ยั่วรักท่านประธาน

ยั่วรักท่านประธาน

last updateLast Updated : 2024-12-14
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
8.4
6 ratings. 6 reviews
122Chapters
56.6Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

"อุ๊ย..บอสจะทำอะไรคะ" "ไม่รู้จริงเหรอว่าจะทำอะไร" ในขณะที่พูดใบหน้าหล่อคมก็ได้โน้มเข้าไปใกล้ริมฝีปากบาง "เดี๋ยวก่อนสิคะท่านประธาน ถ้าคุณคนนั้นขึ้นมา..เออ..บอสไม่กลัวว่าเธอจะเห็นหรือคะ"

View More

Chapter 1

บทที่ 1

深水紗夜(ふかみ さや)は思っていた。

十年の片思い、五年の結婚。

たとえ氷のように冷たい鉄の心でも、自分が少しずつ温めればいつか変わるはずだと。

でもそれは、結局すべて彼女ひとりの思い込みに過ぎなかったのだ。

浴室からはシャワーの音が聞こえていた。

紗夜はベッドのそばに立ち、ふとスマホに届いた一枚の写真を見る。

それは、京浜(きょうはま)でも最高級と言われる西洋レストラン。

テーブル越しに向かい合って座る長沢文翔(ながざわ ふみと)と一人の女性。

柔らかな光の中で、彼の目元は優しく穏やかだった。

紗夜はその女性を知っていた。

竹内彩(たけうち あや)――文翔の元恋人だ。

彼女は先月、海外から戻ってきたばかり。

その夜、文翔は紗夜を放り出し、彼女に会いに行っていた。

文翔にとって彩は、忘れられない存在。

そして紗夜は、真っ白な壁に不意に現れた、目障りなシミのような存在。

浴室のドアが開き、文翔がバスローブ姿で現れた。

湿った蒸気が彼の背後に立ちのぼる。

紗夜はスマホを置き、振り向こうとしたその瞬間、彼の高くて細身の体がすぐ背後に迫っていた。

彼は彼女の顎をつかみ、顔を覗き込む。

「んっ......」

紗夜は眉をしかめたが、文翔は力を緩めない。

むしろ、彼女が苦しむ顔を見ると満足そうに唇を奪い、顎を握りしめ、腰を掴んでベッドへと押し倒した。

「ちょっと......」

紗夜は胸に手を当てて制止した。

「今日は......体調が悪いの......」

夕食の後から、胃が痛み出していた。

だが文翔は、彼女の言葉にただ鼻で笑った。

「お前は五年前から俺に付きまとってきたよな。今さら清純ぶる演技でも始めたのか?」

その口調には、あからさまな嘲りがにじんでいた。

紗夜の顔がサッと青ざめる。

「そんなこと、してない――」

だが言葉の途中で、文翔は容赦なく彼女をベッドに投げつけた。

優しさなど一片もなく、愛も思いやりもなく、ただ欲望だけがぶつけられた。

紗夜は痛みに眉を寄せ、唇を噛みしめて耐えるしかなかった。

表面上は禁欲的で上品に見える彼だが、彼女に対しては一切の思いやりを見せず、まるで憎んでいるような態度を取っていた。

紗夜は耐えながら、その美しく整った顔を見つめた。

まるで神が自ら彫刻したような完璧な容貌。

なのに、その顔には冷たい表情しかなく、どんな時であっても優しさはなかった。

でも彼女は、見てしまったのだ。

写真の中で彩を見つめる彼の、あの優しい眼差しを。

彼にも、あんな優しい一面がある。

ただ、その優しさは自分に向けるものではなかっただけだった。

震えるような一瞬。

本来ならば、満たされたその感覚は優しさであるべきなのに、紗夜の心の中には、水を吸って膨れ上がったスポンジのような何かが詰まっていて、今にも息が詰まりそうだった。

目尻から、涙がひとしずく、零れ落ちる。

「泣くな」

文翔は彼女の涙を指で拭い去り、身体を離すと、後処理を済ませ、一箱の薬を紗夜の前に差し出した。

紗夜は布団を引き寄せて身を起こし、無言で薬を受け取った。

避妊をしていたはずだが、それでも彼は慎重すぎるほど慎重だった。

というのも、五年前、彼女はあの「事故」の夜に妊娠してしまい、そのことがきっかけで家族の手配によって彼との結婚が決まったのだった。

