Share
บทที่ 55 หมู่บ้านอาหว่า
Kaugnay na kabanata
อุบัติรัก อสรพิษ บทที่ 56 งานเลี้ยงใหญ่
แรกเริ่มฉันก็ไม่สนใจอะไรมาก อย่างไรเสียแม่ของเธอกินข้าวไปได้ครึ่งหนึ่ง แล้วคิดอยากเข้าห้องน้ำ รวมทั้งพ่อที่ทิ้งแขกไปแล้วตัวเองไปนอน ฉันจึงคิดว่าเธอแอบกินของกินตอนกลางคืน และก็ไม่ได้อะไร แต่ว่าเธอเอาแต่กินเสียงดังจนทำให้ฉันนอนไม่หลับ ครั้นแล้วจึงถามว่าฟ่านเหม่ยฉีกำลังกินอะไรอยู่? ช่วยเสียงเบาหน่อยจะได้ไหมพอฉันพูดจบ เสียงเคี้ยวของฟ่านเหม่ยฉีก็เบาลง แต่ไม่ทันไร เสียงเคี้ยวหงึบหงับก็เสียงดังขึ้น เหมือนออกแรงเคี้ยวอ้อยอย่างไรอย่างนั้น เธอแทะเต็มแรงและยังมีเสียงหักดังขึ้นด้วยเมื่อตอนกลางคืนของวันนี้ฉันไม่ได้กินอะไร ตอนนี้ถูกเสียงของฟ่านเหม่ยฉีจนทำให้นอนไม่หลับ ท้องก็เริ่มส่งเสียงร้อง จึงถามฟ่านเหม่ยฉีว่ากินอะไรอยู่? พอจะแบ่งให้ฉันกินได้ไหม?ฟ่านเหม่ยฉีไม่พูดจา สักพักหนึ่งจึงยื่นของที่เหมือนกับแครอทอันเล็กมาให้ฉันกลางคืนที่ดำมืดทำให้ฉันมองไม่เห็นว่าคืออะไร จึงถามเธอ “นี่คือแครอทเหรอ?”“อืม ใช่ บ้านฉันปลูกเอง” ฟ่านเหม่ยฉีตอบฉันด้วยเสียงเบาฉันไม่ชอบกินแครอทตั้งแต่เด็ก แค่ได้กลิ่นก็รู้สึกไม่ดีแล้ว ฉันจึงนำแครอทเล็กนี้ยัดกลับใส่มือของฟ่านเหม่ยฉี พลางบอกกับเธอให้กินเองเถอะ ฉันใช้ผ้าห่มอ
อุบัติรัก อสรพิษ บทที่ 57 อินกวนอิน
เห็นเฟิ้งฉีเทียนหัวเราะเหมือนคนเสียสติ ฉันนึกถึงอาหารบนโต๊ะเมื่อคืนนั่นอีกครั้ง จู่ ๆ ก็รู้สึกสะอิดสะเอียนจนอยากอาเจียน และถามเฟิ้งฉีเทียนว่าจะเป็นเนื้อมนุษย์ได้ยังไงกัน หากเป็นเนื้อมนุษย์ ทำไมเขายังกินได้อย่างมีความสุขขนาดนั้น?“เมื่อคืนข้ารู้แค่ว่ารสชาติของเนื้อนั่นสดอร่อยมากเป็นพิเศษ ไม่เหมือนเนื้อไก่เป็ดปลาหมูเลย เมื่อกี้พอได้ยินหลิวเซียนพูดจึงพึ่งจะนึกขึ้นได้ว่าที่พวกเรากิน อาจจะเป็นเนื้อมนุษย์ทั้งหมด อย่างไรเสียมนุษย์เป็นจิตวิญญาณแห่งสรรพสิ่ง ส่วนเนื้อหนังมังสาบนร่าง ก็คือว่าเป็นเนื้อที่บำรุงร่างกายได้มากที่สุดบนโลกเลยทีเดียว” เฟิ้งฉีเทียนพูด ๆ อยู่ ก็ถามฉันอย่างดีอกอีใจ “ป๋ายจิ้ง เจ้าเห็นแล้วหรือยัง ขนบนตัวข้าแวววาวไหม? ระยิบระยับหรือเปล่า?”