“เธอ นี่เธอ” ไคโรพยายามสะกิดเรียกร่างบางที่ซบไหล่เขาอยู่ แต่หญิงสาวเพียงแค่ทำหน้ามุ่ย สะบัดศีรษะด้วยความรำคาญแต่ก็ไม่ได้รู้สึกตัวขึ้นมา
“คุณหนูก็ไม่รู้สึกตัวครับ” ลีโอเอ่ยบอกเจ้านายหนุ่ม หลังจากลองปลุกหญิงสาวข้างกายเช่นกัน
“เฮ้อ~ ลำบากคนอื่นอีกแล้ว”
ชายหนุ่มถอนหายใจ แต่ก็ใช้แขนแกร่งช้อนร่างเล็กในท่าเจ้าสาวไว้ในอ้อมแขน ก้าวขาเพื่อเดินออกจากร้าน เช่นเดียวกับมือขวาหนุ่มที่ต้องดูแลน้องสาวเขาแบบเดียวกัน
“มึงขับรถยัยคลีไป” ว่าจบไคโรก็ก้าวไปยังรถสปอร์ตสีดำคันหรูของตัวเอง วางร่างในอ้อมแขนไว้บนเบาะหน้า เดินอ้อมขึ้นมานั่งประจำที่ เสียงเครื่องยนต์คำรามลั่น ก่อนรถสปอร์ตจะเคลื่อนออกไปจากลานจอดรถอย่างรวดเร็ว
ไคโรเลี้ยวรถผ่านประตูเหล็กบานใหญ่ที่มีลูกน้องยืนเฝ้าอยู่ทั่วบริเวณบ้านสุดหรูสไตล์โมเดิร์น 3 ชั้นขนาดใหญ่สีขาว ตั้งอยู่อย่างโดดเดี่ยวกลางเนื้อที่กว่า 2 ไร่ ล้อมไปด้วยกำแพงสูงเพื่อความเป็นส่วนตัวของเจ้าของบ้าน
บ้านนี้เป็นบ้านที่เขาซื้อเอาไว้เมื่อเริ่มเข้าสู่วงการธุรกิจสีเทา เพื่อความเป็นส่วนตัวและครอบครัวของเขาจะอยู่อีกหลัง
แต่ด้วยทั้งพ่อกับแม่ของเขาอาศัยอยู่ต่างประเทศเป็นหลัก น้องสาวเขาไม่ต้องการอาศัยอยู่บ้านหลังใหญ่คนเดียวจึงแยกไปอยู่คอนโด นาน ๆ ครั้งถึงมาแวะมานอนที่บ้านหลังนี้ของเขา
ร่างสูงจอดรถทิ้งไว้หน้าบ้าน เดินอ้อมมาอุ้มร่างเล็กที่หลับใหลไม่ได้สติเข้าไปยังตัวบ้าน ปล่อยให้ลูกน้องมาจัดการกับรถต่อเอง ก่อนจะก้าวขึ้นบันไดไปยังห้องนอนรับแขก ท่ามกลางสายตาสงสัยใคร่รู้เหล่าบอดี้การ์ด เนื่องจากเจ้านายหนุ่มไม่เคยพาสาวที่ไหนเข้ามาที่นี่นอกจากน้องสาว
หญิงสาวตัวเล็กถูกวางลงบนเตียงนุ่ม ร่างเล็กสะลึมสะลือยกมือขึ้นมาขยี้ตาเบา ๆ ยังคงอยู่ในอาการง่วงงุน ใบหน้าหวานบูดบึ้งเล็กน้อยเมื่อถูกรบกวนการนอน
“อื้อ~ที่ไหนเนี้ย” หญิงสาวปรือตามองไปรอบ ๆ ห้องนอนกว้างที่ไม่คุ้นเคย
“เมาแล้วก็นอนซะ” เสียงเข้มกล่าวพลางมองตัวเล็กที่นั่งมึนงงอยู่บนเตียง เดรสสั้นร่นขึ้นมาโชว์ต้นขาขาวจนน่าหวาดเสียวทำเอาชายหนุ่มต้องพยายามเบนสายตาไปทางอื่น
“คลีไปไหน เพื่อนลินอยู่หนาย” น้ำเสียงของเธอยานคราง พยายามมองหาเพื่อน
