LOGINShare
บทที่ 8 เรื่องเมื่อคืน
Last Updated:
2025-02-26 14:58:46ขณะมิลินนั่งทานข้าวต้มอยู่คนเดียวในห้องอาหารขนาดใหญ่ เพื่อนสาวก็เดินเข้ามาสมทบ หญิงสาวมองท่าเดินแปลก ๆ ของเพื่อนด้วยความสงสัย
“ทำไมเดินแบบนั้น” ร่างเล็กขมวดคิ้วถามออกไป
“...ละ ล้มมั้ง หรือเดินชนอะไรสักอย่าง จำไม่ได้”
“ไม่เอาแล้วนะ ฉันภาพตัดไปเลย ยังดีที่พี่ชายแกเขาพากลับ”
“อื้ม ฉันก็จำ...อะไรไม่ค่อยได้” คลีโอตอบเพื่อนเบา ๆ นั่งลงกินข้าวของตัวเอง ก่อนจะหันมามองมิลินอีกครั้ง
“แกใส่เสื้อพี่ฉันเหรอ”
..พรวด!
“แค่ก ๆ ๆ” มิลินสำลักอาหารในปากด้วยความตกใจ ไอจนหน้าแดง รีบหยิบน้ำขึ้นมาดื่ม
เธอก้มหน้างุดมองเสื้อผ้าตัวเองอีกครั้ง รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ ก่อนจะเอ่ยตอบเสียงเบา
“ฉันจำไม่ได้เลย ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไงยังไม่รู้”
“….”
“....” เราทั้งคู่ต่างคนต่างเงียบ ได้แค่มองหน้ากันโดยไร้คำพูด
“ไม่ได้รู้สึกผิดปกติอะไรกับร่างกายตัวเองใช่ไหม” คลีโอย้ำถาม
“ไม่มีปกติทุกอย่าง”
“งั้นก็คง...ไม่มีอะไรหรอก ถึงพี่ชายฉันจะไม่ใช่คนดี แต่คงไม่เลวขนาดทำอะไรเพื่อนน้องสาวตัวเองตอนเมา...มั้ง” เพื่อนรักพยายามพูดให้เธอสบายใจ แม้สีหน้าตัวเองจะไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ก็ตาม
“วันนี้ขอยืมเสื้อผ้าแกใส่กลับก่อนนะ”
“ได้อยู่แล้ว”
@คอนโดมิลิน
ลีโอและคลีโอเป็นคนมาส่งเธอกลับคอนโด หญิงสาวตัวเล็กทิ้งตัวลงบนโซฟากลางห้องนั่งเล่นขนาดเล็กทันทีที่ถึงห้องพัก
คอนโดนี้คุณแม่เคยซื้อเอาไว้ให้ตั้งแต่สมัยท่านมีชีวิตอยู่ หลังจากที่เสียไปตั้งแต่ 4 ปีก่อนด้วยโรคร้าย คุณพ่อของเธอก็เสียใจกับการจากไปของแม่ก็เริ่มหันมาติดสุรา เข้าบ่อนคาสิโน จนมีหนี้สินมากมาย เธอจึงจำเป็นต้องทำงานพาร์ทไทม์ตั้งแต่ม.6 พยายามหาเงินเพื่อผ่อนคอนโดที่เป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายของแม่ด้วยตัวเอง
แม้ห้องจะเล็กแต่มันก็อยู่ในเมือง สะดวกแก่การเดินทางไปไหนมาไหน อีกทั้งยังใกล้มหาลัย ทำให้เธอไม่ได้อาศัยอยู่ที่บ้านกับผู้เป็นพ่อ
