All Chapters of ยัยตัวร้ายที่น่ารัก: Chapter 1 - Chapter 9

เสียงส้นร้องเท้ากระทบพื้นดังมาตามทางเดิน บอกถึงน้ำหนักของการเดินว่าคนที่เดินมาหนักแน่นมั่นคงเพียงใด เสียงกระซิบดังขึ้นตัวแม่มาแล้ว ตัวแม่มาแล้ว ก่อนเจ้าตัวจะเปิดประตูเข้ามา บริษัทรับจัดหา อสังหาริมทรัพย์ แห่งนี้เป็นของคุณหญิงท่านหนึ่งที่เปิดมาหลายสิบปี ตอนนี้มีลูกชายคนเดียวบริหารงานอยู่ ผ้าแพรวางกระเป๋าใบหรูลงบนโซฟา แล้วหลับตาอย่างเหนื่อยอ่อน วันนี้เธอไปดูคอนโดกลางเมือง ไปดูที่ดินปลูกบ้าน และไปดูทำเลฮวงซุ้ย แดดขนาดนี้ คนสวยจะไม่ทนสัมผัสเบาๆที่ข้างแก้ม กับกลิ่นน้ำหอมที่เธอคุ้นเคย ทำให้เธอลืมตาและขยับตัวขึ้น นั่งตรงๆทันที ชีวินยิ้มกับอาการหวงตัวของคนตรงหน้า เสื้อเชิ้ตสีฟ้าปักโลโก้รูปหัวใจ กับกางเกงผ้าเนื้อดีสีดำสนิทที่เธอสวมใส่ ให้ลุ้คสาวทำงานดีเหลือเกิน"เหนื่อยมั้ยจ้ะ เบบี้ วันนี้เก่งมาก"เสียงนุ่มนวลที่คลอเคลียข้างแก้มเอ่ยชม ผ้าแพรลุกขึ้นเดินไปที่ตู้เย็นขนาดเล็กในห้องทำงาน แล้วเปิดน้ำขึ้นมาดื่มแก้กระหาย ก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ทำงานของตัวเอง" แดดแรงค่ะ แต่ค่าแรงก็คุ้มค่ามากจริง "หญิงสาวตอบออกมาตามตรง"วันนี้คุณวินว่าง ไม่ไปพบลูกค้าเหรอคะ"เธอถามออกไปทั้งที่ใจรู้อยู่แล้วว่า ชีวินคนน

เสียงแหบแห้งของคนในสาย ทำเอาคนเป็นแฟนอดเป็นห่วงไม่ได้ ชีวินโทรมาอ้อนเธอแต่เช้าว่าวันนี้เค้าป่วย ปวดหัวตัวร้อน เพราะเมื่อวานไปออกรอบมาแล้วแดดแรงมาก ผ้าแพรมองดูตารางนัดไปมือ ก่อนจะตอบออกไป"แพรจะแวะไปหาช่วงค่ำนะคะ วินอยากทานอะไรหรือเปล่า"ผ้าแพรถามด้วยความเป็นห่วง ชีวินยิ้มอย่างดีใจ" แค่แพรบอกว่าจะมาหา ผมก็ไม่อยากกินอะไรเลย แล้วแต่เเพรแล้วกัน"ชายหนุ่มตอบเสียงหวานอย่างอารมณ์ดีขึ้นมา ผ้าแพรตอบออกไปอีกสองสามประโยคก่อนจะตัดสายไป แล้วมองดูแผนงานวันนี้ แล้วขับรถออกจากคอนโดหรูทันทีมือบางหิ้วโจ้กเจ้าดัง กะเพาะปลารสเด็ด และส้มอีก2กิโล เดินขึ้นไปบนคอนโดอย่างว่องไว วันนี้ลูกค้ารายสุดท้าย ติดธุระด่วน มาไม่ได้ยกเลิกนัดในช่วงเย็น เธอจึงได้มาเร็วกว่าที่บอกเค้าไว้ ผ้าแพรวางของลงบนกับพื้นก่อนจะควานหนาคีย์การ์ดที่ซุกอยู่ตรงไหนสักที่ในกระเป๋า มือบางหยิบมาอย่างโล่งใจ คิดว่าจะลืมแล้วเธอไม่อยากรบกวนคนป่วยต้องมาเปิดประตูห้องให้ เสียงเซนเซอร์ถูกเปิดดังติ้ด ผ้าแพรรวบถุงในมือแล้วเดินเข้าห้องไป ก่อนจะถอดรองเท้าส้นสูงออก มีรองเท้าผู้หญิงอีกคู่ถอดอยู่ ผ้าแพรเดินเข้าไปในห้อง ในใจคิดถึงเรื่องไม่ดีเอาไว้เต็มหัวไป