แวววาวระยิบระยับมะเหงกสิ! ฉันหันศีรษะถามว่าเนื้อพวกนั้นบนโต๊ะเมื่อคืนเป็นเนื้อมนุษย์หรือเปล่า? แล้วอาหารที่เราทานไปเมื่อเช้าล่ะ? ฉันนึกขึ้นได้ว่าเมื่อเช้าฉันยังไม่ได้ทานข้าวหลามที่พ่อของฟ่านเหม่ยฉีทำให้พวกเราทาน!“เนื้อที่เฟิ้งฉีเทียนกินไปเมื่อคืนคือเนื้อมนุษย์ ที่พวกเรากินเช้าวันนี้คือข้าว คาดว่าวันนี้ฟ่านเหม่ยฉีขอร้องให้พ่อของเธอทำข้าวเ
อุบัติรัก อสรพิษ บทที่ 58 ไม่ให้ได้ผุดได้เกิด
เพราะว่าเห็นคนรักของตัวเองตายไป จึงต้องการทำให้คนทั้งหมู่บ้านถูกฝังพร้อมกับเธอ ตอนที่ฉันได้ยินคำพูดนี้ของหลิวหลงถิง ในใจก็รู้สึกไม่ดีมาก ๆ ยื่นมือไปหยิบอินกวนอินในมือเฟิ้งฉีเทียน แล้วเอ่ยถามหลิวหลงถิงว่า “ถ้าอย่างนั้นในเมื่อคนทั้งหมู่บ้านตายหมดแล้ว งั้นพ่อของฟ่านเหม่ยฉี ที่มาต้อนรับพวกเราล่ะ? พวกเขาก็เป็นคนตายฟื้นคืนชีพเหมือนกับฟ่านเหม่ยฉีใช่ไหม?”“คาดว่าพวกเขาไม่ใช่ เหมือนเป็นสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นมามากกว่า บรรยากาศของที่นี่แปลกประหลาดมาก เธอดูพระอาทิตย์นั่นสิ ตั้งแต่ตอนที่พวกเราออกมา มันก็ลอยอยู่ตำแหน่งนั้นตลอด ตอนนี้พวกเราออกมาได้ครึ่งชั่วโมงกว่าแล้ว มันก็ยังคงไม่ขยับเลยแม้แต่นิดเดียว พวกเราน่าจะเข้ามาอยู่ในภาพลวงตาซะแล้ว”“ก็แค่เป็นโลกโลกหนึ่งที่จินตนาการออกมาไม่ใช่เหรอ?” ฉันถามหลิวหลงถิง“ไม่ใช่จินตนาการ ตอนนี้พวกเจ้าอยู่ในภาพวาดของข้า ทุกอย่างที่พวกเจ้าเห็น นอกจากศาลแห่งนี้แล้ว ข้าเป็นคนวาดทั้งหมดเอง” จู่ ๆ อินกวนอินในมือฉันก็พูดโพล่งขึ้นมาพอเฟิ้งฉีเทียนได้ยินว่าอินกวนอินในมือฉันพูด จึงรีบปัดอินกวนอินในมือลงพื้น พลางถามเขา “ทำไมเจ้าต้องดึงพวกข้าเข้ามา?”“ข้าไม่รู้จักพวกเจ้า แต
อุบัติรัก อสรพิษ บทที่ 59 เซียนขี่หงส์
มีดเล่มใหญ่ฟันร่างกายของอินกวนอินขาดออกเป็นสองท่อนทันที แต่ว่านี่ยังไม่เพียงพอให้ฟ่านเหม่ยฉีระบายความความโกรธ เธอหยิบมีดออกแรงฟันที่ร่างของอินกวนอินไม่หยุด ไอสีดำพุ่งออกมาจากบาดแผลของอินกวนอินไม่หยุด แนวขวางตัดของมีดที่เป็นทางยาว ทำให้ฉันมองดูด้วยความตกตะลึง“ตายซะเถอะ พวกเรามาตายไปพร้อมกัน นับจากนี้ไป ฉันไม่อยากเจอนายอีกตลอดชาติ!”