Share

บทที่27

last update Last Updated: 2025-10-08 00:12:35

"ขอบใจมึงมากหว่ะ"

"อืม" ไอ้ภัทรมารอรับผมที่สนามบินเมืองหลวงของอเมริกาตั้งแต่เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนที่เครื่องจะลงจอด ต้องขอบคุณเพื่อนผมคนนี้ที่เป็นธุระคอยจัดการทุกอย่างแทนผม ประกอบกับเป็นช่วงที่ไอ้ภัทรต้องเดินทางมาทำธุรกิจที่นี่เลยรับปากผมได้ง่าย

"เมียมึงอะ"

"พูดมากหว่ะ"

"หึ" เสียงทุ้มหัวเราะชอบใจในลำคอ ผมรู้คำตอบอยู่แล้ว เพียงแต่อยากจะแกล้งให้เพื่อนหลุดปากพูดออกมาก็เท่านั้น นอกจากจะไม่หลุดมันยังยกขาขึ้นมาหวังจะถีบ แต่ผมก็ไวมากพอสามารถเดินหนีมาขึ้นรถได้ทัน

"ค่าใช้จ่ายแพงขนาดนี้เลยหรอเนี่ย"

"ต่างประเทศก็แบบนี้แหละยัยพรีม"

ตัวเลขค่าใช้จ่ายบนใบเสร็จของโรงพยาบาลทำฉันแทบจะเป็นลมทันทีที่เห็น แต่ถึงอย่างนั้นทั้งคุณพ่อคุณแม่และตัวฉันเองก็ไม่ได้จ่ายเองสักบาท เป็นเขาคนที่บอกว่าจะมาหาฉันวันนี้จัดการให้ทั้งหมด

ถึงจะเป็นแฟนกัน แต่ฉันก็ไม่สบายใจที่เขาต้องมาเสียเงินให้มากขนาดนี้ คงต้องลองคุยขอคืนแบบทยอยผ่อนแล้วหล่ะงานนี้

แกร๊ก!

"..."

"ไปเลยมั้ย" ใบหน้าคมเปื้อนยิ้มเปิดประตูเข้ามาทันทีที่ฉันคิดถึง

"พี่เลนส์นั่งพักก่อนมั้ยคะ"

"ไอ้ภัทรมีธุระ ค่อยไปพักที่โรงแรมทีเดียว"

"อ่อ โอเคค่ะ" ดีนะที่ฉันเก็บของ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • รักในความร้าย   Special #4

    ใครว่าคนสองคนอยู่ด้วยกัน​ ยิ่งทะเลาะกันจะยิ่งมีลูกหัวปีท้ายปี​ ผมขอค้านหัวชนฝา! เพราะตอนนี้ผมกับใยไหม​ เราแต่งงานกันเข้าสู่ปีที่สาม​แล้วตั้งแต่วันที่เธอเรียนจบ​ งานแต่งของเราก็เกิดขึ้นทันที​ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ หรือเราสองคนอยู่ในสถานะไหน​ คุณเธอก็มีเรื่องให้ผมอยากฟาดได้ทุกวัน​ เถียงได้ทุกเรื่อง​ ต้องจับปรับทัศนคติ​กันทุกคืน​ แต่ถึงอย่างนั้นเราสองคนก็ยังไม่มีลูกให้ผมได้มีเพื่อนไปเตะฟุตบอลสักคนเพราะเธอยังสนุกกับอาชีพนักบินอยู่... ปีนี้​ จะยังไงก็แล้วแต่​ เป้าหมายของผมคือ​ ต้องมีลูกกับเธอสักคนให้ได้​ และเริ่มลงมือทำตามแผนที่วางไว้คนเดียวเงียบๆ​ มาเกือบสองเดือนแล้ว​ เริ่มจากทำทีเป็นเผลอลืมใส่เกาะป้องกันบ้าง​ แอบใช้เข็มเจาะซองสีเงินทุกชิ้นในกล่อง​​บ้าง ถึงจะมั่นใจความแข็งแรงของตัวเองว่ามีมากพอที่ฝ่าฝันทุกด่านผ่านเข้าไปได้​ แต่ผมก็ปฏิบัติ​การทุกวันไม่มีขาดตกบกพร่องเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพ​ให้มากยิ่งขึ้นไม่แน่ว่าตอนนี้...อาจจะมีตัวป่วนตัวน้อยๆ​ หลับอยู่ในท้องเธอแล้วก็ได้ส่วนวันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งในแผนที่ผมวางเอาไว้ พาเธอมาเล่นกับน้องภนลูกชายวัยสองขวบของไอ้เลนส์​กับน้องพรีม​ เพราะหว