มิลินก่ายหน้าผากมองเพดานห้องอย่างคิดไม่ตกเมื่อตอนที่เธออยู่บ้านพี่ชายคลีโอ เธอได้ขอยืมเสื้อผ้าเพื่อนเธอมาใส่ จึงได้พบรอยแดงหลายจุดบริเวณซอกคอและเนินอก อีกทั้งข้อสงสัยว่าทำไมเธอถึงได้สวมชุดพี่ชายเพื่อนหลับไปได้ ไม่รู้ว่าควรจะถามชายหนุ่มที่พาเธอกลับหรือเปล่า
“เฮ้ออออ...ถ้าวันนี้เจอกันอีกจะทำหน้ายังไงดีเนี้ย”
หญิงสาวใช้เวลาตลอดบ่ายไปกับการเก็บข้าวของทำความสะอาดห้อง เพื่อลดอาการฟุ้งซ่าน ก่อนจะนอนพักเอาแรง วันนี้เธอยังต้องออกไปทำงานอีก
..ครืด ครืด
เสียงโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างเตียงดังขึ้นปลุกเธอขึ้น มือเล็กเอื้อมไปหยิบ ปรือตามองเบอร์แปลกที่ขึ้นโชว์
“สวัสดีค่ะ”
(วันนี้มาที่ร้าน 6 โมงเย็นนะ จะให้คนสอนงานให้ก่อน)
“คุณไคโรเหรอคะ ไปเอาเบอร์ลินมาจากไหนคะเนี้ย” เธอตาโตความง่วงหายไปเป็นปลิดทิ้งเมื่อรับรู้ว่าอีกฝ่ายคือใคร
(แค่เบอร์ทำไมฉันจะหาไม่ได้ ถ้าฉันอยากได้อะไร...ฉันต้องได้)
“เอ่อ...ค่ะ”
(ส่วนเรื่องเสื้อผ้า...) หญิงสาวใจเต้นขึ้นมาทันทีเมื่อนึกถึงเสื้อเชิ้ตที่ตนสวมเมื่อเช้า
(…ใส่ชุดธรรมดามา ค่อยมาเปลี่ยนชุดฟอร์มที่ร้าน)
เธอถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเขาไม่ได้พูดถึงเรื่องเมื่อเช้าแต่มันก็ยังคงสร้างความข้องใจให้เธออยู่ดี
“คะคือ...คุณไคโรคะ”
(ว่าไง)
“คือเมื่อคืน...ลินทำอะไรเสียมารยาทหรือเปล่าคะ” เสียงหวานตะกุกตะกักถามออกไป
(หมายความว่าไง)
“ลินแค่สงสัย...ว่าทำไมลินถึงสวมเสื้อคุณไคโรได้อะค่ะ” หญิงสาวกลั้นใจถามออกไปในที่สุด คุยแบบนี้ดีกว่าต้องคุยกันซึ่งหน้า หากเธอทำอะไรแปลกๆ ออกไป
(หึ...) ไคโรแค่นหัวเราะเบาๆ นั้นก็ทำให้มิลินแอบหวั่นใจแล้ว
(ถ้าอยากรู้...มาคุยกันต่อหน้าสิ)
ชายหนุ่มวางสายไป ทิ้งคำพูดให้มิลินยิ่งครุ่นคิด ‘แค่บอกมาเลยไม่ง่ายกว่าเหรอไง’ ใบหน้าหวานบูดบึ้งตำหนิพี่ชายเพื่อนในใจ
@ZONIC PUB
เธอมาถึงยังผับหรูก่อนเวลานัดหมายเล็กน้อย ร่างเล็กก้าวเข้าไปด้านในที่เปิดไฟสว่างโร่ ทำให้บรรยากาศช่างแตกต่างกับช่วงเวลากลางคืนเป็นอย่างมาก มองเห็นการตกแต่งของร้านชัดเจนเป็นครั้งแรก
“น้องมิลินใช่ไหม” หญิงสาวสวมชุดพนักงานร้านคนหนึ่งเอ่ยทักเธอทันทีที่เธอเข้ามาในร้าน
