ตอนที่ 2 ไม่พอใจ

“กลับมาแล้วค่ะ” ทันทีที่ก้าวขาเข้ามาในบ้าน ร่างบางตรงเข้าไปหาบิดามารดา ที่นั่งรอเธออยู่ที่ห้องรับแขก ก่อนจะหอมแก้มท่านทั้งสองแล้วยิ้มหวานให้ท่าน

“กลับมาเร็วจังล่ะลูก แม่คิดว่าจะถึงบ้านดึกกว่านี้” กานดา มารดาของหญิงสาวถามเสียงหวาน พร้อมกับยิ้มให้เธอ

“รถไม่ติดค่ะแม่ แล้วนี่ลุงชลิตยังไม่มาเหรอคะ”

“น่าจะอีกสักพักนะ อ้าว…..พูดถึงก็มาพอดีเลย”

หลังจากกานดาพูดจบ ชายวัยกลางคนก็เดินเข้ามาในบ้านของ ตามด้วยชายคนหนึ่งที่เธอคุ้นตา เธอมองเขาด้วยความแปลกใจ ในขณะที่ทำเพียงแค่มองสบตาเธอเงียบๆ

“สวัสดีค่ะคุณลุง” เธอยกมือพนมพร้อมกล่าวทักทายผู้ใหญ่ที่มาใหม่ด้วยรอยยิ้ม

“ไหนดูซิ เด็กหญิงตัวน้อยๆของลุงโตเป็นสาวแล้วหรือเนี่ย มาให้ลุงกอดหน่อยมา”

ชายวัยกลางคนที่มาใหม่ อ้าแขนรอรับหญิงสาวเข้าสู่อ้อมกอด ลลัลนายิ้มหวานด้วยความชอบใจก่อนจะโผไปกอดคุณลุงผู้ใจดีของเธอ ที่เมื่อสมัยเธอเด็กๆคุณลุงชลิตผู้ใจดีชอบแวะมารับเธอไปเที่ยว มีขนมมาฝากเธอเสมอเวลาที่คุณลุงมาหาคุณพ่อของเธอ

“เอาล่ะ คุณลุงคุณหลาน แสดงความคิดถึงกันพอละ แนะนำใครอีกคนด้วยสิ”  ศรัญ บิดาของหญิงสาวพูดด้วยสีหน้ายิ้มกริ่มเบาๆ พร้อมกับพยักหน้าไปทางใครอีกคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง

“เออใช่ หนูลัล หนูจำพี่นัทได้มั้ย ลูกชายลุงที่ชอบชวนหนูไปทานไอศกรีมกันไงลูก พี่เขากลับมาจากอังกฤษแล้วนะ” ลลัลนามองตามมือของคุณลุงชลิตของเธอ ที่ชี้ไปทางเจ้าของชื่อ ชายหนุ่มผู้มาใหม่ที่เธอเพิ่งพบเจอเขาเมื่อตอนกลางวัน

“สวัสดีค่ะ” เธอพนมมือไหว้ระดับอก ก่อนจะหันไปกอดคุณลุงชลิตผู้ใจดีของเธอต่อ

“ทักทายกันเสร็จแล้วเนอะ ไปทานข้าวกันดีกว่า” ศรัญกล่าวขัดจังหวะขึ้น ก่อนจะชวนทุกคนเดินไปยังห้องรับประทานอาหาร

“คุณลุงสบายดีมั้ยคะ ไม่เห็นมาหาลัลบ้างเลย” ลลัลนาพูดคุยออดอ้อนคุณลุงชลิตของเธอ พร้อมกับกอดแขนท่านระหว่างเดินไปห้องรับประทานอาหาร

“ลุงยุ่งๆเรื่องที่บริษัท อยู่ในช่วงเปลี่ยนตำแหน่งน่ะ ลุงเกษียณตัวเองแล้วให้นัทดูแลต่อ ลุงแก่แล้ว จะพักแล้ว จะได้มีเวลามาหาหนูลัลบ่อยๆไง” ชายวัยกลางคนตอบเอาใจลูกสาวของเพื่อนรักด้วยรอยยิ้ม

