แต่ดูเหมือนพวกเขาจะไม่ได้สนใจแล้วความอดทนของหลินเฟิงก็มีขีดจำกัดเหมือนกัน“ฟังให้ดีนะ”เมื่อถังเจี้ยนหยวนเสนอถังหว่านเป็น “รางวัล” หลินเฟิงก็หัวเราะเยาะพร้อมกับส่ายหน้า และพูดเบา ๆว่า“ในเมื่อตระกูลถังของพวกคุณคิดว่า ผม หลินเฟิงเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดกับอีกาแห่งเมืองหนานไห่ งั้นผมก็ไม่ควรที่ช่วยพวกคุณสิ”“ตั้งแต่ที่เข้ามาในตระกูลถัง พวกคุณก็พูดจาหยาบคายกับผมทุกรูปแบบ ไม่ไว้ใจและกดขี่ บอกตามตรง ผมทนมาพอแล้ว”หลินเฟิงชี้ไปที่ถังเจี้ยนหยวน และเอ่ยอย่างเย็นชาว่า“แต่เพื่อถังหว่าน สุดท้ายผมก็ยังอดทนครั้งแล้วครั้งเล่า”“แต่...นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว”หลินเฟิงทำเสียงออกมาอย่างเย็นชา และพูดต่อไปว่า“ผมจะช่วยพวกคุณหาหลักฐานที่ชัดเจนว่าตระกูลหลงได้วางแผนจะทำร้ายตระกูลถัง แต่อย่างนี้ พวกคุณไม่ได้รับอนุญาตให้ตั้งเงื่อนไขใด ๆกับผมก็ตาม แล้วก็ต้องปล่อยให้ถังหว่านเป็นอิสระด้วย”“ไม่อย่างนั้น ก็อย่ามาโทษที่ผมหันกลับมาจัดการพวกคุณ”“เชื่อผมเถอะ วิธีการของผมโหดเหี้ยมกว่าวิธีการของอีกาแห่งเมืองหนานไห่มากนะ”เมื่อเผชิญหน้ากับหลินเฟิงที่มีออร่าแห่งความชั่วร้าย ถังเจี้ยนหยวนก็ต้องสูดหายใจเข้าลึก
“พี่ใหญ่”ในตอนนี้ เสียงเรียกดังแจ้วดังขึ้น หลงยวนหันหน้ามองไป ทันใดนั้นก็เห็นหลงเซียวที่สวมชุดแต่งงานสีขาวสะอาดเดินมาจากด้านข้าง“เซียวเอ่อร์ เธอก็มาด้วยเหรอ”“ต้องมาอยู่แล้ว นี่เป็นถึงงานแต่งงานของพี่ใหญ่”หลงเซียวใบหน้ายิ้มแย้ม และพูดอธิบายกับหลงยวน: “พี่ใหญ่ น้องชายของฉันเป็นเพราะต้องฝึกศิลปะการต่อสู้ ดังนั้นมาไม่ได้ ไหว้วานฉันให้แสดงความยินดีต่อพี่”พูดจบ เธอก็หยิบกล่องหยกออกมาจากในรถ ยื่นให้หลงยวนและพูดว่า:“นี่คือรากต้นโพธิ์ที่ฉันซื้อไว้ให้น้องชาย อายุไม่เพียงพอ แต่ภายใต้เทคนิคการเร่งสุกของสำนักร้อยพิษ อายุเพียงพอแล้ว น้องชายตั้งใจให้ฉันนำมามอบให้พี่”“ถือว่าแสดงความยินดีกับวันแต่งงานของพี่”“ฮ่าฮ่าฮ่า...ได้ งั้นฉันก็รับไว้แล้ว”หลังจากหลงยวนหัวเราะเสียงดัง กับรับรากต้นโพธิ์เอาไว้“หือ?”หลงเซียวกวาดสายตาผ่านกลุ่มลูกหลานตระกูลถังโดยไม่ได้ใส่ใจ เธอกลับพบเงาที่คุ้นเคยเป็นอย่างมากคนหนึ่ง“หลินเฟิง? สารเลวนั่นอยู่ที่นี่ได้ยังไง?!”“ทำไม? เซียวเอ่อร์รู้จักเขาด้วยงั้นเหรอ?”หลงยวนค่อนข้างประหลาดใจ“หึ ไม่เพียงแค่รู้จักนะ...”หลงเซียวบอกถึงความแค้นของเธอกับหลินเฟิงให้ห