“ใช่ค่ะ” ร่างเล็กตอบเสียงใสท่าทางแข็งขัน
“พี่ชื่อหวาน เป็นผู้จัดการร้าน เดี๋ยวจะพาเดินดูรอบร้าน แล้วก็จะแนะนำหน้าที่ของเราให้”
“รบกวนพี่หวานด้วยนะคะ”
พี่หวานอายุมากกว่าเธอ 3 ปี หญิงสาวพาเธอเดินดูบริเวณรอบร้านทั้งส่วนที่เธอเคยเห็นมาแล้ว และส่วนด้านหลังสำหรับพนักงานอีกทั้งแนะนำให้รู้จักกับพนักงานร้านคนอื่น ๆ ที่เริ่มทยอยเข้ามาทำงาน
“หน้าที่น้องมิลินก็ไม่มีอะไรมาก เห็นว่าเคยทำผับอื่นมาก่อนใช่ไหม”
“เคยทำที่เดอะ กลาส ค่ะ”
“ถ้าแบบนั้นก็ไม่มีปัญหางานก็คล้าย ๆ กันจดออเดอร์ลูกค้าเสิร์ฟของที่ลูกค้าสั่ง” พี่หวานยื่นชุดฟอร์มประจำร้านให้ พาเธอไปเปลี่ยนชุดยังส่วนด้านหลังร้าน
“เสื้อมันเล็กไปไหมเนี้ย” พี่หวานทำหน้าครุ่นคิด มองสำรวจพนักงานสาวคนใหม่ของร้าน
ร่างเล็กในชุดเสื้อเชิ้ตสีแดงเลือดหมูขลิบดำคู่กับกระโปรงทรงเอยาวขึ้นมาเหนือเข่า แม้จะไม่ได้ดูโป๊ แต่หน้าอกหน้าใจที่เกินตัว ก็แอบรั้งกระดุมชุดอยู่ไม่น้อย ผิวขาวตัดกับชุดสีแดงทำให้หญิงสาวดูน่ามอง เสียจนน้ำหวานที่เป็นผู้หญิงยังรู้สึกว่ามิลินเป็นผู้หญิงที่น่ารักมากทีเดียว
“ซ่อนรูปเหมือนกันนะเรา เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่หาตัวใหม่ให้แทนแล้วกัน วันนี้ใส่ตัวนี้ไปก่อน” พี่หวานยิ้มเอ่ยแซวร่างเล็ก
“ได้ค่ะ ไม่เป็นไร”
“ใช่ ๆ คุณไคโรบอกว่าถ้าเสร็จแล้วขึ้นไปพบคุณไคโรที่ห้องทำงานด้วยนะ” หญิงสาวหันกลับมาบอกร่างเล็กที่เดินตามอยู่ด้านหลัง ชี้มือขึ้นไปยังห้องกระจกที่อยู่ชั้น 3 ของร้าน
เธอตอบรับอย่างเสียไม่ได้ ทั้งที่ในใจอยากจะเลี่ยงการพบพี่ชายเพื่อนที่สุด
..ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“เข้ามา” เสียงทุ้มจากด้านในกล่าวอนุญาต เธอจึงเปิดประตูเข้าไปในห้อง
“ค่ะ คุณไคโรมีอะไรจะคุยกับลินเหรอคะ” ร่างเล็กยืนกุมมือ ก้มหน้าอยู่ไม่ห่างจากประตูถามเสียงสั่น เพราะท่าทางนิ่งๆ ของชายหนุ่ม แม้ใบหน้าคมสันของเขาจะหล่อเหลามาก แต่เธอก็อดเกร็งเวลาอยู่กับไคโรไม่ได้
“หื้ม ไม่ใช่เธอเหรอที่มีเรื่องอยากจะคุย” คิ้วหนาเลิกขึ้นอย่างกวนอารมณ์ ยกยิ้มบาง ๆ ลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำงานก้าวช้าๆ มายังจุดที่เธอยืน
“….”
