บทที่ 1

ฉันชื่อเสิ่นเหมย เพิ่งคลอดลูกสาวออกมาคนหนึ่ง

คนรอบข้างต่างก็แสดงความยินดีกับฉัน แต่มีเพียงฉันเท่านั้นที่รู้ถึงความเจ็บปวดของตัวเอง

เต้านมของฉันอุดตัน น้ำนมไหลไม่สะดวก

ทุกครั้งที่ลูกดูดนม ฉันจะเจ็บปวดจนสั่นสะท้านไปทั้งตัว

บางครั้งถึงกับมีเลือดไหลซึมออกมา

หลังเพื่อนสนิทรู้เรื่องนี้ เธอก็แนะนำหมอนวดเปิดท่อน้ำนมให้ฉันคนหนึ่ง

ยังบอกด้วยว่าก่อนหน้านี้ที่เธอน้ำนมไหลไม่สะดวกก็ได้เขามาช่วยแก้ปัญหาให้ ฝีมือดีเลิศ

เพื่อนสนิทส่งข้อมูลติดต่อหมอคนนั้นมาให้ฉัน ฉันจึงรีบนัดเวลาบริการถึงบ้านโดยไม่รอช้า

สาเหตุก็ไม่มีอะไรมาก อาการคัดเต้านมนี่มันทรมานเกินไปจริง ๆ

ด้วยความที่ระบายน้ำนมออกไปไม่ได้ การอุดตันจึงทำให้รู้สึกอึดอัดทรมาน บางครั้งแค่เผลอไปโดนเข้าเล็กน้อย ก็รู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาแล้ว

แม้แต่การสวมใส่เสื้อผ้าก็ยังกลายเป็นเรื่องเจ็บปวด

สองวันให้หลัง ก็ถึงเวลาที่หมอนวดเปิดท่อน้ำนมจะมาให้บริการถึงบ้าน

ฉันนัดไว้บ่ายสามโมง ออดหน้าประตูดังขึ้นตรงเวลาเป๊ะ

แต่เมื่อเปิดประตู ฉันก็ประหลาดใจสุด ๆ ด้วยนึกไม่ถึงเลยว่า หมอนวดเปิดท่อน้ำนมจะเป็นผู้ชาย

เขาอายุประมาณปลายสามสิบ หน้าตาดูสุภาพหล่อเหลา สวมชุดผ้าลินินสีขาว ถือว่าหนุ่มกว่าที่ฉันคิดภาพไว้

ฉันจึงเกิดความลังเลขึ้นมา อายุน้อยขนาดนี้ แถมยังเป็นผู้ชายด้วย ฝีมือจะดีจริงหรือ?

ยังไม่ต้องเอ่ยถึงว่าพื้นที่ส่วนนั้นเป็นของส่วนตัว ถ้าเรื่องที่ว่าฉันถูกผู้ชายแปลกหน้ามานวดเปิดท่อน้ำนมให้แพร่งพรายออกไป รับรองว่าคงเป็นเรื่องที่ไม่น่าฟังเท่าไหร่นัก

ดูเหมือนพ่อหนุ่มนั่นจะดูออกว่าฉันกังวลใจ เขาจึงพูดอย่างสุภาพว่า “คุณผู้หญิงวางใจได้ครับ ผมเป็นหมอนวดเปิดท่อน้ำนมมืออาชีพ เรียนวิชานี้กับอาจารย์มานานกว่ายี่สิบปี รับรองว่าแก้ปัญหาได้แน่นอน”

“ถ้าคุณผู้หญิงรู้สึกเป็นกังวล พวกเราก็เข้าใจ เพียงแต่เงินมัดจำเราไม่คืนให้นะครับ ต้องขออภัยด้วย”

ในเมื่อเขาพูดถึงขนาดนี้ ฉันก็ได้แต่กัดฟัน ยอมให้เขาเข้ามา

ค่าบริการหมอนวดเปิดท่อน้ำนมส่วนตัวนั้นใช่ว่าจะถูก แม้แต่เงินมัดจำก็ถือเป็นเงินก้อนโต

ถ้าไม่ใช่เพราะฉันคัดเต้านมจนทนไม่ไหว ไปหาหมอนวดมาหลายคนแล้วแต่ไม่ได้ผล ฉันก็คงไม่คิดจะจ้างเขาหรอก

ตอนที่เพื่อนสนิทแนะนำ เธอก็เล่นอวยฝีมือเขาซะเลิศเลออย่างกับหมอเทวดา

ถ้าเขามีข้อบกพร่องอะไร เพื่อนสนิทฉันคงไม่แนะนำมาอย่างแข็งขันถึงขั้นนี้แน่

คิดได้ดังนี้ เส้นประสาทที่ตึงเครียดก็เริ่มผ่อนคลายลง

ดูท่าว่าหลังคลอดลูกแล้ว ฉันก็คิดเล็กคิดน้อยมากขึ้น มิน่าล่ะสามีถึงชอบพูดว่าช่วงนี้ฉันกลายเป็นคนจู้จี้จุกจิกไปซะแล้ว

พ่อหนุ่มคนนั้นชื่อเจียงฮวา เมื่อเข้ามาอยู่ในบ้าน เขาก็เปลี่ยนมาสวมรองเท้าแตะแบบใช้แล้วทิ้งอย่างรู้งาน

ก่อนจะหันมามองฉัน “คุณผู้หญิง อยากทำตรงไหนครับ?”

ถึงเขาพูดไม่จบประโยค แต่ฉันก็เข้าใจความหมาย

แม้เมื่อกี้จะพยายามกล่อมให้ตัวเองเชื่อใจเขาแล้ว แต่เมื่อมาถึงขั้นตอนนี้จริง ๆ ก็ยังอดกังวลใจไม่ได้อยู่ดี

สามียังไม่กลับจากที่ทำงาน ที่บ้านมีแค่ฉันกับลูก

ลูกยังนอนหลับอยู่ในห้องนอน

ฉันลังเลอยู่ครู่หนึ่งระหว่างห้องนอนกับห้องนั่งเล่น สุดท้ายก็เลือกห้องนั่งเล่น

ต่อให้เจียงฮวาดูไม่เหมือนคนชั่วร้ายอะไร แต่ฉันก็ไม่กล้าเสี่ยง

การเลือกนวดเปิดท่อน้ำนมที่ห้องนั่งเล่น ถ้าเกิดพบว่าเขาทำตัวไม่ชอบมาพากล ฉันก็สามารถวิ่งออกไปขอความช่วยเหลือได้ทันที

เมื่อได้ยิน เจียงฮวาก็แค่ผงกศีรษะ ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรเป็นพิเศษ

เขาปูแผ่นรองปลอดเชื้อแบบใช้แล้วทิ้งลงบนโซฟา จากนั้นก็เดินไปล้างมืออย่างรู้หน้าที่

“คุณผู้หญิง เชิญนอนลงได้เลยครับ”

ฉันสูดหายใจลึก ถอดรองเท้าออก ก่อนเอนตัวลงนอนหงายบนแผ่นรองอย่างเชื่องช้า