ตอนที่ 6 อย่ารักฉันเลย ในขณะที่เธอยังคงเหม่อมองอยู่ที่หน้าต่าง เสียงประตูห้องถูกเปิดเบา ๆเธอหันกลับมาช้า ๆ แค่เพียงได้ยินเสียงฝีเท้าที่เธอจำได้แม่น เขามาอีกแล้ว ทั้งที่มีผู้หญิงอีกคนรอเขาอยู่ลีโอถอดเสื้อสูทพาดเก้าอี้อย่างเคย ดวงตาของเขาแดงนิด ๆ เหมือนคนเมา เขาเดินมาหาเธอ ไม่พูดอะไร ไม่ถามอะไรเขาแค่ดึงร่างของเธอเข้าไปกอดแน่น เหมือนจะกลบเสียงในใจเขาเอง“ทำไมคุณถึงมา...” เสียงของพิมเบาเหมือนจะหายไปในลมหายใจขาไม่ตอบ แต่เธอรู้ว่าเขาได้ยิน เขาสัมผัสเธอด้วยมือที่อ่อนโยนบ้าง แข็งกระด้างบ้าง ร่างหนาจูบหน้าผากเธอเบา ๆ ไม่มีคำว่า คิดถึง หรือ รักแต่เธอรู้สึกถึงความสับสน ในจังหวะลมหายใจของเขาที่ยังไม่สงบ หญิงสาวก็เลือกที่จะเงียบ เธอแค่ฝังหน้าไว้กับอกเขา ปล่อยให้น้ำตาไหลอีกครั้งโดยไม่ให้เขาเห็น เพราะเธอกลัวว่าถ้าเขารู้ว่าเธอรักเขาเข้าแล้วจริง ๆ เขาอาจจะไม่กลับมาอีกเลยเสียงลมหายใจของเขารุนแรงขึ้น ร้อนจัดจนแทบเผาผิวของเธอให้ไหม้ ริมฝีปากของลีโอจูบบดเบียดกับกลีบปากของเธออย่างโหยหา เธอได้กลิ่นแอลกอฮอล์จาง ๆ จูบนั้นลึกจนแทบกลืนกินทั้งลมหายใจ ความรู้สึกและสติที่เหลืออยู่ปลายลิ้นของเขาไล้ตวัดแ
ตอนที่ 5 คู่หมั้นของเขารุ่งเช้าหลังคืนที่เขาลงโทษเธอด้วยไฟราคะ ลีโอนิ่งเงียบไม่พูดอะไรเลย เขาแค่ลุกจากเตียง สวมเสื้อเชิ้ตอย่างเรียบเฉยไม่มีคำลาจาก ไม่มีแม้แต่การหันมามอง เหมือนทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไม่เคยมีความหมายพิมพ์ชนกนั่งกอดเข่าบนเตียง แผ่นหลังเปลือยเปล่ายังมีร่องรอยของสัมผัสจากเขา แต่หัวใจเธอมีรอยแผลลึกกว่ารอยใดที่เขาทิ้งไว้บนผิวกายทำไมถึงเจ็บแบบนี้ เธอถามตัวเองเงียบ ๆ ขณะมองประตูห้องที่ปิดลงหลังเขาวันนั้นผ่านไปอย่างอึดอัด ลีโอไม่ส่งข้อความ เหมือนเธอเป็นเพียงสิ่งของที่เขาใช้แล้ววางไว้ข้างเตียงและพิมพ์ชนกก็ทำได้แค่รอ..หลายเดือนผ่านไปเขามักจะมา ๆ ไป ๆ แบบนี้ จนกระทั่งมาถึงค่ำคืนหนึ่งที่เปลี่ยนทุกอย่างเขาสั่งเธอไปร่วมงานเลี้ยงอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ใช่แค่เรื่องธุรกิจมันคือ งานเปิดตัวคู่หมั้นของเขา รสสุคนธ์หญิงสาวร่างบางในชุดเดรสสีครีมสว่าง ยิ้มหวาน พูดจานุ่มนวล และมองลีโอด้วยสายตาเปี่ยมรัก มือของเขาประคองเอวเธอไว้แน่นขณะเดินเข้าสู่ห้องจัดเลี้ยงเขายิ้ม ยิ้มที่พิมพ์ชนกไม่เคยได้เห็นจากเขาเลย หัวใจของเธอเหมือนหยุดเต้นไปชั่วขณะยิ่งเมื่อเขาแนะนำต่อหน้าแขกสำคัญว่า “เธอคื
