บทที่ 16 อย่าเชื่อในสิ่งที่เห็นจนกว่าจะได้พิสูจน์ ตอนปลาย

ตั้งแต่โดนสมรสพระราชทานจากฮ่องเต้สุนัขปาใส่หัว มู่ซูซินพบเจอแต่คำว่า ‘ขาดทุน’

เพื่อที่จะทำให้ฉีอ๋องเปลี่ยนใจ ไม่สังหารเจ้าสาวทิ้งก่อนงานแต่ง นางจำต้องยอมแลกด้วยลูกอาชาเหงื่อโลหิตแสนแพง พอแต่งเข้ามาแล้วมือน้อยๆ ของนางเป็นอันต้องเสียความบริสุทธิ์ซ้ำซาก ฮือออ แถมยังโดนเขากินเต้าหู้จนแทบหมดเนื้อหมดตัวอยู่รอมร่อ

งานนี้มีแต่ ขาดทุน ไม่ใช่การหาเศษหาเลยอย่างที่คิดแล้ว หรือว่านางเปลี่ยนใจไปเข้าร่วมกับเยี่ยนอ๋อง ช่วยเขากำจัดฮ่องเต้สุนัขตัวต้นเรื่องทิ้งเพื่อล้างแค้น แล้วนางค่อยตลบหลังเยี่ยนอ๋องอีกที หรือว่านางควรแอบส่งลี่มี่เข้าวัง ไปลอบวางยาพิษฮ่องเต้โดยตรงเลยให้มันรู้แล้วรู้รอด

เป็นคนดีแล้วมันไม่รุ่ง ก็มุ่งสู่เส้นทางสายมารมันซะเลย! เวรต้องระงับด้วยการเอาคืน ฮึ่ม! ความคิดชั่วร้ายมากมายผุดขึ้นในหัวสวยๆของมู่ซูซิน

เฟิ่งเสวียนจีอมยิ้มด้วยความขบขัน จดจ้องดวงหน้างามล้ำที่กำลังบูดบึ้งของชายาด้วยสายตาลึกซึ้ง คนตัวเล็กช่างน่ารักน่าเอ็นดู ทำเขาอยากดึงนางมาจูบให้หนำใจอีกครั้งจริงๆ

มู่ซูซินเห็นเขาไม่ยอมตอบคำถามแต่กลับยืนยิ้มกริ่มก็แหวใส่อีกรอบ “ทรงยิ้มอะไรเพคะ!” ยิ่งเห็นเขายิ้มนางยิ่งอยากข่วนหน้าหล่