“ยัยคลีอยู่อีกห้อง เธอนอนที่ห้องนี้ไป” ไคโรจะหันหลังเดินจากไป แต่หญิงสาวตัวเล็กกลับพยายามก้าวขาลงจากเตียง
“อาบน้ำก่อน ร้อนไปหมด” ไม่ว่าเปล่า ร่างเล็กไร้สติก็พยายามจะปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่สวมอยู่ออก ชายหนุ่มต้องรีบเข้ามาหยุดมือเล็กไว้
“จะทำอะไร” เสียงเข้มกล่าวดุ ๆ
“อื้อออ ปล่อยลิน ลินจะอาบน้ำ”
“เธอจะมาถอดชุดตรงนี้ไม่ได้”
“ลินร้อน ลินจะถอด” เธอพยายามผลักดันชายหนุ่มออกไป ก่อนจะกลับมารูดซิปเดรสสวยจนร่วงหล่นไปอยู่กับพื้น
“อย่ามาทดสอบความอดทนฉัน” ชายหนุ่มกัดกรามแน่นมองภาพตรงหน้า
ร่างกายขาวเนียนที่บัดนี้กลายเป็นสีชมพูไปทั้งตัวจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ ดวงตาคมไล่มองเรือนร่างเล็กอย่างหื่นกระหาย ตอนนี้เธอเหลือเพียงบราเซียลูกไม้สีดำที่โอบอุ้มเนินอกคู่สวยขนาดใหญ่เกินตัวที่แทบจะล้นออกมา เอวคอดกิ่วกับหน้าท้องแบนราบทำเอาเขาอยากคว้าเอามาฟัดให้หายอยาก เบื้องล่างมีเพียงแพนตี้ลูกไม้เอวต่ำแบบเดียวกันปกปิดของสงวนไว้ ชายหนุ่มมองภาพเย้ายวนตรงหน้าราวกับตกอยู่ในภวังค์
ขายาวก้าวเข้าใกล้หญิงสาวคว้าเอวเล็กเอาไว้ในอ้อมแขนด้วยความลืมตัว มือหนาช้อนคางให้ใบหน้าหวานเงยขึ้นมารับสัมผัสจากริมฝีปากร้อนที่ประกบลงมา ความอดทนเขาหมดลงทันทีเมื่อสาวน้อยขี้เมาแก้ผ้ายั่วยวนให้ดูซึ่งหน้าเช่นนี้
ไคโรบดจูบลงบนริมฝีปากเล็กหนักหน่วงด้วยความกระหาย ลิ้นเรียวหนาพยายามสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากอย่างช่ำชอง ชิมรสหวานจากโพรงปากบาง มิลินตกใจพยายามขัดขืนอยู่ช่วงแรกก็เริ่มคล้อยตามไปกับรสจูบของคนมากประสบการณ์ ปล่อยตัวไปกับสัมผัสวาบหวามแปลกใหม่ เปิดปากตอบรับอีกฝ่ายด้วยท่าทางเงอะงะไม่ประสา
“อื้ม” เสียงทุ้มในลำคอร้องอย่างพอใจ เริ่มลูบไล้ร่างกายหญิงสาวจากเอวบางขึ้นมานวดเฟ้นอยู่ที่หน้าอกคู่สวย กดน้ำหนักมือหนักเบาสลับกันไปจนร่างเล็กอ่อนระทวย
“ใหญ่เกินตัวไปไหม” เสียงแหบพร่าพึมพำเมื่อสัมผัสความนุ่มนิ่มของก้อนเนื้อ
