42

เขาเคยไปรอรับโดยไม่ได้ปริปากบ่นอะไรสักคำอยู่แล้ว เพราะระหว่างรอก็ดูพอร์ตหุ้นบ้าง ศึกษาตลาดหุ้นใหม่ ๆ บ้าง เวลาจึงผ่านไปอย่างรวดเร็วและไม่น่าเบื่ออะไรเลย

แต่ที่ทำให้เขาสงสัยมากจนกังวล ก็เพราะเธอกลับถึงบ้านดึกมากอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน พอถามก็บอกแต่ว่ามีรายงานต้องทำกับเพื่อน ๆ เยอะ แต่เขาไม่อยากจะเชื่อ เพราะที่สังเกตเห็นคือนอกจากกลับบ้านดึกแล้ว เธอยังออกไปจากบ้านแต่เช้าตรู่ทุกวันอีกด้วย

ที่แปลกกว่านั้นเขากลับเห็นความอิดโรยอ่อนล้าจากตัวเธอ และเห็นความสะใจจากแววตาของพรพิมลในบางครั้งที่ได้คุยกัน.. ด้วยความสงสัยใคร่รู้ วันนี้จึงคิดที่จะแอบตามไปดูให้เห็นกับตา ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับสาวน้อยของเขากันแน่ แต่มารดาของเขาก็มาขัดจังหวะไว้อีก

“คุณแม่มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ เรื่องเงินหรือว่าเจ้าหลานตัวดีมันไปทำเรื่องอะไรมาอีก” เขาไม่รอให้มารดาเอ่ยปากก่อน เพราะรอมาหลายวันแล้วแต่ท่านก็ไม่เอ่ยถึงสักที

“ทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะลูก หรือว่าลูกรำคาญแม่จ๊ะ” มาดามหยางทำหน้าเศร้าถามลูกชาย

“ผมไม่กล้าหรอกครับคุณแม่ แต่ผมก็แค่แปลกใจ เพราะปกติคุณแม่คิด