ตอนที่สี่
สะใจจริง
ชายหนุ่มด้านล่างเสียวซ่านจนทนไม่ไหวโยกเอวยกขึ้นช่วยตอกทิ่มแรงส่งลำท่อนมุดเข้ามุดออกให้เร็วขึ้นจนหญิงสาวด้านบนเริ่มทนไม่ไหวเช่นกัน
จากผู้ควบคุมกลายเป็นไม่อาจคุมไหวด้วยแท่งเนื้อสู้กลับเร็วแรงกว่าสร้างความหวามไหวจนกายบางสั่นระริก
“ซี้ดดด คุณชาย อย่าแรงเพียงนั้น อื้อ...ข้าเสียว ข้าไม่ไหวแล้ว ซี้ดดด”
“เดี๋ยว รอก่อน อย่าเพิ่ง”
ชายหนุ่มร้องห้ามเสียงหลงแต่ยังคงไม่ยอมหยุดโยกแรง ร่างเล็กถูกแรงกระแทกจากด้านล่างจนกระเด้งกระดอนหัวสั่นหัวคลอน ไม่นานทั้งร่างก็กระตุกเกร็งสั่นสะท้าน เปล่งเสียงครวญครางดังสนั่น
“อู๊ยยยยย อื้ออออออ”
“ข้าบอกให้รอก่อนอย่างไรเล่า” เสียงไม่พอใจของชายหนุ่มด้านล่างก่อนที่เขาจะเร่งแรงตอกกระหน่ำจนน้ำกามาพุ่งกระฉูดออกมาในช่วงท้าย
“โอ้ววว”
เมื่อได้เห็นหน้าตาของทั้งสองคนซึ่งต่างเงยขึ้นส่งเสียงกระเส่า สาวงามจึงพบว่าพวกเขาไม่ใช่คู่ที่นางเคยเห็นมาก่อนด้วยสองคนนั้นต่างเอาอกเอาใจกัน ไม่เอาแต่ใจอย่างเช่นชา
ตอนที่สี่สะใจจริง“เช่นนั้นค่ำนี้ข้าขอจองเวลาของแม่นางซินซินทั้งคืนได้หรือไม่”“นั่นย่อมไม่ได้ อี้จี้ดาวเด่นมีเวลาให้จับจองเพียงหนึ่งชั่วยามเท่านั้น กฎข้อนี้คุณชายซุนย่อมรู้แก่ใจดี”“เวลาเท่านั้นก็เพียงพอแล้ว หากว่าน้องซินซินจะเมตตา”“ข้าต่างหากที่ต้องขอให้คุณชายเมตตา” ฮัวซินฮวาออดอ้อนอย่างเย้ายวนคุณชายซุนผู้นี้มาที่หอเหลียงฮัวหลายวันแล้ว เขามีท่าทางหลุกหลิกพิกล คล้ายมาเที่ยวหาความสำราญแต่ก็คล้ายมาสืบข่าวหาข้อมูลบางอย่างหอเหลียงฮัวไม่ได้กังวลหากผู้คนจะเข้ามาสืบหาข่าวคราว ขอเพียงไม่สร้างความวุ่นวายพวกเขาย่อมทำได้เต็มที่ด้วยที่นี่เป็นแหล่งรวมของชายหนุ่มทั่วทุกสารทิศคุณชายซุนหรือองครักษ์ซุนถูกส่งให้มาสืบความลับบางอย่างจึงแวะเวียนมาทุกวัน แม้ไม่อาจเข้าห้องร่วมเสพสมกับหญิงคณิกาด้วยต้องคอยสังเกตสังกาผู้คนโดยรอบแต่เขายังคงวนเวียนมาเกี้ยวพาเซียนสุราผู้งดงามพร้อมทั้งประชันฝีปากกับคุณชายอู๋ผู้ดื่มสุราต่างน้ำและเป็นแขกประจำของฮัวซินฮวาราวกับเป็นศัตรูกันมาแต่ชาติปางก่อนนั่นก็ด้วยห้องร่ำ