จังหวะเนิบนาบเริ่มเปลี่ยนเป็นเร่าร้อน เรียวลิ้นทั้งคู่ตวัดเกี่ยวพันกันไม่ห่าง ฟันคมขบเม้มที่ริมฝีปากบางตามแรงอารมณ์ที่เพิ่มขึ้น บดเบียดร่างกายร้อนผ่าวให้แนบชิดกับหญิงสาว
“อะเจ็บ” มิลินครางเมื่อมือใหญ่บีบหน้าอกเธอรุนแรงจนขึ้นรอยมือประสบการณ์แปลกใหม่ทำเอาเธอรู้สึกวูบวาบร้อนรุ่มไปทั่วท้องน้อย
มือหนายังคงติดใจบีบขยำเนินนุ่มใหญ่ล้นมือหนักหน่วง ริมฝีปากร้อนค่อย ๆ ละเลียดไล่ชิมเนื้อสาวหอมหวานมายังซอกคอ ขบเม้มแสดงความเป็นเจ้าของจนเกิดรอยแดง ๆ ไปทั่วทุกที่ที่ปากหนาไล่ผ่าน
“ฮึก”
ร่างใหญ่เดินดันกายหญิงสาวไปยังเตียงกว้าง ก้าวขาขึ้นคร่อมเธอไว้ดึง บราเซียตัวน้อยมาไว้ใต้อก เผยให้เห็นหน้าอกคู่สวยเต็มตา เขาบีบเค้นมันด้วยความหลงใหล ปากร้อนครอบส่วนยอดอกสีชมพู ละเลงลงลิ้นจนร่างเล็กข้างใต้สะดุ้งวาบ มืออีกข้างที่ว่างก็ปรนเปรอบดบี้เม็ดเชอร์รี่สีสวยอีกข้าง เธอเผลอแอ่นกายเบียดชิดร่างแกร่งอย่างไม่รู้ตัว
“อะ...ส...เสียว” ร่างเล็กครางออกมาตามอารมณ์ปรารถนา
ไคโรมองมิลินด้วยสายตาร้อนแรงกับเรือนร่างสมบูรณ์แบบ ปานสีชมพูถูกดูดดึงจนเปียกแข็งขึ้นเป็นไต ปฏิกิริยาตอบรับของเธอสร้างความพอใจให้ชายหนุ่มเป็นอย่างมาก เขาถูไถแก่นกายแข็งภายใต้กางเกงกับจุดอ่อนไหวของหญิงสาวจนแพนตี้ตัวเล็กแฉะเยิ้มจากน้ำหวานสีใส
“เธอทำความอดทนฉันหมดแล้ว” ชายหนุ่มซุกไซ้ไปทั่วกายสาว ขยำสะโพกเต็มไม้เต็มมือ เริ่มรับรู้ถึงร่างข้างใต้ที่ค่อย ๆ แน่นิ่งไป ไคโรช้อนตาขึ้นมอง หญิงสาวที่ปลุกอารมณ์กระสันของเขาให้ตื่นขึ้นมา บัดนี้กลับนอนหลับตาพริ้มไม่รู้เรื่องราวไปเสียแล้ว สร้างความหงุดหงิดให้แก่ร่างสูงเป็นอย่างมาก เธอทิ้งเขาหลับกลางคันแบบนี้ได้ไง
“ยัยตัวแสบ” ไคโรพยายามข่มอารมณ์ของตัวเองให้สงบลง มองดูร่างเล็กแสนยั่วยวนด้วยแววตาคาดโทษ กรามแกร่งขบกันแน่น กลั้นใจแต่งตัวให้
มิลิน จัดบราเซียที่ถูกเขาดึงลงมาให้เข้าที่ ก่อนจะปลดเชิ้ตของตนมาสวมใส่ให้เธอแทนร่างสูงขยี้หัวข่มความปรารถนาที่เกิดขึ้น จึงต้องเดินเข้าไปจัดการอารมณ์ตนเองให้ห้องน้ำแทน เกิดมาจนอายุ 25 แล้ว ยังต้องมานั่งช่วยตัวเองอีก ‘รอบหน้าทบต้นทบดอกแน่’
หลังจากจัดการตัวเองเรียบร้อย ชายหนุ่มจึงกดโทรศัพท์หามือขวา
คนสนิท“มึงอยู่ไหน”