ฟ่านเหม่ยฉีพูดจบก็ถอดผีตุนโข่วทั้งห้าที่อยู่บนหน้าเธอออก ใบหน้านั้นเผยสีหน้าพอใจที่ได้สมใจหวัง จากนั้นก็หันศีรษะมามองฉันพร้อมกล่าว “รุ่นพี่ ขอบคุณที่ช่วยให้ฉันหลุดพ้นนะคะ ฉันต้องไปแล้ว ขอให้พี่มีความสุขนะ” ว่าแล้ว ควันสีเขียวเป็นทางก็ลอยกระจายออกมาจากในร่างของฟ่านเหม่ยฉี ส่วนเทวรูปของอินกวนอินที่อยู่บนพื้น ก็แตกเป็นกองเศษเล็กเศษน้อย ไม่มีโอกาสที่จะได้มีชีวิตอยู่อีกทันใดนั้นในศาลก็ว่างเปล่า นอกจากศพที่กำลังจะเน่าเปื่อยอย่างรวดเร็วของฟ่านเหม่ยฉี ที่อยู่บนพื้นกับเศษที่แตกกระจายของอินกวนอินที่ย้ำเตือนฉันว่าก่อนหน้านี้เกิดการฆ่าล้างแค้นที่น่าอกสั่นขวัญหายขึ้น จากนั้นก็เงียบสงบลงมาก“ทั้งสองคน เฮ้” เฟิ้งฉีเทียนเดินเข้ามาจากด้านนอก คาดว่าไม่รู้จะออกความเห็นกับ
อุบัติรัก อสรพิษ บทที่ 60 รวมตัวกัน
หลิวหลงถิงเหลือบมองฉัน จากนั้นจึงพูดแบบยิ้ม ๆ “ฉันจะโกรธอะไรเธอ? ถ้าวันนี้ไม่อยากก็ไปนอนก่อนเถอะ รอฉันซ่อมอินกวนอินเสร็จแล้ว จะไปนอนเป็นเพื่อนเธอบนเตียง”ฉันไม่รู้ว่ายิ้มนี้ของหลิวหลงถิงเป็นยิ้มจริงหรือยิ้มปลอม ทว่าเขาบอกให้ฉันนอน ฉันจึงได้แต่พยักหน้าให้เขา บอกให้เขาทำเสร็จแล้วก็รีบพักผ่อนและก็ไม่รู้ว่าหลิวหลงถึงเป็นอะไรไป หรือว่าเพราะเฟิ้งฉีเทียนแบก เขาเลยโกรธอย่างนั้นเหรอ? แต่ว่านั่นไม่ใช่เพราะต้องการทำลายเขตแดนภาพหรอกเหรอ ถ้าไม่แบกล่ะก็ พวกเราก็ออกมาไม่ได้นะ!แค่นั่งรถมาหนึ่งวันเต็มแล้วก็ง่วง และฉันก็ไม่มีกะจิตกะใจคิดถึงเรื่องนี้ พอนอนลงบนเตียงได้พักหนึ่งก็หลับไปวันนี้ต้องตื่นเช้าไปเรียน หลิวหลงถิงตื่นเช้ากว่าฉันอีก เขาต้มโจ๊กกับไข่ไก่ไว้เสร็จแล้ว และตอนนี้กำลังเปลี่ยนชุดไปข้างนอกฉันมองดูอย่างสงสัย จึงถามหลิวหลงถิงว่าวันนี้เป็นอะไร จะออกไปข้างนอกเหรอ?อารมณ์ของหลิวหลงถิงในตอนนี้ดีกว่าเมื่อคืนเยอะแล้ว อีกฝ่ายบอกกับฉันว่าใช่ ต้องไปส่งแฟนของเขาไปเรียนที่มหาวิทยาลัยคำพูดนี้ทำให้หัวใจฉันอบอุ่น จนรีบกอดหลิวหลงถิงแล้วจุ๊บที่ใบหน้าเขาทีหนึ่งทันที เมื่อวานพอเห็นเขาไม่มีความสุข ฉัน
อุบัติรัก อสรพิษ บทที่ 61 น้ำหอมกลิ่นพิเศษ