“เป็นเพราะชายคนนี้ขัดขวางอยู่ระหว่างกลาง รบกวนการแต่งงานเกี่ยวดองของตระกูลหลงกับตระกูลถัง!”“ตระกูลถังของคุณไม่ดูแลลูกหลานของตัวเอง ให้คุณหนูถังข้องเกี่ยวกับคนต่ำต้อยคนหนึ่ง มันเหมาะสมที่ไหนกัน?!”“ถูกต้อง”ได้ยินคำโต้แย้งของผู้นำตระกูลกับพ่อบ้าน หลงยวนก็เดินออกมา และพูดอย่างเย็นชา: “ถังหว่านเป็นคู่หมั้นของผม เรื่องนี้ไม่มีข้อถกเถียง”“แต่พวกคุณตระกูลถังไม่ดูแลให้อยู่ในกรอบ กลับให้คนนอกคนนี้ปรากฏตัวในวันมงคลของตระกูลหลงแบบนี้ เห็นได้ชัดว่าเป็นการยั่วยุตระกูลหลงของผม!”“ตระกูลถังของคุณ อยากจะเปิดศึกกับตระกูลหลงของผมงั้นเหรอ?!”“เปิดศึก?”ได้ยินหลงยวนพูดแบบนี้ออกมา ทั้งงานก็เงียบเป็นเป่าสากทันทีลูกหลานตระกูลถังที่อยู่ไกลออกไปพากันกลืนน้ำลายเปิดศึกกับตระกูลหลงนี่คือเรื่องที่พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนพึ่งพาแค่ความสามารถแค่นี้ของพวกเขา หากตระกูลหลงโจมตีเป็นการใหญ่ งั้นพวกเขาทำได้แค่ปล่อยให้เขารุกรานอีกทั้งดูวันนี้คนที่ตระกูลหลงพามา มีบอดี้การณ์ดหนึ่งร้อยกว่าคนเต็มๆ และต่างก็มีรอยสักรูปมังกรที่เป็นมาตรฐานของสำนักหลงผานนี่แสดงว่าพวกเขาอย่างน้อยก็เป็นนักบู๊กำลังภายในถ้าหากแตกหั
“ในเมื่อผู้นำตระกูลรับรองแล้ว งั้นผมก็วางใจแล้วครับ”พ่อบ้านหลงประสานมือเขาหันหน้าไปโบกมือพูดว่า:“ไป นำขบวนกลับตระกูล สัปดาห์หน้าพวกเราค่อยมาใหม่!”“ครับ”บารมีของพ่อบ้านหลงดูท่าจะเพียงพออย่างมากหลังจากที่เขาพูดแบบนี้ แม้แต่หลงเซียวกับหลงยวนที่อยากจะพูดอะไรบางอย่างก็อดกลั้นไว้ ทำได้เพียงขึ้นขบวนรถไปด้วยสีหน้าไม่พอใจ ออกจากตระกูลถังไประหว่างทาง หลงยวนที่นั่งอยู่บนเบาะหลังหลับตาพักผ่อนกลับเป็นหลงเซียวที่อยู่ข้างๆ พูดพร่ำไม่หยุด เล่าถึงความขัดแย้งของหลินเฟิงกับเธอให้พ่อบ้านหลงที่อยู่ข้างๆ ฟัง“หึ ไอ้หมอนี่ก็มีความสามารถอยู่บ้างนะ”พ่อบ้านหลงครุ่นคิดคู่หนึ่ง เหลือบมองหลงยวน และมองไปทางหลงเซียว: “พวกคุณไม่มีใครนำแผนการลับของตระกูลหลงแพร่งพรายออกไปใช่ไหม?”“จะเป็นไปได้ยังไง”หลงเซียวส่ายหน้ารับรอง “คนที่รู้เรื่องนี้ก็มีแค่ไม่กี่คน นอกจากพวกเรา คนอื่นใครบ้างที่รู้?”“หรือว่าผู้หญิงบ้าคนนั้นเป็นฝ่ายบอกตระกูลถังเอง?”“ในเมื่อเป็นแบบนี้ ผมก็วางใจแล้ว”พ่อบ้านหลงพยักหน้า ลูบคางของตัวเองพูดว่า:“วันนี้ท่าทางของถังเจี้ยนหยวนน่าครุ่นคิดอย่างมาก ตามหลักแล้ว ท่าทางของเขาไม่ควรจะแข