เสียงโทรศัพท์เบอร์ส่วนตัวดังขึ้นรัวๆกลางดึก ผ้าแพรมองดูเบอร์ที่หน้จอแล้วรวบรวมสติกดรับทันที"ขา คุณป้า"ปลายสายหัวเราะเบาๆออกมา"ยังไม่เลิกปาร์ตี้หรือไง ถึงได้เสียงสว่างขนาดนี้"ผ้าแพรยิ้มกับโทรศัพท์ไม่ได้ตอบอะไร"คุณป้านอนไม่หลับเหรอคะ ถึงได้หาเพื่อนคุย"ผ้าแพรถามเข้าประเด็นทันที พักหลังมานี้คุณกรุณา โทรหาเธอบ่อยมากจนผิดปกติ แต่ก่อนจะเป็นฝ่ายเธอที่โทรรายงานตัว หรือแจ้งว่าได้รับเงินที่ท่านส่งมาให้เรียบร้อยแล้ว แต่ช่วงเดือนที่ผ่านมา แทบจะวันเว้นวันเลยทีเดียว"ป้านอนไม่หลับ หาเพื่อนคุย "คุณกรุณาตอบเสียงเรียบ ก่อนจะกระแอมเบาๆ"ผ้าแพร มาหาป้าได้ไหม ป้าอยากเจอ" ผ้าแพรถอนหายใจออกมา อย่างคลายกังวล คิดถึงสินะ ถึงได้อยากเจอ"ได้ค่ะ แพรจะไปหาคุณป้า" คุณกรุณาวางสายแล้วยิ้มออกมา ก่อนจะหลับตาลงอย่างอ่อนเพลียรถเก๋งคันหรูจอดโดดเด่นสายตาแก่ผู้พบเห็นในตลาด หญิงสาวร่างผอมบางแต่งตัวสวย สวมแว่นดำ ดูแปลกที่แปลกทาง ถามหาทางไปสวนกรุณาต้นไม้นั่งกินข้าวกลางวันกับเพื่อนอยู่ก็อดมองไม่ได้ เสียงคุยกันดังลั่น แม่งเอ้ย สาวกรุงเทพนี่สวยเฉียบจริงๆ กางเกงยีนพอดีตัวแนบไปกับขายาว เสื้อยืดตัวบางที่ดูก็รู้ว่ามียี่ห้อ ร

ผ้าแพรถือถุงขนมเข้ามาในออฟฟิศถุงใหญ่ เธอลาพักร้อนไปสามวัน เพื่อไปเยี่ยมคุณป้ากรุณา ก่อนกลับคุณกรุณาขอคำสัญญาเป็นมั่นเหมาะว่าจะดูแลสวนกุหลาบนี้ต่อผ้าแพรยิ้มรับด้วยความยินดี แถมยังบอกว่า คราวหน้าจะล้อคคิวสองหนุ่มตามไปด้วย คุณกรุณายิ้มอย่างมีความสุขผู้ช่วยคนใหม่เริ่มทำงานได้คล่องขึ้นแล้ว ผ้าแพรวางขนมลงบนโต๊ะ หน้าห้อง" พี่ซื้อมาฝาก เอาไปแบ่งกัน "ลูกน้องยิ้มอย่างดีใจ พี่แพรใจดี ถึงแม้จะเข้มงวดเรื่องงานมาก แต่ก็มีน้ำใจเสมอ เธอมาช่วยพี่แพรได้ไม่เท่าไหร่ พอเช็คพี่แพรออก พี่แพรจะให้เงินเธอกินขนมเสมอ แม้จะไม่ได้มากมาย แต่ก็แสดงถึงความมีน้ำใจ" ตอนพี่แพรไม่อยู่ คุณชีวินเค้ามาหาพี่แพรค่ะ แต่หนูบอกว่าพี่แพรล็อกห้องไว้ เข้าไม่ได้ " ผ้าแพรพยักหน้ารับ" ดีแล้ว อย่าให้เข้ามาเชียว พี่เก็บเงินเอาไว้ที่โต๊ะสิบล้านเชียวนะ "ผ้าแพรพูดติดตลก ก่อนจะผลักประตูเข้ามา แค่สามวัน งานเธอสุมเป็นกองเลย ผ้าแพรยิ้มบอกกับตัวเอง"งาน คือเงิน เงินคืองาน สู้สู้"ต้นไม้มองที่โรงจอดรถ รถเก๋งคันสวยไม่อยู่แล้ว เค้าถอนหายใจออกมา คุณกรุณายิ้มออกมา"ต้น กุหลาบสวยมาก ด้านในไม่มีหนอนหรอกนะ บานออกมาแล้วสวยเชียว"เค้ายิ้มรับคำชม