“ไหนเมื่อคืนจำอะไรได้บ้าง” เสียงเย้าแหย่เอ่ยถามซ้ำเมื่อเธอเอาแต่ยืนนิ่งเม้มปาก
“ลินจำอะไรไม่ได้เลยค่ะ แค่ฝันนิดหน่อย แล้วก็มารู้สึกตัวตอนเช้าเลย” หญิงสาวกลั้นใจตอบ พยายามนึกย้อนถึงความฝันวาบหวามเมื่อคืน
“เหรอ แล้วฝันว่าอะไรล่ะ” ใบหน้าหวานแดงซ่านเมื่อคิดถึงรสจูบแสนดูดดื่มในความฝัน เธอถูกชายหนุ่มคนนั้นลูบไล้ไปทั่วทั้งตัว ไคโรกระตุกยิ้มมุมปากกับท่าทีเขินอายของหญิงสาว
“ไม่อยากรู้เหรอ...รอยที่คอมาได้ยังไง”
มิลินรีบยกมือขึ้นกุมร่องรอยแดงปริศนาที่คอ ดวงตากลมเบิกตากว้างเมื่อคาดว่าไคโรอาจจะเป็นเจ้าของรอยพวกนี้
“ละ...ลินไม่อยากรู้แล้วค่ะ”
“แต่ฉันอยากบอกนะ” ร่างสูงเริ่มขยับตัวมาใกล้ โน้มใบหน้าเข้ามา
กระซิบเสียงแหบพร่า ปลายจมูกโด่งสัมผัสกับใบหูจุดอ่อนไหวของเธอเบา ๆ สร้างความปั่นป่วนในช่องท้องเธอจนมิลินต้องผละตัวออกห่างชายหนุ่ม“….” เธอมองไคโรด้วยสายตาไม่ไว้วางใจ
“อย่ามองฉันแบบนั้น เธอเริ่มก่อนนะ” ชายหนุ่มยอมถอยออกห่าง สองมือล้วงกระเป๋ากางเกงด้วยท่าทีสบาย ๆ
กลายเป็นมิลินที่ขมวดคิ้วสับสนกับคำพูดของอีกฝ่าย
“ละ... ลินไปทำอะไรคุณคะ”
“เธอแก้ผ้ายั่วฉันไง จำไม่ได้เหรอ” ไคโรกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ให้กับ
สาวน้อยที่ยืนทำหน้าแตกตื่น พวงแก้มเห่อร้อนเมื่อได้ยินคำตอบภาพความฝันเมื่อคืนค่อย ๆ ย้อนกลับเข้ามาเป็นฉาก
‘จะทำอะไร’
‘อื้อออ ปล่อยลิน ลินจะอาบน้ำ’
‘เธอจะมาถอดชุดตรงนี้ไม่ได้’
‘ลินร้อน ลินจะถอด’
‘อย่ามาทดสอบความอดทนฉัน’
‘อะ...ส...เสียว’
‘เธอทำความอดทนฉันหมดแล้ว’
มิลินยกสองมือขึ้นมาปิดใบหน้าแดงก่ำเมื่อคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืน มันไม่ได้เป็นความฝันเหรอเนี้ย ‘ทำบ้าอะไรลงไปเนี้ยมิลิน’ เธอทำได้เพียงก่นด่าตัวเองในใจ เผลอทำเรื่องน่าอายต่อหน้าพี่ชายเพื่อนได้อย่างไร แล้วต่อไปนี้จะมองหน้าเขาได้ยังไง
“นึกออกหรือยัง” ไคโรมองมิลินที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตา ทำตัวไม่ถูก ด้วยสายตาเอ็นดู
หญิงสาวพยักหน้าตอบกลับเบา ๆ ไม่กล้าสบตาชายหนุ่มอีกต่อไป
