Mag-log inShare
ตอนที่ 2 หน้าใสไร้สมอง
Huling Na-update:
2025-02-27 22:45:11ตอนที่ 2 หน้าใสไร้สมอง
“คุณพูดเรื่องบ้าอะไร ฉันไม่ได้มาทำงาน และก็ไม่ได้จะมาอมอะไรด้วย!!” เมื่อได้ยินเม็ดทรายเอ่ยแบบนั้นแอลฟ่าจึงรีบรูดซิปกางเกงตนเอง แล้วยืนกอดอกมองเธอนิ่ง
“แล้วมาทำไม?” สายตาคู่คมมองเม็ดทรายตั้งแต่หัวจรดเท้า เพราะเท่าที่จำได้วันนี้นอกจากสาวไซด์ไลน์ เขาก็ไม่ได้นัดใครอีก
“ฉันมาตามหาพ่อของฉันค่ะ” เม็ดทรายเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ดูเข้มขรึม เธอพยายามแสดงท่าทีจริงจังออกไป แต่มันกลับทำให้แอลฟ่าหัวเราะลั่น
“เธอจะบ้าเหรอ นี่มันผับนะไม่ใช่ศูนย์คนหาย ถ้าไม่ได้จะขาย...ก็ออกไปซะ” แอลฟ่าหลุบสายตามองยังเบื้องล่างของหญิงสาวพร้อมกับเอ่ยออกมาเสียงเรียบ ก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงาน
“ไม่ค่ะ ฉันมาหาพ่อของฉัน พ่อของฉันเขามาเล่นพนันที่ผับของคุณ ถ้าฉันไม่ได้เจอพ่อฉันก็ไม่ไปไหนทั้งนั้น” สายตาคู่คมหันมามองหน้าเม็ดทรายนิ่ง ๆ แต่ก็ไม่ได้คิดจะสนใจคำพูดของเธอแม้แต่น้อย
“แล้วทำไมเธอไม่โทร. หาพ่อเธอล่ะ ในเมื่อเธอบอกว่าพ่อเธอมาเล่นที่นี่ แค่โทร. ก็ได้แล้วมั้ง”
“เพราะพ่อฉันหายไปไง ท่านติดหนี้คุณอยู่”
“ฉันมีลูกหนี้เป็นร้อย ๆ คน จะไปรู้ได้ไงว่าใครเป็นใคร ออกไปได้แล้ว เสียเวลา” แอลฟ่ายังคงเอ่ยเสียงดุ ปนเริ่มรำคาญที่เม็ดทรายยังไม่ยอมออกไปสักที
“พ่อฉันชื่ออนันต์ ได้โปรดเถอะนะคะ บอกฉันมาเถอะนะว่า พ่อฉันอยู่ที่ไหน ตอนนี้ฉันต้องการเจอพ่อมาก ๆ” เม็ดทรายเดินตรงไปหยุดตรงหน้าของเขาและยกมือไหว้ไปพูดไป
“...”
“พ่อฉันท่านป่วยเป็นมะเร็งปอดระยะที่สอง ตอนนี้ท่านขาดการรักษาไปหลายวันแล้ว” เม็ดทรายพูดทั้งน้ำตา เพราะทางโรงพยาบาลเริ่มทวงถามหาแล้ว ซึ่งถ้าพ่อเธอไม่ไปรักษาตามนัด อาการก็จะยิ่งทรุดลงไปเรื่อย ๆ และอาจจะอยู่ได้อีกไม่นาน ทั้ง ๆ ที่ท่านยังมีโอกาสที่จะรักษาให้หายได้
“...”
“ขอร้องนะคะ ปล่อยพ่อเถอะนะ”
“...”
