มนตร์เสน่หาอสูร

มนตร์เสน่หาอสูร

last updateLast Updated : 2025-11-26
Language: Thai
goodnovel16goodnovel
Not enough ratings
104Chapters
7views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

รักแรกพบมีจริงหรือเปล่าไม่มีใครรู้ แต่ความเสน่หามีได้ตั้งแต่แรกเจอ เธอคือกุหลาบแรกผลิ เจ้าเล่ห์แสนงอนนิดๆ เดินทางท่องเที่ยวเมืองไกลครั้งแรก ก็มีอันเจอกับ…เขา! ไม่ต้องโปรยเสน่ห์ก็มีหญิงชะม้ายหน้าส่งสายตาเชิญชวนให้ไม่ขาด แต่เธอ...แม่สาวน้อยแรกผลิ กลับแสดงออกเลยว่าเกลียดขี้หน้ารุนแรง! ชิ...ไอ้ผู้ชายบ้า เจอหน้าเพียงแค่แวบก็รังแกกันแล้ว จะให้เธอพึงพอใจยินดีที่ได้อย่างไรกันเล่า ก็เธอน่าปรารถนา กระตุ้นเพลิงไฟเสน่หาในกายอย่างยากหักห้ามใจได้ จะให้เขาปล่อยหลุดมือไปได้อย่างไรกัน เขา....ตั่งใจอย่างมุ่งมั่นและแน่วแน่ จับเธอสอนเสน่หาอย่างไม่ยอมปล่อยให้หลุดรอดเงื้อมมือไปได้! เธอจะทำอย่างไร เพื่อไม่ให้ตกอยู่ในวังวนพิศวาสยากเกินถอนกายยับยั้งใจ เลยต้องต่อต้านสุดฤทธิ์สุดเดช เพื่อไม่ให้ตัวเองกลายเป็นเพียงแค่นางบำเรอบนเตียงผู้ชาย! เรื่องที่คุณน่าจะสนใจ

View More

Chapter 1

chapter 1

In the third year of her marriage, on the day Caleb Hampton's older brother died, Sydney Wilson asked for a divorce.

Caleb frowned in confusion. "All because I took a slap for Penny?"

'Penny. How affectionately he said her name,' Sydney thought.

The truth was, Penelope Monroe was his sister-in-law.

Sydney smiled coldly. "Yeah. That's why."

Could a single slap really shatter a marriage? The red mark on Caleb's face that night was hard to ignore. He had shielded Penelope so openly that even the Hampton family had been stunned. Only Sydney had not flinched.

Three days earlier, on their wedding anniversary…

Sydney had planned a surprise trip and taken a late-night flight to the city where Caleb worked. Instead of a warm reunion, she overheard him chatting with two friends.

"Caleb, man, I gotta say it. Running off every year on your anniversary? That's cold. Sydney's been nothing but good to you."

Caleb, usually composed and gentlemanly, looked weary. "You think I want this? If I didn't avoid her, she'd never believe I haven't touched her all these years."

"She…" One friend, clearly holding back, finally snapped. "You mean Penelope? Caleb, are you out of your damn mind? Are you gonna keep pining after her even if she's got another kid on the way?"

He snorted. "And what about Sydney? You keep treating her like this. Aren't you afraid Julian Sterling's gonna come after you?"

"He won't." Caleb rubbed his fingers together calmly. "She married me. That was it for them. Julian's had her blocked on WhatsApp for three years now."

Outside the room, Sydney walked away quietly. Her steps were steady, but her fingers trembled almost imperceptibly.

She had suspected someone else. She had asked around, tried to find out who, but no one had said a word. She had guessed many possibilities but never thought it would be Penelope—the same "sister-in-law" she had greeted politely for three years.

'God, how humiliating,' she thought bitterly.

When Sydney left the club, the sky opened up. She did not react as the rain drenched her like a broken doll.

That night, she took a late flight back to Jouleston.

The moment she got home, she fell ill. She burned with fever for two days. Just as she started to recover, Lucas Hampton, Caleb's older brother, had an accident.

A week later, Lucas's funeral was held in Jouleston.

Sydney had barely slept two or three hours each night at the Hampton residence. After the funeral, as she stepped out of the cemetery, her body moved forward while her soul dragged behind.

Their driver waited at the gate.

Sydney climbed in and closed her eyes. "Jack, take me home."

"Not going back to the family house?" he asked.