文翔との結婚は表には出されなかったが、そのせいで彩が傷つき、海外へと去ったことは事実だった。

だから文翔は、きっと紗夜を憎んでいるのだろう。

でなければ、あんなにも毎回彼女を壊すような行為をとるわけがない。

目の前の薬を見つめるだけで、紗夜の胃に鈍い痛みが走った。

「......飲まなきゃいけないの?」

文翔は何も言わず、一杯の水を差し出した。

それだけで十分だった。

紗夜は唇を噛み、水を受け取って薬を飲み込んだ。

ちょうどその時、文翔のスマホが鳴った。

「ああ、今行く」

彼の声が少し柔らかくなり、手近の上着を手に取った。

こんな夜更けに彼を呼び出し、そして彼があんな声で応じる相手など、紗夜には彩以外に思い当たる人物はいなかった。

それでも、つい口をついて出た。

「こんな遅くに、どこ行くの?」

「お前には関係ない」

それだけ言い捨てて、文翔は振り返りもせずに寝室を出て行った。

紗夜は、彼の背中を見送った。

階段のオレンジ色の明かりの中で、その背はだんだん遠ざかっていった。

紗夜はまぶたを伏せ、瞳の奥に寂しげな色が揺れた。

薬のせいなのか、胃の痙攣がまた始まっていた。

彼女はベッドに横たわり、身体を小さく丸める。

数分後、部屋のドアがノックされ、使用人が声をかけてきた。

「奥様、本日ご主人様と若様がお着替えになったお洋服はすでに洗濯室に持っていきました。今お洗濯いたしましょうか、それとも明日にいたしますか?」

胃を押さえながらしばらくじっとしていた紗夜は、ようやく身体を起こして答えた。

「......今やるよ」

明日には明日の用事がある。

文翔は他人に自分の下着類を触られるのを嫌う。

だから彼のシャツはすべて紗夜が手洗いしていた。

息子もまた、小さい頃からホコリにアレルギーがあり、衣類には特別気を遣っていた。

使用人に任せるのも心配で、彼の部屋の掃除も文具の整理も、毎日欠かさず彼女自身が行っていた。

紗夜が体調の悪い体を引きずりながら洗濯室へ行くと、中から使用人たちのひそひそ声が聞こえてきた。

「服まで自分で洗ってるなんて、あの「長沢奥様」が?ただの家政婦じゃない?」

「しっ!そんなこと言ったら、クビにされるよ」

「でも、事実でしょ......」

そのとき洗濯室のドアが開き、使用人たちは紗夜が立っているのを見て、青ざめて硬直した。

「お、奥様......」

震える声に、紗夜は穏やかに言った。

「ここは私がやるから、大丈夫よ」

「は、はいっ」

使用人たちはすぐに逃げるようにその場を離れた。

彼女たちが去ると、紗夜の目元に浮かんでいた微笑みがすっと消え、まぶたを伏せて、文翔の衣類が入ったカゴの前に歩み寄る。

手に取ったシャツからは、かすかなバラの香水の匂いが残っていた。

香り高く、誘惑的なその匂いは、紗夜が日頃絶対に身につけない種類のものだった。

長沢家の花を日々管理している彼女は、香りが混ざるのを防ぐために、強い香水は一切つけない。

つまり、この香りは彩のものだ。

近い距離でなければ、相手の香りが服に移らない。

紗夜の指先が微かに震えた。

深く息を吐いて、気持ちを落ち着ける。

文翔には愛されていない。

でも彼女には、息子がいる。

たとえ夫に愛がなくとも、母と子の間には血の繋がりがある。

それが唯一の救いだった。

だからこそ、紗夜は「長沢奥様」としての役割を果たし続ける。

息子を、正々堂々と長沢家の後継者にするために。

だが、息子の衣類を手に取った瞬間、胃の中が急にかき回されるように苦しくなった。

「っ......!」

紗夜は口を押さえ、洗面所に駆け込み、便器に向かって夕食をすべて吐き出した。

吐けば少しは楽になるかと思っていたが、次々と押し寄せる激痛に、意識が遠のきそうになる。

彼女は最後の力を振り絞って、洗面台のガラス容器を突き落とした。

ガシャン。

その音に気づき、長沢理久(ながざわ りく)が駆け寄ってきた。

理久は、紗夜と文翔の息子。

そして、紗夜がこの五年、希望のない結婚生活の中で唯一心の拠り所としてきた存在だった。

「理久......」

紗夜の目がぱっと明るくなり、彼に手を伸ばす。

よかった、息子はまだ自分を心配してくれていた......

