Chapter 49

เป็นเวลาสองวันแล้วที่เราทานอาหารเช้ากัน แต่ความสดชื่นของการแต่งหน้าจากการอาบน้ำยังคงอยู่ในใจของผม ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผู้หญิงบนเตียงของผมนั้นสวยจริงๆ และความจริงที่ว่าเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอสวยแค่ไหน ซึ่งแค่เพิ่มขนนกอีกอันในหมวกของเธอ ผมไม่เคยคิดเลยจริงๆ ว่าเธอจะมีจิตใจที่เข้มแข็งพอที่จะรับเรื่องนิโคลัสได้ แต่เธอพิสูจน์ให้เห็นว่าผมคิดผิด และที่นี่เธอก็เดินหน้าต่อไปแล้ว เธอไปต่อจริงๆ หรือแค่พยายามทำตัวให้แข็งแกร่งกว่าที่เป็นอยู่? อะไรก็ตามแต่ผมไม่สงสัยเลยกับความจริงที่ว่าผู้หญิงตรงหน้าฉันไม่ใช่แค่สวยแต่แข็งแกร่งและกล้าได้กล้าเสียด้วยซ้ำ ที่ทำให้ผมยิ้มได้ เพราะเธอคือผู้หญิงคนเดียวที่กล้าจ้องมาที่ผม เธอยังพูดถึงความคิดของเธอและเธอยังตะโกนและกรีดร้องใส่ผมซึ่งไม่มีผู้หญิงคนไหนนอกจากแม่และยายของผมที่ทำกับผมเช่นนี้

“ถ้าคุยโทรศัพท์เสร็จแล้วจะนอนต่อไหม” เสียงง่วงนอนแต่ร้อนระอุของเธอดังขึ้น เมื่อเธอดึงผ้านวมมาคลุมคอและซุกตัวกับหมอนมากขึ้น ซึ่งผมหวังว่าจะเป็นผม...

“ตื่นแล้วเหรอ” ผมถามทั้งๆที่รู้ว่าเธอตื่น

“ไม่ ฉันหลับอยู่ ไม่เห็นเหรอ?” เธอพูดอย่างประชดประชันขณะที่เธอลืมตาและมองมาที่ฉันผ่านดวงตาสีฟ้า