Share
บทที่ 53
Kaugnay na kabanata
เกิดใหม่ ไปให้สุด บทที่ 54
ถัดจากพวกเขา เวนดี้ขมวดคิ้วกับทัศนคติและการเลือกใช้คำพูดของพนักงานขาย "บริการของคุณไม่ย่ำแย่ไปหน่อยเหรอ? คุณจะทำงานขายด้วยทัศนคติแบบนี้ได้ยังไง?” “โอ้ว” พนักงานขายมองหน้าเวนดี้และเย้ยหยัน “คุณไม่รู้เหรอว่าคุณอยู่ที่ไหน นี่คือโชว์รูมของเบนท์ลีย์! รถทุกคันที่นี่มีราคาเป็นล้านเหรียญ!” “ต้องยอมรับว่าคุณมีรสนิยมที่ดีนะ ตั้งแต่คุณเดินเข้ามาคุณมุ่งไปที่มัลซาน ดูจากสารรูปของคุณแล้ว คุณไม่น่ามีปัญญาซื้อได้ไม่ว่าจะมองยังไง แล้วทำไมเราต้องสุภาพกับคุณด้วย?” “รู้ได้ไงว่าเราไม่มีปัญญาซื้อ?” เวนดี้หงุดหงิด พนักงานขายหัวเราะคิกคัก เธอพูดเล่น ๆ ว่า “ฉันจะกลืนผ้าเช็ดตัวผืนนี้ซะ ถ้าคุณมีปัญญาซื้อ ดีไหมล่ะ?” จากนั้น พนักงานขายก็โบกมือไล่พวกเขาอย่างฉุนเฉียว “พอแล้ว คุณได้เห็นมันแล้ว ดังนั้นอย่ายืนอยู่ให้รำคาญลูกหูลูกตาเลย ถามจริงเถอะ พวกคุณกล้าเข้ามาในนี้ด้วยสารรูปแบบนี้ได้ยังไง?” เมื่อเธอพูดจบแจสเปอร์ก็ยื่นบัตรเครดิตธนาคารให้ซีน่า “เขียนสัญญาและรูดบัตรนี้ครับ ผมจะจ่ายเต็มจำนวน” แจสเปอร์ชี้ไปที่รถเบนท์ลีย์ มัลซาน “ผมเอามัลซานคันนี้ครับ” ด้วยเหตุนี้ แจสเปอร์จึงมองไปที่พนักงานขายที
เกิดใหม่ ไปให้สุด บทที่ 55
เนื่องจากแจสเปอร์ไม่ได้ปรับแต่งรถของเขาด้วยอุปกรณ์เสริมเพิ่มเติมอื่น เขาทำตามขั้นตอนพักหนึ่งและสามารถขับรถกลับบ้านได้เลย อุตสาหกรรมรถยนต์ในปี 2543 ไม่ได้น่าขยะแขยงเหมือนในอนาคต เพราะประกันภัยแบบรวมกลุ่มก็ยังไม่มีความสำคัญ เมื่อแจสเปอร์ได้กุญแจแล้ว เขาก็ได้รับอนุญาตให้ขับรถไปที่กรมการขนส่งเพื่อขอป้ายทะเบียนทันที แจสเปอร์หยิบกุญแจรถจากซีน่าแล้วขึ้นรถ ขณะที่พนักงานขายตัวสั่นเพื่อเอาผ้าเช็ดรถยัดเข้าปาก เขาขับรถออกไปจากที่นั่นและออกจากโชว์รูม เวลาเร่งรีบ ดูเหมือนว่าแจสเปอร์จะไม่ได้ตรวจสอบว่าพนักงานขายคนนั้นได้กลืนผ้าเช็ดตัวเข้าไปจริง ๆ หรือเปล่า แจสเปอร์ขับรถอย่างรวดเร็ว เขาขับรถไปตามถนน ด้วยรถมูลค่าหกเกือบเจ็ดล้านดอลลาร์ของเขา แจสเปอร์รู้สึกเบิกบานอย่างเต็มที่ ในขณะที่รถที่หรูหราคันนี้ไม่เป็นที่รู้จักในหมู่คนทั่วไปในยุคนี้ แต่ความสง่างามของมันก็ไม่อาจปฏิเสธได้ ผู้ที่มีไหวพริบทุกคนสามารถบอกได้อย่างรวดเร็วว่าเป็นรถราคาแพง แจสเปอร์ไม่สนใจการจ้องมองจากคนรอบข้าง แต่เขารู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้นั่งในรถในฝันของเขา “ว้าว รถคันนี้แตกต่างจริง ๆ มันดีกว่า BMW ของฉั
เกิดใหม่ ไปให้สุด บทที่ 56
