LOGINเสียงคุณหมอผู้ทำการรักษาแนะนำและอธิบายแนวทางการรักษาอย่างละเอียดถี่ถ้วน คุณกรุณาพยักหน้ารับรู้ ความเจ็บปวดทรมานที่ผ่านมาหลายปีกำลังจะได้รับการแก้ไขรักษา ผ้าแพรจับมือของผู้เป็นป้าไว้แน่น ก่อนสบตากันอย่างมีความสุข คุณหมอนัดเวลาการรักษาและแจ้งรายละเอียดต่างๆอีกครั้ง
ผ้าแพรนั่งรออยู่ที่หน้าห้องผ่าตัดอย่างใจจดจ่อ เสียงคุณหมอบอกว่าใช้เวลาทำการรักษาในห้องน่าจะประมาน6-7ชั่วโมง เป็นอย่างต่ำ
วันนี้เป็นวันทำงานปกติ ราเมศ ลาฉุกเฉินไม่ได้แน่ๆ รามิลคงต้องรอวันหยุดเช่นกัน แม่บ้านคนสนิทของคุณป้านั่งรออยู่อีกมุมหนึ่ง
ผ้าแพรเงียบเหงาและอ้างว้างเหลือเกิน ในยามนี้แม้จะเก่งแสนเก่งเเค่ไหน แต่เธอยังต้องการใครสักคน มือสักมือที่มาโอบอุ้มประคับประคองตัวเธอไว้
"คุณแพรคนดี ผมมาแล้ว"
เสียงนุ่มที่วิ่งเข้ามาอย่างเร่งด่วน ก่อนจะหยุดแล้วชะลอเดินอยู่ตรงหน้าเธอ
"ต้นไม้" เสียงเธอเรีบกเค้าออกไป แหบพร่า
"ไม่เป็นไรจ้ะคนดี ต้นไม้ของคุณแพรมาแล้ว"
เพียงเท่านี้เอง ความรู้สึ
ต้นไม้เข็นรถเข็นเดินตามคนสวยมาซื้อของ ที่ซุปเปอร์ใก้ลคอนโด เค้าไม่สามารถละสายตาจากเธอได้เลย ผ้าแพรสวยสะดุดตาแม้จะอยู่ในชุดอยู่บ้านสบายๆแต่เธอยังสวยมากอยู่ดี ต้นไม้รีบเดินไปใก้ลก่อนจะดึงมือบางมาจับเอาไว้ ผ้าแพรยิ้มเขิน เธอชอบเวลาที่เค้าแสดงอาการหวงเธอแบบนี้ สายตาอ่อนหวานที่เค้ามองเธอทำให้เธอสัมผัสได้ถึงความจริงใจที่เค้ามีให้เธออาหารสด อาหารแห้งหลายอย่างวางบนรถเข็น ต้นไม้มองแล้วทำตาโตก่อนจะเดินตามเธอไปด้วยความยินดีผ้าแพรเก็บของใส่ตู้เย็นเสร็จเรียบร้อย ก่อนจะลงมือทำอาหารตั้งแต่บ่าย ต้นไม้แยกผ้าใส่ตระกร้าแล้วเอาลงไปส่งซักให้คนสวยเสร็จแล้วก็ขึ้นมาขัดห้องน้ำให้อย่างขยันขันแข็ง เสียงผ้าแพรชมออกมาลอยๆ"เก่งจังเลย พ่อบ้านคนนี้" ต้นไม้โผล่หน้าออกมาจากห้องน้ำแล้วยิ้มใส่ "มีรางวัลไหมครับ" เค้าถาม เธอส่ายหน้าเป็นคำตอบ
ผ้าแพรปฎิเสธเสียงแข็งทันที เธอไม่ได้ต้องการสิ่งใดจากคุณกรุณาอีกแล้ว ที่ผ่านมาเธอเติบโตมาได้ส่วนหนึ่งมาจากเงินของกรุณาที่ช่วยเหลือดูแล พวกเธอสามคนมาตลอดหลายปี สามพี่น้องผ่านความลำบากมานาน จนเธอเรียนจบมีงานทำเป็นหลักแหล่งนั่นเอง ทั้งสามคนจึงสบายมากขึ้น ผ้าแพรยิ้มออกมาก่อนจะก้มลงกราบที่ตักของผู้เป็นป้า"แพรจะดูแลเท่าที่แพรทำได้ แต่แพรไม่ขอรับนะคะ ถ้าหากคุณป้าตั้งใจจะยกให้แล้ว