だが、その手が触れる寸前、理久は一歩後ろに下がり、彼女を避けた。

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

reviewsMore

Rawee Wan
Rawee Wan
สนุกค่ะ จบจริง ช่วงแรกอาจจะรำคาญนางเอกไปนิด แต่สนุกมากค่ะ
2025-12-01 19:50:31
0
0
Renu Songrat
Renu Songrat
มีเนื้อเรื่องน่าสนใจอยากอ่านติดตามให้จบเรื่อง
2025-05-25 23:22:22
0
0
Panarat
Panarat
สนุกมากค่ะะะะะ
2025-04-22 17:08:49
0
0
Moowhan Chomchoei
Moowhan Chomchoei
นิทานสนุกมากๆคะ
2025-03-21 18:31:56
1
0
Moowhan Chomchoei
Moowhan Chomchoei
สนุกมากๆค่ะ
2025-03-19 08:49:41
0
0
122 Chapters
บทที่ 1
คนึงหา..หญิงสาวที่เติบโตมากับยาย เพราะถูกแม่ทิ้งไป เพื่อแต่งงานกับสามีใหม่ซึ่งเป็นมหาเศรษฐี ตั้งแต่ที่แม่จากไปก็ไม่เคยติดต่อกลับมาหาอีกเลย วันที่ยายจากโลกนี้ไป ก็ไม่เห็นแม้เพียงเงาของแม่ที่มาไหว้ศพท่านเป็นครั้งสุดท้าย เธอยังจำคำที่ลุงซึ่งเป็นญาติห่างๆ บอกได้ดี ว่าติดต่อไปหาแม่ของเธอแล้ว แต่ท่านปฏิเสธที่จะมางานศพ เพราะกลัวสามีใหม่จะรู้ว่าเคยมีลูกมีผัวมาก่อน มันก็เลยสร้างความเคียดแค้นให้กับหญิงสาวยิ่งนัก แม้ลมหายใจสุดท้ายก่อนที่ยายจะสิ้น ยังเอ่ยชื่อแม่ของเธอขึ้นมา ท่านคงจะคิดถึงลูกสาวคนเดียวของท่านมาก"คนึง แกจะไปกรุงเทพฯ จริงเหรอวะ" "อยู่ที่นี่ก็ไม่มีอะไรทำ คงต้องไปหางาน""แกก็แต่งงานกับพี่เรานี่ไง" รัตนาเพื่อนสนิทของคนึงหา พยายามเป็นแม่สื่อแม่ชัก เพราะอยากได้เพื่อนรักมาเป็นพี่สะใภ้ แต่ดูเหมือนคนึงหาจะไม่สนใจใครเลย ไม่ว่าผู้ชายจะเข้ามาหาสักกี่คน"แกอย่าพยายามเลย เราคงไม่ชอบผู้ชายหรอกมั้ง""หรือแกจะเอาฉันก็ได้นะ""ไอ้บ้า" ทั้งสองพูดคุยและหัวเราะ มองดูท้องฟ้าไปพร้อมกัน เพราะตั้งแต่ยายจากไป เธอก็มาค้างบ้านเพื่อน ถ้าให้อยู่ที่บ้านหลังนั้น ก็คงทำได้แค่นอนร้องไห้คิดถึงยายไปวันๆวันเดินทาง
last updateLast Updated : 2024-11-21
Read more
 บทที่ 2
"แล้วคุณถามหาบริษัทนี้ทำไมคะ""ฉันอยากจะไปทำงานที่บริษัทนี้ค่ะ" คนึงหาตอบออกไปโดยที่ไม่ลังเลเลย"ทำงานเหรอคะ ฉันไม่แน่ใจนะว่ายังมีตำแหน่งว่างไหม""คุณพอจะฝากงานให้ฉันได้ไหมคะ" ยังไงอัญญารัตน์ก็เป็นพนักงานที่นั่น ต้องลองถามดูเผื่อเธอมีเส้นสาย"ฝากงานเหรอคะ ฉันจะลองคุยกับพี่สาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้องฉันดูก่อนนะ" เพราะเธอก็ถูกพี่สาวฝากงานมาอีกที"ขอบคุณมากเลยนะคะ" ตอนนี้เหลือแค่ภาวนาขอให้ได้เข้าไปทำงานในบริษัทนี้เช้าวันต่อมา.."