“งั้นดี”หลงยวนหรี่ตามองอย่างเย็นชา:“เวลาหนึ่งสัปดาห์นี้ คนของตระกูลหลงตามที่ต่างๆ สามารถลงมือได้แล้ว ควบคุมผู้รับผิดชอบตระกูลถังที่กลับไปยังตระกูลย่อยแต่ละพื้นที่เอาไว้“หลงเซียว เธอรับผิดชอบจัดการหลินเฟิง”“สำเร็จหรือไม่สำเร็จ ก็อยู่ที่สัปดาห์หน้าแล้ว ถ้าหากถึงเวลาแผนการเกิดความคลาดเคลื่อน งั้นพวกเราก็ทำได้เพียงใช้กำลังบังคับหลงยวนหรี่ตาลงใช่แล้วแผนการทั้งหมดต่างเป็นความคิดที่หลงยวนวางแผนเอาไว้รวมทั้งยึดตระกูลถังเป็นของตนเอง แม้กระทั่งตระกูลจี ต่างก็เป็นหลงยวนที่ควบคุมอยู่เบื้องหลัง ถึงแม้พรสวรรค์การฝึกบำเพ็ญของเขาจะสู้น้องสามของตัวเองไม่ได้ แต่ความคิดกลับลึกยิ่งกว่าน้องสามของตัวเองจนน่ากลัวอย่างเช่นตระกูลถังก่อนหน้านี้ ตอนที่เผชิญหน้ากับหลินเฟิง ท่าทางที่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟภายนอกนั้นไม่เหมือนกับเสแสร้งออกมาด้วยซ้ำต่อให้เป็นหลินเฟิงก็ไม่เห็นความเจ้าเล่ห์ที่หลงยวนแอบซ่อนเอาไว้“อ่อใช่ พี่ใหญ่”หลงเซียวมองไปทางหลงยวน ขมวดคิ้วพูดว่า:“ถ้าหากฉันจับหลินเฟิงได้ พี่แน่ใจว่าจะไม่ใช้การลงโทษกับเขาหน่อยเหรอ?”“ในเมื่อ...”“ในเมื่อเขากับถังหว่านสวีทกันขนาดนั้น ก็คือว่า...สวม
หลังจากที่ทักทายกับจีอวิ๋นเจี๋ย และขอบคุณ หลินเฟิงก็ได้รับโทรศัพท์ของคนที่ทำให้เขาประหลาดใจอย่างมากหลี่กงเฉิงหลี่กงเฉิงก็คือคุณลุงของหลี่ฮุ่ยหรานเทียบกับถังเจี้ยนหยวนของตระกูลถัง หลี่กงเฉิงคนนี้ดูเป็นมิตรมากกว่าเยอะเลยหลังจากที่เขารับสาย ก็ถามอย่างเป็นมิตร:“คุณหลิน ไม่ทราบว่าช่วงนี้ฟาร์มของพ่อผมมีเรื่องอะไรกลุ้มใจไหมครับ?”“นี่ยังเหลืออีกเดือนกว่าๆ ก็จะต้องมอบรายงานบัญชีแล้ว ถ้าหากคุณพบเจอเรื่องลำบาก ไม่สู้ผมไปขอร้องคุณพ่อ ให้เขายืดเวลาออกไปหน่อย…”“ยืดเวลาเรื่องอะไร หลี่กงเฉิง คุณเข้าข้างคนอื่น!”ทางด้านหลี่กงเฉิง หลินเฟิงได้ยินเสียงด่าของโจวอวี้เฟิ่ง“หุบปาก ผู้ชายคุยกัน ผู้หญิงอย่าพูดแทรก!”หลี่กงเฉิงด่าประโยคหนึ่ง จากนั้นก็ถามหลินเฟิงเสียงเบา:“หากไม่ได้จริงๆ ก็ขายที่เถอะครับ เพียงแค่นำเงินทุนกลับมาได้ ผมคิดว่าพ่อของผมก็ไม่มีทางพูดอะไร…”“ทั้งๆ ที่หลินเฟิงกับหลี่ฮุ่ยหรานพวกเขาพูดจาใหญ่โต ทำไมพวกเราต้องไปช่วยพวกเขา…”โจวอวี้เฟิ่งยังพูดประชดประชันอยู่รอบๆ อย่างเห็นได้ชัด“โจวอวี้เฟิ่ง!”หลี่กงเฉิงตวาดเสียงแข็ง ทันใดนั้นก็ทำให้ข้างกายของเขาสงบลงทันที“หึหึ ขอโทษที
“ถ้าหากคุณไม่ยุ่ง ก็ได้ค่ะ พวกเรามาเจอกันที่โรงแรมชวนซานนอกทางด่วนของเขตเมืองใต้เถอะ”“ครับ”หลินเฟิงวางสาย ขับรถมาเซราติที่ตู้ไหวมอบให้เขาออกไปข้างนอก แล่นไปสถานที่ที่หลี่ฮุ่ยหรานบอกไว้ถึงโรงแรม หลินเฟิงไม่ได้เห็นเพียงหลี่ฮุ่ยหรานที่แต่งตัวชุดออฟฟิศ ที่ดูทะมัดทะแมงเป็นพิเศษ เขายังได้พบกับจางกุ้ยหลานที่นั่งอยู่ข้างเธอและหลี่เยว่หรูที่อยู่ตรงข้ามเธอ กับผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่งผู้ชายแปลกหน้าคนนั้นสวมชุดสูทแบรนด์ดัง เส้นผมแวววับ ผิวพรรณบำรุงรักษาได้ไม่เลวแค่ดูก็รู้ว่าเป็นคุณชายของตระกูลเศรษฐี“โอ๊ย ฉันบอกไว้แล้ว โปรเจ็กต์รับเหมานี้ให้หนานชางไม่ผิดแน่ พวกคุณยังจะกังวลอะไร?”