สิ่งนี้ทำให้ฉันรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกขึ้นมาทันที หากเมื่อสักครู่นี้เว่ยฉงไม่ได้บอกว่าเขาจะเข้าร่วมงานปาร์ตี้ของชั้นเรียนพวกเราแบบนั้นมันก็ยังดี แต่เมื่อเว่ยฉงตั้งใจมาบอกฉันว่าเขาก็ไปเข้าร่วมด้วย ก็ทำให้ฉันพะว้าพะวงเล็กน้อยขึ้นมา อย่างไรก็ตามแค่ฉันกับเฟิ้งฉีเทียนเป็นแค่เพื่อนกันหลิวหลงถิงก็ไม่พอใจแล้ว ถ้าเกิดว่าถูกเขาสงสัยอะไรบางอย่างขึ้นมาอีกรอบ ฉันก็คงต้องรับผิดชอบต่อผลที่ตามมาแน่ ๆ แต่ทว่าตอนนี้อาจารย์ประจำชั้นมาถามฉันด้วยตัวเองแล้ว ถ้าหากฉันพูดว่าฉันไม่ไปล่ะก็ อาจจะเป็นการไม่ไว้หน้าเขาเกินไปฉันลังเลอยู่ห้าหกนาทีและก็ได้ตอบตกลงกับอาจารย์ประจำชั้นไป ในใจก็คิดว่าจริง ๆ แล้วมันก็ไม่น่าจะมีอะไรหรอก ก็ไม่ใช่ว่าไปกับเขาเพียงลำพังสองต่อสองสักหน่อย อีกอย่างถ้าฉันดึงดั้นกล้าปฏิเสธอาจารย์ประจำชั้นของเรามันก็ดูไม่ดีหลังจากเริ่มเรียนได้ประมาณสิบนาทีแล้ว เฟิ้งฉีเทียนก็เดินเข้ามาจากทางประตูห้องเรียน พอเห็นว่าฉันอยู่ ๆ ก็ดูเหมือนลูกบอลที่หมดลมไปแล้วลูกหนึ่ง ก็เดินมุ่งหน้ามาหาฉันไปด้วย และถามฉันไปด้วยว่าช่วงนี้หลิวหลงถิงดูมีแปลก ๆ นิดหน่อยนะ หรือว่าเป็นเพราะเขากำลังหึงฉัน? ถ้าเป็นแบบนั้นจร
อุบัติรัก อสรพิษ บทที่ 62 พิษงู
หลิวหลงถิงออกมาตามหาฉันแล้ว? ข้อความนั่นทำฉันตกใจจนรับหันมองไปรอบ ๆ ทุกด้าน ซึ่งด้านนอกมีเพียงรถและผู้คนที่สัญจรผ่านไปมา ไม่เห็นแม้แต่เงาของหลิวหลงถิงเลยอารมณ์ฉันค่อย ๆ เงียบสงบลงไป ตัวฉันเองก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากำลังกลัวอะไรอยู่ ฉันเองก็ไม่ได้ทำเรื่องอะไรที่รู้สึกผิดต่อหลิวหลงถิงเลยนะ ยิ่งไปกว่านั้นพวกเราก็ยังอยู่ในช่วงกำลังศึกษาดูใจกันอยู่ ออกมาเล่นสักพักก็คงไม่เป็นอะไรมากหรอกรถแท๊กซี่ใช้เวลาเดินทางประมาณสามสิบนาทีนิด ๆ ก็ถึงหน้าหมู่บ้านของฉันแล้ว ฉันเงยหน้ามองขึ้นไปที่หน้าต่างในบ้าน ยังมีแสงไฟสว่างออกมาอยู่เลย ในใจก็ครุ่นคิดว่าคงไม่ใช่เฟิ้งฉีเทียนหลอกให้ฉันตกใจเล่นหรอก หลิวหลงถิงก็อยู่ที่บ้านไม่ใช่เหรอ?