มาเฟียร้ายพ่ายรักคุณหมอ ตอนที่ 3

หญิงสาวเอ่ยตัดบทผู้เป็นแม่หากอยู่นานกว่านี้มีหวังคนเป็นแม่ได้ซักฟอกเธอขาวแน่ ๆหญิงสาวเดินออกจากตัวบ้านแล้วเดินลัดเลาะไปตามเส้นทางจนถึงสวนย่อมเล็กๆก็เห็นคนเป็นพ่อกำลังคุยโทรศัพท์ในตอนแรกหญิงสาวเห็นคนเป็นพ่อคุยโทรศัพท์ด้วยใบหน้าปกติ และพอผ่านไปไม่นานสีหน้าของคนเป็นพ่อเริ่มเครียดขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั้งวางสายใจจริงเธอเองอยากจะเดินเข้าไปหาท่านเหมือนปกติที่เคยทำแต่พอได้ให้สีหน้าที่ดูอ่อนล้าบวกกันแววตาที่ดูวิตกกังวลทำให้เธอไม่กล้าแม้แต่จะเดินเข้าไปครั้นจะเดินเข้าไปแอบฟังก็กลัวว่าจะเป็นการเสียมารยาทและทำให้พ่อไม่พอใจได้ หญิงสาวเลยเลือกที่จะรอ เมื่อเห็นว่าคนเป็นพ่อวางสายแล้วคนเป็นลูกก็เดินเขาไปหา

"คุณพ่อคะ"

เสียงหวานของหญิงสาวที่เอ่ยเรียกนั้นทำให้คนเป็นพ่อที่ตอนนี้วางโทรศัพท์เป็นที่เรียบร้อยแล้วกำลังนั่งยกมือขึ้นคลึงขมับเบาๆเมื่อได้ยินเสียงหวานของลูกสาวเรียกก็รีบทำสีหน้าให้เป็นปกติก่อนจะส่งรอยยิ้มไปให้สาวน้อยที่อยู่กำลังเดินเข้ามาหาจริงๆแล้วคนเป็นพ่อเห็นลูกสาวเดินเข้ามาตั้งแต่ต้นแล้วแต่เพราะว่าสายที่คุยด้วยนั้นเป็นธุระสำคัญอยู่จึงไม่อาจวางสายได้

"ว่าไงแก้มหอมมานานหรือยังลูก" คนเป็นพ่อเอ่ยถามลูกสาวเมื่อเดินเข้ามาถึง

"หนูเพิ่งมาถึงค่ะคุณพ่อคะคุณแม่ให้มาตามไปทานข้าวค่ะ"

หญิงสาวเลือกที่จะตอบไปแบบนั้นเพราะไม่อยากให้คนเป็นพ่อต้องลำบากใจ

"งั้นเราไปกันเถอะ"

จากนั้นสองคนพ่อลูกก็เดินจูงมือกันเข้าบ้านบรรยากาศบนโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของเจ้าของบ้านอาหารบนโต๊ะมีแต่ของโปรดของคนเป็นลูกทั้งนั้นอาทิเช่น แกงส้มกุ้งกับมะละกอ ไข่เจียวกุ้งสับ ต้มจืดวุ่นเส้นหมูสับ ฯลฯหลังจากทานข้าวกันเสร็จเป็นที่เรียบร้อยคนเป็นพ่อก็ชวนลูกสาวไปเดินย่อยอาหารในสวนหลังบ้าน ไม่นานหญิงสาวก็ขอตัวกลับ

ณ คอนโดหรูใจกลางเมืองกรุงเทพฯ

ร่างบางของใครบางคนที่ตอนนี้พยายามข่มตาให้หลับก็ไม่หลับกำลังนอนพลิกซ้ายพลิกขวาไปมาอยู่บนเตียงกว้างก็ยังไม่หลับลุกขึ้นไปออกกำลังกายก็ยังไม่หลับ ทำทุกอย่างแล้วก็ยังไม่หลับหญิงสาวจึงลุกขึ้นนั่งก่อนจะสาดสายตาไปมองเจ้ากะทิน้อยที่ตอนนี่หลับปุยไปแล้วหญิงสาวย้อนคิดถึงตอนที่อยู่ในสวนกับพ่อ

"พ่อคะมีอะไรไม่สบายหรือเปล่าคะ"

หญิงสาวเอ่ยถามคนเป็นพ่อเพราะเธอสังเกตมาสักพักใหญ่ๆแล้วตั้งแต่อยู่ที่ในสวนตอนแรกแล้วคนเป็นพ่อหันมองหน้าลูกสาวแต่ไม่ตอบมีเพียงรอยยิ้มเศร้าๆที่ส่งกลับมา