หลี่เยว่หรูกำลังโอดครวญไม่หยุดหลินเฟิงเดินเข้าไป ดึงดูดสายตาของทุกคนในทันที“หลินเฟิง มา ตรงนี้ค่ะ”หลี่ฮุ่ยหรานเรียกให้หลินเฟิงนั่งลงอย่างกระตือรือร้น ส่วนจางกุ้ยหลานกลับเบะปากด้วยความไม่สบอารมณ์เล็กน้อย“เขามาได้ยังไง?”หลี่เยว่หรูก็ไม่ได้มีนิสัยที่ดีขนาดนั้น เธอชี้หลินเฟิงอย่างไม่พอใจและพูดว่า:“ใครใช้ให้เขามากัน?”“ฉันเอง”หลี่ฮุ่ยหรานดื่มน้ำ และพยักหน้าอย่างนิ่งเฉย:“นี่คือสามีของฉัน ฉันให้เขามาไ
“งั้นก็ได้”เหมียวชางพูดด้วยความเสียดายเล็กน้อย: “เมื่อไหร่ที่คนยืนหยัดต่อไปไม่ไหว ก็บอกกับผม ยังไงผมก็สามารถช่วยคุณหางานได้” “ไซต์งานก่อสร้างของผมไม่รังเกียจที่มีคนเยอะ”“ไม่จำเป็นครับ”น้ำเสียงของหลินเฟิงแฝงไปด้วยความเย็นชาอย่างเห็นได้ชัดดูท่าเหมียวชางคนนี้ไม่ได้เห็นเขาเป็นคนด้วยซ้ำสินะ! บอกว่าทำเพื่อหางานให้เขา แต่แท้จริงก็เพื่อหัวเราะเยาะเขาหลินเฟิงจึงไม่ได้ติดกับเขาอยู่แล้ว และก็ไม่มีทางติดกับคนประเภทนี้“เอาล่ะเอาล่ะ”เห็นหลินเฟิงนั่งลง หลี่ฮุ่ยหรานหยิบสัญญาชุดหนึ่งออกมาจากกระเป๋าเอกสารที่อยู่ข้างๆ และดันไปให้หลินเฟิงที่บนโต๊ะจากนั้นพูดว่า:“หลินเฟิง ทางด้านตระกูลหลี่เมืองเจียงหนานจะสร้างวิลล่าหลังหนึ่งขึ้นมาใหม่ เพื่อให้คุณปู่หลี่ไห่หงได้ใช้ชีวิตในวัยเกษียณ นี่คือกองทุนโครงการที่ได้รับอนุมัติในครั้งนี้ และยังมีความต้องการประเภทต่างๆ”“คุณดูสักหน่อย มีสิ่งของอะไรขาดแคลนหรือเปล่า”หลินเฟิงหยิบสัญญามา ขณะที่ตรวจดูอย่างละเอียด หลี่เยว่หรูที่อยู่ข้างๆ ก็อดกลั้นความอดทนไม่ไหแล้ว:“หลี่ฮุ่ยหรานฉันถามหน่อย เธอจะเซ็นหรือไม่เซ็น?”“ทางเหมียงชางเป็นตัวช่วยที่ฉันพยายามอย่างม
“เพียงแค่วางยาคุณหลงซิ่ว เพื่อดูว่าคุณมีพละกำลังพอที่จะเป็นลูกผู้ชายหรือเปล่า”หลินเฟิงมองไปที่หลงซิ่วที่สวมสูทสีชมพู แต่งเนื้อแต่งตัวเกินความพอดี รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาจริงใจอย่างยิ่ง"แก......"“เอาล่ะ เอาล่ะ ผมรู้ว่าคุณทรมาน วางใจได้ ผมไม่มีทางไม่สนใจคุณ”ขณะพูดหลินเฟิงดีดนิ้วชายสองคนในชุดสูทก้าวออกมาจากด้านหลังของหลินเฟิง หามหลงซิ่วขึ้นและพาเขาไปที่ชั้นใต้ดินที่สองคนเหล่านี้คือคนของเผิงกวงฉี่ส่วนเผิงกวงฉี่ก่อนหน้านี้ เขาได้นำลูกน้องสี่หรือห้าคนของเขาไปที่ชั้นใต้ดินที่สอง ที่มีโซฟาสีชมพูขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์ถ่ายภาพตั้งนานแล้วภายในห้องมีชายเปลือยกาย 2 คนล้มลงในแอ่งเลือดเมื่อถานหงเดินเข้ามาในห้องส่วนตัวด้วยรอยยิ้มอาฆาตบนใบหน้า เห็นชายที่นั่งอยู่บนโซฟารอยยิ้มบนใบหน้าของเธอแข็งทื่อ และกลายเป็นร่องรอยของความกลัวและความตื่นตระหนก“ถานหง ผ่านไปเพียงไม่กี่วัน เธอก็ได้พบกับที่พึ่งใหม่แล้วเหรอ?”