(อีกสักครู่จะถึงแล้วครับ) ปลายสายตอบกลับเสียงเรียบ
“มึงยังไม่ถึงบ้านอีก?” ไคโรขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เพราะทั้งคู่ออกมาจากผับพร้อมกัน แต่เขาอาบน้ำจนเสร็จแล้ว มือขวาคนสนิทกลับยังไม่ถึงบ้าน
(ครับ...คุณหนูเกิดหิว เลยจอดแวะกินไส้กรอกก่อน / อื้อ~)
ระหว่างที่พูดคุยกับมือขวาก็ได้ยินเสียงแปลก ๆ ของน้องสาวตัวเองแทรกเข้ามา แต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไร
“เออ ๆ พรุ่งนี้แวะเข้าไปดูงานที่โกดังพร้อมกูด้วย ส่งยัยคลีถึงบ้านมึงก็ไปพักได้เลย”
(ครับ)
ไคโรวางสายก้าวขาเดินไปยังเตียงใหญ่สอดตัวเข้าผ้าห่มทิ้งตัวนอนข้างหญิงสาวคว้าร่างเล็กมากอดกระชับ สูดดมกลิ่นกายหอมเป็นธรรมชาติของเธอก่อนจะผล็อยหลับตามร่างเล็กไป
..เช้าวันต่อมา
มิลินรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในตอนเช้า อาการปวดหัวจากฤทธิ์แอลกอฮอล์เข้าเล่นงาน เธอนั่งมึนงงอยู่ชั่วครู่ เธอกวาดสายตามองไปรอบห้องที่ไม่คุ้นตาด้วยความตื่นตกใจ ‘ที่นี่ที่ไหน เธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร’ พยายามย้อนนึกเหตุการณ์เมื่อวาน
จำได้ว่ากินเหล้าอยู่ที่ผับพี่ชายเพื่อนก่อนจะจำอะไรไม่ได้อีกมีเพียงฝันประหลาดว่าเธอจูบกับใครสักคนเท่านั้น
เธอรีบก้มลงสังเกตตัวเอง พบว่าตนสวมเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งของใครไม่รู้ ด้านในยังมีชุดชั้นในอยู่ครบ ชุดเดรสเมื่อคืนหล่นอยู่ที่ข้างเตียง นอกจากเสื้อที่ถูกเปลี่ยนก็ไม่พบความผิดปกติกับร่างกายใด ๆ
“เฮ้อออออ~ เกิดอะไรขึ้นเนี้ย” มิลินบ่นพึมพำกับตัวเองเบา ๆ ลุกขึ้นจากเตียงเพื่อหาคำตอบกับเรื่องที่เกิดขึ้น
เท้าเล็กก้าวตามทางเดินยาวเพื่อหาใครสักคนมาตอบคำถามของเธอว่าเธออยู่ที่ไหน จนก้าวลงบันไดมาถึงชั้นล่าง ก็ยังไม่พบเจอใคร
..ตึก ตึก ตึก
เสียงฝีเท้าดังขึ้นจากด้านหลัง หญิงสาวหันหลังกลับไปดูก่อนจะต้องรีบก้มหน้าหลบสายตาเมื่อพบ ‘ไคโร’ พี่ชายของเพื่อนสนิทที่สวมเพียงแค่
