กังวลไปก็เ

  • มนตร์เสน่หาอสูร   Chapter 98

    “honey” ไซม่อนร้องเรียและรีบยื่นมือไปคว้าแขนเรียวของคนที่กำลังก้าวขึ้นรถดึงกลับมาหาตัวและกอดเอาไว้“กรุณาปล่อยฉันด้วยคุณไซม่อน” ข่มกลั้นความเจ็บปวดที่เผาผลาญหัวใจ เอ่ยขับไล่คนที่ทำให้เธอเจ็บและกลายเป็นคนไร้ค่าเสียงเบาหวิว มือเรียวทาบบนแขนแกร่งดึงออกอย่างช้าๆ แต่มั่นคงเธอยอมเจ็บที่ต้องจากเขาไป แต่จะไม่ยอมกลายเป็นคนโง่ถูกหลอกด้วยคำพูด...รัก! ซึ่งเธอยังไม่รู้เลย เขารักจริงๆ หรือเปล่าหรือเพียงแค่ต้องการร่างกาย แต่เป็นเธอนี่แหละหลงรักเขาอยู่ฝ่ายเดียวและโดนหักหลังจนเจ็บแทบกระอักไม่มีเสียงโวยวายด่าทอหรือแม้แต่ทุบตี มีเพียงแค่คำพูดนุ่มๆ หวานเศร้าบาดเข้าไปในจิตของไซม่อน “ไม่...ฉันไม่ยอมปล่อย honey เด็ดขาด” เปลี่ยนจากการจับแขน เป็นสอดมือโอบรัดกายอรชร จับรั้งคนตัวเล็กให้หันมาประจันหน้าด้วย แต่เหลียวมองไปรอบๆ แล้วตอนนี้จุดซึ่งเขายืนอยู่ เป็นจุดที่เรียกความสนใจจากคนอื่นได้เป็นอย่างดี ชายหนุ่มย่อตัวสอดแขนใต้ข้อพับดันร่างแบบบางลอยขึ้นจากพื้น“ถ้าร้องเรียกขอความช่วยเหลือทำอะไรก็ตาม ฉันจูบโชว์คนอื่นแน่...แล้วไม่แน่ใจด้วย หยุดแค่จูบหรือเปล่า” ขู่ไว้ก่อนเมื่อเห็นมธุรสขยับริมฝีปากพูด“เห็นและได้ยินคนอ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status