ตอนที่ห้า ชีวิตแสนสุขคืนนี้เซียนสุราสาวเริ่มต้นจากจอกเล็กก่อน จนกระทั่งแขกแปลกหน้าหลายคนเริ่มยกไหดื่มรวดเดียวราวสุรานั้นคือน้ำเปล่าไร้พิษสง“ข้ามีนามว่า’ตงต๋าหยาง’ วันนี้เดินทางมาไกลจึงได้แวะเวียนมา ไม่คิดว่าจะได้มีโอกาสร่วมดื่มสุรากับเซียนสุราเมามายแห่งหอเหลียงฮัว ถ้าอย่างไรคืนนี้ข้าเลี้ยงสุราทั้งหมดนี้แก่แม่นางซินซินดีหรือไม่”แขกแปลกหน้าเอ่ยอย่างใจป้ำพลางวางไหสุราขนาดใหญ่ซึ่งดื่มหมดโดยไม่มีอาการแม้แต่น้อย“ขอบคุณคุณชายตง ซินซินน้อมรับด้วยความขอบคุณ” หญิงสาวก้มหัวตามมารยาทพลางยิ้มหวานให้ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าภาพจ่ายเงินใบหน้ารูปสี่เหลี่ยม คิ้วเข้ม จมูกโด่ง ดวงตากลมโต ผิวคล้ามแดดบ่งบอกว่าเขาไม่ได้เป็นคนเมืองหลวง ยิ่งรูปร่างใหญ่โตกับกล้ามแน่นๆนั่น ยิ่งฉายชัดว่าเขาน่าจะมาจากสถานที่ซึ่งต้องใช้แรงกายไม่น้อยเซียนสุราสาวสบสายตากรุ้มกริ่มซึ่งมองตรงมาก่อนจะเอียงหน้าแสร้งเอียงอายอืม...เด็กหนุ่มคนนี้หน้าตานับว่าหล่อใช้ได้ อย่างกับลูกครึ่งยอดนิยมที่เคยเห็นผ่านตา
ตอนที่หกพูดคุยกันดีดี“กลิ่นกายของแม่นางซินซินช่างหอมหวานนัก แก้มหรือก็นุ่มเนียน ติ่งหูก็น่าขบกัด เอวบางร่างน้อยเช่นนี้ ไม่น่าเชื่อว่าจะสามารถดื่มสุราได้ทีละหลายไหโดยไม่มึนเมา” ฮัวซินฮวาหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย ในใจรู้ดีว่าเมื่อครู่ยามอยู่ในอ้อมกอดของชายผู้นี้ เขาได้ฉวยโอกาสกับนางไปไม่น้อย “เสียดายที่ไม่มีโอกาสได้สัมผัสเต้าหู้ก้อนใหญ่ล้นคู่นั้นตรงๆ เพียงได้เฉียดใกล้ก็รู้สึกได้ถึงความนุ่มเด้งแล้ว หากว่าแม่นางซินซินจะเมตตา...” “หุบปากไปเลย” เซียนสุราสาวรีบกระชากเสียงใส่พลางทิ้งค้อนวงใหญ่ให้เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะหึหึตามหลัง “เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าพวกเขาจะลอบบุกมาค้นห้องของข้า” หญิงสาวรวบรวมสติไม่ใส่ใ
ตอนที่เจ็ด อัญมณีศักดิ์สิทธิ์ “เจ้าไม่ใช่คนของแคว้นเราหรอกหรือ” หญิงสาวถามขัดขึ้น“มิใช่ พวกเรานับเป็นคนนอกด่าน ไม่ขึ้นตรงกับแคว้นใดแคว้นหนึ่ง อาศัยอยู่รายล้อมภูเขาศักดิ์สิทธิ์เพื่อพิทักษ์ปกป้องรักษา” ชายหนุ่มเชิดหน้าบ่งบอกความภาคภูมิใจเมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่ได้ซักถามอีก ตงต๋าหยางจึงเล่าต่อ“พวกเราเฝ้าติดตามอัญมณีอยู่นานกว่าจะได้รู้ว่ามีคนใจกล้าขโมยออกมาจากคลังหลวงได้แล้ว