Share
บทที่97
Kaugnay na kabanata
เทพแห่งสงครามรูปร่างอ้อนแอ้น บทที่98
เวลาทายาจำเป็นต้องถอดเสื้อออก เผยให้เห็นไหล่ดังนั้นเธอต้องให้หยานเอ๋อพาไปทายาในที่ที่ไม่มีคนทุกวันเพื่อหลีกเลี่ยงความสงสัย เป่ยเฉินเลือกที่จะเดินอยู่ห่างๆ แค่ได้ยินเสียงขอพวกเธอ และรู้ว่าพวกเธอปลอดภัยก็พอแล้วคืนนี้พระจันทร์ส่องแสงสว่างเป็นพิเศษเดินไปได้เพียงไม่กี่ก้าว หยานเอ๋อก็ชี้ไปที่ด้านหน้าด้วยความประหลาดใจ: “องค์หญิงเพคะ! ด้านหน้าเหมือนจะมีเสียงน้ำ!”“ข้าก็ได้ยินแล้ว”เจียงหยุหลั่วก็ประหลาดใจเล็กน้อยเช่นกันเธออยู่บนหลังม้าและมีเหงื่อออกทุกวัน ถึงแม้ว่าจะมีผงหอม แต่ก็รู้สึกไม่สบายตัวอยู่ดีตอนนี้เป็นเวลาเหมาะสมที่สุดแล้วที่จะชำระล้างร่างกาย!ทั้งสองรีบเดินไปด้านหน้า ผ่านพุ่มไม้ และเห็นลำธารที่น้ำใสสะอาดจนเห็นถึงก้นลำธาร!“หยานเอ๋อ เจ้าไปดูลาดราวให้ข้าหน่อย ข้าจะเช็ดตัวทำความสะอาดสักหน่อย รอข้าเสร็จแล้วเจ้าค่อยมาจัดการต่อ!”ถ้าหากไม่ติดว่าที่ตัวมีบาดแผล เจียงหยุหลั่วคงจะกระโดดลงน้ำไปแล้ว“เพคะ องค์หญิงระวังด้วยนะเพคะ อย่าให้น้ำโดนแผล”หยานเอ๋อเตือน และหันหลังกลับไปเจียงหยุหลั่วรีบถอดเครื่องแต่งกายต่างๆออก เหลือเพียงเสื้อชั้นในที่คลุมหน้าอกและแขนของเธอ และลงน้ำอย่
เทพแห่งสงครามรูปร่างอ้อนแอ้น บทที่99
“องค์หญิง เป็นอย่างไรบ้างพะยะค่ะ?”เป่ยเฉินมองดูงูที่นอนอาบเลือดบนโขดหิน ถึงถอนหายใจเมื่อถามเสร็จ ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักถึงบางอย่าง และร่างกายของเขาก็แข็งทื่อ!ในอ้อมกอดเขา เจียงหยุนลั่วสวมเสื้อผ้าชั้นนอกทับชุดชั้นในของเธอเท่านั้น แต่ในขณะนี้เสื้อเปียกเกือบทั้งหมด และลู่ติดตัวเธอ และมองเห็นได้ว่าผิวหนังข้างในพองขึ้นลงเล็กน้อยตามการหายใจของเธอในมือของเขายังคงสัมผัสไออุ่นจากเอวของเธอได้.....ตุบๆ!เป่ยเฉินได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นดังและในขณะนี้-----“พวกเจ้ากำลังทำอะไร!!!”เสียงตะโกนดังก้องออกมาจากป่า!ขณะที่พูด เงาของหลิงเฟิงซั่วก็ปรากฏตรงหน้าของเจียงหยุหลั่วและเป่ยเฉิน!เป่ยเฉินปล่อยมือทันที เขาคุกเข่าหนึ่งข้าง กำหมัดด้วยมือทั้งสองข้าง พร้อมจ้องมองไปที่พื้น ไม่กล้ามองเจียงหยุนลั่ว“ข้าน้อยทำผิด โปรดองค์หญิงรับสั่งโทษ!”สายตาเย็นชาของหลิงเฟิงซั่ว มองไปที่ซากงูที่อยู่บนพื้นเมื่อกี้เขาได้ยินเสียงดัง เลยรีบมาเจียงหยุหลั่วกลับทำให้เขาได้เห็นเหตุการณ์แบบนี้ระหว่างที่หลิงเฟิงซั่วกำลังคิด-----“ไม่เป็นไร”เจียงหยุหลั่วยิ้ม พร้อมยื่นมือไปที่เป่ยเฉิน“เมื่อกี้เจ้าทำแบบนี
เทพแห่งสงครามรูปร่างอ้อนแอ้น บทที่100
