Short
ลูกเรือหญิงผู้จมดิ่งสู่ด้านมืด

ลูกเรือหญิงผู้จมดิ่งสู่ด้านมืด

By:  วาจาสามดอกไม้Completed
Language: Thai
goodnovel4goodnovel
8Chapters
227views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

ฉันทนความเปลี่ยวเหงาตอนอยู่บ้านคนเดียวไม่ไหว ก็เลยตามสามีออกทะเลไปด้วย วันที่สองของการอยู่บนเรือ กลับเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น ฉันถูกบีบให้เข้าไปหลบในห้องหลบภัย มือของกะลาสีคนหนึ่งสอดเข้ามาในเสื้อผ้าของฉันจากทางด้านหลัง มือนั้นค่อยๆ ลูบไล้จากช่วงเอวเลื่อนลงไปข้างล่าง ฉันหลับตาปี๋ ร่างกายสั่นสะท้านอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน สองขาสั่นระริกไม่ยอมหยุด หวังว่ามือข้างนั้นจะ.....ต่อไปเรื่อยๆ

View More

Chapter 1

บทที่ 1

高級オートクチュールドレスに、ほんの少し触れただけだった。それだけで早川咲良(はやかわ さくら)の母は、手足を折られ、海へ突き落とされ、命を奪われた。

そして、娘である咲良が傲慢な令嬢を告訴したその日。法廷で下されたのは――まさかの無罪判決だった。なぜなら、被告側の弁護人は、水原市で敵なしと名高い大手法律事務所の創設者にして、咲良の夫――久我慎也(くが しんや)だったからだ。

裁判が終わると、端正で品のあるその男は、静かに被告席を離れ、咲良の目の前に一通の謝罪文を置いた。

「咲良、これにサインしてほしい。名誉毀損で訴えられて、牢に入るなんて君だって望んでいないだろう?」

声音はあくまで穏やかだった。まるで彼女のことを気遣っているかのように。だが、金縁の眼鏡の奥で光るその目は、冷たく、鋭かった。

涙で潤んだ瞳で彼を見上げながら、咲良はかすれた声で問いかけた。「……どうして、慎也?」

彼女には、どうしても理解できなかった。

自分こそが、彼の妻だったはずなのに。彼は自分を、誰よりも愛してくれていたはずなのに。

彼はかつて、一家の財産を捨て、久我家に軟禁されながらも、元は介護士だった自分を選んでくれた。

なのに、母が亡くなったあと、彼女は何度も泣いて縋った。今日の朝に至っては、九十九度目の嘆願だった。彼の足元に膝をつき、離婚すら持ち出して、どうかこの裁判だけは手を引いてほしいと願った。