ขอบคุณนะคะที่ให้ยืมเสื้อผ้า""ไม่ต้องขอบคุณอีกแล้วนะคะ ถ้าไม่เพราะคุณช่วยฉัน กระเป๋าของคุณคงไม่หายไป"ทั้งสองคุยกันในระหว่างที่กำลังเดินลงมา คอนโดนี้มีอยู่ทั้งหมด 8 ชั้น และพวกเธอก็อาศัยอยู่ชั้นที่ 8 แต่ที่ต้องได้เดินเอาเพราะลิฟต์เสียลงมาจนถึงลานจอดรถ ทั้งสองก็เดินไปที่รถคันหนึ่ง ซึ่งรถคันนี้เก่ามากแล้ว แต่ก็ยังพอใช้เดินทางไปทำงานได้[บริษัทเสรีวิวัฒน์] บริษัทนี้ทำเกี่ยวกับเครื่องจักรกลเกือบทุกชนิดที่ต้องใช้ในโรงงาน ส่วนมากจะติดต่อกับโรงงานหรือบริษัทที่กำลังเริ่มโครงการ เพื่อนำเข้าเครื่องจักรกลในแต่ละอย่างเข้าไปติดตั้งช่วงที่สร้างเสร็จ ..ไม่ได้นำเข้าเครื่องจักรกล
last updateLast Updated : 2024-12-11
Read more
  บทที่ 3
ได้งานแล้วก็จริงแต่ใช่ว่าเธอจะได้ทำวันนี้เลย เพราะต้องยื่นเอกสารที่แผนกฝ่ายบุคคลอีกโชคดีที่เอกสารของเธอผ่านอย่างง่ายดาย คงเพราะถูกฝากมา และตำแหน่งนี้ก็ไม่ใช่สำคัญอะไรมาก ไม่แตกต่างจากแม่บ้าน เพียงแค่ประจำอยู่ชั้นผู้บริหารพอยื่นเอกสารเสร็จคนึงหาก็ต้องได้มานั่งรออัญญารัตน์ที่รถ เพราะต้องรอกลับบ้านพร้อมกันโทรศัพท์รุ่นเก่าได้ถูกหยิบออกมาเลื่อนดูรูปที่เธอถ่ายไว้คู่กับยายเพื่อเป็นการฆ่าเวลา ใบหน้างามมีรอยยิ้มขึ้นมาเมื่อเห็นรอยยิ้มของยายในรูปนั้น เลื่อนไปจนถึง รูปสุดท้ายที่เธอถ่ายตอนนั่งอยู่หน้าโรงศพ น้ำตาหญิงสาวก็ไหลออกมา"คิดถึงยายนะคะ" คนึงหาพยายามจะกลั้นน้ำตาไว้ เพราะเธอสัญญากับยายไว้ก่อนตายแล้วว่าจะเข้มแข็ง จะอยู่คนเดียวให้ได้ "มึงจะผิดคำพูดกับยายไม่ได้นะคนึงหยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ!" มือเรียวปาดน้ำตาออกจากใบหน้างามพร้อมกับคำพูดที่ตำหนิตัวเอง จนคนที่นั่งอยู่รถอีกคันซึ่งจอดอยู่ไม่ไกล มองมาแบบสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้เป็นอะไร"เอกสารได้แล้วครับท่าน" คนขับรถยื่นเอกสารที่เพิ่งไปเอามาส่งให้กับผู้เป็นนายที่นั่งรออยู่ในรถ"อืม..ออกรถ" มือหนาเปิดดูเอกสารนั้น แต่สายตาก็ไม่ได้อยู่ที่เอกสารเลย เพราะมัวแต่
last updateLast Updated : 2024-12-11