หลิงเฟิงซั่ววางปลายมีดไว้ตรงรอบบาดแผลของเธอ และเหลือบมองมัน ดวงตาเขาก็จริงจังขึ้น“แผลเป็นหนอง ถ้าเธอยังอยากเก็บแขนเธอไว้ ก็ยื่นนิ่งๆอย่าขยับ บริเวณที่เป็นสะเก็ดต้องแกะออก และต้องทำความสะอาดใหม่”บรรยากาศระหว่างทั้งสองอบอุ่นมาก แวบดูเหมือนดูห่างกัน แต่พอดูดีๆเหมือนคู่รักที่ยืนอยู่ภายใต้แสงจันทร์ความร้อนจากคำพูดของเขาพ่นไปทั่วผิวหนังของเธอ ทำให้เจียงหยุหลั่วถอยหลังไปหนึ่งก้าวอย่างไม่มั่นใจ ในดวงตามีร่องรอยความประหลาดใจเขารู้แล้วหรอ?ดังนั้นเขาพาข้ามารักษา?เหอะไม่จำเป็นเดิมทีเธอก็จะทำมันอยู่แล้ว!เจียงหยุหลั่วบ่นในใจ เหวี่ยงมือออกจากเอว และปรากฏว่ามันคือกริช!“ท่านไม่จำเป็นต้องทำ”เธอพูดออกมาอย่างเย็นชา หลังจากจบเสียง ก็ใช้มีดแกะสะเก็ดแผลออกทันที!ความเจ็บปวดจากการเปิดแผลเกิดขึ้นแต่ตาของเจียงหยุหลั่วไม่กระพริบเลยแม้แต่น้อย และใช้มีดตัดส่วนที่เป็นหนองออกไป!และเธอก็หยิบผงยาออกมา และโรยลงไปบนแผล!ทั้งหมดเกิดขึ้นเร็วมากหลิงเฟิงซั่วก็ตกใจกับการกระทำของเธอเหมือนกัน และเมื่อเขาได้สติ เขาก็ยื่นมือไปแตะที่จุดฝังเข็มของเธอทันที“ท่านทำอะไร!”เจียงหยุหลั่วนิ่งอยู่กับที เธอ
เทพแห่งสงครามรูปร่างอ้อนแอ้น บทที่ 1
“เจียงหยุนลั่ว เจ้าคิดว่าองค์ชายอย่างข้าไม่กล้าแตะต้องเจ้าจริง ๆ หรือ? !”เมื่อเจียงหยุนลั่วกลับมามีสติสัมปชัญญะ นางก็นอนคว่ำหน้าอยู่บนพื้นด้วยความตื่นตระหนกก่อนที่จะมีเวลาได้คิดไตร่ตรอง คางของนางก็ถูกมือใหญ่จับเอาไว้อย่างรุนแรง ด้วยแรงที่ดูเหมือนดั่งจะบดขยี้ขากรรไกรล่างของนางลงเสียอย่างนั้นชายผู้นี้เป็นยอดฝีมือ!และอยากจะฆ่านางจริง ๆ !ความตึงเครียดบางอย่างในใจได้บีบรัดขึ้นมาทันที และเจียง หยุนลั่วก็เกือบจะใช้สัญชาตญาณ โดยการยกมือขึ้นไปโจมตีจุดมิ่งเหมินหรือจุดแห่งชีวิตบริเวณลำคอของชายผู้นั้น!แต่ก่อนที่จะได้สัมผัส——"ตุบ! ! !"ในห้องก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาอีก!เจียงหยุนลั่วถูกโยนไปยังมุมโต๊ะขึ้นมาโดยตรงเมื่อเห็นกระถางธูปที่ตกลงอยู่แทบเท้า ก็อดที่จะขมวดคิ้วด้วยความสะอิดสะเอียนขึ้นมาไม่ได้นี่กลิ่นอันใดกัน?หวานเลี่ยนจนทำให้รำคาญใจ!หัวก็ปวดมากจนแทบจะระเบิด!และความทรงจำบางอย่างที่ไม่ใช่ของนางก็แวบเข้ามาในสมององค์หญิงหยุนลั่ว บิดาเป็นน้องชายแท้ ๆ ของจักรพรรดิองค์ปัจจุบัน ซึ่งเป็นท่านอ๋องผู้ไม่เอาไหนที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวงเจ้าของร่างเดิมเป็นองค์หญิงผู้ไม่เอาถ่านที่
เทพแห่งสงครามรูปร่างอ้อนแอ้น บทที่ 2