พวกเขาไม่อาจทำเป็นเรื่องใหญ่ด้วยอัญมณีไร้ที่มา จึงได้แต่ส่งคนออกตามหาองครักษ์ซุนคือคนที่วังหลวงส่งให้ติดตามพวกหัวขโมยมาจนถึงที่นี่ แต่ทุกสิ่งกลับหายไปโดยไร้ร่องรอย”“อัญมณีถูกซ่อนอยู่ที่นี่หรือ” ฮัวซินฮวาถามด้วยความสงสัย“อาจจะใช่ หรืออาจจะไม่ใช่ คนที่พวกเราสงสัยคือคุณชายอู๋ผู้ซึ่งเป็นแขกประจำของเจ้า เขาเพิ่งโผล่มาเมื่อเดือนก่อนและซุกตัวอยู่ที่นี่เกือบทุกวันใช่หรือไม่”“อืม...ใช่”“ความจริงเขาเป็นยอดฝีมือแน่ แต่จะนำอัญมณีไปซ่อนไว้ที่
ตอนที่แปดหนีไปแล้ว สาวใช้คนสนิทเห็นด้วยกับการไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องยุ่งยากอีกทั้งยังเสนอที่จะนำเรื่องไปบอกกล่าวแก่แม่เล้าใหญ่เพื่อให้ระวังคืนต่อมา ฮัวซินฮวาจึงพยายามเลี่ยงจากทั้งคุณชายอู๋และคุณชายซินซึ่งมุ่งมั่นจะเข้ามาใกล้อย่างตั้งอกตั้งใจตงต๋าหยางช่วยเหลืออย่างที่รับปากโดยพาพรรคพวกเข้ามาเหมาจองเวลาของเซียนสุราสาวเอาไว้ทั้งหมด พวกเขายึดพื้นที่ภายในห้องจนแน่นขนัดนั่นจึงทำให้สองคุณชายซึ่งพลาดจากได้ใกล้ชิดสาวงามยืนโต้เถียงกันหน้าดำหน้าแดงอยู่ด้านหน้าห้องร่ำสุราอย่างไม่มีใครยอมแพ้ใครองครักษ์ซุนพยายามงัดให้คุณชายอู๋อ้าปากคายความลับเรื่องอัญมณีออกมาให้ได้ส่วนคุณชายอู๋ซึ่งรู้หลบเป็นปีกรู้หลีกเป็นหาง ย่อมรู้สถานการณ์พูดจาหลบเลี่ยงอย่างช่ำชองพลางโยนความสงสัยไปให้เซียนสุราฮัวซินฮวาอย่างตั้งใจทันทีที่คนของตงต๋าหยางเข้ามารายงาน เซียนสุราสาวถึงกับขว้างจอกสุราสบถหยาบคายก่นด่าคุณชายอู๋อย่างไม่ไว้หน้าผิดกับท่าทางออดอ้อนอ่อนหวานซึ่งแสดงออกยามต้อนรับแขกเหรื่อ“ไอ้คนไร้ยางอาย ขี้ขลาดตา
เอาล่ะ ฮัวซินฮวา เจ้าฟังให้ดี ข้าตงต๋าหยางชื่นชอบเจ้ามาก คราแรกอาจด้วยรูปร่างหน้าตาซึ่งดึงดูดแต่แรกเห็น ยิ่งได้พบว่าเจ้ามีหลายอย่างที่ไม่เหมือนสตรีทั่วไป ข้ายิ่งชอบมากขึ้นเรื่อยๆ จนตัดสินใจยื่นมือแสดงตัวตนออกมาเจ้าดื่มสุราได้เก่งมาก นั่นช่างเหมาะกับข้านัก คนนอกด่านอย่างพวกเราอยู่ในสถานที่หนาวเย็นจึงดื่มสุราต่างน้ำมาตั้งแต่เยาว์วัยเจ้าไม่ใช่สตรีเหยาะแหยะน่ารำคาญ พูดจาตรงไปตรงมา เด็ดขาดมีความจริงใจ แล้วยังมีเหตุมีผล เอาเป็นว่า ทุกอย่างที่เป็นเจ้าล้วนถูกใจข้าดังนั้น ฮัวซินฮวา