“เรื่องเงินที่พ่อติดคุณไว้ ไม่ต้องห่วงเลย เพราะฉันจะรีบทำงานหาเงินมาใช้ทุกบาททุกสตางค์เลยค่ะ” เม็ดทรายเอ่ยทั้งน้ำตาไม่หยุด เมื่อเห็นอีกฝ่ายเอาแต่นิ่งเงียบไม่ตอบอะไรเธอกลับมาเลย
หลังจากที่ผู้เป็นแม่เสียไปเมื่อหลายปีก่อน นับจากนั้นมาชีวิตของเธอก็เหลือเพียงแค่พ่อคนเดียวแล้วจริง ๆ และเธอคงรับไม่ได้หากต้องมาเสียพ่อไปอีกคน
“เธอรู้ยอดหนี้กับดอกเบี้ยของที่นี่แล้วเหรอ?” แอลฟ่ายกยิ้มหยัน เพราะรู้ว่าคนตรงหน้าคงไม่ได้รู้อะไรสักอย่าง และประโยคที่ว่าจะใช้หนี้ เขาได้ยินมานักต่อนัก ได้แต่คิดในใจ คนเราก่อนจะพูดว่าจะใช้หนี้ ก็ควรต้องรู้ยอดหนี้ทั้งหมดก่อนไม่ใช่รึไง
“ไม่รู้ค่ะ” เม็ดทรายยกมือปาดน้ำตาลวก ๆ
“ใครอยู่ด้านนอกเข้ามาหน่อยสิ” น้ำเสียงดุดันตะโกนเอ่ยเรียกลูกน้องของเพียงไม่นานก็มีผู้ชายสวมสูทสีดำเดินเข้ามาพลางโค้งตัวคำนับให้กับแอลฟ่า
“ครับนาย”
“มึงไปเช็กดูสิว่า ลูกหนี้ของเรามีคนที่ชื่ออนันต์รึเปล่า?”
สิ้นเสียงของแอลฟ่า ลูกน้องคนนั้นก็นึกออกทันทีเมื่อได้ยินชื่อลูกหนี้ เพราะเมื่อหลายวันก่อนอนันต์ติดหนี้บ่อนอยู่สองล้าน อีกทั้งยังคิดจะหนีอีกด้วย
“มีอยู่คนหนึ่งครับนาย มันติดหนี้พนันบอลบ่อนเราอยู่เกือบ ๆ สองล้าน มันตั้งใจเอาเงินปลอมมาหลอกจ่าย และคิดจะชิ่งหนี ตอนนี้คนของเราจับมันไปขังเอาไว้ที่ชั้นใต้ดินครับ” เมื่อแอลฟ่าได้ยินที่ลูกน้องรายงาน เขาจึงหันมามองเม็ดทรายที่ยืนอยู่ด้วยสีหน้าซีดเผือด
“ว่าไง เธอได้ยินที่ลูกน้องฉันบอกแล้วใช่ไหม?” แอลฟ่าไล่สายตามองสำรวจเม็ดทรายตั้งแต่หัวจรดเท้าอีกครั้งพร้อมกับยื่นข้อเสนอออกไปด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ เพราะรู้ว่ายังไงเธอก็ไม่มีวันทำได้ “ถ้าเธอหาเงินสองล้านมาคืนฉันได้ภายในเจ็ดวันนี้ ฉันจะปล่อยพ่อเธอไป” เมื่อเม็ดทรายได้ยินเธอถึงกับอ่อนแรง เงินมากมายขนาดนั้นเธอจะไปหามาจากไหน อย่าว่าแต่ภายในเจ็ดวันเลย ต่อให้อีกฝ่ายให้เวลาเธอนานเป็นเดือนเป็นปี เธอก็ยังไม่แน่ใจเลยว่าจะหามาได้
“เวลามันน้อยเกินไป ฉันจะไปหาเงินเยอะขนาดนั้นมาจากไหน” เม็ดทรายเอ่ยด้วยน้ำเสียงวิงวอน เพราะเธอตั้งใจว่าจะต้องพาพ่อกลับไปให้ได้ เพื่อให้ท่านได้เข้ารับการรักษาตัวต่อ
ในขณะที่แอลฟ่าครุ่นคิดอยู่นั้น ลูกน้องของเขาได้หันไปมองเม็ดทราย จึงผุดความคิดบางอย่างในหัว
“จริง ๆ หน้าตาเธอก็ไม่ได้ดูแย่นะครับนาย” ลูกน้องของแอลฟ่าเอ่ยเป็นนัย ราวกับว่าอยากจะให้แอลฟ่าได้คล้อยตาม
“งั้นมึงว่า เราควรจะให้ยายนี่ทำงานแบบไหนดีล่ะ?” แอลฟ่าดันร่างของเม็ดทรายที่ยืนหน้าซีดเผือดไปให้กับลูกน้อง
เม็ดทรายมองท่าทางของคนทั้งสองด้วยความงุนงง ไหนจะคำพูดของพวกเขาที่ทำเหมือนเธอเป็นสิ่งของอย่างไรอย่างนั้น
“หน้าตายังดูเด็กอยู่เลย ทำไมนายไม่ลองเปิดประมูลดูล่ะครับ?”
