“พวกนั้นคืออะไร? ทำไมถึงสามารถทำเรื่องแบบนี้กับมนุษย์ได้!” ฉันเอ่ยถามหลิวหลงถิงอย่างประหลาดใจ!“คือลิงแมนดริล คนที่ตายในภูเขา บำเพ็ญฌาณจะกลายเป็นผีพรายชนิดหนึ่ง มองเห็นมนุษย์ก็จะยิ้ม เปลี่ยนรูปร่างเป็นคนในดวงใจล่อลวงมนุษย์ แล้วดูดกินพลังวิญญาณของอีกฝ่าย แต่ว่าป๋ายจิ้ง นึกไม่ถึงว่าเธอจะถูกสิ่งเหล่านั้นล่อลวงด้วยเหมือนกัน ไม่อย่างนั้นตอนนี้เธอก็จะเป็นเหมือนพวกเขาแล้ว”ฉันได้ยินเสียงคร่ำครวญรอบ ๆ และพอมองผู้หญิงพวกนั้นที่เหมือนผี ฉันก็รู้สึกไม่เป็นธรรม ใครจะไปรู้ว่าสิ่งนั้นเปลี่ยนเป็นร่างหลิวหลงถ
เวลานี้ฉันรู้สึกกลัวมาก ๆ ฉันเอื้อมมือไปใต้โต๊ะแล้วปัดมือนั่นออกไป แต่เขากลับแสดงท่าทางที่ดูดุดันออกมาพร้อมคว้ามือฉันไว้แน่น ร่างบางดึงมืออย่างไว ทว่าเขากลับฉวยโอกาสในขณะที่ฉันกำลังออกแรงบิดมืออยู่นั้น เลิกชายกระโปรงของฉันขึ้นช้า ๆเพื่อนร่วมชั้นยังคงอยู่รอบตัวฉัน ฉันไม่กล้าทำให้เกิดเรื่องใหญ่ ส่วนคนที่อยู่ใต้โต๊ะ ต่อให้ฉันจะไม่เห็นเขา ก็พอที่จะสามารถเดาได้ว่าเขาเป็นใคร เพราะนอกจากหลิวหลงถิงแล้ว ก็ไม่มีใครกล้าทำเรื่องแบบนี้ในที่สาธารณะหรอกฉันร้องเพลงไปเรื่อย ๆ และแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ
“วันนี้พวกเราจะต้องกลับไปมหาวิทยาลัยแล้ว พรุ่งนี้ฉันมีเรียน” ฉันกำลังสวมเสื้อผ้าไปด้วยและดื่มน้ำไปด้วย พลางถามหลิวหลงถิงว่าเขาจะดื่มน้ำไหม?หลิวหลงถิงกำลังมองดูน้ำที่ฉันยื่นให้เขา แต่ไม่ได้รับมันไป เขากำลังพินิจพิเคราะห์ฉันอย่างตั้งใจ แต่ก็ดูเหมือนไม่ได้ตั้งใจในที ทันทีที่เขาพูดออกมา ฉันก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้น แถมขาก็อ่อนลงจนเกือบล้มพับลงไป โชคดีที่ข้าง ๆ ฉันยังมีตู้ให้พิง ฉันไม่ได้ปล่อยไก่ต่อหน้าหลิวหลงถิง แล้วถามเขาทันที สรุปว่าเขามีผู้หญิงมาแล้วกี่คน?ร่างสูงใช้ชีวิตม
ฉันฟังคำพูดของแม่หมออิงไม่ค่อยเข้าใจ ฉันก็เลยถามเธออีกครั้งว่า “คุณหมายความว่า ฉันจะบอกหลิวหลงถิงเรื่องที่จะรับเทพสวรรค์มาเป็นคนของตัวเองไม่ได้ ใช่ไหมคะ?”“ใช่ เจ้าไม่สามารถบอกให้หลิวหลงถิงรู้เรื่องนี้ได้ ไม่งั้นเทพจะเกิดความอิจฉากัน ถ้าเจ้ารับเทพองค์อื่นต่อหน้าเขา ในอนาคตเขาอาจจะสร้างความเดือดร้อนให้เจ้าได้ รอหลังจากที่เจ้านำเซียนระดับสูงรับกลับมาได้ ก็มาที่บ้านของข้าสักรอบ แล้วก็อย่าลืมคำนวณดูว่าเจ้าช่วยข้าไปกี่ครั้งแล้ว ข้ามีของบางอย่างจะให้กับเจ้า”ถึงอย่างไรแม่หมออิงก็เป็นคนที่สอนให้ฉันเป