ตอนที่ 4 ผู้หญิงที่ซื้อมา NC20+“ฉันเป็นแค่ผู้หญิงที่คุณซื้อไว้ไม่ใช่เหรอคะ คุณไม่จำเป็นต้องรู้สึกอะไรเลยด้วยซ้ำ”คำพูดของเธอเหมือนแทงเข้าไปในอก ลีโอนิ่งไป ราวกับถูกคุมขังอยู่ในดวงตาคู่นั้นใช่เธอก็แค่ผู้หญิงที่เขาเลี้ยงด้วยเงิน เขาคิดในใจ แววตาลังเลเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นแววโรจน์อีครั้งลีโอโน้มหน้าลง กัดริมฝีปากเธอแรงพอให้เธอสะดุ้ง ก่อนจะไล้จูบลากลงมาตามลำคอ สลับกับดูดเม้มจนขึ้นรอยแดงเป็นจ้ำคล้ายตราประทับ"ใช่เธอคือผู้หญิงที่ฉันซื้อมา" เขากระซิบเสียงพร่า มือหนาขย้ำขาอ่อนเธอแรงพอให้เธอสะดุ้ง "และไม่มีใครหน้าไหนมีสิทธิ์แม้แต่จะมอง"มือที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดโป่งและความร้อนลากไล้ไปทั่วเรียวขา พิมพ์ชนกหายใจขาดห้วง เธอพยายามจะขืนตัว แต่เขาโน้มลงมากดเธอกับโต๊ะจนไม่มีทางหนีเขาดึงชุดของเธอออกอย่างไร้ความอ่อนโยน เนื้อผ้านุ่มหลุดออกจากร่างจนเผยผิวเนียนที่สั่นระริกอยู่ใต้แสงไฟสีอุ่นของคอนโด เธอหอบหายใจ ดวงตาฉ่ำวาวด้วยความรู้สึกที่ปะปน ทั้งกลัว ทั้งสะท้าน และทั้งต้องการ“มองหน้าฉัน” เขากดปลายคางเธอให้เงยขึ้น แทรกตัวเข้าหาเธอ ใกล้จนสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนในอกของอีกฝ่าย ความร้อนที่บดเบียดเข้า
ตอนที่ 3 เธอเป็นของฉัน จนกว่าฉันจะเบื่อ NC25+เสียงนาฬิกาดังติ๊ก...ติ๊ก...ในห้องหรูของคอนโดกลางเมือง พิมพ์ชนกนั่งนิ่งอยู่หน้ากระจก แต่งหน้าในชุดเดรสราคาแพงที่คนขับรถเอามาให้เมื่อเช้าวันนี้เธอต้องไปงานเลี้ยงกับเขา ลีโอ เจ้าของรีสอร์ตและโรงแรมชื่อดังชายที่ผู้หญิงทั้งเมืองอยากอยู่ใกล้ แต่เธอรู้ดีที่สุดว่าในความใกล้นั้นมีแต่หนามทิ่มแทงสองสัปดาห์ผ่านไปหลังจากคืนนั้นเธอยังอยู่ที่นี่ ในคอนโดหรู มีพนักงานดูแล มีรถรับส่งเวลาไปมหาลัย มีเงินใช้ มีเสื้อผ้าแบรนด์เนมแต่ไม่มีอิสระลีโอไม่มาหาเธอทุกคืน เขาจะโผล่มาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ และจะไปตอนไหนก็ไม่บอก บางคืนมาแค่เพื่อลงโทษเธอในแบบของเขา บางคืนก็เงียบราวกับเขาลืมว่าเธอมีชีวิตอยู่แต่เธอก็ยังอยู่ เพราะไม่มีทางกลับไปได้อีกแล้ว ไม่มีเงิน ไม่มีที่ให้กลับไป ไม่มีศักดิ์ศรีเหลือให้ต่อรอง เธอเคยลองออกจากคอนโดโดยไม่ขออนุญาต เพียงไม่กี่ชั่วโมงก็มีสายจากเขา“คิดจะหนีเหรอ อย่าลืมว่าเธออยู่ได้เพราะฉันอนุญาต” น้ำเสียงเย็นชาที่ตอกกลับมาจากนั้นเขาก็มาพบเธอในคืนนั้น และสั่งสอนด้วยวิธีที่ทำให้เธอเจ็บจนพูดไม่ออกไปหลายวัน เธอเข้าใจแล้ว ว่าเธอไม่ได้มีชีวิตอยู่เพื่อใ