เผิงกวงฉี่นั่งสูบบุหรี่ซิการ์อยู่บนโซฟา และมองไปที่ถานหงอย่างไม่ใส่ใจ"ฉัน......"ถานหงรู้สึกสับสนในเวลานี้ เผิงกวงฉี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?หรือว่า...หัวใจของถานหงรู้ส
ชีพจรมังกร...จะเป็นจื่อเสวียนรึเปล่านะ? -อิ่นนั่วเจียตกใจอย่างมาก และไม่ทราบว่าจื่อเสวียนกลายมาเป็นชีพจรมังกรที่หลงซิ่วพูดถึงได้อย่างไรดูเหมือนว่าตระกูลหลงจะต้องการสิ่งที่เรียกว่าชีพจรมังกรอย่างมากและครั้งนี้หลงซิ่วช่วยเหลือถานหง ในที่สุดก็รู้เป้าหมายชัดเจนแล้วพวกเขามาที่นี่เพื่อสิ่งที่เรียกว่าชีพจรมังกรในมือของหลินเฟิง!หลังจากคิดเรื่องนี้ออก ใบหน้าของอิ่นนั่วเจียก็ไม่แสดงความรู้สึกใดๆ ออกมาเลย นอกจากความคิดอันลึกซึ้งในทางกลับกัน จวงฉุนกลับถามหลงซิ่วด้วยสีหน้าสับสน:“คุณหลงซิ่ว ชีพจรมังกรคืออะไร?”“ชีพจรมังกรนั้นคือ…”หลงซิ่วไม่ต้องการตอบคำถามของจวงฉุน แต่เห็นว่าอินนั่วเจียยังคงจมอยู่กับความคิดเขาอธิบายอย่างเรียบง่ายว่า:"มีการกล่าวกันว่าชีพจรมังกรเป็นที่มาของโชคลาภของประเทศมังกร"“หากรวบรวมชีพจรมังกรครบทั้งแปดเส้นได้ ก็จะกลายเป็นราชาแห่งมังกรตัวจริงได้ ตามประวัติศาสตร์แล้ว ชีพจรมังกรเหล่านี้เป็นของตระกูลหลงของเรามาโดยตลอด”“เพราะเหตุนี้สถานที่นี้จึงเรียกได้ว่าเป็นประเทศมังกร”“แล้วนามสกุลของเราคือหลง (หลง แปลว่า มังกร) เข้าใจแล้วยัง?”“เราแค่อยากนำสิ่งที่เดิมเป็น
ดังนั้นการร่วมมือกับถานหง เพื่อจัดการกับอิ่นนั่วเจียและหลินเฟิงจึงเป็นเพียงงานเสริมเท่านั้นจุดประสงค์ที่แท้จริงของหลงซิ่วคือเพื่อสำรวจหรือแม้กระทั่งเอาชีพจรมังกรที่อยู่รอบตัวหลินเฟิงออกไป!มีเพียงแค่เอาชีพจรมังกรมาอยู่ในมือ หลงหยวนก็สามารถใช้พละกำลังของเขา จัดการกับหลินเฟิงอย่างกล้าหาญได้และเรื่องของชีพจรมังกรมีเพียงหลงซิ่วและสวีโจวซึ่งเป็นนักบู๊ที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดานักบู๊ของตระกูลหลงที่เขาส่งออกไปเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ส่วนที่เหลือก็ไม่ชัดเจนนักแต่ในเวลานี้หลงซิ่วไม่รู้ว่าสวีโจวและคนอื่น ๆ ได้กลายเป็นวิญญาณที่ตายแล้วในมือของหลินเฟิง ด้วยความพยายามผลักดันของจวงฉุน ไม่มีใครหนีไปได้สักคนเหลือเพียงจวงฉุนเท่านั้น