“ก็ใช่สิ! ทำไมเหรอ?”เมื่อฉันเปล่งประโยคนี้ออกมาจากปาก ก็เหลือบไปมองหลิวหลงถิงที่หน้าตาเรียบเฉย มันทำให้ฉันรู้สึกกังวน ถ้าหลิวหลงถิงสังเกตเห็นอะไรบางอย่างและรู้ว่าฉันรับข้อตกลงกับเทพแห่งขุนเขาที่จะกำจัดเขา และถ้าเทพแห่งขุนเขาตายฉันก็ต้องตาย ใครกันจะเมตตาคนที่หมายจะเอาชีวิตตัวเองในเวลานี้ ฉันรู้สึกเสียใจกับข้อตกลงที่ให้ไว้กับเทพแห่งขุนเขา อันที่จริงการได้อยู่กับหลิวหลงถิง แม้ว่าจะหนื่อยไม่ค่อยสะดวกสบายแต่ก็รู้สึกดี และแม้ว่าเขาจะบังคับให้ฉันทำเรื่องอย่างว่า ฉันก็ยังพอใจกับมัน แล้วทำไมฉันต้องฆ่
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ฉันก็รู้สึกฉุนเฉียวพร้อมน้ำเสียงที่ไม่พอใจเท่าไหร่ “ยังอยู่สิค่ะ เขาปฏิเสธที่จะเอาผีพวกนี้ออกไป ตอนนี้ท้องหนูก็ใหญ่ขึ้นไม่รู้ว่าถ้าโตไปมากกว่า หนูจะต้องใส่เสื้อผ้าอย่างไร”แม่หมออิงไม่ได้สนใจที่ฉันพูดเรื่องจะใส่เสื้อผ้าอย่างไร แต่กลับบอกฉันว่า “เจ้าไปหาหลิวหลงถิงซะ แล้วให้เขาให้พลังวิญญาณกับเจ้า ในท้องเธอคืองู มันต่างสายพันธ์กัน งูน้อยเหล่านี้เมื่อโตขึ้นก็ต้องการพลังวิญญาณเช่นเดียวกัน หลิวหลงถิงไม่ม่ความรับผิดชอบต่อเจ้าเลย เจ้าต้องสื่อสารกับเขาให้มากขึ้น เพราะถ้าเซียนกับร่าง
ฉันเหลือบมองยันต์บนโต๊ะที่เขียนออกมาเหมือนไก่เขี่ย ฉันไม่อยากเชื่อว่ายันต์ผีนี้จะสามารถช่วยฉันได้ อันที่จริงก็อยากจะขอให้หลิวหลงถิงอยู่ช่วยฉันเรื่องนี้ก่อนแล้วค่อยไป แต่แล้วยังไม่ทันได้พูดอะไรสักคำ มือที่จับใบหน้าฉันอยู่จู่ ๆ ก็บีบแรงขึ้น มันทำให้ฉันปวดร้าวมาถึงแก้ม“คราวนี้ฉันไม่อยู่บ้าน ถ้าเธอกล้าทำอะไรไม่ดีกับลูกของเรา ระวังครอบครัวเธอจะถึงแก่ชีวิต”นี่เขากำลังเตือนฉันหรอ?เมื่อกี้ที่ตานั่นพยายามจะทำให้ฉันพอใจ ฉันคิดว่าเขาสนใจฉันหรือไม่ก็ชอบฉัน ไม่น่าเชื่อว่าฉันจะคิดผิด ที่หลิวหลงถิงดีกับฉั
พอได้ยินเช่นนี้ น้ำตาฉันก็แทบจะไหลออกมา ฝ่ายหญิงได้ฟังฝ่ายชายพูดแล้วก็โมโหพลางด่าเขาว่าทำไมถึงไม่บอกเรื่องนี้กับเธอ ถ้าวันไหนเธอเห็นเช่นนี้ในทะเลสาปก็คงจะตกใจไม่น้อย แล้วฝ่ายชายก็ปลอบใจฝ่ายหญิงว่ากลัวเธอจะกลัวจึงไม่ได้บอก ถ้าต้องลาออกจากงานก็ต้องขอโทษเจ้านายพวกเขาด้วยมองดูคู่สามีภรรยาคู่นี้ทะเลาะกัน ก็พอจะขจัดความกลัวฉันไปได้บ้าง แม้ว่าทั้งคู่จะประสบกับเหตุการ์ณที่น่าหวาดกลัว ทว่าบางทีความรู้สึกนี้อาจเป็นภาพหลอนของมนุษย์ก็ได้ ก็เหมือนกับพอรู้ว่าที่ไหนมีคนตาย เมื่อต้องผ่านทางนั้นก็จะรู้สึกว่าท