ไคโรก้าวเข้ามายืนตรงหน้าร่างเล็กอีกครั้ง โน้มใบหน้าจนอยู่ระดับเดียวกับอีกฝ่าย มิลินเงยหน้าสบเข้ากับสายตามคม ที่มองอย่างแฝงความหมายบางอย่าง
“ถ้าฉันไม่อยู่ ห้ามเธอเมาแบบนี้อีก” เสียงทุ้มเอ่ยเบา ๆ ใบหน้าหล่ออยู่ห่างเธอไม่กี่นิ้ว เพียงแค่นั้นก็เรียกเสียงในอกซ้ายให้เต้นระรัวอย่างบ้าคลั่งจนใบหน้าหวานเห่อร้อนแดงก่ำ
Latest chapter
หลงรักนายมาเฟีย ตอนพิเศษ 7 หนูน้อยมีอา
1 ปี ต่อมามิลินอยู่ในชุดสบายๆ สำหรับอยู่บ้าน นั่งกองอยู่กับพื้นในคอกกั้นเด็ก ใบหน้าหวานฉายแววเหน็ดเหนื่อย เธอเคยคิดว่าโชคดีที่ตลอดช่วงตั้งครรภ์แทบไม่มีอาการแพ้ท้อง และสามารถทำงานใช้ชีวิตได้ตามปกติ แต่ทุกสิ่งกลับเปลี่ยนไปเมื่อคลอดลูกสาวออกมา 'มีอา'เด็กสาวตัวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มราวตุ๊กตา ดวงตากลมโตเช่นเดียวกับมารดาขนตาหนาเป็นแพ เส้นผมสีดำสนิทแต่ดวงตาได้เชื้อจากไคโรมาคือสีน้ำตาลทอง ช่วงแรกเกิดเธอเป็นเด็กว่านอนสอนง่าย กินนมเสร็จก็นอนไม่งอแง แต่ช่วงหลังเมื่อมีอาเริ่มมีพัฒนาการมากขึ้นเด็กสาวกลับดื้อดึง หากไม่พอใจอะไรนิดหน่อยก็จะร้องไห้เสียบ้านแทบแตก แถมช่วงกลางคืนก็หลับยากและตื่นกลางดึกบ่อย ๆ ทำให้ขอบตาของคุณแม่คล้ำลงจนเห็นได้ชัด"แงๆๆๆๆๆ~"เสียงกรีดร้องไห้งอแงของเด็กน้อยดังลั่นคฤหาสน์อีกครั้ง มือน้อย ๆ ปัดป่ายไปทั่ว จับคว้าอะไรได้ก็จะปาทิ้งเสียหมด จนคุณแม่เริ่มท้อใจ"ร้องอะไรคะคนเก่ง มามี้ทำอะไรให้หนูไม่พอใจอีกหื้ม"ร่างเล็กอุ้มลูกสาวที่นอนดีดดิ้นบนพื้นนวมนิ่มของคอกกั้นขึ้นมาแนบอก โยกตัวกล่อมให้ลูกสาวหยุดร้อง พยายามนึกหาสาเหตุ เพราะเพิ่งให้นมและเปลี่ยนผ้าอ้อมไปใบหน้าเล็กแดงก่ำ น้ำตาห
หลงรักนายมาเฟีย ตอนพิเศษ 6 งานแต่ง
1 เดือนผ่านไปตลอดระยะเวลา 1 เดือนที่ผ่านมาเต็มไปด้วยความวุ่นวายอย่างที่สุด หลังจากไคโรทราบข่าวเรื่องการท้องของมิลิน ชายหนุ่มก็ยืนกรานให้จัดงานแต่งให้เร็วที่สุด เดือดร้อนไปถึงน้องสาวและว่าที่เจ้าสาวที่แทบจะต้องหยุดงานเพื่อเตรียมงานแต่งในระยะเวลากระชั้นชิดลลิสาและคริสเตียนบิดามารดาของไคโรบินกลับมาประเทศไทยทันทีที่ทราบข่าว และช่วยหญิงสาวเตรียมงานพิธีหมั้นในช่วงเช้าเรียบง่ายมีเพียงครอบครัวและคนสนิทมาร่วมงาน