ตอนที่ 2 ถอดเสื้อผ้าของเธอออกซะ“ถอดเสื้อผ้าออก”เธอหันขวับไปสบตาเขา ดวงตาของเขาเรียบนิ่งจนอ่านไม่ออกว่าเขารู้สึกอะไร“ที่นี่...เลยหรือคะ” เสียวของเธอสั่น จนตัวเองรู้สึกได้“หรือเธอคิดว่าเราจะไปเดทกันก่อน”เธอกัดริมฝีปาก ลมหายใจติดขัด มือของเธอสั่นขณะถอดเสื้อเชิ้ตที่ใส่อยู่ ร่างกายของเธอสั่นเล็กน้อย ไม่ใช่เพราะความหนาว...แต่เพราะความกลัวเสื้อของเธอค่อย ๆ หล่นลงไปกองอยู่ที่พื้นหัวใจเธอเต้นเร็วขึ้น ความร้อนในตัวเธอถูกแย่งชิงด้วยความเย็นจากสายตาของเขาลีโอยกมือขึ้นแล้ววางมันเบา ๆ บนคางของเธอ ก่อนที่จะบังคับให้เงยหน้าขึ้นสบตากับเขาและเขาก็ไม่ให้เวลาเธอได้ตั้งตัว หรือแม้แต่จะตอบคำถามใด ๆ เขาผลักเธอลงบนเตียงนุ่ม ๆ โดยใช้แรงเพียงเล็กน้อย ทำให้ร่างกายของเธอล้มลงข้างหลัง บนผ้าปูที่นอนสีขาวที่ดูคมกริบเหมือนเขา“เธอจะต้องรับมันให้ได้…” เขาเอ่ยเสียงต่ำอย่างกดดันพิมพ์ชนกลมหายใจติดขัด ความกลัวเริ่มกัดกิน เธอรู้ว่ามันจะเกิดมาในไม่ช้า แต่กลับไม่สามารถหนีไปได้จากสายตาของเขามือของเขากดที่เอวของเธอ ลีโอเริ่มถอดกระโปรงของเธอออก ช้าๆ โดยไม่รีบร้อน ร่างกายของเธอสะท้านกับสัมผัสที่ไม่ต้องการแต่กลับไม่สาม
ตอนที่ 1พิมพ์ชนก หญิงสาววัยยี่สิบสามปี ที่ชีวิตสุดแสนจะรันทด เธอนั่งกอดเข่าอยู่บนเตียงไม้เก่าในห้องเช่าราคาถูก ผนังบางจนได้ยินเสียงคนข้างห้องเถียงกันเรื่องเงิน น้ำตาเธอไหลเงียบ ๆ แม้จะพยายามแล้วทุกทาง แต่ก็ยังหนีความจริงไม่ได้เธอและน้องเป็นเด็กกำพร้า เติบโตมาในบ้านเด็กกำพร้าเล็ก ๆ กลางเมือง ด้วยทุนการศึกษาและงานพาร์ตไทม์หลายอย่างที่ช่วยให้เธอประคองตัวจนเรียนใกล้จบมหาวิทยาลัย แต่ชีวิตกลับเล่นตลกเมื่อร้านกาแฟเล็ก ๆ ที่เธอทำงานอยู่ต้องปิดตัวลงกะทันหันและน้องชายของเธอตอนนี้ก็ยังเป็นทหารเกณฑ์อยู่ไม่มีรายได้ ไม่มีเงินจ่ายค่าเทอม ค่าหอพัก เธอรู้ดีว่าสิ่งที่เรียกว่า “อดทน” ไม่ได้ช่วยอะไรในโลกแห่งความจริงนี่เสมอไป“แกต้องหาคนเลี้ยงแล้วล่ะพิม”เสียงเพื่อนสนิทพูดขึ้นขณะยื่นซองกระดาษเล็ก ๆ มาให้พิมพ์ชนกเงยหน้าขึ้น น้ำเสียงตกใจ “แกหมายความว่าไง”“แบบที่แกคิดนั่นแหละ...” เพื่อนถอนหายใจ “แค่ไปเจอเขา ไปนอนกับเขาตามข้อตกลง เขาจะให้เงินแกใช้ทุกเดือน ไม่ต้องทำอะไรอีก”“...แต่...”“ฉันก็ทำอยู่ แกจะรังเกียจฉันก็ได้นะ แต่ถ้าไม่มีทางเลือก แกต้องอยู่รอดก่อน”พิมพ์ชนกไม่พูดอะไรอีก ดวงตาคู่นั้นสั่นไหว เธอ