だが、彼の返事はこうだった。

――「咲良、俺を追い詰めないでくれ」

苛立ったようにネクタイを緩めながら、慎也は静かに言った。「玲奈は違うんだ。彼女は十年も俺を想い続け、命まで救ってくれた」

「だから俺は、守らなきゃいけない。たとえ相手が、世界でいちばん愛してる妻であっても」

そう言うと、彼は手にしていたタブレットを操作し、画面を咲良に突きつけた。

「考える時間は二分。……自分のためじゃなくても、お母さんのことを思って、サインしてくれ。そうしたら、お母さんの遺骨を返す」

その画面の中では、海の上で、数人の屈強な男たちが檀木の骨壺を掲げている。その手が緩めば、骨壺は海に――

咲良の目から、涙が溢れ出た。「……あなた、本気なの?」

彼は眉ひとつ動かさず、冷ややかに言い放った。「無駄なことはやめよう。君の母さんが、ずっと海に沈んだままでいいのか?」

「慎也っ!」咲良は彼を睨みつけ、唇を血が滲むほど強く噛みしめた。「……私はあなたと離婚する」

けれどその言葉にも、彼の表情は変わらなかった。

「残り、三十秒だ」

その瞬間、咲良の心臓は、何本もの針で刺されたような痛みに襲われた。

――なんて、皮肉なんだろう。この男も、かつては彼女を命よりも愛していたのに。

八年前、慎也は咲良に一目惚れをした。

当時、咲良は慎也の祖父の介護士であり、身分差は天と地ほどあった。それでも彼は、百回にも渡って想いを伝えた。

彼女がキキョウの花を一瞥しただけで、庭のバラをすべて植え替えたこともあった。

足を捻った彼女のために、病院のワンフロアを丸ごと貸し切ったこともあった。

そして、あの頃、彼女は知った。慎也の背後には、幼なじみの令嬢・白石玲奈(しらいし れいな)の存在があることを。彼女は財閥の娘であり、彼を一途に想い続けていた。

けれど慎也は、決して目移りしなかった。

――「咲良、俺が愛してるのは君だけだ。玲奈と釣り合うかどうかなんて、関係ない。彼女には嫌悪しか感じないよ」

久我家は、そんな息子を諦めさせようと彼の持ち株を取り上げ、さらには海外の孤島に強制的に送り込んだ。

それでも慎也は、二十日間の絶食という手段で周囲を屈服させた。咲良の心をも完全に打ち抜いた。

そして、ふたりは結婚した。慎也は、言葉通り彼女を命よりも大切にした――

半年前、すべてが変わるまでは。

長らく海外にいた玲奈が、突然帰国したのだ。

彼は国際会議をキャンセルしてまで空港に迎えに行き、三日間家に戻らず、彼女のために豪華な帰国パーティーを開いた。

咲良が悲しげに見つめる中、彼はこう言った。「一年前、俺はイギリスで事故に遭った。……玲奈は俺を助けて、丸一年昏睡状態だったんだ」

「咲良、俺が愛してるのは君だけだ。けど、彼女には借りがある。……一年だけ、時間をくれないか」

咲良は、その言葉を信じた。

だが、玲奈の帰国パーティー当日。咲良は持病の発作で倒れ、緊急搬送された。何度連絡しても、慎也とは繋がらなかった。

連絡がつかず、やむなく咲良の母が代わりに会場の豪華クルーザーまで向かった。

……そしてそのまま、帰ってこなかった。

誰もが「自殺だった」と口を揃えた。

現場にいなかった慎也さえも、その説を信じてしまった。

だが、救急室から出た直後、咲良は、一本の電話を受けた。電話の向こうから聞こえたのは、混乱した騒音、玲奈の怒声、そして、母の悲鳴だった。

――母は、殺された。誰かに追い詰められ、海に落ちたのだ!