  • รักในความร้าย   Special #3

    หลังจากวันนั้น​ วันที่เขาทั้งย้ำและยัดเยียดความสัมพั​นธ์แบบก้าวกระโดดให้ฉัน​ ยอมรับตามตรงว่าภายในใจตอนนี้ยังคงมีคำถามว่า ​"ฉันกับเขามาถึงจุดนี้ได้อย่างไร" จุดที่...ต้องกินข้าวด้วยกัน​ทุกวัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน​ พากันดูหนังบ้าง​ ช่วยกันทำการบ้าน​บ้าง​ แต่ข้อนี้เป็นสิ่งที่เขาต้องช่วยสอนฉันอยู่แล้วหล่ะ แต่ที่ขาดไม่ได้เลยก็คือ​ ตีกันทุกวัน​ เป็นเขานั่นแหละที่ชอบหาเรื่องว่าฉัน​ ใส่กระโปรงสั้นก็ไม่ชอบ​ แต่งหน้าจัดเกินไปก็ขัดใจ แต่พอฉันพูดว่าเขาบ้าง​ เขาก็งอนไม่พูดด้วยหาเรื่องให้ฉันคอยง้อ​ ถามว่าฉันง้อไหม? ก็ต้องง้อซิ​ เพราะเขาเล่นนอนพลิกตัวเสียงดังไปมากวนจนฉันข่มตาหลับไม่ลง​เลย​ จนบางครั้งฉันอยากจะทุบให้หลังแอ่นสักที​ แต่ติดตรงที่กลัวว่าเขาจะเอาคืนโดยการกดฉันให้จมเตียง​หน่ะสิ​ และเขาทำอย่างนั้นแน่"วันนี้พี่ภัทรไม่มีเรียนไม่ใช่เหรอ""ไปทำงานกลุ่ม" "งั้นไหมขับรถไปเองแล้วกัน" "ไม่​ ไปด้วยกัน" "ไหมเลิกเย็น" "...""โอเค​ โอเค" ในเมื่อเขาอยากจะขับรถให้​ ฉันก็ไม่อยากขัดใจ​ ดีซะอีก​ จะได้นั่งสวยๆ​ ไม่ต้องคอยหงุดหงิดกับรถคันอื่นที่แซงไปปาดมาด้วย​ คิดได้อย่างนั้นก็รีบหยิบกระเป๋าสะพายและกล่องแซนว

  • รักในความร้าย   Special #2

    "เป็นอะไรวะ""เปล่า"ผมนั่งมองความวุ่นวายตรงหน้าด้วยความรู้สึกหงุดหงิดโดยไม่มีสาเหตุ ถ้าเป็นงานเลี้ยงสายรหัสที่พวกผมจัดขึ้นรวมกันทั้งคณะเพื่อให้รุ่นพี่รุ่นน้องและเพื่อนๆ ได้พูดคุยทำความรู้จักกันมากขึ้น ผมก็คงนั่งดื่มเงียบๆ อยู่กับไอ้เลนส์ตามปกติ แต่ที่ทำให้ผมอยากกลับห้องตัวเองเต็มทน มองอะไรก็รู้สึกขวางหูขวางตาไปหมด ก็ตรงที่ยัยตัวป่วนนั่งยิ้มแป้นแล้นหัวเราะคิกคักกับทุกคนที่เข้ามาทักทายชนแก้วกับเธอไม่ขาด แน่นอนว่าส่วนใหญ่เป็นผู้ชายทั้งนั้น เห็นแล้วรำคาญลูกตา"จะกลับกี่โมง""กี่โมงก็ได้ โตแล้ว" ตาคู่คมของผมกวาดตามองคนลอยหน้าลอยตาพูดอย่างน่าหมันไส้ ก่อนจะไปหยุดมองอะไรอะไรที่มันล้นขึ้นมาจนน่าหยิก หลักฐานที่บอกให้รู้ว่าเธอไม่ใช่เด็กผู้หญิงตัวน้อยที่คอยวิ่งตามป่วนผมแล้ว เธอ...โตขึ้นแล้วจริงๆ"ฉันให้เวลาอีกสิบนาที""มีสิทธิ์อะไรมาสั่งไม่ทราบ""ฉันเป็นพี่รหัสเธอ""ก็แค่พี่รหัส"ปึก!ยัยตัวป่วนใช้ไหล่กระแทกตัวผมให้หลีกทางเธอ เพื่อจะเดินเข้าห้องน้ำด้วยท่าทางดื้อดึง เชิดหน้าอย่างอวดดี ทำผมแทบอยากจะตามเข้าไปจัดการจับฟาดให้หายซ่าสักที ถ้าไม่ติดว่าเพื่อนสนิทของป๊าฝากให้ผมช่วยดูแลเธอ ผมคงไม่ต้องมาหาเ