Read more
บทที่ 4
"เรื่องที่คุยกันค้างไว้เมื่อวาน.." ประธานในที่ประชุมกำลังเอ่ย ..แต่จังหวะนั้นคนที่นำเครื่องดื่มเข้ามาบริการ ก็ได้เปิดประตูเข้ามาพอดีเขาถึงกับหยุดชะงัก เมื่อเห็นใบหน้าที่เหมือนจะคุ้นตา"ผมพูดถึงไหนแล้วนะ" ชายหนุ่มรีบดึงความสนใจกลับมาคุยเรื่องงานต่อ"ถึงงานที่คุยค้างไว้เมื่อวานครับ" ต้นสน ผู้ช่วยที่นั่งอยู่ข้างๆ ได้พูดทวนขึ้นมา"ผมอยากจะให้พวกคุณรีบจัดการกับออเดอร์เครื่องจักรทั้งหมดที่สั่งเข้ามา ทำไมพวกคุณถึงได้ช้านัก""น้ำค่ะ" ขณะที่เขากำลังพูดอยู่นั้น คนึงหาวางน้ำลงตรงหน้าของท่านประธานพอดี"เธอ.." ดอกอ้อจะพูดแรงก็ไม่ได้ "..ออกมา"คนึงหาไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด เพราะให้เธอมาบริการน้ำเธอก็ต้องบริการให้ครบทุกคนสิ"ผมพูดถึงไหนแล้วนะ" ชายหนุ่มหันไปถามต้นสนอีกครั้ง"คุยเรื่องออเดอร์เครื่องจักรยังไม่เสร็จเลยครับท่าน""เอาเป็นว่าใครที่มีหน้าที่เกี่ยวกับออเดอร์นี้ ให้เข้าไปพบผมในห้องหลังประชุมเสร็จแล้วกัน..ผู้จัดการต่อเลยครับ" ชายหนุ่มโยนหน้าที่ให้ผู้จัดการได้พูดต่อ เพราะถ้าเขาเป็นคนพูดคงจะหลงกับคำพูดของตัวเองอีกเป็นแน่"เวลาบริการน้ำเธอไม่ต้องพูด แค่วางแล้วก็ถอยออกมา วางให้เบาที่สุดเข้าใจไหม
last updateLast Updated : 2024-12-11
Read more
บทที่ 5
ดวงตางามกรอกมองดูรอบข้างเล็กน้อย เพราะเธอจะมีพิรุธไม่ได้ พอดูแล้วว่าปลอดคน หญิงสาวก็ค่อยๆ ใช้ร่างกายของตัวเองดันประตูเข้าไปแบบช้าๆ"ถ้ามีคนมาเจอแกตายแน่เลยไอ้คนึงเอ้ย" อดไม่ได้ที่จะต่อว่าให้กับความกล้าบ้าบิ่นของตัวเองพอเข้ามาได้อันดับแรกที่เธอต้องค้นก็คือเอกสารที่เกี่ยวกับตัวของเขา ว่ามีอะไรบ้างที่อยู่ในห้องทำงานนี้คนตัวเล็กไม่รอช้าเอกสารต้องอยู่ที่โต๊ะทำงานแน่ หญิงสาวตรงเข้าไปแล้วเปิดลิ้นชัก.."มันต้องมีสิ" เปิดดูแล้วมีแต่เครื่องใช้เกี่ยวกับสำนักงาน คนึงหาก็เลยค้นลิ้นชักอันอื่นดูบ้างทำไมไม่มีอะไรเลย สายตางามมองไปเจอกระเป๋าเจมส์บอนด์ ที่วางอยู่บนชั้นแกร็ก! ทันใดนั้นประตูห้องทำงานก็ได้ถูกเปิดเข้ามา>>{"ครับแม่..ถ้าพ่อฟื้นแล้วรีบติดต่อกลับมาเลยนะครับ"}แกร็ก ทันใดนั้นในห้องน้ำก็มีเสียงดัง>>{"แค่นี้ก่อนนะครับ เดี๋ยวผมโทรไปหาใหม่"}"ใคร?!" พอวางสายเขาก็รีบตรงไปที่ห้องน้ำ"ขอโทษค่ะ ฉันกำลังทำความสะอาดอยู่" ว่าแล้วคนที่อยู่ข้างในก็รีบเช็ดถูอย่างไว"ออกมา""ฉันทำความสะอาดยังไม่เสร็จเลยค่ะ""บอกให้ออกมาไง!"หญิงสาวรีบวางแปรงขัดห้องน้ำ แล้วเดินตามเขาออกมาด้วยความประหม่า"เมื่อกี้เธอได้ยิน