この半年、咲良は自責と悲しみに押し潰されながら、それでも必死に証拠を探した。ようやく一人の元乗組員から証言を得ることができた。

そして慎也に、何度も何度も助けを求めた。

けれど彼は、咲良の願いを突き放し、母を殺した張本人を守る側についた。

彼は、母を殺した相手をかばい、証言するどころか、咲良を逆に追い詰めた。「謝罪文」へサインするよう迫り、挙句の果てには母の骨壺を利用して脅してきたのだった。

目の前の男が、まるで地獄からやってきた悪魔のように思えた。

絶望と諦めの中、咲良は震える指で、謝罪文にいびつな署名をした。

「……これで満足でしょ。早く、海から引き返させて」

かすれた声で言い終わるより先に、法廷内がざわめいた。

玲奈が突然、頭を抱えてうずくまったのだ。「慎也……助けて……また、頭が……」

その瞬間、慎也はタブレットを放り出し、彼女のもとへ駆け寄った。

だが画面の向こうでは、すでにカウントダウンが終わっていた。命令がなかったため、護衛たちは骨壺を開け――

「やめて!サインしたじゃない!慎也、早く止めて!」

咲良が叫んでも、彼女の言葉に誰も耳を貸さなかった。

彼の心は、玲奈しか見えていなかった。咲良を押しのけ、彼女を抱えて法廷を出ようとした。

彼の肘が咲良にぶつかり、彼女は床に倒れ込んだ。額が机の角にぶつかり、タブレットの上に涙が落ちていった。

遅かった。

船の上から、母の遺骨が撒かれていく。冷たい海風にあおられ、灰は波の中へと消えていく――

心を引き裂くほどの後悔と絶望が、咲良を飲み込んだ。

母は、寒いのが苦手だった。冷たい海が、大嫌いだった。そんな場所に、彼女を閉じ込めてしまった。

「……ごめんなさい、お母さん……」咲良は泣き崩れた。

ああ、どうしてあの男を愛してしまったのか。どうして彼と、結婚なんかしてしまったのか。

後悔の鐘が、頭の奥でひたすら鳴り響いた。

視界がぐらりと揺れ、世界が暗く沈んでいく――耳に届いたのは、遠くで聞こえる彼の声だった。

「玲奈、頑張れ……お願いだから、君が元気でいてくれれば、俺は何だってする!」
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
8 Chapters
บทที่ 1
ฉันชื่อไป๋ลู่ สามีของฉัน จางเจ๋อ เป็นกะลาสีที่ทำงานบนเรือประมง เพิ่งแต่งงานได้ไม่นานเขาก็ต้องออกทะเลแล้วหนึ่งคืนก่อนที่เขาจะเดินทางออกทะเล ฉันเรียกร้องกับเขาไม่ยอมหยุดหย่อนฉันอยากจะสูบเขาให้เหือดแห้งในคราวเดียว อยากจะเหนี่ยวรั้งเขาเอาไว้ทั้งคืนฉันอยากจะปลดปล่อยให้เสร็จสิ้นในครั้งเดียว หลังจากนี้จะได้ไม่คิดเรื่องพรรค์นี้อีกเขาออกทะเลครั้งหนึ่งก็ตั้งครึ่งปี ไม่ได้เจอเขาตั้งครึ่งปีฉันกลัวว่าตัวเองจะทนความเปล่าเปลี่ยวไม่ไหวฉันเป็นผู้หญิงที่มีความต้องการสูงมาก มีร่างกายที่ไวต่ออารมณ์วาบหวามความต้องการเรื่องเพศสูงผิดปกติกว่าคนทั่วไป ฉันเองก็ปวดหัวกับเรื่องนี้มากเหมือนกันสามีเพิ่งออกไปทำงานได้ไม่ถึงสองวัน ฉันก็รู้สึกถึงเพลิงปรารถนาขุมหนึ่งที่อัดอั้นอยู่ในกายไร้หนทางระบายออกถึงขั้นที่ว่าตอนเดินอยู่บนถนน ถ้าเห็นผู้ชายรูปร่างแข็งแรงบึกบึนสักคน ฉันก็จะรู้สึกซาบซ่านไปทั้งใจแล้วแทบอยากจะลากตัวผู้ชายคนนั้นเขาไปในตรอกเล็กๆ เพื่อระบายความอัดอั้นของตัวเองของเล่นผู้ใหญ่หลากหลายประเภทที่ซื้อจากอินเตอร์เน็ตแทบจะกินพื้นที่ครึ่งห้อง ล้วนถูกฉันทดลองใช้มาอย่างละเอียดแล้วแต่ถึงจะเป็นอย่าง
Read more
บทที่2