  • รักในความร้าย   Special #1

    "รูปเสือเหรอ? ยากชะมัด" ฉันนอนมองคำใบ้รูปเสือในมือ คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ตกว่าพี่รหัสของฉันเป็นใครกันแน่คงไม่ใช่ตานั่นหรอกใช่ไหม? "หรือจะใช่ เขาเกิดปีเสือนี่นา" คิดได้อย่างนั้นฉันก็พาตัวเองลุกจากที่นอนออกจากห้องนอนเดินตรงไป ห้องของใครบางคนที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ใครบางคนที่เป็นคู่ปรับของฉันมาตั้งแต่เด็กๆ แต่คุณพ่อคุณแม่ก็ยังฝากฝังเขาให้ช่วยดูแลฉันที่เพิ่งย้ายออกมาอยู่คอนโดคนเดียว 'พี่ภัทร' ก๊อก ก๊อก ก๊อก"ไม่อยู่เหรอ" มือเล็กเคาะประตูอยู่นานหลายนาที แต่เคาะเท่าไหร่ก็ได้รับเป็นเพียงความเงียบงันกลับมาเท่านั้น ฉันจึงตัดสินใจหมุนตัวเตรียมกลับห้องตัวเอง ลองคิดคิดดูอีกที บางทีโลกอาจจะไม่ได้กลมจนทำให้เขามาเป็นพี่รหัสของฉันจริงๆ ก็ได้แกร๊ก! ในตอนที่ฉันกำลังจะเดินกลับไปห้องตัวเอง เสียงเปิดประตูจากด้านหลังก็ดังให้ได้ยิน เรียกความสนใจให้ฉันหันกลับไปมองอย่างมีความหวัง เป็นเขาที่ยืนผมชี้ฟูเปลือยอกทำหน้ายุ่งคิ้วขมวดอยู่ ทั้งตัวมีเพียงกางเกงกีฬาขาสั้นสีดำปกปิดบางอย่างเท่านั้น แต่เอ๊ะ! รอยสักตรงหน้าอกนั่น! "มีอะไร" "ไหมอยากรู้ว่าพี่ภัทรใช่พี่รหัสของไหมรึเปล่า" "แค่นี้?" "อืม สรุปใช่มั้ย" ปั้ง! ไ