แพรอยากให้ยกให้กับราเมศกับรามิลเป็นกรรมสิทธิ์มากกว่า "คุณกรุณาลูบผมหลานสาวอย่างเอ็นดู แม่คุณของป้า ทำไมน่ารักถึงเพียงนี้ แล้วคำตอบของสองหนุ่มก็ตอบเหมือนกันว่า ถ้าจะยกให้สองคนพี่น้อง ก็ต้องแบ่งให้พี่แพรด้วย ผ้าแพรยิ้มทั้งน้ำตา เด็กบ้าสองคนนี่ เธอบ่นออกมาพร้อมรอยยิ้มผ้าแพรเดินหน้าตึงออกจากห้องประชุม คุณหญิงเรียกเธอไปตำหนิเรื่องลางานบ่อย เธอทำงานที่นี่มา5ปีไม่เคยลาพักร้อนสักปี มาปี
เสื้อผ้าชุดเก่าที่ทิ้งเอาไว้ถูกซักรีดใส่ตู้เอาไว้เรียบร้อย ผ้าแพรลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวเหมือนเช่นเคย ร่างบอบบางเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ แต่มีมืออีกมือมาช่วยถูสบู่ให้ เสียงหัวเราะคิกคักดังออกมาทันที มือหนาบีบเคล้นหน้าอกอย่างเบามือ ต้นไม้เปลือยเปล่าใต้สายน้ำอุ่น ก่อนจะดันตัวเธอไปชิดผนังแล้วจูบปากอย่างนุ่มนวลอ่อนหวาน"ต้องแต่งก่อนจริงหรอ ถึงจะให้ทำ "เสียงเค้าออดอ้อน ผ้าแพรพยักหน้า"ต้องแต่งงานก่อนสิ จะได้รู้ว่าคืนวันแต่งงานจะพิเศษขนาดไหน"ต้นไม้จูบปากย้ำๆอีกทีก่อนจะอุ้มเธอขึ้นมา แล้วจับขาเกี่ยวเอวเค้าเอาไว้ เนื้อแนบเนื้อใต้สายน้ำอุ่นให้ความรู้สึกมาก"ผมอยากจะแย่รู้ไหมคุณแพรคนดี"ต้นไม้ไม่ละความพยายาม เค้าหวังว่าเธอจะใจอ่อนบ้าง ความรู้สึกอ่อนไหววาบหวิวขนาดนี้ เธอจูบเบาๆที่คอของเค้าแล้วเม้มทำรอย"อย่านะ เค้ายังไม่พร้อม" เธอปฎิเสธออกมา ต้นไม้พยักหน้าก่อนจะปล่อยเธอลงให้ยืนกับพื้น แล้วอาบน้ำให้ต่อ"สายนะผ้าแพร" เธอเปิดประตูเข้ามาในห้องทำงาน หลังจากอาบน้ำเส
ต้นไม้กดลิฟต์ขึ้นมาใจเต้นสั่นระรัวกว่าทุกครั้งตลอดทางที่นั่งรถมากว่าสี่ชั่วโมง เค้าคิดคำพูดต่างๆนานามาบอกกับเธอ เค้าพยายามจะทำความเข้าใจและยอมให้เธอซื้อของให้เค้าได้บ้างในโอกาสพิเศษเท่านั้น และจะดุเธอสักหน่อยที่ไม่ยอมรับสายปล่อยให้เค้าเป็นคนบ้าอยู่ตลอดสองวันที่ผ่านมา ประตูลิฟต์เปิดออก เค้าเคาะห้องเบาๆประตูเปิดออกแทบจะทันที ร่างบอบบางที่ยืนรอหน้าประตู สวมเสื้อยืดตัวเก่าของเค้าที่ทิ้งเอาไว้คราวที่แล้ว ผ้าบางขนาดที่เห็นหน้าอกชูชันใต้เสื้อ ความยาวปิดแค่ก้นนิดเดียวเท่านั้นต้นไม้ลืมความคิดทุกอย่างที่คิดมาสองวัน ลืมความโกรธโมโหทุกอย่างจนหมดสิ้น เค้าเดินตามเธอเข้าไปในห้องเหมือนถูกสะกดจิต เธอใส่เสื้อเค้านอน ชั้นในตัวเล็กโผล่ออกมาจังหวะที่ก้าวขาเดิน ต้นไม้สะบัดรองเท้าออกแล้วรีบคว้าเอวบางเอาไว้ก่อนจะกักตัวเธอไว้ในอ้อมแขนแล้วระดมจูบเธออย่างหลงใหล ผ้าแพรใช้แขนสองข้างคล้องคอเค้าเอาไว้ ก่อนจะดันตัวออก"