"No."

The funeral was over, but the drama at the Hamptons had just begun.

Lucas was the eldest son and the family's golden child. He died because Penelope had insisted on skydiving. His equipment failed, and he fell from high altitude. By the time they reached the hospital, it was to stitch his body, not to save him.

The Hampton family's fury at Penelope had not cooled. Sydney had no interest in watching her husband defend another woman. She had her own life to manage.

Unexpectedly, as the car started moving, the rear door opened.

Caleb stood there, dressed in a perfectly tailored black suit. Tall, lean, composed, but with a rare flicker of discomfort on his face.

"Syd, heading home?" he asked.

"Mm." Sydney barely glanced before spotting the woman next to him. It was Penelope, and she was holding a chubby little boy.

Penelope and Lucas' son, Timothy Hampton, was four years old. He was round and soft like a beach ball.

Before Sydney could ask what they were doing there, Timothy scrambled into the car as if it was his. "Aunt Sydney, can you give me and Mommy a ride home?"

Sydney furrowed her brow and glanced at Caleb.

He pressed his lips together. "Mom and Dad are still furious. Let Penny and Timmy stay at our place for now."

Seeing her hesitation, he added, "Didn't you say you wanted a kid? Now's a good time to practice with Timmy."

Sydney almost laughed out loud, then remembered where she was and held it in.

So now he was sending Penelope and her son to stay with them while he faced the heat back at the Hamptons? What a noble man.

Back home, the housekeeper, Nancy Potts, had already prepared the guest room. Caleb must have called ahead.

Sydney did not care. After a shower, she collapsed into bed and slept like the dead. When she finally woke, it was 9:00 p.m. As she reached for her phone, it rang. It was her best friend, Tiffany Voss.

"I've drafted the divorce agreement just like you wanted. Want me to send it over for you to review?" Tiffany asked.

"Thanks, Ms. Voss, my beloved lawyer." Sydney's voice was groggy and soft. "No need. Just call a courier and have it delivered."

"You're in a rush?" Tiffany sounded concerned. "Are you sure about this? Caleb might not be the best husband, but in some ways…"

Sydney switched on the lamp and sat up. Her head cleared. "I'm sure, Tiff. I caught him jerking off to another woman's photo."