          บรรยากาศบนโต๊ะอาหาร ผู้ใหญ่ทั้ง 3 คนต่างนั่งคุยกันอย่างออกรส ในขณะที่หญิงสาวหน้าหวานได้แต่นั่งทานข้าวเงียบๆพร้อมกับหลบสายตาของชายหนุ่มที่นั่งมองเธออย่างเปิดเผย

“หนูลัลเรียนใกล้จบหรือยัง”

“ปีสุดท้ายแล้วค่ะ”

“งั้นก็ดีสิ…”

หลังจากที่ลลัลนาตอบคำตอบชลิตไป เธอก็รู้สึกผิดสังเกตที่ผู้ใหญ่นั่งมองหน้ากันยิ้มๆ

“มีอะไรหรือเปล่าคะ” เธอถามออกมาด้วยความแปลกใจ

“จะได้จัดงานหมั้นไว้ก่อนไงจ๊ะ” กานดาตอบบุตรสาวยิ้มๆ

“งานหมั้นอะไรคะ ใครหมั้น” ลลัลนาถามมารดาออกไปงงๆ

“ก็หนูกับพี่นัทไง” มารดาของหญิงสาวตอบพร้อมกับสบตา

“นี่พวกนายไม่เคยบอกหนูลัลหรือ” ชลิตเอ่ยถามออกมา

“บอกอะไรคะ”

“ก็หนูกับนัทหมั้นกันตั้งแต่เกิดแล้วนะ” ชลิตตอบหญิงสาวรุ่นลูกออกไป น้ำเสียงใจดี

“คะ!!” ลลัลนาตกใจ ในขณะที่ ‘เขา’ ยังนั่งมองหน้าเธอเงียบๆ เธอเองก็ไม่รู้จะพูดอะไรเลยได้แต่นั่งรับประทานอาหารไปเงียบๆ พลางคิดในใจว่าเรื่องนี้ใครจะอธิบายให้เธอฟังได้บ้าง

มื้ออาหารที่เต็มไปด้วยเสียงพูดคุยของผู้ใหญ่จบลงด้วยของหวานเล็กๆน้อยๆ ก่อนจะพากันเดินออกมาจากห้องรับประทานอาหาร

“เดี๋ยวลัลกลับก่อนนะคะ พรุ่งนี้ลัลมีเรียนตอนเช้าค่ะ สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่ สวัสดีค่ะคุณลุง”

หญิงสาวบอกกล่าวผู้ใหญ่พร้อมกับเดินไปกอดบิดามารดาของเธอ มือเรียวสวยพนมมือไหว้ลาผู้ใหญ่ทั้ง 3 ท่านที่อยู่ ณ ที่นั่น ชั่งใจสักพักก็พนมมือระดับอกไหว้ชายหนุ่ม ที่ยกมือรับไหว้เธอในระดับเดียวกัน ก่อนที่หญิงสาวจะเดินออกจากบ้านไปที่รถและขับออกไป

“งั้นผมกลับก่อนนะครับ พรุ่งนี้มีบรรยายครับ” นัทธีพูดขึ้นมาบ้าง หลังจากพ้นหลังของลลัลนาไป

“แกจะรีบไปไหนล่ะเจ้านัท ไม่อยู่คุยเรื่องงานหมั้นก่อนหรือ” บิดาของเขาเอ่ยถามออกมา

“ไม่เป็นไรค่ะพี่ลิต เด็กมันมีหน้าที่การงาน นัททำงานอะไรล่ะจ๊ะ” กานดาถามเขาด้วยน้ำเสียงใจดี

“ผมดูแลบริษัทต่อจากคุณพ่อครับ ถ้ามีเวลาว่างผมก็รับเชิญไปบรรยายที่มหาวิทยาลัย…ครับ”