เมื่อได้ยินคำพูดของแจสเปอร์ เวนดี้ก็ถามด้วยความสงสัย “เขาต้องการอะไรเหรอ?” “สิ่งที่ผู้จัดการที่มีความทะเยอทะยานสูงสุดต้องการก็คือ การพบเวทีที่เขาสามารถแสดงความสามารถที่แท้จริงของเขาได้” แจสเปอร์ยิ้ม “และบังเอิญว่า นั่นคือสิ่งที่ผมกำลังจะเสนอให้กับเขา” เวนดี้ไม่ได้เข้าใจทั้งหมด แต่ดูเหมือนว่ามันจะเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมทีเดียว แทนที่จะพาเวนดี้ไปที่ออฟฟิศของแจ็ค แจสเปอร์กลับพาเธอไปร้านกาแฟแทน เมื่ออ่านชีวประวัติของแจ็คอย่างละเอียดแล้ว แจสเปอร์ก็รู้ว่าร้านกาแฟแห่งนี้เป็นสถานที่ที่แจ็คชอบมากที่สุด ในขณะที่เขาทำงานในอันดรอส นี่เป็นที่ที่เขาแน่ใจว่าจะแวะมาหลังเลิกงานทุกวัน “ขอคาปูชิโน่กับจาไมกันบลูเมาเท่นอย่างละแก้วครับ” หลังจากสั่งอาหารแล้ว ทั้งแจสเปอร์และเวนดี้ก็เดินไปนั่งริมหน้าต่าง เวนดี้อยากจะถามว่าทำไมแจสเปอร์ถึงไม่ไปที่ห้องทำงานของชายคนนั้น แต่แจสเปอร์ไม่พูดอะไร เธอจึงระงับความอยากที่จะถาม ตอนนี้เวนดี้รู้แล้วว่าแจสเปอร์ทำสิ่งต่าง ๆ อย่างไร รวมทั้งข้อเท็จจริงที่ว่าเขาจะวางแผนก่อนลงมือทำบางสิ่งเสมอ ทุกครั้งที่เขาลงมือ มันจะมีอัตราความสำเร็จร้อยเปอร์เซ็นต์เสมอ
เกิดใหม่ ไปให้สุด บทที่ 57
แจสเปอร์พูดอย่างสบาย ๆ ขณะที่เขาเล่นกับถ้วยกาแฟในมือ ขาของแจ็คหยุดนิ่งอยู่กับที่ในขณะที่เขาจ้องไปที่แจสเปอร์อย่างโกรธเคือง เขากล่าวออกมา “ผมไม่คิดว่าผมเข้าใจสิ่งคุณพูด มันหมายถึงอะไร?” แจสเปอร์มองขึ้นไปที่แจ็คแล้วยิ้ม “ปริญญาเอกของคุณในสาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์ที่มหาวิทาลัยฟอร์เนียสเตท มันเป็นของปลอม” น้ำเสียงของแจสเปอร์ไม่ใช่คำถาม แต่เป็นคำแถลงที่มั่นใจอย่างยิ่ง ในชาติที่แล้วของเขา คงใช้เวลาเพียงไม่กี่ปีก่อนที่คุณสมบัติที่เป็นการปลอมแปลงของแจ็คจะปรากฏให้เห็น มันทำให้เขาเดือดร้อนมาก ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เขาออกจากแวร์ซอฟต์ การแสดงออกของแจ็คเปลี่ยนไปเมื่อคำได้ยินพูดนั้น และเขาก็ตกตะลึง “คุณต้องการอะไร?” “ผมไม่ได้พยายามจะขู่คุณนะ คุณทันเนอร์ แต่ผมมั่นใจมากว่าคุณใช้เวลาทุกนาทีกังวลกับเรื่องใบปริญญาปลอมของคุณ เรื่องโกหกยังไงก็เป็นเรื่องโกหกวันยังค่ำ อีกไม่นานคนอื่นก็จะรู้” แจสเปอร์มองแจ็คอย่างใจเย็น “แทนที่จะกังวลเรื่องแบบนั้นอยู่เรื่อย จะดีกว่าไหมถ้ายอมรับคำเชิญของบริษัทที่ชื่นชมคุณและเต็มใจที่จะยอมรับจุดด่างพร้อยของคุณ?” แจ็คเย้ยหยัน “เงินเดือนประจำปีขอ