กางเกงออกกำลังกายเปลือยท่อนบน เผยให้เห็นรอยสักขนาดใหญ่ที่เหนืออกขวาและบริเวณต้นแขน ร่างสูงเต็มไปด้วยมัดกล้ามกำยำ หน้าท้องเป็นลอนสวยไล่เรียงลงมาขึ้นเป็นวีเชฟ ไรขนอ่อนที่ขึ้นจาง ๆ หายเข้าไปตรงขอบกางเกงทำเอาหญิงสาวลอบกลืนน้ำลาย ใบหน้าเห่อร้อนลามถึงใบหู
ตามใบหน้าหล่อและลำตัวปรากฏเม็ดเหงื่อชื้นราวกับเพิ่งออกกำลังกายเสร็จ
“เอ่อ...คือ...” เธอเริ่มคิดคำพูดไม่ออก ทำไมถึงมาเจอชายหนุ่มที่นี่
“เธอเมา ฉันเลยพามาบ้าน” ไคโรกล่าวเสียงเรียบ
“….” หญิงสาวหน้าซีดมองหน้าพี่ชายเพื่อนอย่างตกใจ ทำให้หนุ่ม ตรงหน้าต้องรีบอธิบายเพิ่มเติม
“ฉันไม่รู้จักบ้านเธอ ยัยคลีก็อยู่ที่นี่ ฉันไม่ได้ทำอะไร ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้น” ไคโรเบือนหน้าไปทางอื่น หลังจากกล่าวคำโกหกคำโตออกไป
“อ๋อ ขอบคุณมากเลยนะคะ รบกวนคุณไคโรเลย” มิลินถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ รู้สึกโล่งอก พลางส่งยิ้มหวานขอบคุณชายหนุ่ม
“อื้ม ห้องครัวเดินตรงไป ให้แม่บ้านตั้งโต๊ะไว้แล้ว”
“ยัยคลีละคะ?”
“คงนอนยังไม่ตื่น เธอกินก่อนเลย” ไคโรเดินแยกออกมา กลับไปยังห้องนอนตนเองเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
1 ปี ต่อมามิลินอยู่ในชุดสบายๆ สำหรับอยู่บ้าน นั่งกองอยู่กับพื้นในคอกกั้นเด็ก ใบหน้าหวานฉายแววเหน็ดเหนื่อย เธอเคยคิดว่าโชคดีที่ตลอดช่วงตั้งครรภ์แทบไม่มีอาการแพ้ท้อง และสามารถทำงานใช้ชีวิตได้ตามปกติ แต่ทุกสิ่งกลับเปลี่ยนไปเมื่อคลอดลูกสาวออกมา 'มีอา'เด็กสาวตัวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มราวตุ๊กตา ดวงตากลมโตเช่นเดียวกับมารดาขนตาหนาเป็นแพ เส้นผมสีดำสนิทแต่ดวงตาได้เชื้อจากไคโรมาคือสีน้ำตาลทอง ช่วงแรกเกิดเธอเป็นเด็กว่านอนสอนง่าย กินนมเสร็จก็นอนไม่งอแง แต่ช่วงหลังเมื่อมีอาเริ่มมีพัฒนาการมากขึ้นเด็กสาวกลับดื้อดึง หากไม่พอใจอะไรนิดหน่อยก็จะร้องไห้เสียบ้านแทบแตก แถมช่วงกลางคืนก็หลับยากและตื่นกลางดึกบ่อย ๆ ทำให้ขอบตาของคุณแม่คล้ำลงจนเห็นได้ชัด"แงๆๆๆๆๆ~"เสียงกรีดร้องไห้งอแงของเด็กน้อยดังลั่นคฤหาสน์อีกครั้ง มือน้อย ๆ ปัดป่ายไปทั่ว จับคว้าอะไรได้ก็จะปาทิ้งเสียหมด จนคุณแม่เริ่มท้อใจ"ร้องอะไรคะคนเก่ง มามี้ทำอะไรให้หนูไม่พอใจอีกหื้ม"ร่างเล็กอุ้มลูกสาวที่นอนดีดดิ้นบนพื้นนวมนิ่มของคอกกั้นขึ้นมาแนบอก โยกตัวกล่อมให้ลูกสาวหยุดร้อง พยายามนึกหาสาเหตุ เพราะเพิ่งให้นมและเปลี่ยนผ้าอ้อมไปใบหน้าเล็กแดงก่ำ น้ำตาห