พอขึ้นลิฟต์แล้วฉันเอาโทรศัพท์ที่จะให้หลิวหลงถิงส่งข้อความไปต่อว่าเขา หลังจากนั้นก็เปิดประตูบ้าน พอเปิดประตูออกมาก็เห็นหลิวหลงถิงสวมใส่ชุดนอนตัวใหญ่กำลังเก็บเสื้อผ้าอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง จนนิ่งกว่านี้ไม่ได้อีกแล้วเมื่อกี้หัวใจดวง ๆ น้อยที่ยกขึ้นมาจำต้องเก็บลงไปในทันที ร่างบางยิ้มแล้วหันเดินไปทางหลิวหลงถิง ถามเขาว่าเก็บผ้าอยู่หรอ? แต่ว่าในตอนที่พูดอยู่นั้น ฉันเ
อุบัติรัก อสรพิษ บทที่ 63 ใส่ร้าย
“ถูกงูกัดเหรอ?” หลิวหลงถิงหันมาทางฉัน “เมื่อคืนไม่ใช่ว่าเขาร้องเพลงอยู่เหรอ? จะไปโดนงูกัดได้ยังไงกัน แถมพื้นที่ในแทบนี้ก็มีอากาศเย็นด้วย งูไม่ออกมาหรอก”หลิวหลงถิงตอบฉันอย่างไม่มีความผิดปกติ ฉันก็รู้สึกอยากจะเหยียดยิ้มออกมาเลยจริง ๆ ฉันจะเชื่อใจคนแบบนี้ได้อย่างไรกัน“ไม่ใช่นายทำงั้นเหรอ?” ฉันไม่อยากจะเสียพลังรับมือกับหลิวหลงถิงไปมากกว่านี้ ฉันเปิดปากพูดจุดประเด็นใส่เขาไปตรง ๆ พอเห็นว่าฉันสงสัยเขา ในแววตาของหลิวหลงถิงฉายแววประหลาดใจปนสงสัย แล้วนั่งลงที่ข้าง ๆ พลันเอ่ยว่า “เมื่อคืนนี้ฉันก็อยู่กับเธอตลอดไม่ใช่เหรอ? ทำไมเธอถึงคิดว่าฉันเป็นคนทำล่ะ?”“สำหรับนายแล้ว การฆ่าคนเป็นเรื่องปกติมากไม่ใช่เหรอ? คนที่อยู่รอบข้างฉันเสียชีวิตไปหลายคนขนาดนั้น หรือว่าไม่ใช่นายฆ่าหรือไง? นายบอกอยู่ที่นี่ งั้นใครรับประกันได้ว่านายไม่ได้ให้เพื่อนนายไปฆ่าน่ะ?”ฉันพูดไปแบบนั้น หลิวหลงถิงจึงเอ่ยตอบเสียงเรียบ “ใช่ ฉันฆ่าคนได้ง่าย ๆ ในพริบตา เมื่อคืนนี้ตอนที่ฉันเห็นว่าเธออยู่กับผู้ชายคนนั้น ฉันก็อยากจะไปฆ่าเขาแล้ว แต่ไม่ใช่ว่าเธอไม่ชอบให้ฉันฆ่าเหรอ? อีกอย่างฉันวางแผนจะแต่งงานกับเธอแล้ว ทำไมฉันยังต้องไปฆ่าคนเ
Pinakabagong kabanata
- อุบัติรัก อสรพิษ บทที่ 75 พลีชีพเพื่อช่วยเธอ
- อุบัติรัก อสรพิษ บทที่ 74 เทพเจ้าคงคาแต่งงาน
- อุบัติรัก อสรพิษ บทที่ 73 เป็นคุณพ่ออย่างสบายใจ
- อุบัติรัก อสรพิษ บทที่ 72 ทารกในครรภ์ปกติ
- อุบัติรัก อสรพิษ บทที่ 71 ตรวจครรภ์
- อุบัติรัก อสรพิษ บทที่ 70 ของชิ้นใหญ่ที่แปลกประหลาด
- อุบัติรัก อสรพิษ บทที่ 69 บำเพ็ญจนสมบูรณ์แบบ
- อุบัติรัก อสรพิษ บทที่ 68 คำสารภาพที่ไม่สมควร
- อุบัติรัก อสรพิษ บทที่ 67 ต่างคนต่างคิดถึง