เกิดใหม่ ไปให้สุด บทที่ 58
“มากกว่าสี่พันล้าน...” เป็นตัวเลขที่สามารถเพิ่มความดันโลหิตและหลอดเลือดแดงจนระเบิดได้เลยทีเดียว แจ็ครู้สึกว่าหัวของเขาชาเมื่อได้เห็นมัน แม้ว่าเจ้านายคนปัจจุบันของเขาคือชาร์ลส์ เกรนเจอร์ คนที่ร่ำรวยที่สุดในโลก และเงินสี่พันล้านดอลลาร์ก็เป็นเพียงเศษเสี้ยวของความมั่งคั่งของเขา แต่เป็นเพราะชาร์ลส์เป็นเจ้านายของเขาเท่านั้น ในฐานะผู้จัดการมืออาชีพ เงินเดือนประจำปีของแจ็คถือว่าเป็นหนึ่งในอาชีพที่ได้รับค่าแรงสูงสุดของประเทศแล้ว ถึงกระนั้น ปากของแจ็คแห้งเหือดเมื่อเห็นตัวเลขนั้น “หากคุณยังมีข้อสงสัยใด ๆ คุณทันเนอร์ คุณสามารถไปธนาคารพาณิชย์กับผมเพื่อตรวจสอบได้นะ” แจสเปอร์พูดอย่างตรงไปตรงมา แจ็คยิ้มด้วยความอาย และได้ยินการพูดแหย่ของแจสเปอร์ “ไม่เป็นไรครับ ผมแน่ใจว่าคุณไม่มีเหตุผลที่จะต้องล้อเล่นเกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณเลน” “แน่นอนครับ เวลาของเราทั้งสองมีค่าเกินไปสำหรับเรื่องนั้น” แจสเปอร์ชี้ไปตรงนั่งที่แจ็คเคยนั่งก่อนหน้านี้ เมื่อเข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร แจ็คจึงนั่งลง แจ็คจำอารมณ์ของเขาได้และกล่าวว่า “ขออนุญาตถาม คุณเลน ทั้งหมดนี้เป็นทุนของคุณหรือของครอบครัว หรือเป็นการร่วมลงทุน
เกิดใหม่ ไปให้สุด บทที่ 59
“ผมรู้ว่าคุณเชื่อผม และผมสัญญาว่าจะทำให้มันเป็นจริง ผมต้องการให้คุณอยู่กับผม เมื่อมันเกิดขึ้น” แจสเปอร์หัวเราะเบา ๆ โดยทิ้งมือข้างหนึ่งไว้บนพวงมาลัย ขณะที่เขาเอื้อมมือไปจับมือเวนดี้ เขาจับมือเธอเบา ๆ และใส่เกียร์ เธอช่างสวยงามในที่นั่งผู้โดยสารบนรถสุดหรูของเขา ในขณะที่เขาขับรถออกไป นี่เป็นฉากที่ผู้ชายเกือบทุกคนจินตนาการถึง ในขณะนี้ แจสเปอร์กำลังจะประสบความสำเร็จ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเวนดี้ เธอเป็นคำนิยามของความงดงาม มือที่เรียวเล็กและบอบบางของเธอสั่นสะท้านในฝ่ามือที่อบอุ่นของแจสเปอร์ด้วยความเขินอาย และความเรียบเนียนของผิว ทำให้เขาไม่อยากปล่อยมือ เวนดี้ไม่คิดว่าแจสเปอร์จะเคลื่อนไหวอย่างกะทันหันเช่นนี้ ขอบคุณพระเจ้าที่ไฟมันสลัวในรถ แก้มที่แดงก่ำของเธอจะมองเห็นได้ก็ต่อเมื่อไฟถนนกระพริบเป็นครั้งคราวเท่านั้น หัวใจของเวนดี้เต้นแรงขณะที่เธอรู้สึกว่าร่างกายของเธอหยุดนิ่ง ความรักนวลสงวนตัวในใจของเธอบอกกับเธอว่า เธอไม่สามารถปล่อยให้แจสเปอร์แตะต้องเธอได้ตามที่เขาต้องการ และเธอก็ควรดึงมือของเธอกลับ ทว่าเสียงในหัวใจกลับปฏิเสธว่า... เราแค่จับมือกัน มันไม่มีอะไรมาก