ต้นไม้กลับไปแล้ว กลับไปพร้อมความขุ่นเคืองใจทั้งเค้าและเธอ ผ้าแพรถอนหายใจออกมาแล้วคิดย้อนไปเย็นวันอาทิตย์เธอมีนัดรับของที่ฝากแอร์สาวหิ้วมาให้จากช้อปญี่ปุ่น รองเท้าแตะสีดำติดโซ่สีรุ้ง สวยวิบวับสะท้อนแสงไฟน่าดู คนนำมาส่งเป็นแอร์สาวที่รับหิ้วสินค้าจากช้อปในแถบ เกาหลี ญี่ปุ่น ผ้าแพรเคยสั่งหลายครั้งแล้ว เพราะได้เร็ว และราคาค่อนข้างดี มือบางส่งเงินสดให้อย่างรวดเร็ว สองสาวยิ้มให้กันต้นไม้นั่งมองรองเท้าที่วางอยู่ข้างตัว รองเท้าอะไรคู่ละหมื่นกว่า ขาดไม่กี่บาทเท่าเงินเดือนเค้าทั้งเดือน ผ้าแพรยิ้มออกมา ก่อนจะจูงมือเค้าออกจากร้านกาแฟมือบางหยิบเสื้อยืดลายเรียบๆออกมาทาบตัวเค้า ก่อนจะเลือกสีและลายอีกครั้ง พนักงานขายยืนดูอยู่ห่างๆ คู่รักสองคนที่กำลังเลือกชุด ฝ่ายหญิงสวมเสื้อยืดกางเกงขาสั้น รองเท้าผ้าใบ แพงไปทั้งตัว ฝ่ายชายดูเซอร์มาก แม้จะหล่อแค่ไหนก็ไม่เหมาะกับหญิงสาวสักนัดผ้าแพรเลือกเสื้อยืดสามตัว และ เลือกบ้อกเซอร์อีกสองตัว ต้นไม้ตาโตก่อนจะควักกระเป๋าสตางค์ออกมา ภาวนาในใจให้มีเงินสดพอจ่าย ผ้าแพรส่งเครดิตการ์ดให
หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างมีความสุข เมื่อคืนนี้เป็นคืนแรกที่เธอมีคนมาร่วมเตียง จากที่เคยหวงตัวมากไม่ยอมให้ใครมาเข้าใก้ลไม่ยอมให้ใครมาสัมผัส แต่พอมาเป็นต้นไม้คนซื่อ ตัวเธอกลับกลายเป็นคนคลอเคลีย ออดอ้อน เปิดเผยเเง่มุมอีกมุมนึงให้เค้าได้เห็นได้สัมผัส จูบแรกที่ลึกซึ้งอ่อนหวานและเร่าร้อน มือของเค้า กลิ่นของเค้า ทำให้เธอพอใจยิ่งกว่า ต้นไม้น่ารักมาก คืนแรกเธอหลับลงอย่างผ่อนคลายด้วยฝืมือเค้า น้ำหนักมืออ่อนนุ่ม เบาสบาย เธอบอกเค้าก่อนจะหลับตาลงว่า"คืนนี้นอนกับเค้าในห้องนะ เค้าอยากให้ต้นไม้กอด" แล้วเธอก็หลับสนิททันทีเสียงนาฬิกาปลุกยามเช้าส่งเสียงเรียก เธอรู้สึกถึงคนที่นอนข้างๆ ต้นไม้นอนกอดอยู่ข้างหลังเธอ มือเค้าจับที่เนินเนื้อเธออีกด้วย แถมเป็นขาเธอที่หนีบมือเค้าไว้ น่าอายที่สุด ผ้าแพรขยับขาออก แต่มือยังคงอยู่ที่เดิม ต้นไม้ลูบไล้เนินเนื้อเบาๆ แม้จะมีบิกินี่ปิดกั้น แต่เค้าก็รู้สึกถึงความอวบแน่น เสี







![คนดีของเฮียมังกร [ผัวเอวดุ]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)