และเพื่อความอยู่รอด เขาจึงได้กลายมาเป็นคนทรยศหากหลงซิ่วรู้เรื่องนี้เกรงว่าเขาจะตบจวงฉุนคนไร้ประโยชน์คนนี้จนตายไปซะเลยแทนที่จะชื่นชมเขาเพราะเขาพาอิ่นนั่วเจียมาอยู่เคียงข้างเขา"เอาล่ะ"หลงซิ่วยืนขึ้นและโบกมือให้อิ่นนั่วเจียอย่างด้วยสีหน้านิ่งเฉย“ผมได้เตรียมคนและอุปกรณ์ไว้แล้ว อยู่ในห้องส่วนตัวใต้ดินชั้นสอง ถานหง คุณไปเตรียมตัวก่อนเถอะ”“รอผมถามคำถามอิ่
“ฉันคือลูกน้องของเธอ? คุณหลงซิ่ว นี่มันเรื่องอะไรกัน? ฉันจำได้ว่าไม่มีข้อกำหนดนั้นในสัญญาของเราหรอกมั้ง?”อิ่นนั่วเจียขมวดคิ้วและมองไปที่หลงซิ่วหลงซิ่วสับสนเป็นอย่างมาก แต่ไม่ได้พูดอะไรยังคงเป็นถานหงที่ตอบคำถามของอิ่นนั่วเจียด้วยเสียงหัวเราะ“อิ่นนั่วเจีย เธอช่างไร้เดียงสาเกินไป เธอคิดจริงๆ เหรอว่าตระกูลหลงจะเต็มใจยอมรับเธอ เพราะพวกเขาเห็นคุณค่าในชื่อเสียงและความสามารถของเธอจริงๆ”ถานหงส่ายหน้าอย่างดูถูกและกล่าวว่า:“ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน ตระกูลหลงจะยอมรับเธอได้ยังไง?”“อ่อใช่ ไม่ว่าฉันหรือตระกูลหลง ก็ไม่ได้โกหกเธอ เพราะฉันคือผู้รับผิดชอบบริษัทบันเทิงของตระกูลหลงที่เธอเข้าร่วมมาโดยตลอด”“ดังนั้นตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป อิ่นนั่วเจีย เธอต้องเชื่อฟังฉัน เข้าใจไหม?”“ฉันให้เธอถ่ายหนังอะไร เธอก็ต้องไปถ่าย”"เดี๋ยวนะ"อิ่นนั่วเจียยื่นมือออกไปและขมวดคิ้ว:“ถานหง เธอพูดรุนแรงเกินไปแล้ว ฉันจำได้ว่าฉันไม่เคยทำให้เธอขุ่นเคืองมาก่อน ทำไมเธอถึงตั้งใจจะจัดการกับฉันขนาดนั้น?”“ถึงขั้นยอมทุ่มเงินสองหมื่นห้าพันล้านบาทเพื่อดึงตัวฉันมาจากหลี่ซื่อกรุ๊ปด้วย”“จุ๊จุ๊จุ๊”เมื่อได้ยินคำพูดของอิ่นนั
“บ้าเอ๊ย ฉันไม่สามารถทนได้จริงๆ ติดต่อน้องหลินให้ฉัน ฉันจะเข้าแทรกแซงเรื่องนี้ด้วย!”...วันต่อมาในบาร์ใต้ดินแห่งหนึ่งทางตอนใต้ของเมืองจิงจวงฉุนและอิ่นนั่วเจียที่สวมหมวกและหน้ากากไว้ และดูเรียบง่ายมากรีบเดินทางมาที่นี่ ที่นี่คือ “สถานที่นัดพบ” ที่หลงซิ่วพูดถึงควบคู่ด้วยเสียงดนตรีอันไพเราะและฝูงชนที่เต้นรำจวงฉุนและอิ่นนั่วเจียเดินผ่านทางเดินและมองเห็นหลงซิ่วกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะ พร้อมคาบบุหรี่อยู่ในปากเมื่อเห็นว่าอิ่นนั่วเจียมาจริง ๆ ดวงตาของหลงซิ่วก็เป็นประกายบุหรี่ในปากของเขาหล่นลงพื้นโดยไม่รู้ตัวแม้ว่าอิ่นนั่วเจียจะสวมเพียงชุดเดรสยีนส์ซึ่งทำให้เธอดูเป็นเด็กสาวมากในวันนี้ แต่หุ่นที่น่าสะพรึงกลัวของเธอก็ยังทำให้ หลงซิ่วที่กำลังนั่งอยู่ตรงโต๊อย่างไม่ใส่ใจก็ต้องกลืนน้ำลายลงคอ"เชี่ย ไม่เสียแรงที่เป็นซูเปอร์สตาร์ประเทศมังกรจริงๆ นะ!"หลงซิ่วอดไม่ได้ที่จะเปรียบเทียบเธอกับถานหง หลังจากคิดดู นี่มันไม่ใช่คนระดับเดียวกันด้วยซ้ำ!แม้ว่าถานหงจะเป็นราชินีเพลงประเทศมังกร หน้าตาก็คล้ายๆกันแต่เมื่อเทียบกับอิ่นนั่วเจียสาวสวยที่อยู่แต่ในจอ ถานหงยังด้อยกว่าเยอะมากเพียงแค่ออร่าอันส