last updateLast Updated : 2024-12-11
Read more
บทที่ 6
วันต่อมา.."เธอใส่อะไรก็สวยจริงๆ นะ" ขนาดอัญญารัตน์เป็นผู้หญิงยังอดที่จะชมไม่ได้"สวยแล้วใช่ไหม" คนึงหาหันกลับไปมองตัวเองในกระจก เธอไม่ค่อยชอบแต่งเนื้อแต่งตัวเท่าไรก็เลยดูแปลกตา"สวยสิ ฉันว่าแบบเธอเป็นดาราได้สบายเลยนะ เอาไหมเดี๋ยวฉันจะเป็นผู้จัดการส่วนตัวให้""เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน เรารีบไปทำงานกันเถอะ" มือเรียวยื่นไปหยิบเสื้อคลุมมาสวมอีกชั้น เพราะชุดที่เธอใส่ไม่ต้องการให้ใครทั่วไปเห็น[บริษัทเสรีวิวัฒน์]ตั้งแต่เดินเข้ามา พนักงานไม่ว่าจะชายหรือหญิงต่างก็มอง เพราะใบหน้าที่แต่งแต้มไปด้วยสีสันมันทำให้สะดุดตาใครหลายคนวันนี้คือวันที่สองที่เธอมาทำงานที่นี่ และหวังว่าคงไม่ใช่วันสุดท้ายเหมือนที่คุณเลขาพูดเป็นเจ้าของบริษัททำไมต้องมาแต่เช้าขนาดนี้ด้วย ..พอมาถึงก็เห็นต้นสนผู้ช่วยคนสนิทเดินอยู่แถวนั้น แสดงว่าผู้เป็นนายก็ต้องมาแล้วเช่นกัน"นี่เธอวันนี้ไม่ต้องออกมาเพ่นพ่านนะ" ในขณะที่สั่งดอกอ้อก็มองดูใบหน้าของคนึงหา เพราะวันนี้เธอแต่งหน้าทำผมแถมชุดที่สวมใส่ก็ดูเซ็กซี่มาก ถึงแม้ว่าจะมีเสื้อคลุมแต่ก็พอจะมองเห็น"แล้วจะให้ฉันทำอะไรคะ""อยู่แค่ในห้องเครื่องดื่มแล้วกัน มีอะไรให้ช่วยเดี๋ยวจะเรียก""ค่ะ
last updateLast Updated : 2024-12-11
Read more
บทที่ 7
ผู้ชายทั้งสองที่อยู่ในห้องถึงกับหันมองหน้ากันแบบไม่ได้นัดหมาย เพราะไม่คิดว่าเธอจะใจกล้าเสนอตัวแบบนี้"ฉันพูดตรงไปหรือเปล่าคะ" ทำไมเธอจะไม่อาย..แต่ถ้ามัวอาย ก็คงเสียเวลาในการตามหาแม่ ตอนนี้เงินยิ่งเหลือน้อยเข้าไปทุกที เพราะต้องได้ถอนออกมาซื้อเสื้อผ้าเครื่องแต่งตัว"ให้ผมออกไปได้หรือยังครับ" ต้นสนยังคิดว่าตัวเองเป็นส่วนเกินอยู่"ออกไปก่อน"ได้ยินแค่นั้นผู้ช่วยก็รีบออกไปจากห้องพร้อมกับปิดประตูไว้แกเอาความกล้ามาจากไหนวะคนึง เพราะถ้าผู้ชายขี้เก๊กแบบเขาปฏิเสธ เธอคงจะหน้าแตกแบบหมอไม่รับเย็บแน่เลย แต่ถ้าเขาตกลง แล้วเธอจะทำยังไงล่ะทีเนี่ย"อุ๊ย" ในขณะที่กำลังคิดอะไรอยู่นั้น มือหนาของผู้ชายที่นั่งอยู่เก้าอี้ก็ได้คว้าร่างระหงให้ลงไปนั่งที่ตักของเขา"ขะ..