1 เดือนผ่านไปตลอดระยะเวลา 1 เดือนที่ผ่านมาเต็มไปด้วยความวุ่นวายอย่างที่สุด หลังจากไคโรทราบข่าวเรื่องการท้องของมิลิน ชายหนุ่มก็ยืนกรานให้จัดงานแต่งให้เร็วที่สุด เดือดร้อนไปถึงน้องสาวและว่าที่เจ้าสาวที่แทบจะต้องหยุดงานเพื่อเตรียมงานแต่งในระยะเวลากระชั้นชิดลลิสาและคริสเตียนบิดามารดาของไคโรบินกลับมาประเทศไทยทันทีที่ทราบข่าว และช่วยหญิงสาวเตรียมงานพิธีหมั้นในช่วงเช้าเรียบง่ายมีเพียงครอบครัวและคนสนิทมาร่วมงาน ส่วนตอนเย็นไคโรจัดเตรียมงานอย่างยิ่งใหญ่ในโรงแรมหรูใจกลางกรุงเทพ กลุ่มเพื่อนตั้งแต่สมัยมัธยมและมหาลัยถูกชวนมาหมด และยังกลุ่มลูกน้องอีกหลายร้อยคนที่ได้รับเกียรติให้มาร่วมยินดีด้วย ราวกับต้องการป่าวประกาศให้ทุกคนรับรู้ว่าเขาแต่งงานมีลูกมีเมียแล้วพิธีการต่าง ๆ ถูกลดทอนให้น้อยลง เพื่อให้ไม่เจ้าสาวที่กำลังท้องกำลังไส้เหนื่อยจนเกินไป เน้นไปที่การฉลองดื่มสังสรรค์กันมากกว่าร่างเล็กในชุดเจ้าสาวเกาะอกสีขาวทำจากผ้าลูกไม้ มีผ้าชีฟองผืนบางปาดไหล่ทั้งสองข้าง ช่วงล่างเป็นกระโปรงพองยาว เส้นผมสีน้ำตาลเข้มถูกรวบเป็นมวยเตี้ย ๆ มีที่คาดผมประดับเพชรเม็ดเล็ก ๆ สวมไว้บนศีรษะ ใบหน้าหวานถูกแต
บริษัทของพิพัฒน์4 เดือนต่อมาตอนนี้มิลินเรียนจบอย่างเป็นทางการเรียบร้อย หญิงสาวยังคงช่วยงานที่บริษัทของบิดาต่อไป ปัญหาภายในบริษัทเริ่มคลี่คลายไปทีละอย่าง ทำให้การทำงานเป็นระบบระเบียบยิ่งขึ้นแต่กลับกันกับร่างกายเธอ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะโหมทำงานมากไปหรือเปล่า ช่วงนี้เธอถึงรู้สึกเหนื่อยและเพลียง่ายกว่าปกติ บางครั้งตั้งใจจะนำงานมาเคลียร์ต่อที่บ้าน แต่ 3 ทุ่มเธอก็เผลอหลับไปแล้วก๊อก ก๊อก"น้องลินคะ เที่ยงแล้วนะคะ ไม่ออกไปทานข้าวเหรอ"กิ่ง ผู้ช่วยของพิพัฒน์ชะโงกหน้าเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง เธอคอยช่วยเหลือมิลินตั้งแต่ช่วงฝึกงาน