เจ้าไปอยู่กับข้าเถอะ”ได้ฟังคำป้อยอ หญิงสาวทุกคนย่อมรู้สึกดี แต่เซียนสุราสาวกลับยังไม่ไว้เนื้อเชื่อใจชายซึ่งเพิ่งพบหน้าไม่นาน“พูดง่ายเกินไปหรือไม่” แม้จะรู้สึกดีที่มีชายมาสารภาพรัก แต่ฮัวซินฮวาเป็นสาวงามซึ่งยังมีทางเลือกมากมาย ชายนอกด่านคนหนึ่งหรือจะคู่ควรตอนที่เก้า หนาวหรือ“เจ้าอาจยังลังเลใจ เอาเป็นว่า ข้าจะค่อยๆแสดงตัวตนให้เจ้าเห็นความจริงใจ จากนั้นค่อยตัดสินใจอีกคราแต่ยามนี้พวกเราคงต้
"พวกเราจะมีชีวิตที่อิสระ เป็นที่นับถือของผู้คนในเผ่า ไม่ต้องคร่ำเคร่งเหน็ดเหนื่อย หากเจ้าอยากหมักสุรา ย่อมทำได้ตามอำเภอใจ พี่จะช่วยเจ้าขายหาเงินมาซื้อของที่เจ้าอยากได้ ไม่ว่าเรื่องใดขอให้ไว้ใจ พี่จะจัดการให้เจ้าทุกเรื่อง"ฮัวซินฮวานอนเคลิบเคลิ้มไปกับคำหวานและลีลาเร่าร้อนซึ่งค่อยๆคืบคลานมาทีละน้อย นี่ไม่ใช่ชีวิตในฝันที่เธออยากได้หรอกหรือ ชีวิตที่ไม่ต้องทำงานเช้าจรดค่ำ ไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน แล้วยังไม่ได้ใช้เงินที่ตัวเองหามา ชีวิตที่มีผู้ชายที่ทั้งรักและจริงใจคอยดูแลปกป้อง ที่สำคัญคือ ชีวิตที่ได้เสพสุขอย่างเต็มอิ่มโดยไม่ต้องซื้อกิน
ด้วยราคะเร่าร้อน ตงต๋าหยางจึงกระหน่ำสอดใส่ตัวตนเข้าร่องสวาทอย่างหื่นกระหาย ทุกแรงกระแทกส่งท่อนเอ็นยาวครูดเน้นย้ำจุดกระสันด้านในจนเสียวซ่านแทบขาดใจ“อ๊ายยย ไม่ไหวแล้ว ซี้ดดดด”ฮัวซินฮวาถูกตอกย้ำจนสุดกลั้นเกร็งร่างสั่นกระตุกเห็นสวรรค์ชั้นฟ้าไปก่อนชายหนุ่มเร่งตอกท่อนเอ็นเข้าร่องคับแน่นจนเสียวซ่านปล่อยน้ำรักตามออกมาจนท่วมนองหญิงสาวนอนหอบหายใจถี่ทั้งยังหลับตาด้วยความเหน็ดเหนื่อย นางรู้สึกเพียงว่าชายหนุ่มด้านข้างลุกออกไปครู่หนึ่งก่อนจะกลับเข้ามาอีกคราผ้าอุ่นถูกจับเช็ดส่วนอ่อนนุ่มพร้อมล้วงควักน้ำกามาด้านในให้ไหลออกอืม...ดีจัง เสร็จกิจยังรู้จักดูแลหญิงสาวนอนยิ้มด้วยรู้สึกดีก่อนจะรู้ตัวอีกทีเมื่อขาเรียวถูกจับพาดไว้บนไหล่หนาแล้วชายหนุ่มขยับสะโพกเข้าหาร่องดอกไม้ซึ่งเริ่มบวมเป่งแล้วส่งท่อนกายแข็งเข้าไปโดยไม่บอกไม่กล่าว มือหนาประคองขาขาวเนียนเอาไว้แล้วเริ่มตอกกระแทกเร็วแรงจนตัวโยกโยนฮัวซินฮวานอนลืมตาขึ้นมองเห็นใบหน้าคร้ามแดดซึ่งตั้งอกตั้งใจทิ่มแทงดุ้นลำเข้าใส่ความชุ่มฉ่ำโดยแทบไม่มองหน้า เขาจับขาขาวขึ้นสูงเ