คุณจะทำอะไร" หญิงสาวรีบเบือนหน้าออกห่างเมื่อเขายื่นใบหน้าเข้ามาใกล้"ฉันไม่ได้เข้าใจผิดกับสิ่งที่เธอพูดมาเมื่อสักครู่ใช่ไหม" เห็นท่าทางของเธอกับคำพูดแล้วมันดูสวนทางกัน"เออ.. เรายังไม่ได้ตกลงอะไรกันเลยนะคะ" อะไรของผู้ชายคนนี้ ตกลงเขาเป็นคนแบบไหนกันแน่"ก็กำลังจะตกลงอยู่นี่ไง" ว่าแล้วริมฝีปากหนาก็ค่อยๆ ยื่นเข้ามา"ดะ..เดี๋ยวก่อนสิคะ" หัวใจเต้นแรง
last updateLast Updated : 2024-12-11
Read more
บทที่ 8
ห้องประชุม.."เธอรออยู่ตรงนี้ ห้ามเข้ามาในห้องประชุมเด็ดขาด" ดอกอ้อให้คนึงหามาช่วยยกน้ำ แต่ก็ไม่ให้เอาเข้าไปในห้องประชุม ถ้าไม่งั้นเรื่องวุ่นวายคงได้เกิดขึ้นอีกแน่หญิงสาวก็ทำตามอย่างว่าง่าย ในขณะที่ยืนถือถาดน้ำรออยู่หน้าห้อง เธอก็คิดถึงเรื่องที่คุยกับเขาค้างไว้ เพราะเขาต้องรีบเข้าห้องประชุมก่อนเขาจะกล้าซื้อบ้านซื้อคอนโดให้เราจริงเหรอ ไม่จริงมั้ง มันไม่ใช่ถูกๆ เลยนะ ยิ่งบ้านอยู่ใจกลางกรุงเทพฯ แล้วด้วยแต่พอคิดถึงคำถามที่เขาถามมาก็เริ่มโมโห ..กล้าถามมาได้ยังไงผ่านผู้ชายมาแล้วกี่คน"เมื่อไรคุณผู้ช่วยเลขาจะมาเอาน้ำเนี่ย รู้ไหมว่ามันหนัก" ยืนรอได้พักใหญ่เธอก็เริ่มปวดขา รวมทั้งต้องได้ถือน้ำที่เหลืออยู่อีก จะวางก็ไม่มีที่ให้วาง ถ้าจะเดินเอากลับไปไว้ในห้องเหมือนเดิม ก็กลัวจะโดนต่อว่าให้อีกที่ดอกอ้อยังไม่มาเอา เพราะมัวแจกจ่ายเอกสารในที่ประชุมช่วยเกตุแก้วเพล้ง!"เสียงอะไร" ในห้องประชุมหันมามองที่ประตูพร้อมกันแบบไม่ได้นัดหมาย"ผมไปดูเองครับ" ต้นสนอาสาจะออกไปดูว่ามันคือเสียงอะไร"ไม่ต้องหรอกค่ะเดี๋ยวฉันไปเอง" ดอกอ้อเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าให้คนึงหายืนรออยู่หน้าห้องประชุม"ทำอะไรของเธอ สร้างความวุ่น
last updateLast Updated : 2024-12-11
Read more
บทที่ 9
ถึงแม้เธอจะชะงักกับภาพที่เห็นตรงหน้า แต่หญิงสาวก็จำเป็นต้องได้ถือกระเป๋าใบนั้นไปส่งให้ ..เมื่อก้าวเดินเข้ามาใกล้ หมื่นล้านความรู้สึกที่มีต่อแม่มันก็ได้ผุดขึ้นมาแม่ไม่เปลี่ยนเลยนะคะ ..