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters
No Comments
104 Chapters
chapter 1
“ตื่นได้แล้วน้ำผึ้ง” ชายวัยกลางคนใบหน้าเปื้อนยิ้มร้องเรียก ดวงตาแฝงความรักใคร่เอ็นดูยามทอดสายตามองสาวน้อยร่างเล็ก ซึ่งนอนเอนกายให้ใบหน้าอิงแนบชิดกับเบาะรถ“ถึงแล้วนะฮันนี่ของป๋า” บอกอีกครั้ง พร้อมยื่นมืออวบอูมทาบบนไหล่กว้าง เขย่าตัวสาวน้อยร่างเล็กที่เพียงก้าวขึ้นรถได้ก็เอนตัวซบอิงแอบบ่าเขาและหลับตาพริ้มในทันทีอย่างอ่อนโยนปลายมือสั้นอวบจับปอยผมสีดำสนิทเฉกเช่นขนกาน้ำและนุ่มประดุจใยไหมที่รุ่ยร่ายลงมาทัดหลังใบหูให้ด้วยความเอ็นดู ก่อนดวงตาชั้นเดียวเล็กหยีมีแววกังวล เมื่อเห็นใบหน้านวลผ่องค่อนไปทางขาวจนซีด มีเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นตามข้างขมับ“อือ...อย่ายุ่งน่า คนจะนอน” คนถูกรบกวนยกมือปัดไล่มือที่ป้วนเปี้ยนอยู่บนวงหน้า เปลือกตานุ่มเพียงแค่ขยุกขยิกเป็นการตอบรับ พร้อมคลี่ปากสีชมพูอ่อนๆ ยิ้มเล็กน้อยโดยยังไม่ลืมตาตื่น เธอยังจับแขนอวบอูมของคนยอมพลีไหล่กว้างให้หนุนต่างหมอนตั้งแต่ก้าวขึ้นรถมากอดแนบอกคนปลุกได้แต่อมยิ้มเล็กน้อย ดึงแขนออกมาวางบนลาดไหล่กว้าง เขย่าร่างแม่คนขี้เซาอีกครั้ง ประกายในดวงตาที่ทอดมองน้ำผึ้งหรือนางสาวมธุรส ชีพอิง สาวน้อยจอมขี้เซา ซึ่งเพิ่งฉลองวันเกิดอายุยี่สิบสองปี พ่วงด้วยปร
last updateLast Updated : 2025-11-06
Read more
chapter 2
มันน่าสงสัยอยู่นะ เพราะคุณป๋าขี้เหนียวจะตาย ทุกครั้งที่เธอขอเงิน ต้องอ้างโน่นอ้างนี่สารพัด หรือไม่ก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน แล้วทำไมวันนี้ถึงได้ใจดี ยอมให้เงินเธอเที่ยวละ อย่างนี้ต้องมีอะไรเป็นข้อแลกเปลี่ยนหรือเปล่า แต่ก็ช่างเถอะ มีเงินเที่ยวแล้ว เอาไว้ก่อนดีกว่า จะได้ไม่ต้องควักเงินในกระเป๋าตัวเอง“ขอบคุณค่ะ คุณป๋าของน้ำผึ้งน่ารักที่สุดเลย” รีบเอาใจอีกฝ่ายไว้ก่อน สองมือเล็กประนมและกราบบนอกกว้างก่อนคลายออกแล้วสอดเข้ากอดแขนใหญ่ เขย่งเท้าเล็กน้อยทาบจมูกโด่งได้รูปบนแก้มอวบอูมทั้งสองข้าง ดวงตากลมโตเป็นประกายใสแจ๋วราวกับลูกแก้วสะท้อนแสงไฟ“แล้วคุณป๋าจะให้เท่าไหร่คะ” หยุดพูดเล็กน้อย นัยน์ตาพราวระยับอย่างเจ้าเล่ห์นิดๆ“บัตรเครดิตไม่จำกัดวงเงินใช่ไหมคะ ว้าว...คุณป๋าน้ำผึ้งใจดีที่สุดเลย” ลากเสียงหวานนุ่มพลิ้วหวาน กระโดดโลดเต้นเป็นเด็กๆ วงหน้าแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มหันรีหันขวางอย่างรู้สึกแปลกๆ มันเหมือนกับว่าเธอกำลังถูกมองด้วยสายตาแปลกๆ ที่ไม่รู้ว่ามาจากทิศทางใด เล่นเอาขนตามเรือนกายลุกชันไม่ใช่จะคิดเข้าข้างตัวเอง ถึงเธอไม่สวยเตะตา รูปร่างอวบอั๋น อกผลมะพร้าว เอวคอดกิ่ว สะโพกดินระเบิดก็เถอะ แต่หน้าตาสดใ
