บทที่ 173

แซคคารียิ้ม “อย่าเกรงใจกันเลย ตระกูลลอว์ร่ำรวยพอ ถ้าเธอมีปัญหา ก็บอกเรามาได้เลยนะ”

แจสเปอร์ยกแก้วชาขึ้นและจิบไปครั้งหนึ่ง เขายิ้ม “ผมไม่คิดว่ามันจำเป็นนะ...ตระกูลลอว์จะเตรียมเงินทุนเรียบร้อยแล้วเหรอยังครับ?”

ท่าทีของแซคคารีเริ่มเคร่งครึมขึ้น “บอกฉันมาเถอะว่าต้องการอะไรตอนนี้ ฉันต้องใช้เงินเท่าไหร่กันแน่?”

“มันยากที่จะบอกในตอนนี้ครับ”

แจสเปอร์คิดย้อนถึงตลาดหุ้นสหรัฐที่เขาติดตามอยู่เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาและขมวดคิ้ว “ตลาดหุ้นสหรัฐกำลังเจอกับพายุประหลาด ผมเพิ่งสังเกตเห็นว่ามีใครบางคนกำลังพยายามควบคุมตลาดที่นั่นอยู่และพวกเขาครอบคองพื้นที่ขนาดใหญ่ของหุ้นด้วยเช่นกัน มันเป็นการพนันหนึ่งที่มีมูลค่าอย่างน้อยหลายล้านล้านดอลลาร์”

“หลายล้านล้าน!” แซคคารีพบว่ามันยากที่จะเชื่อทั้ง ๆ ที่เคยเห็นหุ้นการเงินของเขามาแล้ว

‘ใช้เงินล้านล้านเป็นแค่ฐาน...’

‘มีแต่จีดีพีของประเทศเท่านั้นที่มีอำนาจแบบนั้น!

‘มีแต่จีดีพีของประเทศที่มีมูลค่าพอจะถูกวัดด้วยเงินล้านล้าน’

นั่นแสดงให้เห็นจำนวนที่มหาศาลและน่าสะพรึงกลัวว่าเป็นอย่างไร

“แต่นั่นคือตลาดหุ้นของสหรัฐ ในฐานะที่เป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจโลก ไม่มีองค์กรหรื