เมื่อได้ยินคำพูดลามกของพวกเขา ใบหน้าของฉันแดงก่ำด้วยความอายลูกเรือสองคนที่กำลังคุยกันนั้น เมื่อวานฉันเคยเห็นพวกเขาตอนที่มองฉัน พวกเขาก็กลืนน้ำลายไม่หยุด ฉันอยากด่าพวกเขามาตั้งนานแล้วครั้งนี้ฉันทนไม่ไหวจริงๆ จึงเดินออกไป เห็นท่าทางหยาบคายของพวกเขาแล้วก็ด่าออกไปทันที"ดูสารรูปของตัวเองบ้างเถอะ ฉันให้หมายังดีกว่าให้พวกแกเลย"พูดจบฉันก็เดินจากไปด้วยความโกรธ ตอนที่สามีกลับมาถึงฉันก็เล่าเรื่องนี้ให้เขาฟัง ฟ้องว่าคนบนเรือมีแต่พวกชั่วช้าสารเลวไม่คิดว่าเขาจะหัวเราะออกมา ซ้ำยังดูไม่ใส่ใจกับเรื่องนี้เลยสักนิด"ไป๋ลู่ครับ บนเรือก็เป็นแบบนี้แหละ เธอทำตัวให้ชินก็พอแล้ว”"อีกอย่าง บนเรือก็ไม่มีกิจกรรมอะไรให้ทำ ปกติก็น่าเบื่อมาก""พวกผู้ชายก็มีเรื่องให้สนใจแค่นี้แหละ เธอหลบพวกเขาสักหน่อยก็พอแล้ว""ฉันเป็นเมียคุณนะ พวกเขาปฏิบัติกับฉันแบบนั้น คุณยังนิ่งเฉยได้อีกเหรอ?""ฉันเห็นเรื่องพวกนี้จนเคยชินแล้ว ปล่อยมันไปเถอะไป๋ลู่ อีกอย่างพวกเขาก็แค่พูดถึงคุณนิดหน่อยเอง""เอาล่ะๆ ผมรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น หลังจากนี้ไม่ต้องพูดถึงมันแล้ว"พูดจบประโยคนั้น เขาก็ล้มตัวลงนอนฉันยังคิดว่าหลังจากระบายค
Read more
บทที่ 3
"ขอร้องล่ะ ฉันมีสามีแล้วนะ เรื่องเมื่อวานฉันขอโทษ"ร่างกายฉันไวต่อสัมผัสจะตายไป ฉันกลัวว่าจะหักห้ามใจตัวเองไม่ไหวเขายิ้มแล้วพูดว่า “เสแสร้งอยู่ได้ เขารู้กันหมดแล้วว่าผู้หญิงที่อยู่บนเรือมันเป็นยังไง”มือทั้งสองข้างที่สัมผัสร่างกายปลุกความต้องการในใจให้ลุกโชน ร่างกายแข็งเกร็งไม่ยอมจำนนต่อความปรารถนาเมื่อวานสามีไม่ยอมหลับนอนกับฉัน จึงต้องทนเก็บเพลิงราคะเอาไว้ไม่ให้มันระเบิดออกมา"อีร่าน เสียงครางของเธอมันร่านถึงใจที่สุดแล้วในเรือลำนี้”"ตอนนี้มาทำเป็นรักนวลสงวนตัว?"ฉันพยายามกัดฟันอดทน แต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหว"อ๊ะ..." ฉันหลุดครางเบาๆ เสียงสั่นเครือเล็กน้อย"ไม่ ไม่ได้... อย่านะ"ฉันพยายามจะหักห้ามใจ แต่ร่างกายกลับไม่ยอมเชื่อฟังฉันเอาขาทั้งสองข้างหนีบมือของเขาไว้ ไม่ยอมให้เขาขยับอีกแต่มันกลับยิ่งกระตุ้นความต้องการของเขามากกว่าเดิม"ปากบอกไม่เอา แต่ร่างกายเธอเหมือนจะไม่ยอมปล่อยฉันไปนะ"ตอนนี้ฉันตัวอ่อนปวกเปียกหมดเรี่ยวแรง โดนเขากดร่างลงกับพื้นเขาลูบคลำเรือนร่างของฉันอย่างหื่นกระหาย ฉันเกือบจะกลั้นไม่ไหวและหลุดครางไปหลายครั้ง แต่ก็พยายามอดกลั้นเอาไว้แม้ว่าฉันจะมีความต้องก
Read more
บทที่ 4
ฉันกอดเกี่ยวสามีไม่ยอมปล่อยอยู่หลายครั้ง แล้วจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องหลบภัยให้เขาฟังจางเจ๋อฟังแล้วพูดด้วยความโกรธว่า "ผมจะไปเคลียร์กับเขาเดี๋ยวนี้"เขากำลังจะเดินออกไป แต่ฉันดึงเขาไว้"ดึกขนาดนี้แล้ว คุณยังจะออกไปอีกเหรอ?""ผมทนไม่ไหวหรอกนะ ผมจะไปรายงานกัปตันเรือ ให้ไล่พวกเขาออกจะดีที่สุด"ครึ่งชั่วโมงต่อมาสามีกลับมา ฉันถามว่าเป็นอย่างไรบ้าง"กัปตันบอกว่า พอขึ้นฝั่งจะไล่พวกเขาออก ถือว่าแก้แค้นให้คุณแล้ว"กลางดึก ฉันตื่นขึ้นมาเข้าห้องน้ำ แต่กลับพบว่าจางเจ๋อหายไปดึกดื่นขนาดนี้เขาจะไปที่ไหนได้?