สำนักงานใหญ่กลุ่มเผิงกวง เมืองจิงขณะนั้นเผิงกวงฉี่กำลังคาบซิการ์ไว้ในปากอย่างเรื่อยเปื่ยอ ฟังการโต้เถียงขัดแย้งระหว่างตัวแทนจากทั่วทุกแห่งในการประชุมแม้ว่าเผิงกวงฉี่จะดูเป็นปกติ แต่ในใจเขากลับโกรธมากพวกขยะพวกนี้ได้แต่โทษกันไปมา และต่างคนต่างหาผลประโยชน์แม้แต่เผิงกวงฉี่ก็ยังคิดว่า ควรจะกำจัดคนไร้ประโยชน์เหล่านี้ และส่งเสริมให้คนอื่นขึ้นมาเป็นผู้นำภูมิภาคดีไหมขณะที่กำลังคิดแบบนี้ โทรศัพท์มือถือของเผิงกวงฉี่ก็ดังขึ้นกะทันหันเสียงโทรศัพท์ทำให้ห้องประชุมเงียบลงทันที“คุณหลินโทรมาครับ คุณเผิงกวงฉี่”ผู้ช่วยที่อยู่ข้างๆ ยื่นโทรศัพท์ให้ด้วยความเคารพเมื่อคิดว่าเป็นหลินเฟิง เผิงกวงฉี่ก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมากไม่พูดไม่ได้ว่ายาหยกโมราของหลินเฟิงมีประสิทธิภาพมากจริงๆ ควบคู่กับน้ำพุร้อนที่เจียงโจว ทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองดูหนุ่มลงเรื่อย ๆ และร่างกายก็เต็มไปด้วยกำลังวังชาแม้แต่ผู้หญิงคนใหม่ที่หามาช่วงนี้ ก็ไม่สามารถทำให้เขาพึงพอใจได้ช่วงนี้เขากำลังคิดว่าควรจะหาเพิ่มอีกสักหน่อย เพื่อสร้างทายาทให้กับตระกูลเผิงของเขาสองเดือนที่แล้ว นี่เป็นสิ่งที่เขาไม่กล้าคิดมาก่อนด้วยซ้ำ“ฮัลโหล
“ฉันจะโอนเงินสองหมื่นห้าพันล้านบาทเข้าบัญชีของคุณทันที ทางที่ดีคุณให้อิ่นนั่วเจียออกจากหลี่ซื่อกรุ๊ปโดยเร็วที่สุด ให้เธอมาพบฉันที่เมืองจิง”"ฮ่าฮ่าฮ่า......"ถานหงที่อยู่ปลายสายหัวเราะอย่างโอเวอร์“ฉันต้องการให้อิ่นนั่วเจียคุกเข่าอยู่แทบเท้าฉัน! ยังมีหลินเฟิง ฉันจะทำให้หลินเฟิงและหลี่ซื่อกรุ๊ปบ้าบออะไรนั่นได้ชำระในสิ่งที่ควรจ่าย!”หลังจากพูดจบโทรศัพท์ก็วางสายไปและภายในเวลาไม่กี่นาที ข้อความเงินสดเข้าบัญชีจำนวนสองหมื่นห้าพันล้านบาทก็ปรากฏบนโทรศัพท์มือถือของจวงฉุนทันทีเมื่อมองดูข้อความบนโทรศัพท์ ลมหายใจของจวงฉุนก็เร็วขึ้นอย่างมาก เขาไม่เคยเห็นเงินมากขนาดนี้ในชีวิตของเขามาก่อนแต่เมื่อเขาเงยหน้ามองไปทางหลินเฟิง ก็รู้สึกเหี่ยวเฉาทันทีเขารู้ว่าเงินจำนวนนี้จะไม่มีวันมาถึงเขาด้วยซ้ำ อีกทั้งเรื่องที่อิ่นนั่วเจียเข้าร่วมตระกูลหลงเป็นเรื่องโกหกทั้งหมดเขาแค่อยากหลอกเอาเงินก้อนนี้มาจากหลงซิ่ว เพื่อใช้รักษาชีวิตของตัวเองเอาไว้ก็เท่านั้นเอง“ตอนนี้โอนเงินก้อนนี้เข้าบัญชีของหลี่ซื่อกรุ๊ปเถอะ”หลินเฟิงไม่พูดมาก บังคับจวงฉุนให้ดำเนินการบนโทรศัพท์มือถือของเขาโดยตรงหลังจากนั้นไม่นาน เงิน
