บทที่ 34

เขาไม่ชอบกลิ่นยาแท้ๆ

แต่เหตุใดกลิ่นยาจากกายของเธอกลับผสมผสานกับกลิ่นหอมอันประหลาดนั้น...

หรือนั่นจะเป็น... กลิ่นกายของเธอเอง...?

เมื่อคิดเช่นนั้น จู่ๆภายในอกก็เกิดความรู้สึกร้อนแรงที่คุ้นเคยขึ้น

หลิงเฟิงซั่วเหมือนถูกมนต์สะกด ร่างกายที่ไม่รู้ตัวจึงพลันกดต่ำลง...

เจียงหยุนลั่วยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยและขยับเข้ามาใกล้มากขึ้น

ลมหายใจของหลิงเฟิงซั่วนั้นค่อยๆร้อนแรงขึ้น…

ริมฝีปากบางที่เย้ายวนอยู่เสมอนั้นเกือบจะสัมผัสที่แก้มของเขา และปลายนิ้วก็วนอยู่ที่หน้าอกของเขาอย่างช่ำชอง พร้อมกับกระซิบเบาๆว่า “หากองค์ชายแอบหึงหวงข้าจริง ก็บอกข้ามาตรงๆ อย่าได้เล่นเล่ห์กลครอบครองใจนาง อย่างไรเสีย... ในโลกนี้ก็มีชายมากมายที่ปรารถนาในตัวของข้า เจ้าควรรีบจับจองครอบครองไว้ก่อนเสีย..."

“อย่ามาคิดเพ้อฝันไร้สาระ!!!”

หลิงเฟิงซั่วถูกคำพูดเหลวไหลของเธอกระตุ้นให้ฟื้นคืนสติในทันที

เขาผลักเธอออกไป แล้วถอยหลังกลับไปหลายก้าวอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ดึงขวดเล็กๆขว้างมาที่เธอ

“หมับ!!”

เจียงหยุนลั่วรับมันไว้ได้อย่างมั่นคง

แต่ยังไม่ทันได้ตรวจดู หลิงเฟิงซั่วก็พูดขึ้นมาว่า “ยานี้สามารถทำให้แผลที่หลังของเจ้าไม่เห