last updateLast Updated : 2025-11-06
Read more
chapter 3
“อุ๊ย!!!” เพราะเธอวิ่งด้วยความเร็ว สายตาก็มองแต่หมวก เลยไม่ทันได้เห็นสิ่งกีดขวางเป็นร่างใหญ่ราวกับแท่งหินยักษ์ที่อยู่เบื้องหน้า กว่าจะรู้ตัวว่าวิ่งมาปะทะเข้ากับกำแพงหนาแกร่งก็เมื่อจวนตัว จนเบรกไม่ทัน ร่างอรชรจึงถลาเข้าไปสู่อ้อมแขนใหญ่ ซึ่งก็ยกขึ้นโอบแขนรวบรอบเอวเล็กคอดกิ่วอย่างว่องไว “โอ๊ะ!!” เตรียมตัวรับความเจ็บเต็มๆ แต่แปลกที่ไม่เจ็บตรงส่วนอื่น ยกเว้นปลายจมูกซึ่งได้ปะทะเข้ากับกำแพงเนื้อนุ่มเข้าเต็มเปานั่นเอง“อูย...” มธุรสหลุดเสียงครางออกมาเบาๆ มือเล็กยกขึ้นจับปลายจมูกโด่งอัตโนมัติ พร้อมแพขนตายาวงอนกะพริบปริบๆ แหงนหน้าขึ้นมองกำแพงหนาที่รองรับร่างอย่างเร็วไว‘อ้าว...ตายจริง’ เธอเข้าใจผิดไปถนัดเลย ที่ชนไม่ใช่กำแพงแต่เป็นคน...ฝรั่งร่างยังกับตึกห้าชั้นเต็มๆ เลยเมื่อความสูงของเธอเพียงแค่หนึ่งร้อยหกสิบเซนติเมตรเท่านั้น ส่วนกำแพงหนาความสูงเกือบสองเมตรเห็นจะได้ เมื่ออีกฝ่ายก้มหน้าลงมา ในขณะที่เธอก็แหงนหน้าขึ้นไป ผลที่ได้คือ...ริมฝีปากหนาร้อนประทับบนหน้าผากเนียนนุ่ม ทำเอาใจสาวน้อยที่ไม่เคยได้แนบชิดชายคนไหนมากไปกว่าคุณป๋าภาวัติสุดใจดี ถึงกับสั่นสะเทือนเหมือนแผ่นดินซึ่งเหยียบย่างอยู่ไหวแยกแ
last updateLast Updated : 2025-11-06
Read more
chapter 4
“ถ้าฉันไม่ปล่อยล่ะ” ถามพลางยิ้มใส่ดวงตากลมโตสุกใสที่ฉายแววสีเพลิงความโกรธพุ่งขึ้นดั่งเธอก้าวขึ้นไปยืนอยู่บนปล่องภูเขาไฟแต่ต้องกัดฟันข่มใจเอาไว้ก่อน เมื่อรู้ว่าตัวเองเสียเปรียบ “แล้วคุณจะเอายังไงกับฉัน!”แม้โกรธจนหน้าแดง แต่เสียงของเธอก็ยังกังวานหวานใส จนอยากได้ยินซ้ำหลายครั้ง เขาเลยโปรยเสน่ห์ด้วยรอยยิ้มทั้งปากและดวงตา ฝ่ามือหนานวดคลึงไต่ไล่บนแผ่นหลังบางอย่างแผ่วเบา เมื่อหญิงสาวขัดขืนเขาก็โอบกระชับรัดร่างเพรียวบางแนบชิด จนรับรู้ถึงกล้ามเนื้อที่ไหวกระเพื่อม ใบหน้าแกร่งโน้มลงไปบนแก้มนุ่ม“อืม...หอม”มธุรสข่มกลั้นความโกรธกรุ่นไว้ภายใน ด้วยเทียบกันด้านรูปร่าง ลางแพ้ของเธอลอยมาแต่ไกล แต่ก็ยังไม่ละความพยายามทำให้ตัวเองหลุดออกจากคีมเหล็กที่รัดแน่นจนหายใจติดขัด ดวงตากลมโตเบิกกว้าง เมื่อจอมฉวยโอกาสดึงรั้งชายเสื้อที่หลุดลุ่ยอยู่ออกจากขอบกางเกง สอดแทรกปลายนิ้วยาวร้อนผ่าวล่วงล้ำเข้าไปลูบไล้ผิวเนื้อนวลเนียนนุ่ม กายสาวสั่นสะท้านไหววูบจากสัมผัสที่ร้อนผ่าวซึ่งไม่เคยจะพานพบเจอ“ปล่อยฉันดีกว่านะคุณ!” ข่มกัดฟันบอกเสียงขุ่น ดวงตาเขียวปั้ด แก้มนุ่มใสแดงปลั่งด้วยเพลิงอารมณ์โทสะที่พุ่งลิ่วเหมือนกับลูกโป่ง