หญิงสาวคิดในใจพร้อมกับสายตาที่จ้องมองดูหญิงวัยกลางคนนั่งอยู่ในรถ มือของนางยื่นขึ้นมาลูบผมผู้ชายคนที่เพิ่งจะยื่นข้อเสนอเพื่อต้องการตัวเธอมาบำเรอความใคร่ นี่มันอะไรกัน เขาเกี่ยวข้องอะไรกับแม่ของเธอคนึงหาเคยเห็นภาพของแม่ตอนสาวๆ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่เพียงภาพขาวดำใบเล็กๆ แต่เธอจำเค้าโครงหน้าของผู้เป็นแม่ได้ดีหญิงสาวส่งกระเป๋าใบนั้นให้กับคนขับรถ ซึ่งคนที่อยู่ในรถไม่มีใครสนใจเธอเลยสักคน แตกต่างจากเธอในตอนนี้ที่สนใจพวกเขามาก"ถ้าลูกไม่ว่าง ไม่ต้องไปกับแม่ก็ได้นะ""ไปได้สิครับ" ทั้งสองคุยกันในขณะที่รถกำลังเคลื่อนตัวออกไป ซึ่งเธอก็ได้ยิน เพราะกระจกรถยังปิดไม่สนิท ..อะไรกัน เขาเป็นลูกของผู้หญิงคนนี้เหรอ เขาเป็นน้องของเราเหรอ? แต่ทำไมหน้าตาของเขาดูเหมือนจะอายุเยอะกว่า.. นี่มันคืออะไรกันคะยาย คนึงกำลังเจอกับอะไรอยู่อีกใจนึงเธอคิดว่า แม่มีผู้ชายคนนี้ก่อนที่จะมีเธอเหรอ ถ้าเป็นแบบนั้นยายต้องเล่าให้ฟังบ้างสิ หญิงสาวสั
last updateLast Updated : 2024-12-11
Read more
บทที่10
บ่ายวันเดียวกัน..ก่อนที่เขาจะออกไป คนึงหาจำได้แม่นเขาบอกว่าจะกลับมาตอนบ่าย ..แต่นี่เกือบจะบ่ายสามแล้วยังไม่กลับมา เธอรอจะคุยเรื่องสัญญาที่เธอปฏิเสธไปอย่างใจจดใจจ่อ"คุณผู้ช่วยคะ" หญิงสาวตื่นจากภวังค์ที่กำลังคิดอยู่เมื่อเห็นใครบางคนเดินผ่านไป"ครับ" ต้นสนหยุดพร้อมกับค่อยๆ หันกลับมาแต่นาทีนี้ไม่ใช่แค่ต้นสนที่หัน ทุกคนที่ได้ยินเสียงเธอเรียกต่างก็หันมองมาพร้อมกัน ไม่เว้นแม้แต่เลขาและผู้ช่วยเลขา"ท่านประธานบอกว่าจะกลับมาตอนบ่ายยังไม่เห็นกลับมาเลยค่ะ"เกตุแก้วและดอกอ้อต่างก็มองสบตากันเมื่อได้ยินคำถาม และทั้งสองเริ่มจะไม่พอใจกับสิ่งที่คนึงหาทำ เพราะใครก็ดูออกว่าเธอกำลังจะทำอะไรต้นสนมองไปรอบๆ ชั้นนี้ไม่ได้มีแค่ห้องของท่านประธาน เพราะยังมีห้องผู้บริหารท่านอื่นที่อยู่ชั้นนี้ด้วย และเลขาของผู้บริหารท่านอื่นต่างก็มองมาเช่นกัน"บอสไปธุระต่อครับคงไม่ได้เข้ามาแล้ว คุณมีอะไรหรือเปล่าครับ" หนึ่งในข้อตกลงที่ถูกร่างขึ้นมาก็คือ..ห้ามให้เธอทำตัวให้คนในบริษัทรู้ว่าเธอเป็นใคร แต่นั่นก็ไม่สำคัญเท่ากับว่าเธอปฏิเสธไปแล้วไม่ใช่เหรอ ต้นสนก็เลยสงสัยข้อนี้พอรู้ว่าวันนี้เขาไม่เข้ามา เธอก็ไม่จำเป็นต้องรอแล้ว หญิ
last updateLast Updated : 2024-12-11
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status