"แก้มหอมพอจะสามารถช่วยอะไรพ่อบ้างได้ไหมคะ"

เสียงหวานของแก้มหอมดังขึ้นอีกครั้งทำให้คนเป็นพ่อหันมามองหน้าของลูกสาวอีครั้งแล้วเอ่ยออกมา

"ช่วยได้สิ"

คนเป็นพ่อเอ่ยออกมาพร้อมองหน้าลูกสาวอย่างมีความหวัง

"จริงเหรอคะ แล้วคุณพ่อมีเรื่องอะไรให้ลูกคนนี้รับใช้คะ"

น้ำเสียงของหญิงสาวที่แสดงถึงความดีใจเมื่อเธอรู้ว่าตัวเองสามารถที่จะช่วยแบ่งเบาปัญหาของพ่อได้แต่ประโยคต่อมาของพ่อมันทำให้โลกทั้งโลกของหญิงสาวหยุดหมุนลงไปชั่วขณะ

"แต่งงาน"

หลังจากที่หาเสียงของตัวเองเจอหญิงสาวก็ทวนคำพูดของคนเป็นพ่อเบาๆเพื่อเป็นการยืนยันว่าสิ่งที่เธอได้ฟังมันฟังไม่ผิด

"ต...แต่งงาน!!" เสียงหวานเบาหวิวราวกับคนละเมอ

"ใช่มันเป็นวิธีเดียวที่อก้มหอมสามารถช่วยพ่อได้" เสียงของพ่อพูดย้ำมาอีกครั้งว่าสิ่งที่เธอได้ยินมันคือเรื่องจริง

"กับใครคะ" เสียงของแก้มหอมดังขึ้นมาอีกรอบ

"มาร์คัส อนาสตาเซีย"

หญิงสาวทวนชื่ออย่างซ้ำไปซ้ำมาทำไมชื่อนี้มันคุ้นๆหูของเธอจังแต่เธอคิดเท่าไรก็ยังคิดไม่ออก

"เขาคือใครคะ แล้วทำไมถึงต้องแต่งานด้วย แล้วมันพอจะมีวิธีอื่นบางไหมคะ"

หญิงสาวถามออกมาพร้อมกับหันไปมองหน้าคนเป็นพ่ออย่างมีความหวังคนเป็นพ่อได้แต่ส่ายหน้าเบาๆเป็นคำตอบสุดท้ายโดยให้คำตอบว่ามันเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้ครอบครัวไม่ล้มละลายและพ่อยังบอกอีกว่า มาร์คัส เป็นลูกชายเพียงคนเดียวของคุณลุง ดอน อนาสตาเซียมาเฟียที่โหดที่สุดในฮ่องกงและรวยอันดับต้นๆของประเทศเพียงแค่ได้ยินว่าเป็นมาเฟียมันก็ทำให้เธอตกใจแทบแย่ยิ่งมารู้ว่าขึ้นชื่อเรื่องความโหดอีกมันยิ่งทำเพิ่มความกลัวให้เธออีกเท่าตัว อึ๋ย..ย...ย ! แค่คิดก็สยอง แล้วถ้าเกิดแต่งงานไปหากเขาไม่พอใจเธอไม่ลุกขึ้นมาฆ่าแกงกันเลยเหรอ เฮ้อ!! เสียงถอนหายใจเบาๆจากร่างบางดังขึ้น

อีกฝั่งหนึ่งของประฮ่องกง!

"แต่งงาน!!!!!!!"

"พ่อล้อผมเล่นหรือเปล่า"

มาร์คัส อนาสตาเซีล (มาร์)ชายหนุ่มรูปร่างสูง ใหญ่ สูง185 เซ็นติเมตร นำหนัก 70กิโลกรัม ที่มีใบหน้าคมเข้มหล่อหล่ามีดวงตาเฉียบคมแววตาดุดันร่างกายกำยำแข็งแรงชอบการออกกำลังกายผิวขาว มีรอยสักเป็นรูปนกฟินิกช์เต็มตัวที่ด้านหลังมีเส้นผมออกสีน้ำตาลอ่อนๆเป็นเจ้าไทน์คลับ DND และคาสิโนใหญ่ที่สุดทั้งมืองไทยและฮ่องกงชอบดื่มสก๊อตวิสกี้เป็นคนกล้าได้กล้าเสีย และเป็นคนที่ไม่ยอมก้มหัวให้ใครหน้าไหนทั้งนั้น