ฉันแต่งตัวเงียบๆ แล้วเดินออกจากห้อง กำลังจะปีนขึ้นไปบนดาดฟ้าเรือพลันได้ยินเสียงคุยกันบนดาดฟ้า ลองฟังดูดีๆ ก็พบว่าเป็นเสียงของจางเจ๋อ"ตอนกลางวันมีโอกาสดีๆ แบบนั้น พวกแกสองคนก็ยังทำไม่สำเร็จ ไม่ได้เรื่องเลย""พี่ครับ ไม่ใช่ว่าพวกเราไม่ได้เรื่อง แต่ผู้หญิงคนนั้นดื้อรั้นเกินไป""ถ้างั้นก็ทำได้แค่รอดูโอกาสหลังจากนี้แล้วล่ะ"น้ำเสียงของจางเจ๋อฟังดูผิดหวัง"พวกเราสองพี่น้องไม่อยากเสียเปรียบนะ เมียของพวกเราทั้งสองคนก็โดนพี่เล่นมาแล้ว""พวกเราสองพี่น้องทำทุกอย่างเพื่อพี่นะ ถ้าพี่ทำ
Read more
บทที่ 5
"จริงเหรอ? นายพูดแบบนี้ทำให้ฉันนึกถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมาเลย""ได้ยินมาว่าวันที่มีการซ้อมหนีภัย เธอเกือบโดนลูกเรือสองคนจัดการในห้องหลบภัย"คำพูดลามกหยาบคายจากด้านล่างทำให้ฉันรู้สึกอับอายมาก แต่เมื่อเผชิญหน้ากับคนมากมายขนาดนี้ ฉันก็ได้แต่อดทนหลังลงจากเวที ฉันก็รีบไปหาจางเจ๋อทันที"ที่รัก ฟังสิว่าพวกเขาพูดอะไรบ้าง พวกเขาใส่ร้ายฉันขนาดไหน""ไม่ต้องกังวลนะที่รัก ฉันได้ยินทั้งหมดแล้ว ฉันจะไม่ปล่อยพวกเขาไปแน่""มานี่ ฉันจะรินเหล้าให้ดื่มคลายเครียด"หลังจากดื่มเหล้าในแก้วหมดแล้ว ฉันเห็นจางเจ๋อเดินปทางห้องน้ำตอนที่เขาเดินกลับมา หน้าผากก็มีเหงื่อท่วมเต็มไปหมด"คุณเป็นอะไรไปคะ ทำไมเหงื่อออกเยอะแบบนี้ล่ะ ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?""ไม่มีอะไร มาดื่มกันเถอะ"ฉันเพิ่งดื่มไปหนึ่งอึก ก็ได้ยินเสียงคนตะโกน "แย่แล้ว มีคนตาย"ฉันช็อกจนทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่จากนั้นก็เห็นใครคนหนึ่งถูกลากออกมาจากห้องน้ำ ร่างกายเต็มไปด้วยเลือดดูแล้วน่าขนลุก เมื่อฉันมองไปที่สามี สีหน้าของเขาดูซับซ้อนมากฉันสังหรณ์ใจว่าเรื่องนี้เขาเป็นคนทำหรือว่าเป็นเพราะคนคนนั้นพูดดูถูกฉันตอนที่อยู่บนเวที?"ร
Read more
บทที่ 6
พอกัปตันพาคนกลับไปแล้ว จางเจ๋อก็หันมามองฉันพร้อมยิ้มและพูดว่า "ที่รัก คนสองคนนั้นพูดอะไรกับเธอบ้าง?""พวกเขาบอกว่าฉันเป็นคนส่งเธอให้พวกเขาใช่ไหม?"เมื่อเห็นแววตาเย็นชาในดวงตาของจางเจ๋อ ร่างกายของฉันสั่นสะท้าน"ที่รัก พวกเขาไม่ได้พูดอะไรเลย""จริงเหรอ? ไป๋ลู่ เลิกแกล้งทำเป็นไม่รู้ได้แล้ว ฉันอยู่แถวนั้น ได้ยินทุกอย่างที่พวกเขาพูด"เห็นจางเจ๋อค่อยๆ เดินเข้ามาหาฉัน ฉันตกใจจนไม่รู้จะทำอย่างไร "จางเจ๋อ คุณจะทำอะไร?""ไม่ทำอะไรหรอก ฉันแค่อยากมัดเธอไว้ เธอจะได้ไม่ทำลายแผนการของฉันไง""ฉันไม่รู้ว่าเธอรู้ความลับของฉันหรือเปล่า""แต่เพื่อความปลอดภัย คงต้องลำบากเธอสักหน่อยแล้วล่ะ""ที่รัก ฉันเป็นภรรยาของคุณนะ พวกเขาไม่ได้พูดอะไรกับฉันจริงๆ ฉันไม่รู้อะไรเลย""ไป๋ลู่เลิกเสแสร้งได้แล้ว ฉันรู้ดีว่าใจเธอคิดอะไรอยู่""แต่ไม่เป็นไร พอภารกิจบนเรือลำนี้เสร็จสิ้นแล้ว ฉันก็จะได้อิสรภาพทางการเงิน ได้ใช้ชีวิตอย่างพวกไฮโซชั้นสูง""ไม่ต้องออกทะเลใช้ชีวิตเร่ร่อนแบบนี้อีกต่อไป""ไป๋ลู่ เธอรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงพาเธอขึ้นเรือมาด้วย?""ถ้าเธอคิดว่าฉันแต่งงานกับเธอเพราะอยากให้เธอเป็นภรรยา เธอช่างไร้เดียงสาจ