จนใกล้เวลา ทั้งสี่สาวต่างหันไปมองประตูที่เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงให้เห็น“เด็กฝึกงานคงไม่มาแล้วมั่ง” นักบัญชีพึมพำขึ้นมา“เขายังเด็ก ชีวิตที่นี่อาจยังมีเรื่องให้ทำอีกมาก” หัวหน้างานสาวพูดอย่างเข้าใจ“เตรียมไปกันเถอะ” ซีอีโอสาวหันหน้าเตรียมเปิดประตู“เดี๋ยว รอด้วย” เสียงตะโกนดังมาแต่ไกลพร้อมร่างของเด็กฝึกงานสาวน้อยซึ่งวิ่งมาอย่างเร็วจนแทบชนกับคนอื่นเธอยังมีพ่อแม่ให้ต้องร่ำลา อีกทั้งยังต้องเก็บข้าวของส่งกลับบ้านให้เรียบร้อยจึงใช้เวลาไปหลายวันหากจะบอกว่าเด็กสาวลังเลใจหรือไม่ แน่นอนว่าด้วยความอายุน้อยเธอย่อมต้องสับสนไม่แน่ใจแต่เมื่อนึกถึงความสุขที่ได้รับตลอดช่วงเวลาที่อยู่ในร่างของฮัวซูฮวา สาวน้อยรู้สึกเสียดายอย่างมากแม้จะเป็นเพียงคณิกาคนหนึ่ง แต่ใช้ชีวิตสุขสบายมากกว่าเธอซึ่งเป็นเด็กฝึกงานที่นี่เสียอีกสำคัญที่สุดคือสามีมู่กังเปา หัวหน้าพรรคมารคนนั้น เขาทั้งรักทั้งเชื่อฟัง ไม่ว่านางอยากได้สิ่งใดเขาล้วนจัดหามาให้อย่างเอาอกเอาใจโดยไม่มีปริปากบ่นนางได้อยู่เรือนหลังใหญ่ มี
ตอนพิเศษเจ็ดทั้งห้าสาวต่างมองกันไปมองกันมาเมื่อค้นพบว่าตัวตนอีกร่างหลังประตูคืออี้จี้สาวดาวเด่นคนใด“เอาเถอะ ที่ผ่านมาพวกเราต่างชอบใจที่จะได้อยู่ที่นั่น ในเมื่อตอนนี้ได้กลับมาแล้ว ใครอยากจะกลับไปก็รีบสะสางเรื่องส่วนตัวให้เสร็จแล้วรีบกลับมาให้ทันแต่ถ้าใครอยากจะอยู่ที่นี่เหมือนเดิม ก็คิดว่าที่ผ่านมาเป็นแค่ความฝันตื่นหนึ่ง เมื่อกลับมาแล้วก็ใช้ชีวิตต่อไปให้ดีส่วนเรื่องที่พวกเราคือใคร คงไม่สำคัญอีกต่อไป”ซีอีโอสาวใหญ่สรุปตามประสาผู้นำ เธอก้าวเดินออกไปก่อนเป็นคนแรกก่อนที่อีกสี่สาวจะแยกย้ายกันกลับไปนั่งสงบสติอารมณ์ที่โต๊ะของตัวเองเสียงแป้นพิมพ์ยังคงรัวดังไม่หยุดสลับกับเสียงถอนหายใจของพนักงานทั้งสาวและไม่สาวซึ่งยังคงก้มหน้าก้มตาทำงานโดยแทบไม่ได้เงยหน้าเงยตาเสียงน้ำดังอยู่ในห้องสุขาบ่งบอกว่าใครบางคนอยู่ด้านในสลับกับเสียงถอนหายใจเฮือกๆซึ่งดังออกมาเป็นระยะคล้ายกับช่วงเวลาที่พวกเธอเปิดประตูข้ามไปอีกโลกหนึ่งซีอีโอสาวมองภาพความเคร่งเครียดตรงหน้าก่อนจะรวบรวมเอกสารทั้งหมดเพื่อจัดการเขียนสั่งงานทุกอย่างให้เรียบร้
