เงื่อนงำ

“ฟางหลุนตามนายหญิงของเจ้า”

ฟางหลุนยิ้มก่อนจะรีบไปยังห้องของอู่หงถิง

“นายหญิงท่านพ่อของนายหญิงมาแล้ว”

อู่หงถิงเลิกคิ้วสูง ใจเต้นแรงด้วยความตื่นเต้นกลัวว่าท่านพ่อที่ฟางหลุนว่า จะรู้ว่าอู่หงถิงไม่ใช่กวงเจ้าหรู แต่จะเลี่ยงไม่ออกไปพบได้อย่างไร หากไม่ออกไปยิ่งมีพิรุธ อู่หงถิงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ อย่างไรก็ต้องออกไปหากจะมีใครสักคนรู้ก็คงเป็นบิดาของกวงเจ้าหรูนี่แหละ ก็คงถึงคราวซวยของอู่หงถิงก็แล้วกัน ฟางหลุนพยุงอู่หงถิงให้ลุกขึ้นช้าๆ

ก้าวขาด้วยความมั่นคง ไม่เกรงกลัวสิ่งใด

“นายหญิง”

ฟางหลุนบีบมือของอู่หงถิงเพื่อให้กำลังใจ อู่หงถิงยิ้มเป็นครั้งแรก หวาเซียงอ๋องยืนอยู่หน้าห้องมองรอยยิ้มเศร้าสร้อยนั้น

ใต้เท้ากวงเพ่งมองใบหน้าของอู่หงถิงเหมือนกับตัวประหลาดหวาเซียงอ๋องยืนเอามือไพล่หลังมองกิริยาของพ่อลูก

“เจ้าหรู เจ้าผอมลงจนพ่อจำแทบไม่ได้”

ในที่สุดก็เอ่ยปากออกมาหลังจากที่หายจากอาการตกตะลึง อู่หงถิงยิ้มย่อตัวลง

“นางไม่พูดตั้งแต่เข้ามาอยู่ในจวนก็ไม่เคยพูดกับใคร”

กวงเจ้าหลัวยิ้ม

“ข้าน้อยขอใช้เวลาอยู่กับนางเพียงลำพัง”

อู่หงถิงหันสบตากับฟางหลุนที่พยักหน้าช้าๆ

“ไม่ได้ ข้ากับนางเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน เรื่องขอ