"ข้าเปล่านะ!!!"ทันทีที่แผนการของนางได้ถูกเปิดโปง หลินหนิงซวงก็ฉายแววตาด้วยความตื่นตระหนกแท้จริงแล้วก็เพื่อทำให้พี่ซั่วเกลียดนาง ตั้งใจวางอุบายออกมาเช่นนี้ และยังรออยู่ใกล้ๆ เพื่อหลีกเลี่ยงสิ่งที่ไม่คาดคิดใดๆเกิดขึ้นแต่เห็นได้ชัดว่าเจียงหยุนลั่วทั้งโง่ทั้งบื้อ นางกลายเป็นคารมคมคายขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ นางจึงมองหลิงเฟิงซั่ว อย่างวิตกกังวล"พี่ซั่ว ซวงเอ๋อไม่เคยแตะต้องของสกปรกแบบนั้นเลย เป็นเพราะกังวลเกี่ยวกับท่านพี่ อีกทั้งไม่กล้าไปรบกวนท่านพี่อย่างไม่คิดไตร่ตรอง ดังนั้นข้าจึงป้วนเปี้ยนอยู่ที่นั่นโดยไม่มีเจตนาใดๆ เลยนะ!”ดวงตาของหลิง เฟิงซั่วเย็นชาราวกับดวงดาว และเขาเพียงแค่จ้องมองไปที่เจียงหยุนลั่ว โดยไม่สนใจเหตุผลที่แท้จริงว่าเหตุใดหลินหนิงซวงจึงมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่เมื่อหลินหนิงซวงเห็นดังนั้น นางก็ได้ตัดสินใจเด็ดขาด!"พี่ซั่ว ซวงเอ๋อเป็นคนตรงไปตรงมาไม่มีอะไรปิดบังมาตลอด แม้ว่าจะมีใจให้กับพี่ซั่ว แต่ก็ไม่มีทางทำเรื่องสกปรกชั้นต่ำเช่นนี้แน่! ขอแค่หวังว่าพี่ซั่วจะมีคนที่คอยห่วงใยอยู่ข้างกายและปฏิบัติต่อท่านพี่ด้วยความจริงใจและหากว่าข้าจะได้เป็นนางน้อยนางส
เทพแห่งสงครามรูปร่างอ้อนแอ้น บทที่ 3
เขาจะทำอะไร?เจียงหยุนลั่วตกตะลึง และสีหน้าของนางก็ตึงเครียดอยู่ครู่หนึ่งนางแค่อยากจะบังคับให้คนออกไป กลับไม่คาดคิดว่าอีกฝ่ายอยากจะมาจริงๆ!หากตอนนี้นางต้องการต่อต้าน นางก็ไม่เหมาะเป็นคู่มือเขาแต่คิดไม่ถึง——“ถ้าอย่างนั้นข้าจะสั่งการให้คนส่งเจ้าไปค่ายทหารซะเดี๋ยวนี้ ให้เจ้าได้ลองลิ้มรสความเป็นลูกผู้ชาย!”สิ่งที่หลิงเฟิงซั่วพูดออกมานั้นเลวร้ายยิ่งกว่าที่นางจินตนาการไว้ซะอีกเจียงหยุนลั่วที่ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของนาง"แน่นอน มันจะดีกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว"นางตอบรับแล้วจริงๆ!ดวงตาของหลิงเฟิงซั่วหรี่ลง และเขาเห็นริมฝีปากแดงของคนเย้ายวนนั้นขยับเปิดปิดขณะที่พูดคำมากมาย——“แต่ในค่ายทหารก็ต้องมีการพูดกันปากต่อปากมากมายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ หากมีข่าวลือขึ้นมาว่าท่านอ๋องไม่ได้ร่วมหอในคืนวันแต่งงานก็อย่ามาว่าข้านะ!”"เจ้า!"จู่ๆ สีหน้าของหลิงเฟิงซั่วก็เพิ่งมองนิ่ง นัยตาก็ทวีความอาฆาตพุ่งขึ้นไปอีกหญิงผู้นี้มุทะลุจนสุดที่จะทนได้เช่นนี้ ไม่กลัวความตายจริงๆ สินะ!ณขณะนี้--“พี่ซั่ว!”เสียงอันอ่อนนุ่มของหลินหนิงซวงก็ดังขึ้นนอกประตูอีกครั้ง“พี่ซั่ว อ
เทพแห่งสงครามรูปร่างอ้อนแอ้น บทที่ 4
