Share

บทที่ 97

เธอก็อยากให้คุณปู่มีความสุขในช่วงนี้เหมือนกัน เธอจะเล่นละครเป็นเพื่อนเขา เธอจะไม่ตื้อเขา

หัวใจของเธอจะไม่มีความหวัง และจะไม่ผิดหวัง

เห็นปฏิกิริยาของเวินเหลียง ฉู่ซืออี๋ปลอดโปร่งโล่งสบายอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ “เวินเหลียง ตอนนี้เธอน่าจะเข้าใจแล้วนะ เธอไม่ใช่อะไรสำหรับอาเจิงทั้งนั้น คนในดวงใจของอาเจิงคือฉัน ต่อให้ตอนนี้เขารับปากว่าจะอยู่กับเธออย่างสันติเพื่อสุขภาพของคุณปู่ แต่สุดท้ายเขาก็จะอยู่กับฉันอยู่ดี ฉันรู้ว่าเธอชอบเขา ดังนั้นเธอหวงแหนช่วงเวลาสุดท้ายนี้ให้ดีเถอะ ฉันรับรองนะว่าจะไม่แย่งชิงกับเธอ”

เวินเหลียงหลับตาลง สูดลมหายใจเข้าลึก “คุณพูดจบหรือยังคะ? ถ้าพูดจบแล้วฉันขอตัวก่อนนะ”

จะว่าเธอล้มเหลวก็ดี ไร้ความสามารถก็ช่าง ตอนนี้เธอไม่อยากอยู่ที่นี่ต่อสักนิด

“เดี๋ยว” ฉู่ซืออี๋ฉุดมือเธอไว้

เวินเหลียงสะบัดเธอออกด้วยความรำคาญ

“ว้าย...”

ได้ยินเสียงฉู่ซืออี๋กรีดร้องแล้วเอียงตัวไปด้านข้างเกือบจะล้ม

ไม่รู้ว่าฟู่เจิงปรากฏตัวตั้งแต่เมื่อไร รีบประคองฉู่ซืออี๋อย่างทันทีทันใด ถามด้วยความเป็นห่วง “ซืออี๋ คุณไม่เป็นไรนะ”

เห็นชายหล่อหญิงสวยตรงหน้า เวินเหลียงรู้สึกเพียงน่าขำ

เธอช่างน่าหัวเราะ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status