  • รักในความร้าย   บทที่31

    "โกรธ​พี่?" "อยากให้พรีมโกรธเรื่องอะไรดีคะ" สงสัยจะแอบทดไว้หลายเรื่อง"ไม่อยาก" "เปิดตัวทั้งที​ ที่ร้านส้มตำ" คนตัวเล็กตีหน้าเศร้าราวกับว่ากำลังน้อยใจนักหนา​ดูน่าเอ็นดูมาก"หึ" ฟอด"พี่ขอโทษครับ" "ไม่เป็นไรค่ะ​ ตอนงานวันเกิดพี่เลนส์​ พรีมก็ไม่สบาย​ อดไปสนุกด้วยเลย" "พี่ขอแก้ตัว​ วันงานเลี้ยงบริษัทนะ" "ค่ะ"อย่างที่เธอบอก​ ตอนแรกผมตั้งใจพาเธอไปเปิดตัวกับกลุ่มเพื่อนๆ​ ที่สนิทในงานเลี้ยงวันเกิดของผมกับไอ้ฟิล์ม​ที่จัดขึ้นที่บ้านใหญ่​ แต่เธอป่วยด้วยพิษไข้หวัดใหญ่เสียก่อน​ วันนั้นพอเปิดของขวัญจากน้องโฟและเป่าเค้กเสร็จ​ ผมก็รีบขับรถกลับไปหาเธอทันที​ เพราะไม่อยากทิ้งเธอให้นอนป่วยอยู่คนเดียว​ "งั้นพรีมต้องลดความอ้วนแล้วค่ะ" "เดี๋ยวไม่สวย" "พอแล้ว​ แค่นี้ก็สวยไม่ไหวแล้ว" "สวยไม่ไหว​ แปลว่าสวยหรือไม่สวยกันแน่คะ""หึ​ สวยที่สุดครับ" สิ่งหนึ่งที่เธออาจจะไม่รู้ตัวก็คือ​ ตั้งแต่อุบัติเหตุ​ครั้งใหญ่ที่เกิดขึ้นกับเธอ​ เธอก็เจื้อยแจ้วช่างซักช่างถามช่างสงสัยมากขึ้น​ ตอบถูกใจก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้โลกทั้งใบดูสดใสอย่างตอนนี้​ แต่ถ้าเกิดผมตอบไม่ถูกใจแล้วละก็​ ใบสวยๆ​ ก็จะง้ำงองอนกันให้เห็นอย่างปิด

  • รักในความร้าย   บทที่30

    @ห้องพักเบรคพนักงาน"แก​ว่าผู้ช่วยเลขาคิน มีซัมติงกับท่านประธาน​ป่ะ" "หัวข้อแรงมากจ้า" "ไม่กลัวท่านประธานจะผ่านมาได้ยินเหรอ" "สรุปคือ?" "ร้อยเปอร์​เซ็นต์" "ฉันเคยเห็นน้องเขาลงมาจากรถท่านประธาน" "ไม่ใช่แค่มาด้วยกันนะ​ กลับพร้อมกันด้วย" "เศร้าจัง​ แอบมองมาตั้งนาน""น่าจะอยู่หล่อแบบโสดๆ​ ให้พวกเรามองไปนานๆ""จริง​" หากใครมาเห็นฉันยืนอยู่ตรงนี้​ คงหาว่าฉันเสียมารยาทแอบฟังคนอื่นคุยกันแน่​ แต่ฉันเพียงบังเอิญจะเดินมากดน้ำใส่แก้วเก็บความเย็นทั้งของฉันกับพี่เลนส์ตรงตู้กดน้ำที่อยู่ในห้องพักเบรคของพนักงานก็เท่านั้น​ ใครจะไปคิดว่าจะได้ยินชื่อตัวเองอยู่ในบทสนทนาของบรรดาสาวๆ​ พนักงานออฟฟิศ​ที่พอจะคุ้นหน้าคุ้นตาอยู่บ้างในระยะเวลาค่อนเดือนที่ฉันเข้ามาทำงานที่นี่​ เพราะอย่างนี้ไงหล่ะ​ ฉันถึงอยากเก็บทุกอย่างเป็นความลับ​ ไม่อยากให้ใครคิดว่าฉันถือสิทธิพิเศษ​เหนือคนอื่น​แต่ก็เอาเถอะ...อย่างน้อยฉันก็ได้รู้ว่าเขาฮอตมากขนาดไหน​ จะรู้ตัวบ้างไหมนะ​ ว่าตัวเองเป็นขวัญใจสาวๆ​ ทั้งบริษัท​ คิดคิดแล้วก็น่าหมันไส้อยู่เหมือนกันฉันยืนรอจนหัวข้อสนทนาเปลี่ยนเป็นเรื่องแฟชั่น​ ถึงทำทีเป็นไม่เคยได้ยินอะไรก่อนหน้าน

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status