last updateLast Updated : 2025-11-06
Read more
chapter 5
เพลิงฤษณามืดมิดถูกปลุกเร้า ทำให้มธุรสเริ่มเคลื่อนไหวฝ่ามือนุ่มไปบนกล้ามเนื้ออกล่ำสันอย่างเงอะๆ งะๆ และเกาะเกี่ยวพลิกพลิ้วปลายลิ้นเล็กกับลิ้นอุ่นชื้นอย่างกล้าๆ กลัวๆอืม...ปากอิ่มเหมือนดอกไม้แรกแย้มบานก็ให้น่าสงสัยเป็นยิ่งนัก ทำไมเธอถึงได้บริสุทธิ์หวานและหอมราวกับไม่เคยถูกภมรชอนไช ทำเอาหนุ่มมากความต้องการถึงกับปวดร้าวไปทั้งกายา แม่นกน้อยสนองตอบอย่างไม่ประสา พัดพาความปรารถนาโหมกระหน่ำสาดซัดมาจนแทบควบคุมตัวเองเอาไว้ไม่ได้“หวาน...หวานที่สุดเลย” ชายหนุ่มงึมงำขณะปากหนาขบเม้มจุมพิตอย่างหนักหน่วง ดูดดื่มความหวานจากปากอิ่มเต็มอย่างหลงใหลเพลิดเพลิน แต่ยังไม่พอ เขาอยากได้มากกว่านี้อีกแขนกำยำกอดกระชับกายเล็กแนบชิดอกกว้าง จากหยอกล้อกลายเป็นเพิ่มแรงจับต้องอย่างหนักหน่วง พลิกพลิ้วดื่มด่ำปากอิ่มนุ่มอย่างสำเริงสำราญ แต่แล้วหูแว่วได้ยินเสียงบางอย่างดังมา ทำให้นึกได้ว่ายืนอยู่ตรงจุดใด เลยจำต้องระงับความต้องการเอาไว้ แต่ก็ให้สัญญากับตัวเอง…ไม่ว่ายังไงเขาต้องพาแม่สาวแสนหวานขึ้นหม่ำบนเตียงให้ได้! แต่กว่าชายหนุ่มจะตัดใจจากการดื่มด่ำน้ำผึ้งแสนหวานได้ก็เป็นนาน“อืม...เธอนี่หวานกว่าที่คิดเลยนะสาวน้อย” ปลายน
last updateLast Updated : 2025-11-06
Read more
chapter 6
“คุณอยากลวนลามฉันก่อนทำไมล่ะ ที่เอาคืนยังน้อยไปด้วยซ้ำ ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ หน้าตาก็ดีอยู่หรอกนะ แต่นิสัยเลวระยำที่สุด เจอผู้หญิงเพียงครั้งแรกก็ฉวยโอกาสกับเขาเสียแล้ว ไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาเสียเลย” กลัวจนแข้งขาสั่นแต่มธุรสก็ยังไม่วายปากดีเถียงกลับไป แล้วยังจิกปลายเล็บแหลมคมบนผิวกายแล้วลากเต็มแรงเพื่อให้เขาปล่อยด้วย“โอ๊ย!! เธอนี่...” กัดฟันพูดเสียงลอดไรฟัน ฉกใบหน้าแนบปากหนาบนเรียวปากอิ่มนุ่ม ขบกัดบดอย่างรุนแรงและดุดัน ไม่ปรานีให้อีกฝ่ายได้รู้จักคำว่าเจ็บ! อย่างที่เขาได้รับเช่นกัน“อือ...อือ...”ความตกใจยังน้อยกว่าความเจ็บ มธุรสรับรู้ถึงรสคาวปะแล่มๆ ของเลือดในอุ้งปาก เบี่ยงส่ายศีรษะหนีก็ทำไม่ได้ เพราะมือใหญ่จับตรึงท้ายทอยให้รับจุมพิตลงทัณฑ์อย่างถนัดถนี่ สองมือที่ระดมทุบตีอกกว้างถูกจับรัดติดลำตัวด้วยท่อนแขนแข็งแกร่งเหมือนกับคีมเหล็กกล้า จนกระดิกกระเดี้ยวไม่ได้ สองขาก็ถูกสอดแทรกระหว่างกลางจนทำอะไรไม่ได้เช่นกัน “ปล่อย...ฉันนะ”โกรธที่ถูกตบ! จึงอยากลงทัณฑ์เธอให้สาสม แต่ปากนุ่มหวานราวกับน้ำผึ้งที่เคลือบอยู่บนช็อกโกแลต ทำให้ความตั้งใจแปรเปลี่ยนเป็นดูดซับและซอกซอนความหวานนุ่มละมุนละไมอย่างอ่อนโย