"องค์หญิง!"ทันใดนั้น เสียงสะอื้นก็ดังขึ้นข้างหูเจียงหยุนลั่วกลับมามีสติสัมปชัญญะขึ้น จากนั้นนางก็สบตาเข้ากับดวงตาคู่หนึ่งที่แดงก่ำจากการร้องไห้ และชะงักไปครู่หนึ่งนี่คือ......สาวใช้ส่วนตัวของนาง หยานเอ๋อ!หลิงเฟิงซั่วเสนอก่อนงานแต่งงานว่าองค์หญิงหยุนลั่วสามารถนำสาวใช้คนสนิทมาได้เพียงคนเดียว และจะมีคนรับใช้คนอื่นๆ ในตำหนักของท่านอ๋องซั่วคอยปรนิบัตินาง เจ้าของร่างก็เห็นด้วยอย่างโง่เขลานัก!เมื่อคิดมาถึงจุดนี้ เจียงหยุนลั่วก็รู้สึกหมดหนทาง“เป็นอะไรไปเจ้าคะ ร้องไห้ทำไม?”แต่ไหนแต่ไรนางก็ไม่ชอบคนที่ร้องไห้ และยิ่งไม่รู้ว่าจะจัดการกับพวกเขาอย่างไร“แน่นอนว่าเพื่อองค์หญิงแล้วข้าพระองค์ไม่เต็มใจยอมรับ ท่านอ๋องปฏิบัติต่อองค์หญิงเช่นนี้ได้อย่างไรกัน”หยานเอ๋อปาดน้ำตาอีกครั้งหันกลับไปมองหญ้ารกๆ ที่สูงเท่าครึ่งตัวของคนในลานบ้าน สีหน้าก็เศร้ายิ่งกว่าเดิม"องค์หญิง วันนี้คืนวันแต่งงานของท่านไม่ใช่หรือ? ทำไมท่านอ๋องถึงพาท่านมาที่นี่ ท่านจะอาศัยอยู่ในสถานที่เช่นนี้ได้อย่างไรกัน…”“ทำไมจะไม่ได้กัน？ไปดูกันก่อน”เจียงหยุนลั่วก็เดินนำเข้าไปด้านในจากนั้นก็หมุนวนดูรอบหนึ่ง จึงพอจะเข้าใจสภา
เทพแห่งสงครามรูปร่างอ้อนแอ้น บทที่ 5
แต่นี่ก็ครึ่งปีแล้วแต่เขากลับยังหาไม่พบคนผู้นั้นที่ตามหลอกหลอนในฝันเขาเลยถ้าข้ารู้แบบนี้ข้าก็ไม่ควรรีบร้อนจากไปในคืนนั้น อย่างน้อยก็น่าจะถามชื่อนาง"ช่างเถอะ"หลิงเฟิงซั่วปัดมือไปมาแล้วพูดว่า"คอยดูต่อไปแล้วกัน ส่วนเจียงหยุนลั่ว จับตาดูนางไว้อย่างใกล้ชิด อย่าปล่อยให้นางกระทำการอะไรโดยไร้ความยำเกรงในตำหนักอ๋อง!""ขอรับ!"ม่อหยิงตอบรับ แต่ก็ฉุกนึกถึงอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ และพูดอย่างรนๆ "อ้อ ท่านอ๋อง ผู้ใต้บังคับบัญชาของข้าพระองค์เห็นมาว่าผู้ที่ลงมือทำอาหารในครัวไม่ใช่สาวใช้ข้างกายขององค์หญิง แต่เป็น...ตัวองค์หญิงเอง!""ไร้สาระ!"หลังจากได้ยินเช่นนั้น หลิงเฟิงซั่วก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันทีและเดินไปที่สวนร้างเพียงเพราะนางทำอาหารได้งั้นรึ?ตามแนวความคิดโง่ๆของนาง...กลัวว่าจะเผาตำหนักอ๋องของเขาซะมากกว่า!เขาต้องการดูว่าเจียงหยุนลั่วจะเล่นกลอุบายอะไรอยู่อีก!......ใน สวนร้าง——เจียงหยุนลั่วได้เตรียมอาหารสองอย่างซุปหนึ่งอย่างไว้เรียบร้อยหยานเอ๋อได้รับอนุญาตให้นั่งกินข้าวกับนางได้ ในเวลานี้นางงดงามมาก และใบหน้าของนางก็เต็มไปด้วยความปลื้มปิติ“องค์หญิงเจ้าคะ ท่านยอดเยี่ยมมากเ
Pinakabagong kabanata
- เทพแห่งสงครามรูปร่างอ้อนแอ้น บทที่100
- เทพแห่งสงครามรูปร่างอ้อนแอ้น บทที่99
- เทพแห่งสงครามรูปร่างอ้อนแอ้น บทที่98
- เทพแห่งสงครามรูปร่างอ้อนแอ้น บทที่97
- เทพแห่งสงครามรูปร่างอ้อนแอ้น บทที่96
- เทพแห่งสงครามรูปร่างอ้อนแอ้น บทที่95
- เทพแห่งสงครามรูปร่างอ้อนแอ้น บทที่94
- เทพแห่งสงครามรูปร่างอ้อนแอ้น บทที่93
- เทพแห่งสงครามรูปร่างอ้อนแอ้น บทที่92