ตอนพิเศษหกฮัวซีฮวาซึ่งจู่ๆก็ก้าวเข้ามาถามเสียงสั่นอีกคน“ประตู ประตู ประตู” ฮัวซูฮวาเดินพูดคำเดิมๆซ้ำไปซ้ำมาก่อนจะเดินมายืนด้านข้างของสาวงามทั้งสาม“พวกเจ้ากำลังทำสิ่งใดกัน” หญิงสาวผู้ก้าวเข้ามาเป็นคนที่ห้าหันมาเห็นประตูปริศนาแล้วอ้าปากค้างทันที“พวกเจ้าเคยเห็นประตูนี่กันหรือ” ฮัวซือฮวาหรือนักกฎหมายสาวเอ่ยถามทันทีเมื่อเห็นสีหน้าของอีกสี่สาวงามพวกนางต่างพยักหน้าสีหน้าตื่นตระหนกก่อนจะสะดุ้งตกใจก้าวถอยหลังไปรวมตัวกันเมื่อมีเสียงปริศนาออกมาจากอีกฝั่งของประตู“พวกเจ้าย่อมต้องเคยเห็นกันทุกคน” เสียงทรงพลังเปล่งออกมาโดยไร้ที่มา“เจ้า...เจ้าคือผู้ใด” ซีอีโอสาวในฐานะอดีตผู้ที่มีตำแหน่งสูงที่สุดตัดสินใจเชิดหน้าเอ่ยถาม“ฮ่า ฮ่า ฮ่า พวกเจ้าไม่ต้องรับรู้ในเรื่องนั้น ยามนี้สิ่งสำคัญคือเรื่องที่พวกเจ้าต้องกระทำ ข้ามีเวลาให้เพียงสามวัน พวกเจ้าต้องกลับไปสะสางเรื่องราวยังอีกด้านให้เสร็จสิ้นไม่ว่าจะจัดการอย่างไรก็แล้วแต่ เมื่อใกล้หมดเวลา พวกเจ้าต้องมายืนรอ
ตอนพิเศษห้ายิ่งได้รับความรุนแรง สาวงามยิ่งเร่าร้อนโยกร่างเด้งสะโพกตอบรับอย่างรัญจวนใจ เสียงครางหวานกระเส่าเปล่งออกมาไม่หยุดด้วยความเสียวซ่านเกินกว่าที่เคยได้รับ“อ๊ายยยย เสียว ข้าเสียว พี่เฉิง อ้า...”“แรงอีกดีหรือไม่”“ดี เอาแรงแรง”สาวงามเรียกร้องพร้อมกรีดเสียงดังทั้งร่างกระตุกค้าง จิกขา กำมือ ภายในตอดรัดถี่รัวเป็นสัญญาณของการถึงฝั่งฝันในรอบแรกเสียงจากทั้งสี่ห้องย่อมปลุกความพลุ่งพล่านของอ๋องหนุ่มและชายาสาวในห้องที่ห้าให้คึกคักเร่าร้อน“น้องเฟยเฟย พวกเรายอมแพ้พวกเขาไม่ได้เด็ดขาด มิเช่นนั้นพวกเขาจะหาว่าพวกเราอายุมาก เรี่ยวแรงถดถอย”ชายหนุ่มพูดไปมือจับสะโพกเล็กเอาไว้แน่นแล้วแทงสวนท่อนเอ็นขึ้นมากระแทกร่องจนเต็มแรงก่อนจะแทงตอกทิ่มงัดขึ้นกระแทกลงอย่างสาแก่ใจ“ซี้ดดดด ท่านอ๋อง เบาหน่อย”“เบาหรือ อีกเดี๋ยวเจ้าก็เรียกร้องให้แรงอยู่ดี”อ๋องหนุ่มบดคว้านสะโพก โยกซ้ายทีขวาทีลาดครูดท่อนลำเพื่อให้กระทบถูกส่วนอ่อนไหวด้านใน เขาร่วมร