last updateLast Updated : 2025-11-06
Read more
chapter 7
นัยน์ตากลมใสเปล่งประกายสีเพลิงวาบขึ้นมา ฟันขาวสะอาดขบกัดกลีบปากอวบอิ่มจนเจ็บแปลบ อัดสูดลมหายใจเข้าปอดเต็มรัก เรียกความมั่นใจเติมความกล้าให้มากพอทำอะไรสักอย่าง พริกเม็ดเล็กอย่างเธอนี่แหละ จะทำให้คนฉวยโอกาสได้รับบทเรียนจากการเอาเปรียบผู้อื่น และเธอไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด! ปลายนิ้วขยับเคลื่อนคลายจากการกุมเสื้อ ผลักดันร่างหนาพาตัวเองให้ห่างจากอ้อมแขนรัดรึง จนหายใจติดขัดออกช้าๆ เท้าบอบบางขยับเคลื่อนถอยไปด้านหลังทีละน้อย กะให้อยู่ในระยะอันเหมาะสมที่เธอจะสามารถเอาคืนไอ้คนฉวยโอกาสได้แล้ว... “สำหรับไอ้คนสารเลวอย่างคุณ!”เผียะ!!! เผียะ!!! ฝ่ามือเล็กฟาดไปบนวงหน้าคมคร้ามเต็มๆ แรงถึงสองครั้งสองครา เห็นรอยแดงบนแก้มสากทันใจ แต่มธุรสยังไม่พอใจ เขากล้า...จูบเธอถึงสองครั้งสองคราด้วยกัน เอาคืนแค่ครั้งเดียวจะไปสาแก่ใจอะไรล่ะ อย่างนี้มันต้อง...ซ้ำ!!! “ไปตายซะไอ้สารเลว!” ตะโกนเสียงแหลมขณะสองแขนเรียวโอบรัดรอบคอแกร่ง โหนตัวเองขึ้นและ...ปึก! เข่ามนตามติดอย่างไม่สนใจจะถูกส่วนใดของร่างกายพ่อคนจอมฉวยโอกาส เมื่อเอาคืนเสร็จเธอก็ผลักร่างหนาให้ถอยห่างไปและวิ่งหนีอย่างรวดเร็วมิโอเดรกตอนแรกตกตะลึงคาดไม่ถึงว่าเพื่อ
last updateLast Updated : 2025-11-06
Read more
chapter 8
ไม่รู้เมื่อไหร่ที่มิโอเดรกจะจัดการยายตัวยุ่งไม่ให้มากวนเขาเสียที รำคาญจะตายชักอยู่แล้ว อีกทั้งไม่แน่ใจว่าจะคุมอารมณ์ไม่ให้ทำร้ายอีกฝ่ายได้อีกนานแค่ไหน อย่างหนึ่งต้องยอมรับไม่ใช่ความผิดของนิโกลิน่า ที่ถูกยุยงจากคนใกล้ชิดของเขาเอง พ่วงกับเรื่องอื่นอีกที่ทำให้ใจเขาร้อนรุ่มราวกับถูกไฟลน มันหนักหนาสาหัส ปวดหัวจนอยากหาที่ปลีกวิเวกสักระยะ“อ้าว! เรื่องอะไรของฉันวะ นั่นมันว่าที่ภรรยานายนะโว้ย เสือกโยนภาระมาให้ฉันซะได้” มิโอเดรกสะบัดศีรษะแรงๆ ถอนใจอย่างเหนื่อยอ่อนใจหน่อยๆ ทั้งที่ความจริงแล้วเขาชอบมิใช่น้อยที่ได้ต่อปากต่อคำกับนิโกลิน่า ชอบเห็นหน้าใสๆ แดงระเรื่อ นัยน์ตาลุกวามวาวด้วยความเกรี้ยวกราดยามแพ้คารมเขา รอยยิ้มผุดบนมุมปากหนายามความคิดกระหวัดไปถึงหญิงสาวที่ถูกเอ่ยนาม“ความจริงลีน่าก็ทั้งสวยและน่ารักดีอยู่นะ รู้จักเอาอกเอาใจแกอีก เธอไม่ดีตรงไหนวะ”“ไม่ชอบเด็กวัยขบเผาะโว้ย ควบคุมอารมณ์ตัวเองไว้ไม่ได้ เวลาไม่พอใจก็อาละวาดอย่างกับเด็กไม่มีความคิด” “จริง! แล้วเมื่อกี้ ไม่ใช่เด็กหรือไงวะ นั่นก็เด็กชัดๆ นะโว้ย ทั้งอายุและนิสัยคงไม่ต่างจากลีน่าสักเท่าไหร่เลย ฉันว่าแกไม่แค่ปวดหัว แต่จะยุ่งเหยิงยิ
last updateLast Updated : 2025-11-06
Read more
chapter 9