เหยาน่าเดินเข้าในห้อง พลางเอ่ย “ก็ไม่ได้หมายถึงอะไร ฉันแค่คิดว่าตัวเองสู้เธอไม่ได้มาโดยตลอด ไม่ว่าอะไรเธอก็เก่งกว่าฉันทุกเรื่อง แถมหน้าตาสะสวยและสะอาดกว่าฉันด้วย คนที่ฉันชอบล้วนแต่ไปชอบเธอกันหมด ไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ ฉันทนอยู่กับความรู้สึกนั้นจนเกินพอแล้ว แต่ถ้าเธอคิดว่าฉันจะอิจฉาเธอล่ะก็ เธอคิดผิดมาก ๆ สิ่งที่เธอมีอยู่ จะช้าจะเร็วเดี๋ยวฉันก็มีเหมือนกัน แล้วอีกอย่างนะ ฉันจะบอกอะไรให้อย่าง สองสามวันนี้ในชั้นเรียนของเราจะมีหลายคนต้องเสียชีวิต ซึ่งทั้งหมดนี้เป็นเพราะเธอที่ทำร้ายจิตใจพวกเขา!”หลังจา
“คุณกำลังเรียกฉันอยู่เหรอ?” ฉันถามไก่ตัวนั้นที่อยู่บนพื้นอย่างสงสัย“นอกจากข้าแล้วมีใครอีกล่ะ? เจ้าเป็นร่างทรง แต่กลับดูตระกูลเทพไม่ออกด้วยซ้ำ แล้วเจ้ามีคุณสมบัติอะไรถึงจะเป็นร่างทรงของข้าได้?”แต่เมื่อมองไปยังไก่ที่ดูท่าทางแปลก ๆ บนพื้น ฉันไม่สามารถเชื่อมโยงมันกับเทพเจ้าระดับสูงเข้าด้วยกันได้เลยจริง ๆ เซียนระดับสูงควรจะเป็นเทพที่น่าเกรงขามเที่ยงตรงไม่ใช่เหรอ จะมาเป็นไก่ที่ตกกระกำลำบากอยู่ตรงหน้าฉันได้อย่างไรกัน?แต่ว่าหลิวหลงถิงไม่ได้อยู่ข้าง ๆ ฉัน ไม่ว่าเขาจะพูดอย่างไร ฉันก็ยังต้องให้เคารพน
“เขาบอกว่าพวกเรารู้จักกันในชาติที่แล้ว ครั้งนี้ที่เขาลงมาเผชิญด่านเคราะห์ที่โลกมนุษย์ ก็เพื่อช่วยให้ฉันได้เลื่อนขั้น”“แต่เธอกลับ...” เมื่อหลิวหลงถิงพูดได้ครึ่งหนึ่ง เขากลับกังวลไม่กล้าที่จะพูดต่อ เขาเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดกับฉันว่า “รับไว้ก็รับไว้ แค่ว่าหลังจากนี้เธอจะเหนื่อยขึ้นกว่าเดิม เขาได้พูดไหมว่าเขาถนัดด้านอะไร? เป็นเทพจุติธรรมดาหรือเทพเจ้าดูแลบ้าน?”ฉันส่ายหน้าแล้วบอกว่าเขาไม่ได้บอกหลิวหลงถิงก็ไม่ได้ถามอะไรฉันอีกเลย แม้แต่ท่าทางของเขาที่มีต่อฉันก็เย็นชาขึ้นไม่น้อยเลย โดยบอกว่าในเมื่
“เป็นอะไรไปล่ะ?” หลิวหลงถิงหยิบโทรศัพท์มือถือของฉันไปและในขณะเดียวกันก็ดึงมือฉันไปไว้ที่คอของเขา แต่เมื่อเขาเห็นข้อความในโทรศัพท์มือถือ ฉันก็รู้สึกได้ชัดเจนว่าฝ่ามือของเขาออกแรงบีบขึ้นมาเล็กน้อย หลังจากนั้นเขาก็ถามฉันทันที “เธอรู้จักผู้หญิงคนนี้มากี่ปีแล้ว?”“เกือบ ๆ จะสามปีแล้ว” ฉันตอบหลิวหลงถิง“แล้วเธอรู้จักหล่อนดีพอไหม?”ฉันไม่รู้ว่าทำไมอยู่ ๆ หลิวหลงถิงถึงถามเรื่องพวกนี้ ดั้งนั้นฉันจึงพยักตอบไปว่ารู้จักดีอยู่นะ“แล้วเธอรู้ไหมว่าเมื่อตอนที่เราไปวันเกิดของหวังเสวียน หล่อนเป็นคนยุยงให้หวัง