ตอนพิเศษสี่“เหตุใดใจร้อนเพียงนี้” หญิงสาวบ่นได้ไม่กี่คำก็ต้องเปล่งเสียงอืออาออกมาด้วยถูกกระตุ้นจนรัญจวนวาบหวามยามปลายหัวบานถูเขี่ยวนคลึงกับติ่งแน่นจนเสียดเสียว หญิงสาวย่อมลืมสิ้นเกร็งค้างส่งเสียงครางเร่าร้อน แท่งทวนแกร่งจ่อเข้ากับร่องน้ำฉ่ำเยิ้มก่อนจะแหวกเนินเนื้อนุ่มมุดเข้าไปจนสุดปลายทางเนินอวบอูมแย้มร่องกลีบแดงยามเมื่อดุ้นลำใหญ่ถอนออกและดันเข้าจนมิดลำ“อื้อ...”ชายหนุ่มทั้งถอนทั้งกระแทกโยกเข้าย้ายออกถี่รัว เพื่อให้ภรรยาสาวได้ส่งเสียงครวญครางเป็นสัญญาณเริ่มการแข่งขันห้องที่เริ่มต้นติดตามมาคือห้องของขุนนางหนุ่มจางหมิ่นและภรรยาสาวฮัวซีฮวาชายหนุ่มจับร่างบางหงายหน้าด้วยท่วงท่าสามัญโดยไม่รอช้า“ชอบหรือไม่” ชายหนุ่มถามก่อนจะรัวละเลงลิ้นโดยไม่พักเพื่อให้น้ำหวานสีใสได้รินหลั่งล้นนอง“ท่านพี่...” หญิงสาวเพียงครางตอบเท่านั้น“น้องซีซีอยากให้พี่สอดใส่เข้าไปแล้วหรือไม่”“ใส่..ใส่เลย” เสียงสั่นด้วยอ
ตอนพิเศษสามเฮ้อ...ข้าล่ะอิจฉาพวกเจ้าจริงๆ ได้แต่งงานออกไปมีสามีแสนดีแสนรักใคร่ ดูสิ แม้จะผ่านไปแรมปีแต่สายตาที่พวกเขามองพวกเจ้าราวจะจับกลืนลงท้องไม่ให้ผู้ใดได้พบเห็นที่สำคัญพวกเขาทุกคนต่างยกย่องพวกเจ้าเป็นภรรยาเดียว อ้อ...ลืมไป มีเฟยเฟยซึ่งท่านอ๋องยังมีหลายภรรยา แต่เขาก็ยกย่องและอยู่กับเจ้ามากที่สุด”“แม่เล้าใหญ่ ท่านหาให้ข้าสักคนสิ ข้าอยากได้บ้าง” เสียงงอแงของคณิกาคนอื่นเรียกรอยยิ้มขบขันจากบรรดาสาวงามด้วยรู้ดีว่าพวกนางเพียงหยอกล้อไม่คิดเป็นจริงเป็นจังพวกนางคงไม่รู้ตัวว่า ถ้อยคำซักถามกึ่งดูแคลนหรือท้าทายแกมหยอกล้อ สร้างความกระเหี้ยนกระหือรือให้บรรดาสามีทั้งหลายซึ่งลอบฟังอยู่ต่างอยากแสดงพละกำลังของตนเองให้ผู้อื่นได้เห็นเพื่อลบคำสบประมาท“มาหาว่าข้าบอบบางไร้เรี่ยวแรงหรือ คืนนี้ข้าจะจัดหนักให้น้องซีซีร้องทั้งคืนจนพวกเจ้าไม่ได้หลับได้นอนเลยทีเดียว” จางหมิ่นกำมือแน่นด้วยโดยดูหมิ่นว่าเป็นเพียงขุนนางรูปร่างบาง เขามองไปทางรูปร่างสูงใหญ่ของสามีหญิงสาวคนอื่นพลางคิดในใจสูงใหญ่แล้วอย่า
ตอนพิเศษสองนัยน์ตาเคลิ้มฝันมองไปทางภรรยาของหัวหน้าพรรคมารโดยไม่ได้รับรู้ว่ามีสายตาของลูกน้องชายจับจ้องเตรียมจะจับไปเชือดทิ้งโทษฐานนินทาหัวหน้าหญิงของพวกเขา“เจ้าอย่าได้พูดมาก มองรอบข้างดูบ้าง โอ๊ะ!...