ส่วนตอนเย็นไคโรจัดเตรียมงานอย่างยิ่งใหญ่ในโรงแรมหรูใจกลางกรุงเทพ กลุ่มเพื่อนตั้งแต่สมัยมัธยมและมหาลัยถูกชวนมาหมด และยังกลุ่มลูกน้องอีกหลายร้อยคนที่ได้รับเกียรติให้มาร่วมยินดีด้วย ราวกับต้องการป่าวประกาศให้ทุกคนรับรู้ว่าเขาแต่งงานมีลูกมีเมียแล้วพิธีการต่าง ๆ ถูกลดทอนให้น้อยลง เพื่อให้ไม่เจ้าสาวที่กำลังท้องกำลังไส้เหนื่อยจนเกินไป เน้นไปที่การฉลองดื่มสังสรรค์กันมากกว่าร่างเล็กในชุดเจ้าสาวเกาะอกสีขาวทำจากผ้าลูกไม้ มีผ้าชีฟองผืนบางปาดไหล่ทั้งสองข้าง ช่วงล่างเป็นกระโปรงพองยาว เส้นผมสีน้ำตาลเข้มถูกรวบเป็นมวยเตี้ย ๆ มีที่คาดผมประดับเพชรเม็ดเล็ก ๆ สวมไว้บนศีรษะ ใบหน้าหวานถูกแต
หลงรักนายมาเฟีย ตอนพิเศษ 5 สองขีด
บริษัทของพิพัฒน์4 เดือนต่อมาตอนนี้มิลินเรียนจบอย่างเป็นทางการเรียบร้อย หญิงสาวยังคงช่วยงานที่บริษัทของบิดาต่อไป ปัญหาภายในบริษัทเริ่มคลี่คลายไปทีละอย่าง ทำให้การทำงานเป็นระบบระเบียบยิ่งขึ้นแต่กลับกันกับร่างกายเธอ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะโหมทำงานมากไปหรือเปล่า ช่วงนี้เธอถึงรู้สึกเหนื่อยและเพลียง่ายกว่าปกติ บางครั้งตั้งใจจะนำงานมาเคลียร์ต่อที่บ้าน แต่ 3 ทุ่มเธอก็เผลอหลับไปแล้วก๊อก ก๊อก"น้องลินคะ เที่ยงแล้วนะคะ ไม่ออกไปทานข้าวเหรอ"กิ่ง ผู้ช่วยของพิพัฒน์ชะโงกหน้าเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง เธอคอยช่วยเหลือมิลินตั้งแต่ช่วงฝึกงาน เมื่อได้เห็นความขยันตั้งใจจริงของหญิงสาวก็อดชื่นชมไม่ได้"อ๋อ เที่ยงแล้วเหรอ" ร่างเล็กหันมองนาฬิกาแขวนบนผนังห้องทำงานเล็ก เธอทำงานเพลินจนลืมเวลาเช่นเดิม แต่ตรงหน้ายังมีเอกสารอีกหลายปึกที่ต้องเคลียร์" ไม่เป็นไรค่ะ ลินยังไม่หิวเท่าไหร่ พี่กิ่งไปทานเถอะ""ไม่ได้นะคะน้องลิน แบบนี้จะเสียสุขภาพเอา...แบบนี้ดีกว่า เดี๋ยวพี่ซื้อเข้ามาเผื่อแล้วกันนะ""แฮะ ๆ ได้เลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ""น้องลินอยากกินอะไรไหม สั่งได้เลย""อะไรก็ได้เลยค่ะพี่กิ่ง""โอเคได้จ้า"กิ่งส่งยิ้มให้ลูกสาว
หลงรักนายมาเฟีย ตอนพิเศษ 4 คนเจ้าแผนการ