Read more
บทที่ 7
เหมือนฉันจะได้ยินเสียงเขาเอ่ยเรียกทุกๆ วัน แต่ฉันไม่เชื่อใจเขาหรอกฉันจำได้แค่คำพูดที่กัปตันบอกฉันเท่านั้นผ่านไปหลายวัน จู่ๆ ฉันก็ได้ยินเสียงวุ่นวายจากข้างนอก"มีใครอยู่บนเรือไหม? เรือของเราเทียบท่าแล้ว"แต่ฉันคำนวณดู แค่ไม่กี่วันก็จะเทียบท่าแล้วเหรอ?"หัวหน้า พวกเราตามหาไปหลายวันแล้ว แต่ไม่เจอไป๋ลู่เลย""ถึงจะซ่อนตัวอยู่ ป่านนี้ก็คงอดตายแล้วล่ะ""ทางบริษัทโอนค่าไถ่ตัวประกันมาแล้ว ถ้าไม่กลับไปตอนนี้อาจจะมีคนสงสัยได้"นั่นเป็นเสียงของลูกเรือสองคนนั้น พอได้ยินแบบนั้นฉันก็หัวเราะเยาะในใจพวกแกกับจางเจ๋อจะต้องได้รับกรรมแน่ ไม่รู้ว่ากัปตันกับลูกเรือคนอื่นเป็นยังไงบ้างผ่านไปอีกกี่วันก็ไม่รู้ พวกเขาดูเหมือนจะลืมฉันไปแล้วไม่มีใครเรียกชื่อฉันทุกวันอีกแล้ว เหมือนฉันหายไปจากโลกใบนี้ในที่สุดฉันก็ทนไม่ไหว ตอนกลางคืนฉันแอบออกมาจากข้างในไม่รู้ว่าเรือเดินสมุทรลำนี้กลับมาถึงฝั่งจริงๆ แล้วหรือยัง นี่มัน...เมื่อฉันเห็นท่าเรือที่ออกเดินทาง ฉันก็ดีใจจนแทบเป็นบ้า ในที่สุดก็กลับมาถึงฝั่งแล้วตอนที่แอบลงจากเรือเงียบๆ ก็มองเห็นพวกเขาลูกเรือสองคนที่เคยพยายามจะข่มขืนฉันในห้องหลบภัยพอเห็น
Read more
บทที่ 8
จริงๆ แล้วเมื่อคืนนี้ฉันได้ไปที่กองบังคับการตำรวจน้ำ และเล่าทุกอย่างที่ฉันรู้ให้พวกเขาฟังฉันมอบสิ่งที่คล้ายแฟลชไดรฟ์ซึ่งได้รับมาจากกัปตันเรือ ให้แก่ตำรวจน้ำเมื่อเปิดดูสิ่งนั้น ฉันถึงได้รู้มันคือหลักฐานที่ลูกเรือซึ่งถูกจางเจ๋อทำร้ายร่างกายในตอนนั้น เสี่ยงชีวิตบันทึกเอาไว้เขามอบมันให้กัปตันก่อนตาย กัปตันตั้งใจจะแจ้งตำรวจทันทีแต่น่าเสียดาย จางเจ๋อควบคุมคนขับและตัดการสื่อสารทั้งหมดกัปตันจำเป็นต้องหาฉันและมอบมันให้ฉัน หวังว่าฉันจะนำออกไปได้หวังว่าฉันจะสามารถมอบหลักฐานให้ตำรวจ เพื่อเปิดโปงการกระทำทั้งหมดของจางเจ๋อเพื่อไม่ให้เกิดความตื่นตระหนก ตำรวจจึงจับกุมลูกเรือสองคนนั้นก่อนพอถึงสถานีตำรวจ ลูกเรือทั้งสองก็สารภาพทุกอย่าง บอกว่าพวกเขาเป็นแค่ลูกน้องของจางเจ๋อพวกเขายังให้หลักฐานมากมายเกี่ยวกับการสมรู้ร่วมคิดระหว่างจางเจ๋อกับโจรสลัด ทั้งพยานบุคคลและวัตถุพยานจางเจ๋อถูกจับขณะรับรางวัล แต่กัปตันและลูกเรือเหล่านั้นไม่มีวันได้กลับมาอีกแล้ว"ไป่ลู่ เธอคิดว่าเรื่องทุกอย่างมันเป็นอย่างที่เธอเข้าใจจริงๆ เหรอ?""เธอไม่มีวันเข้าใจความจริงเรื่องนี้หรอก" จางเจ๋อหัวเราะเบาๆอาชีพลูกเ
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status