นั่นแม่นางซีซีอดีตเซียนหมากล้อมผู้เก่งกาจ บัดนี้นางได้เป็นฮูหยินของขุนนางไปแล้ว คงไม่มีเวลาฝึกซ้อมอีก หากข้าได้แข่งขันกับนาง ไม่แน่ว่าอาจจะเอาชนะก็เป็นได้”“เชอะ ยังหวังจะเอาชนะนางเพื่ออันใด เจ้าแพ้นางอย่างราบคาบจนไม่มีหน้าเหลือให้แตกยับเยินอีกแล้ว”“หากเอ่ยเช่นนั้นแม่นางซือซือเองก็คงแทบไม่มีเวลาแต่งกลอนด้วยต้องวุ่นวายอยู่ในค่ายโจร ไม่น่าเชื่อว่าสามีโจรของนางจะกล้าพาตัวภรรยาออกมา ไม่เกรงจะโดนทางการเพ่งเล็งหรือจับตัวไปสอบสวนหรืออย่างไรกัน” สายตาสงสัยมองจ้องไปยังร่างงดงามพร้อมกลุ่มคนที่ยืนห้อมล้อมเฝ้าระวังอยู่ด้านหลัง“พวกเขาคงเตรียมการไว้ดีแล้ว หาไม่คงไม่กล้าเสนอหน้าออกมา” ผู้ที่ตอบหันหน้าไปอีกทางซึ่งมีรถม้าขบวนใหญ่วิ่งมาจอดอย่างเร่งรีบ“นั่นไง แม่นางซินซิน มาแล
ตอนพิเศษหนึ่งเมื่อสองท่อนลำเข้าไปได้ทั้งหมด สองพี่น้องจึงร่วมแรงร่วมใจมุดเข้ามุดออกลากครูดจุดเสียวด้านในจนกายบางสั่นสะท้านเผลอเปล่งเสียงร้องดังลั่น“ซี้ดดดด เสียววว ช้าหน่อย อื้ออออ อ๊ายยยย อู๊ยยยย”เจียเจียซึ่งนั่งอยู่บนรถม้าอีกคันได้แต่เมินหน้าหนีไปทางอื่นด้วยไม่อยากได้ยินได้ฟัง รวมทั้งผู้ติดตามทุกคนซึ่งแม้จะคุ้นชินแต่แก่นกลางกายกลับตั้งชี้แข็งชันไปตามเสียงซ่านกระเส่ารถม้าขย่มโคลงไปมาน่าหวาดเสียวพร้อมเสียงหวานซึ่งยังคงครวญครางอย่างคล้ายจะโดนทำร้ายอยู่ด้านใน“เบาก่อน โอ๊ยยยย อย่าแรงนัก อื้อ...ไม่ไหวแล้ว”รถม้านิ่งสงบหยุดการโยกคลอนไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเริ่มขยับอีกครา“อีกแล้วหรือ ข้าแสบไปหมดแล้ว”“เมื่อครู่ยังไม่ลึกมาก ขออีกคราเถิด” แฝดผู้พี่เว้าวอนเสียงแหบพร่ารถม้าโยกขย่มอีกคราคราวนี้แรงขึ้นกว่าเดิมจนคาดเดาได้ถึงอารมณ์ร้อนแรงของสามหนุ่มสาวด้านใน“พอก่อน ช้าก่อน ซี้ดดดด เสียววว”ฮัวซินฮวาซึ่งโดนจับประกบหน้าหลังจนหัวสั่นหัวคลอนร้องโวยวาย หัวของนางโข
แนะนำตัวละครฮัวเฟยฮวา คณิกาผู้เร่าร้อนหรือหัวหน้างานผู้เคร่งขรึมอ๋องหวงหนิงหลง ท่านอ๋องว่างงานผู้ลอยตัวอยู่เหนือกฎเกณฑ์ สามีของฮัวเฟยฮวาฮัวซีฮวา คณิกาสุดแสบหรือสาวบัญชีผู้เรียบร้อยจางหมิ่น บุตรชายคนรองของเจ้ากรมคลังสามีของฮัวซีฮวาฮัวซูฮวา คณิกาจอมยั่วหรือสาวฝึกงานไร้เดียงสามู่กังเปา หัวหน้าพรรคมาร สามีของฮัวซูฮวา ฮัวซือฮวา คณิกาจอมหลอกล่อหรือหญิงผู้พิทักษ์กฎซ่งจือเฉิง หัวหน้าจอมโจรหนุ่ม สามีของฮัวซือฮวาฮัวซินฮวา คณิกาแสนเย้ายวนหรือซีอีโอโคตรดุตงต๋าหยาง หัวหน้าเผ่านอกด่าน&n