หลายเดือนผ่านไปตอนนี้มิลินและคลีโอเริ่มฝึกงานในเทอมสุดท้ายของ ปี 4 แล้ว แม้ตอนแรกจะตั้งใจออกไปหาที่ฝึกงานในบริษัทใหญ่ ๆ เพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์ แต่แฟนหนุ่มของเธอก็ไม่ยอมอนุญาต ทำให้สุดท้ายเธอจึงเลือกเข้าไปศึกษางานบริษัทผลิตและส่งออกอะไหล่เครื่องจักรของบิดาเธอแทนมิลินตั้งใจทำงานมาก ตั้งแต่ที่พิพัฒน์เลิกยุ่งเกี่ยวกับการพนัน เขาก็ตั้งหน้าตั้งตาฟื้นฟูกิจการที่ตกทอดมาตั้งแต่รุ่นปู่ จนเริ่มกลับมาเฟื่องฟู แม้จะเป็นบริษัทขนาดกลาง ไม่ได้มีความซับซ้อนอะไรมาก แต่เนื่องจากถูกปล่อยปละละเลยเป็นเวลานาน ทำให้ตอนนี้แม้หญิงสาวจะเข้ามาช่วย แต่ก็ยังมีปัญหาหลายอย่างภายในที่ต้องปรับเปลี่ยนแก้ไข"เป็นไงบ้างลูก เริ่มชินหรือยัง"พิพัฒน์ถามขึ้นมาหลังจากเปิดประตูเข้ามาในห้องแห่งหนึ่ง ที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้เป็นห้องทำงานของลูกสาว"ค่ะ แต่ตัวเลขบัญชีย้อนหลังนี่น่าเวียนหัวมากเลยนะ เหมือนมีการแอบยักยอกสั่งซื้อของเข้ามาเกินกว่าที่ควร ซึ่งของบางอย่างไม่ได้จำเป็นขนาดนั้น แถมยังเลือกซื้อจากเจ้าที่ราคาสูงกว่าตลาดทั่วไปอีก"ใบหน้าหวานเคร่งเครียดจริงจัง เพราะหากลองคำนวณดูแล้ว บริษัทของบิดาเธอศูนย์เสียเงินไปจำนว
หลงรักนายมาเฟีย ตอนพิเศษ 3 เพิ่มสีสัน
มหาวิทยาลัย Hร่างเล็กของมิลินนั่งเลื่อนโทรศัพท์มือถืออ่านข้อมูลบาง อยู่ที่ใต้ตึกคณะบริหารระหว่างรอคลีโอที่ยังเดินทางมาไม่ถึงหลังจากเมื่อวันก่อนได้เปิดอกคุยกับไคโรเรื่องความกังวลของตัวเองแล้ว แต่เธอก็ยังอยากอ่านคำแนะนำวิธีรักษาชีวิตคู่ให้ยั่งยืนยิ่งขึ้น เพราะไคโรก็เป็นแฟนคนแรกของเธอ มีอีกหลายเรื่องที่หญิงสาวไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับความรักและการมีแฟน"หื้มม อ่านอะไรน่ะ 'เคล็ดลับ' รักษาความรัก?"เสียงของเพื่อนสนิทดังขึ้นข้างหู พร้อมใบหน้าสวยชะโงกหน้าเข้ามาอ่านหัวข้อบทความที่เธอกำลังเลื่อนดู ทำให้มิลินสะดุ้งด้วยความตกใจ"ตกใจหมดเลยแก มาไม่ให้สุ้มให้เสียง" เธอหันไปตำหนิเพื่อนรักเบาไม่จริงจังคลีโอหัวเราะร่า ไหวไหล่เบา ๆ ก่อนจะเดินอ้อมมานั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม"ยังไม่หายนอยด์เรื่องเมื่อวานเหรอไง ถึงมาอ่านอะไรแบบนี้""ก็ไม่เชิง...