เมื่อได้เห็นความขยันตั้งใจจริงของหญิงสาวก็อดชื่นชมไม่ได้"อ๋อ เที่ยงแล้วเหรอ" ร่างเล็กหันมองนาฬิกาแขวนบนผนังห้องทำงานเล็ก เธอทำงานเพลินจนลืมเวลาเช่นเดิม แต่ตรงหน้ายังมีเอกสารอีกหลายปึกที่ต้องเคลียร์" ไม่เป็นไรค่ะ ลินยังไม่หิวเท่าไหร่ พี่กิ่งไปทานเถอะ""ไม่ได้นะคะน้องลิน แบบนี้จะเสียสุขภาพเอา...แบบนี้ดีกว่า เดี๋ยวพี่ซื้อเข้ามาเผื่อแล้วกันนะ""แฮะ ๆ ได้เลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ""น้องลินอยากกินอะไรไหม สั่งได้เลย""อะไรก็ได้เลยค่ะพี่กิ่ง""โอเคได้จ้า"กิ่งส่งยิ้มให้ลูกสาว
หลายเดือนผ่านไปตอนนี้มิลินและคลีโอเริ่มฝึกงานในเทอมสุดท้ายของ ปี 4 แล้ว แม้ตอนแรกจะตั้งใจออกไปหาที่ฝึกงานในบริษัทใหญ่ ๆ เพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์ แต่แฟนหนุ่มของเธอก็ไม่ยอมอนุญาต ทำให้สุดท้ายเธอจึงเลือกเข้าไปศึกษางานบริษัทผลิตและส่งออกอะไหล่เครื่องจักรของบิดาเธอแทนมิลินตั้งใจทำงานมาก ตั้งแต่ที่พิพัฒน์เลิกยุ่งเกี่ยวกับการพนัน เขาก็ตั้งหน้าตั้งตาฟื้นฟูกิจการที่ตกทอดมาตั้งแต่รุ่นปู่ จนเริ่มกลับมาเฟื่องฟู แม้จะเป็นบริษัทขนาดกลาง ไม่ได้มีความซับซ้อนอะไรมาก แต่เนื่องจากถูกปล่อยปละละเลยเป็นเวลานาน ทำให้ตอนนี้แม้หญิงสาวจะเข้ามาช่วย แต่ก็ยังมีปัญหาหลายอย่างภายในที่ต้องปรับเปลี่ยนแก้ไข"เป็นไงบ้างลูก เริ่มชินหรือยัง"พิพัฒน์ถามขึ้นมาหลังจากเปิดประตูเข้ามาในห้องแห่งหนึ่ง ที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้เป็นห้องทำงานของลูกสาว"ค่ะ แต่ตัวเลขบัญชีย้อนหลังนี่น่าเวียนหัวมากเลยนะ เหมือนมีการแอบยักยอกสั่งซื้อของเข้ามาเกินกว่าที่ควร ซึ่งของบางอย่างไม่ได้จำเป็นขนาดนั้น แถมยังเลือกซื้อจากเจ้าที่ราคาสูงกว่าตลาดทั่วไปอีก"ใบหน้าหวานเคร่งเครียดจริงจัง เพราะหากลองคำนวณดูแล้ว บริษัทของบิดาเธอศูนย์เสียเงินไปจำนว