“ฉันไม่โง่หลงรักผู้ชายหลงตัวเองอย่างนายหรอกนะ แล้วนี่...ปล่อยได้แล้ว มากอดไว้ทำไมนี่ อึดอัดจะตายชัก!” อยากใส่อารมณ์มากกว่านี้ แต่สภาพเธอตอนนี้ไม่ควรทำอะไรให้ตัวเองเป็นภัย ด้วยถ้ามิโอเดรกโกรธขึ้นมา เขาไม่ไว้หน้าหากำไร เธอนั่นแหละจะแย่เอา ถึงไม่ชอบหน้าเขาสักเท่าไหร่ แต่ก็มิอาจต้านสัมผัสแห่งปรารถนาอันเร่าร้อนจนกายอ่อนระทวยได้ แทนที่มิโอเดรกจะปล่อย ชายหนุ่มกลับยิ่งกระชับท่อนแขน วางคางแกร่งบนไหล่กว้าง นิ้วยาวไต่บนท่อนแขนกลมกลึงแผ่วเบา จนคนถูกล่วงเกินถึงกับสั่นสะท้านกับสัมผัสบางเบาราวผีเสื้อโบยบินไปดูดน้ำหวานจากดอกไม้ “ทำอะไรนี่ตาบ้า ปล่อยฉันนะคนหน้าไม่อาย” เหลียวหน้ามองไปรอบๆ อย่างกลัวคนอื่นเห็นเข้าและเอาเรื่องนี้ไปบอกเล่าให้ไซม่อนล่วงรู้ จากที่เขาไม่ชอบหน้าเธออยู่แล้วจะกลายเป็นรังเกียจและขยะแขยงจนไม่อยากเข้าใกล้ “อายอะไร เราเคยหอมแก้มกันบ่อยๆ ไม่ใช่หรือไง” ไม่เพียงแค่หอมแก้มแต่เขายังเคยทำมากกว่านั้น วันนี้ก็เสียดายด้วยสถานที่ไม่อำนวย และเขาก็ไม่อยากทำให้นิโกลิน่าต้องอับอายขายหน้าผู้คนด้วย“พูดบ้าๆ นายฉวยโอกาสกับฉันต่างหาก” จมูกโด่งยู่ย่นเล็กน้อย “คิดว่าตัวใหญ่แล้วจะหาเรื่องรังแกกันอย่า
last updateLast Updated : 2025-11-06
Read more
chapter 10
มิโอเดรกลุกขึ้นเดินไปที่โต๊ะ หยิบเอาแฟ้มงานซึ่งเขานำติดกายมาด้วยเปิดอ้าและหยิบเอาเอกสารสองสามชุดมาส่งให้ไซม่อนอ่าน “นายกเทศมนตรีอยากใช้ชายหาดหน้าโรงแรมเราจัดเปิดงานทัวร์ปีนี้ แล้วก็ขอให้เราทำแคมเปญแบบพิเศษ เพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยวให้มาเที่ยวเยอะๆ ด้วย”ยื่นมือไปรับมาอ่านลวกๆ แต่ก็จับใจความสำคัญของเรื่องได้ ทำให้สีหน้าไซม่อนซึ่งดีๆ อยู่กลับยุ่งเหยิง หัวคิ้วหนาขมวดเข้าหากัน เมื่อคิดถึงผลที่ตามมาเป็นคลื่นพายุ ศัตรูอยู่ที่แจ้งรับมือได้ไม่ยาก แต่อยู่ในที่มืดแล้วชอบใช้แผนการเล่นงานลับหลังนี่นะสิ“คิดดีแล้วหรือไง” ไม่ต้องเอ่ยก็รู้ใจเพื่อนดี มิโอเดรกสนใจโครงการนี้อยู่มาก ถึงได้รับมาโดยไม่โทรปรึกษาเขาอย่างที่เคยทำ สำหรับเขาแม้อยากให้มีการจัดงานก็จริง เพราะเป็นผลดีทำให้โรงแรมมีชื่อเสียงขึ้นมาและเป็นที่รู้จักของเหล่านักท่องเที่ยว ทว่าผลเสียก็มีเหมือนกันปกติโครงการนี้อยู่ในความรับผิดชอบของซาโว คนที่ตั้งตัวเป็นศัตรูคู่แค้นกับเขาและมิโอเดรกตั้งแต่เริ่มแตกเนื้อหนุ่ม ไม่เข้าใจเหมือนกันเพราะเหตุใดและทำไม แล้วตอนนี้เขาก็ถูกอีกฝ่ายเล่นงานอยู่เนืองๆ พอให้ปวดหัวกับมดที่กัดกินแทะผิวหนังจนแสบนิดๆ แต่คันคะเ
last updateLast Updated : 2025-11-06
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status