Chapter 30

จูเลียต

"อา! ในที่สุดเราก็ได้เจอกันแล้ว” ปู่ของแซคคารีหัวเราะขณะนั่งอยู่บนโต๊ะอาหารต่อหน้าฉัน แซคคารีเลือกนั่งข้างฉันและแม่นั่งถัดไป พ่อนั่งข้างคุณปู่ของแซคคารีและคอสมิน่าก็มาร่วมรับประทานอาหารค่ำกับเราด้วย และเธอก็นั่งข้างพ่อด้วย

“คุณ-” ฉันถูกตัดขาดเมื่อรู้สึกถึงมือของแซคคารีบนตัวฉัน

ทำไมเขาถึงจูบฉัน มันแปลก แต่ทันใดนั้นแก้มของฉันก็ร้อนขึ้นมาและฉันรู้สึกหน้าแดงเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่กี่นาทีก่อนนี้

“แน่นอนปิดคุณ” จิตใต้สำนึกของฉันเยาะเย้ยฉัน

“ฉันว่าไม่นะ” ฉันสวนกลับ

ไม่ว่ามันจะรู้สึกแปลกแค่ไหน หัวใจของฉันก็ไม่เห็นด้วยกับความจริงที่ว่าเขาจูบฉันเพียงเพื่อปิดปากฉัน ฉันรู้สึกโกรธและหงุดหงิดเมื่อเขาจูบฉัน แต่ฉันทำอะไรลงไป เป็นเพราะฉันเข้าไปขัดระหว่างการทำงานของเขาหรือเปล่า?

อาจจะ.. แต่ทำไมฉันถึงได้พบกับปู่ของเขา? ฉันไม่สามารถปฏิเสธได้เมื่อเขาขอให้ฉันร่วมทานอาหารเย็นกับเขา เขาต้องการคุยกับฉัน เขาต้องการคุยอะไรกับฉัน หมายถึงฉัน? ฉันทำอะไร? อย่าบอกฉันนะว่าเขาต้องการใช้ฉันเป็น ระเบิดมนุษย์หรือสายลับหรืออะไรทำนองนั้น.. ประณามมัน! คุณกำลังทำอะไรจูเลียต? จะนั่งเงียบๆ และแข็งทื