มหาวิทยาลัย Hร่างเล็กของมิลินนั่งเลื่อนโทรศัพท์มือถืออ่านข้อมูลบาง อยู่ที่ใต้ตึกคณะบริหารระหว่างรอคลีโอที่ยังเดินทางมาไม่ถึงหลังจากเมื่อวันก่อนได้เปิดอกคุยกับไคโรเรื่องความกังวลของตัวเองแล้ว แต่เธอก็ยังอยากอ่านคำแนะนำวิธีรักษาชีวิตคู่ให้ยั่งยืนยิ่งขึ้น เพราะไคโรก็เป็นแฟนคนแรกของเธอ มีอีกหลายเรื่องที่หญิงสาวไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับความรักและการมีแฟน"หื้มม อ่านอะไรน่ะ 'เคล็ดลับ' รักษาความรัก?"เสียงของเพื่อนสนิทดังขึ้นข้างหู พร้อมใบหน้าสวยชะโงกหน้าเข้ามาอ่านหัวข้อบทความที่เธอกำลังเลื่อนดู ทำให้มิลินสะดุ้งด้วยความตกใจ"ตกใจหมดเลยแก มาไม่ให้สุ้มให้เสียง" เธอหันไปตำหนิเพื่อนรักเบาไม่จริงจังคลีโอหัวเราะร่า ไหวไหล่เบา ๆ ก่อนจะเดินอ้อมมานั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม"ยังไม่หายนอยด์เรื่องเมื่อวานเหรอไง ถึงมาอ่านอะไรแบบนี้""ก็ไม่เชิง...แกก็รู้ฉันไม่เคยมีแฟนมาก่อน ไม่รู้เลยว่าแฟนที่ดีควรทำตัวยังไง"เธอไว้ใจไคโรเต็มที่ แต่ก็อยากจะทำอะไรพิเศษขึ้นเล็กน้อย เพื่อเป็นการมัดใจชายหนุ่ม และเพิ่มความมั่นใจให้ตัวเธอเองด้วย"อื้ม ถ้าทั่วๆ ไปก็คงเชื่อใจกัน มีอะไรคุยกันดี ๆ ใช้เหตุผล ไ
คฤหาสน์ไคโร"เป็นอะไรครับ ยังหน้ามุ่ยอยู่เลย" น้ำเสียงทุ้มออดอ้อนจนไม่เหลือคราบมาเฟียผู้เคร่งขรึมเอ่ยถามแฟนสาว ขณะคลอเคลียร่างบางในชุดนักศึกษาบนเตียงกว้าง"ละ...ลิน..."มิลินเม้มปาก หลบสายตาร้อนของแฟนหนุ่ม นึกหงุดหงิดตัวเองในใจที่ยังไม่อาจสลัดเรื่องเมื่อเย็นออกไปได้ เธอไม่มีความมั่นใจในตัวเองแม้แต่น้อย ยิ่งเห็นสาว ๆ ที่เขามาชายหนุ่มมีแต่สวย ๆ หน้าตาดี ก็แอบหวั่นใจ"เราตกลงกันแล้วนะ ว่าถ้ามีเรื่องอะไรไม่สบายเราจะคุยกัน""...""คิดอะไรอยู่ครับ?"ใบหน้าหวานแอบเศร้าลง เธอสูดหายใจเข้าปอดเพื่อเรียกสติ และสุดท้ายก็ยอมเปิดปากเล่าความรู้สึกในใจให้ไคโรฟัง"ลินกลัว...กลัวว่าวันหนึ่งพี่จะเบื่อลิน""โถ่ จะเอาอะไรมาเบื่อ พี่หลงเราขนาดนี้ เราดูไม่ออกเหรอครับ"ไคโรยิ้มกว้างเมื่อได้ฟังคำพูดของแฟนสาว เขาใช้นิ้วยาวช้อนใบหน้าของคนตัวเล็กข้างใต้ร่างให้หันกลับมาสบตา"ก็กลัวว่าแค่หลงเฉย ๆ พอนานไปพี่จะเบื่อ ลินแค่ผู้หญิงธรรมดา ได้มาอยู่ข้างพี่นี่ก็เกินฝันแล้ว""ไม่เอา ทำไมชอบดูถูกตัวเอง ลินพิเศษกว่าทุก ๆ คนรู้ไหม ลินคือคนที่ทำให้หัวใจพี่เต้นแรง คนที่พี่อยากปกป้องดูแล คนที่พี่อยากให้มีแต่รอ