เงาขาวร่างใหญ่เหล่านี้ก็เหมือนซากศพที่ถูกต้มจนบวมเป่ง พวกเราทั้งหมดล้วนสยองขนพอง ขนาดกลางวันแสก ๆ ยังกล้าหลอกกันอีก!“งั้นเงาเหล่านี้ ใช่คนหนุ่มสาวที่จมน้ำตายในทะเลสาปไหมคะ?”ชายมีอายุจ้องมองไปที่เงาเหล่านั้น ก่อนจะส่ายหัวเล็กน้อยพลางพูดว่า “นี่ยังไม่ชัดเจน ผมไม่กล้าไปดู แต่เมื่อสองสามปีก่อนคนที่ตายในทะเลสาปเป็นนักศึกษาสาววัยรุ่น ที่ถึงตอนนี้ก็ยังปิดคดีไม่ได้ เมื่อก่อนมันก็แค่ทำให้คนกลัวเท่านั้น พอหลังจากนั้นสิบวันศพก็จะเริ่มลอยขึ้นสู่ผิวน้ำ มาหลอกคนอื่น โชคดีที่ตอนนี้อากาศหนาว ช่วงนี้เลยไม่ค่
พึ่งเจอหน้ากันก็ถูกตานั่นว่าแล้ว ฉันรู้สึกไม่สบายใจมาก จึงบอกเขาว่าเจอสถานการณ์เช่นนี้ฉันทำอย่างไรได้บ้าง ฉันเองก็หมดหวัง ศพเหล่านี้ยังนิ่งอยู่เลย ฉันควรทำอย่างไร?เมื่อหลิวหลงถิงเงยหน้าดูศพหญิงสาวเหล่านี้แล้ว ในดวงตาก็ดูเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เหมือนว่าเขาจะรู้จักหญิงสาวเหล่านี้ เขาเงียบลงทันที “หญิงสาวเหล่านี้ตายมาหลายปีแล้ว ฉันเดาว่าใต้ทะเลสาบนี้ยังมีสายน้ำเย็นจากที่ไหนสักแห่งไหลเวียนอยู่ หรือมีสถานที่ที่น้ำแข็งไม่ละลายตลอดทั้งปีหลงเหลือ ร่างกายของพวกเธอติดอยู่ในนั้นจึงไม่เน่าเปื่อย ส่วนสาเห
“นายพูดว่าให้ฉันกลับบ้านกับนายหรอ?” ฉันถามหลิวหลงถิงอย่างไม่น่าเชื่อ หลิวหลงถิงเอียงศรีษะชำเลืองตามองมาที่ฉัน จากนั้นหันศรีษะตรงไปข้างหน้าพร้อมกับก้าวเท้าเดิน “ใช่แล้ว ปีหน้าเธอก็จะไปเรียนที่ต่างจังหวัดแล้ว ฉันก็จะไปกับเธอด้วย อยู่ข้างนอกไม่สะดวกเท่าที่บ้าน ฉันจะพาเธอไปพบพวกเขา เมื่อฉันออกไปธุระไม่ได้อยู่กับเธอ กลัวเธอจะเจอกับปัญหา ก็ยังดีที่ฉันได้ไปขอความช่วยเหลือจากพวกเขาไว้ก่อน”ก่อนหน้านี้เคยได้ยินแม่หมออิงบอกว่าครอบครัวหลิวหลงถิงมีพี่น้องทั้งหมดห้าคน เขาเป็นลูกคนที่สาม ครอบครัวเขามีคนมาก
ตาโตดูอิ่มน้ำ ปากเล็ก ๆ ได้รูปเชอร์รี่ทั้งคู่ เด็กผู้ชายสวมชุดรถถังน่ารัก ส่วนเด็กผู้หญิงสวมกระโปรงอย่างไม่กลัวความหนาว ใบหน้าทั้งสองขาวผ่องราวหิมะอันบริสุทธิ์ คนนึงโผเขากอดขาข้างหนึ่งของหลิวหลงถิงอย่างออดอ้อนอยู่ตลอดเวลา และเอาแต่ตะโกนเรียกพี่กลางไม่หยุดด้วยเสียงที่อ่อนหวาน เสียงเรียกนี้มันทำให้ฉันรู้สึกเขิลจนต้องเอามือปิดหน้า!มีเด็กที่น่ารักเช่นนี้ได้อย่างไร? ปีศาจอย่างพวกเขาเติบโตขึ้นมาอย่างน่ารักขนาดนี้เชียวหรือ?หลิวหลงถิงที่ดูมีความสุขมาก เขาเอื่อมมือออกมาแล้วส่งกระเป๋าให้ฉัน พร้อมลูบหั