แกก็รู้ฉันไม่เคยมีแฟนมาก่อน ไม่รู้เลยว่าแฟนที่ดีควรทำตัวยังไง"เธอไว้ใจไคโรเต็มที่ แต่ก็อยากจะทำอะไรพิเศษขึ้นเล็กน้อย เพื่อเป็นการมัดใจชายหนุ่ม และเพิ่มความมั่นใจให้ตัวเธอเองด้วย"อื้ม ถ้าทั่วๆ ไปก็คงเชื่อใจกัน มีอะไรคุยกันดี ๆ ใช้เหตุผล ไ
หลงรักนายมาเฟีย ตอนพิเศษ 2 รางวัลเด็กน่ารัก
คฤหาสน์ไคโร"เป็นอะไรครับ ยังหน้ามุ่ยอยู่เลย" น้ำเสียงทุ้มออดอ้อนจนไม่เหลือคราบมาเฟียผู้เคร่งขรึมเอ่ยถามแฟนสาว ขณะคลอเคลียร่างบางในชุดนักศึกษาบนเตียงกว้าง"ละ...ลิน..."มิลินเม้มปาก หลบสายตาร้อนของแฟนหนุ่ม นึกหงุดหงิดตัวเองในใจที่ยังไม่อาจสลัดเรื่องเมื่อเย็นออกไปได้ เธอไม่มีความมั่นใจในตัวเองแม้แต่น้อย ยิ่งเห็นสาว ๆ ที่เขามาชายหนุ่มมีแต่สวย ๆ หน้าตาดี ก็แอบหวั่นใจ"เราตกลงกันแล้วนะ ว่าถ้ามีเรื่องอะไรไม่สบายเราจะคุยกัน""...""คิดอะไรอยู่ครับ?"ใบหน้าหวานแอบเศร้าลง เธอสูดหายใจเข้าปอดเพื่อเรียกสติ และสุดท้ายก็ยอมเปิดปากเล่าความรู้สึกในใจให้ไคโรฟัง"ลินกลัว...กลัวว่าวันหนึ่งพี่จะเบื่อลิน""โถ่ จะเอาอะไรมาเบื่อ พี่หลงเราขนาดนี้ เราดูไม่ออกเหรอครับ"ไคโรยิ้มกว้างเมื่อได้ฟังคำพูดของแฟนสาว เขาใช้นิ้วยาวช้อนใบหน้าของคนตัวเล็กข้างใต้ร่างให้หันกลับมาสบตา"ก็กลัวว่าแค่หลงเฉย ๆ พอนานไปพี่จะเบื่อ ลินแค่ผู้หญิงธรรมดา ได้มาอยู่ข้างพี่นี่ก็เกินฝันแล้ว""ไม่เอา ทำไมชอบดูถูกตัวเอง ลินพิเศษกว่าทุก ๆ คนรู้ไหม ลินคือคนที่ทำให้หัวใจพี่เต้นแรง คนที่พี่อยากปกป้องดูแล คนที่พี่อยากให้มีแต่รอ
You may also like
กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย 2 Love Beginning 2
MaNIE-STORY2.0K viewsพิษรักมาเฟีย
โซลสตาร์ seoulstar16.6K viewsรับจ้างรักฉบับมาเฟีย
มนต์สิงหา1.8K viewsมาเฟียเถื่อนเมียเด็ก
หนูแดงอินดี้17.3K viewsH'TIA ZONE คนในปกครอง
-Something136 viewsอุ้มบุญมาเฟีย
ลภัสลัล236 viewsผมชอบผู้หญิงร้ายแบบคุณ
moon202 viewsสยบรักยัยคู่หมั้นตัวร้าย
สาวน้อย.ช่างฝัน1.1K views