เกิดใหม่ ไปให้สุด บทที่ 60
จะมีบริษัทกี่แห่งในประเทศกัน ที่มีมูลค่ามากกว่าหนึ่งพันล้านดอลลาร์? โดยไม่นับวิสาหกิจที่เป็นของชาติ มีองค์กรเอกชนน้อยกว่าร้อยแห่งในประเทศที่มีมูลค่ามากกว่าหนึ่งพันล้านดอลลาร์ ซึ่งหมายความว่า ทันทีที่บริษัทของแจสเปอร์จดทะเบียนแล้ว บริษัทก็จะเป็นส่วนหนึ่งของร้อยบริษัทชั้นนำในประเทศทันที “คุณนี่ม้ามืดจริง ๆ แจสเปอร์” เซจเลอร์ถอนหายใจด้วยความชื่นชม “ขอบคุณที่ช่วยผมนะครับ คุณเซจเลอร์ ไม่อย่างนั้นขั้นตอนการลงทะเบียนทั้งหมดอาจใช้เวลานานกว่านี้มาก” แจสเปอร์กล่าวขอบคุณอย่างสุภาพ เซจเลอร์โบกมือเพื่อปฏิเสธ เมื่อรัฐบาลท้องถิ่นทุกแห่งเริ่มขอการลงทุนอย่างเปิดเผย นักธุรกิจที่ร่ำรวยอย่างแจสเปอร์จะถูกมองว่าเป็นแขกพิเศษไม่ว่าพวกเขาจะไปที่ไหน ไม่มีเหตุผลใดที่เขาจะต้องทำตัวสูงส่งและมีอำนาจ “คุณเกรงใจเกินไปแล้วครับ ผมก็แค่ทำงานของผม ว่าแต่คุณต้องการตั้งชื่อบริษัทของคุณว่าอะไรงั้นเหรอ?” แจสเปอร์เหลือบมองที่เวนดี้ซึ่งเธอกำลังเม้มปาก และเขาก็บอกชื่อที่เขาตั้งขึ้นมาเมื่อนานมาแล้ว “เจดับเบิ้ลยูแคปปิตอล” เวนดี้ตกตะลึง จากนั้นหน้าเธอก็แดง สิ่งสุดท้ายที่เธอคาดหวังคือให้แจสเปอร์ตั้งชื่อบ
เกิดใหม่ ไปให้สุด บทที่ 61
ถ้าหากไม่ใช่เพราะเพื่อนสาวคนสนิทของฉันส่งคำเชิญมาล่ะก็ ฉันไม่มีทางไปหรอก” เวนดี้อธิบาย “อย่ากังวลไปเลย ผมไม่ได้คิดมาก มันเป็นเรื่องของอีวาน ช่างเขาเถอะ ถ้าหากเขาต้องการที่จะวิ่งไล่ตามคุณ มีคนอีกตั้งมากมายทำแบบเดิมกัน ยังไงก็เถอะ ในเมื่อเขากำลังจะแสดงตัวกับคุณ ผมคงต้องบอกเขาว่า เขาควรเลิกหมกมุ่นอยู่กับการคิดเพ้อฝันนั้นเสียที” แจสเปอร์หัวเราะเบา ๆ “คำพูดของคุณทำให้คนอื่นเข้าใจผิดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเราได้ง่ายนะ” เวนดี้บ่น “จะไม่มีการเข้าใจผิดอีก ผมหมายถึงในสิ่งที่ผมพูด คุณก็รู้อยู่แล้วเหมือนกัน” แจสเปอร์พูดยืนยัน “เฮ่! คุณยังไม่ได้เตรียมตัวเลยด้วยซ้ำ คุณ...จะพูดแบบนั้นได้ยังไง?” “ผมต้องเตรียมตัวอะไรล่ะ? สิ่งที่ผมหมายถึงคือการที่คุณควรจะจดจ่อในเรื่องการทำงานอยู่เคียงข้างผม แทนที่จะคิดแต่เรื่องความสัมพันธ์ ในฐานะหัวหน้า ผมไม่ต้องการเลขาที่คิดถึงแต่ผู้ชายคนอื่นอยู่ตลอดเวลา” “...ไปตายซะ!” …...เวลา 5 โมงเย็น ณ โรงแรมเชอราตัน ในฐานะที่เป็นกลุ่มโรงแรมตะวันตกกลุ่มแรก ๆ ในจังหวัด สำหรับคนธรรมดาไม่สามารถที่จะไปเชอราตันได้ ผู้คนต่างรู้สึกอยากรู้อยากเห็นและชื่นชมโรงแรมห้าดาวแ
Pinakabagong kabanata