“ดูเหมือนว่าคุณจะได้เจอกับอิ่นนั่วเจียจริงๆ นะ”หลงซิ่วที่อยู่ปลายสายพูดอย่างใจเย็นว่า:“ผมลืมบอกคุณไปว่าตอนนี้อิ่นนั่วเจียเป็นสมาชิกของหลี่ซื่อกรุ๊ปแล้ว เธอเต็มใจที่จะออกจากหลี่ซื่อกรุ๊ป และร่วมมือกับตระกูลหลงของเราจริงๆ เหรอ?”เมื่อได้ยินสิ่งที่หลงซิ่วพูดจวงฉุนสั่นสะเทือนไปทั้งตัวเกือบหัวใจวายเพราะความโมโหในที่สุดเขาก็ได้ลิ้มรสว่าการถูกหลอกเป็นอย่างไรหากหลงซิ่วเล่าเบื้องหลังของอิ่นนั่วเจียให้เขาฟังก่อนหน้านี้เขาจะพาผู้คนมาที่นี่เพื่อมาหาอิ่นนั่วเจีย และตกหลุมพรางได้ยังไง?ตอนนี้มันสายเกินไปที่จะพูดอะไรอีกแล้วร่องรอยแห่งความโกรธเริ่มผุดขึ้นในใจของจวงฉุนหากพูดว่าเมื่อครู่เพียงแค่โกหกหลงซิ่ว เขาก็มีความกดดันอยู่ไม่น้อยเมื่อเขาได้ยินว่าหลงซิ่วปกปิดเรื่องของอิ่นนั่วเจียกับเขา เขาก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันทีหากคุณไม่ได้บอกผมให้ชัดเจนก่อนที่คุณจะจากไปผมจำเป็นต้องตกไปอยู่ในมือของหลินเฟิงงั้นเหรอ?จวงฉุนตัดสินใจ คำพูดก็ราบรื่นมากขึ้น“ใช่ครับ คุณอิ่นนั่วเจียบอกผมเอง แต่ว่า...”"แต่ว่าอะไร?"หลงซิ่วที่ปลายสายโทรศัพท์ขมวดคิ้วเล็กน้อย“แต่คุณอิ่นนั่วเจียบอกว่าเธอได้เซ็น
จวงฉุนคิดว่าคำพูดนี้สมบูรณ์แบบไร้ที่ติขณะที่จวงฉุนกำลังจมอยู่กับจินตนาการของเขา หลินเฟิงก็ยื่นมือออกไปและโบกไปมาตรงหน้าจวงฉุน“การปล้นทำลายของพวกนายในครั้งนี้ ได้ทำลายสินค้าของหลี่ซื่อกรุ๊ปของฉันมูลค่าสองหมื่นห้าพันล้านบาทเต็มๆ เพียงแค่นายสามารถชดเชยเงินสินค้าเหล่านี้ให้เราได้ ฉันก็จะไม่ถือสาเอาความ”"สองหมื่นห้าพันล้านบาท?"เมื่อได้ยินตัวเลขนี้ อิ่นนั่วเจียที่อยู่ข้างๆ ก็เปิดริมฝีปากสีแดงของเธอออกครู่หนึ่ง เธอก็ส่ายหัวอย่างจนปัญญาหลินเฟิงกำลังพยายามกรรโชกเงินอยู่เหรอ!"เป็นไปไม่ได้!"เห็นได้ชัดว่าจวงฉุนก็ตกใจกับจำนวนเงินมหาศาลนี้อย่าว่าแต่ยี่สิบห้าล้านบาทเลย แม้แต่ห้าพันล้านบาทเขาก็ยังไม่มี จะอุดรูโบ๋นี้ได้อย่างไรหลินเฟิงรีดไถมากเกินไปจริงๆ“แน่นอนว่าหลี่ซื่อกรุ๊ปของฉันไม่สนใจเงินจำนวนน้อยๆ นี้ แต่ฉันแค่อยากเห็นท่าทางของคุณ”“เป็นไงบ้าง?”หลินเฟิงจ้องมองจวงฉุนด้วยความสนใจอย่างยิ่ง ต้องการดูว่าคนๆ นี้จะหาเงินได้มากเท่าไหร่เพื่อเอาชีวิตรอดได้ในเมื่อเสียหายหนึ่งหมื่นล้านบาท หลินเฟิงต้องหาชดเชยมาจากที่อื่น"ดี...ดีครับ!"จวงฉุนรู้ดีว่าวันนี้เขาไม่มีสิทธิ์ต่อรองกับหลิ