บทที่ 33

แม้ว่าจะคาดเดาได้ว่าผลลัพธ์อาจเป็นเช่นนี้

แต่เมื่อมาได้ยินด้วยตัวเองก็รู้สึกว่า เหตุใดบนโลกจึงมีชายอย่างหลิงเฟิงซั่วที่ตาบอดได้ถึงเพียงนี้!

มองดูชายหญิงสองคนนี้แล้วข้ารู้สึกหดหู่ใจยิ่งนัก!

"หากรู้มาก่อนว่าองค์ชายจะใจกว้างถึงเพียงนี้ ไม่สนใจแม้แต่ชีวิตของแม่ทัพลู่ ข้าก็คงไม่ยุ่งเรื่องรักษาเขาไปให้เสียแรง และคงไม่ต้องทำให้ข้าต้องถูกโบยแส้ถึงยี่สิบครั้ง!"

เจียงหยุนลั่วเน้นถ้อยคำสุดท้ายอย่างหนักเป็นพิเศษ

"แส้? แส้อะไรรึ?"

ลู่ถิงไม่เข้าใจ

สีหน้าของหลิงเฟิงซั่วแปรเปลี่ยนไปในทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น

เจียงหยุนลั่วเดินออกไปอย่างรวดเร็ว เหลือไว้เพียงแค่เงาจากด้านหลังของเธอ

สิ่งที่ควรพูดก็ได้พูดหมดแล้ว

อีกทั้งร่างกายเธอก็ยังไม่ได้ฟื้นตัวอย่างสมบูรณ์จากบาดแผล และเมื่อไม่นานมานี้เธอยังโดนลมหนาวที่ภูเขาอีก

แทนที่จะเอาเวลามาดูความรักที่หวานชื่นของพวกเขา ข้ากลับไปพักผ่อนเสียดีกว่า!

หลิงเฟิงซั่วปกป้องหลินหนิงซวงถึงเพียงนี้ ต่อไปเขาจะต้องเจ็บปวดจากเธอในเร็ววันเป็นแน่!

เธอเพียงแค่รอชมความบันเทิงเท่านั้น!

เจียงหยุนลั่วคิดพร้อมกับเร่งฝีเท้า

แต่จู่ๆก็มีเสียงฝีเท้าตามหลังมาเบาๆ

เพ