“อ้าว ที่เดียวกับที่ยัยลัลเรียนเลย ได้เจอน้องมั้ย”

“เจอครับ” เขาตอบกานดา เสียงเรียบสีหน้าสงบ

“มิน่าล่ะ วันนี้ถึงนั่งเงียบไม่มีอาการต่อต้าน” ชายหนุ่มสบตาบิดาของเขา โดยที่ไม่ได้พูดอะไร

“แล้วคอนโดเป็นไง โอเคมั้ย พวกคุณดูนะ ผมให้อยู่ที่บ้านไม่อยู่อยากไปอยู่คอนโด บอกสะดวกกว่า แอบไปซื้อคอนโดอยู่เองซะเฉยๆ ทิ้งให้คนแก่อยู่บ้านคนเดียว”

นัทธีได้ฟังสิ่งที่บิดาพูดก็ก้มหน้าลงเล็กน้อย ถ้ามีใครทันสังเกตสักหน่อย ก็จะได้เห็นว่ามีรอยยิ้มพึงพอใจผุดขึ้นที่มุมปากของเขา

“งั้นผมกลับเลยนะครับ” ร่างสูงยกมือพนมเพื่อลาผู้ใหญ่ ก่อนจะขับรถออกไป

ก๊อก ก๊อก

ลลัลนาที่เพิ่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ กำลังจะหาน้ำดื่มก่อนเข้านอน ชะงักด้วยความแปลกใจ เพราะคนที่รู้ที่อยู่ของเธอ นอกจากบิดามารดา ก็มีแค่ฟางข้าวเพื่อนสนิทของเธอเท่านั้น เพราะเธอเป็นคนโลกส่วนตัวค่อนข้างสูง ถ้าเธอไม่สนิทกับใครจริงๆเธอจะค่อนข้างไว้ตัว

ลลัลนาเดินมาเปิดประตูเพราะคิดว่าเป็นเพื่อนสนิทของเธอแวะมานอนด้วย แต่ก็ต้องตกใจ เพราะคนที่มาเคาะประตูห้องของเธอคือชายหนุ่มที่เพิ่งไปเจอกันที่บ้านของเธอเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน เขาผู้มีสถานะ ‘ว่าที่คู่หมั้น’

“มีอะไรหรือเปล่าคะ” หญิงสาวถามเขา หลังจากยืนอึ้งไปสักพักใหญ่

“เปล่า” ร่างสูงตอบเจ้าของร่างเล็กเสียงเรียบ แต่กลับแทรกตัวเดินเข้ามาในห้องของหญิงสาว เจ้าของห้องอย่างลลัลนาจึงทำได้แค่เดินตามหลังเขามางงๆหลังจากเห็นเขามองสำรวจห้องของเธอ ก่อนที่เขาจะเดินไปนั่งที่โซฟา

“มาคุยกันหน่อยสิ” เขาพูดพลางพยักหน้าไปที่โซฟาข้างๆ แต่เธอเลือกที่จะเดินไปนั่งโซฟาตัวเล็กอีกตัวหนึ่งแทน

“มีอะไรคะ” ชายหนุ่มเหลือบตามองเธอเล็กน้อย แต่ลลัลนาไม่สนใจ

“ไม่พอใจ?”

“เรื่องอะไรคะ”

“เรื่องที่ต้องหมั้นกับฉัน”

“ก็เปล่านี่คะ”

“งั้นเหรอ…” ดวงตาคมมองสบกับหญิงสาวเงียบๆและเธอเองก็ไม่ได้หลบตาเขา เขามองเธออยู่สักพักก็ลุกขึ้นก่อนจะขยี้ศีรษะเธอเบาๆแล้วเปิดประตูออกจากห้องไป หญิงสาวมองตามหลังเขาไปพลางคิดอะไรบางอย่างในใจ ‘บางอย่าง’ ที่ไม่เคยมีใครรู้