แอลฟ่าไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นกับไอเดียที่ลูกน้องเสนอมา เพราะมันเป็นสิ่งที่เขาเองก็กำลังคิดอยู่เหมือนกัน สายตาคู่คมมองใบหน้าของเม็ดทรายอย่างสำรวจนิ่ง ๆ อยู่แบบนั้น
“นี่พวกคุณกำลังพูดเรื่องอะไรกันอยู่ ฉันไม่เข้าใจ แล้วเรื่องประมูลมันเกี่ยวอะไรกับฉัน?” เม็ดทรายตวัดสายตาดุกลับไปมองทางแอลฟ่า ซึ่งชายหนุ่มเพียงเลิกคิ้วเบา ๆ ขณะที่ยืนกอดอกทิ้งสะโพกลงไปกับโต๊ะทำงาน
“พวกฉันก็กำลังคิดวิธีที่จะปล่อยพ่อเธอออกไปจากที่นี่ ทั้งที่เธอไม่มีเงินสองล้านมาคืนฉันไงล่ะ”
“คุณกำลังจะเสนอข้อแลกเปลี่ยนอย่างนั้นเหรอ” เม็ดทรายถามออกไปอย่างประหม่า
“นับว่ายังฉลาดอยู่ ก็ในเมื่อเธอไม่มีเงินสองล้าน ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่าในเมื่อเธอไม่มีทางหาเงินสองล้านมาคืนฉันได้ เธอก็ต้องทำงานแลก” แอลฟ่ายกยิ้มมุมปาก แววตาเจ้าเล่ห์เผยออกมาอย่างไม่ปิดบัง
“งะ...งานอะไร” คิ้วเรียวสวยค่อย ๆ ขมวดเข้าหากันเมื่อได้ยินสิ่งที่แอลฟ่าพูดออกมา
“หึ งานอะไรงั้นเหรอ งานที่เหมาะกับเธอและฉันได้เงินคืนเร็ว ๆ มันจะมีงานอะไรล่ะ ถ้าไม่ใช่นอนถ่างขาให้ลูกค้าฉันเอาแลกกับเศษเงินในแต่ละครั้ง และเธอต้องรับแขกจนกว่าจะได้เงินครบสองล้านบาท ตอนนั้นเธอถึงจะเป็นอิสระ”
🦋____________🦋
Pinakabagong kabanata
เมีย(เด็ก)ขัดดอก (จบ) ตอนที่ 30 วันที่รอคอย —จบบริบูรณ์—
ตอนที่ 30 วันที่รอคอยแอลฟ่าไม่ได้พูดอะไร ทันทีที่เธอโผล่เข้ากอด ร่างสูงก็ยกมือโอบกอดเธอไว้แนบกายในทันที เขาปล่อยให้เม็ดทรายร้องไห้จนพอใจ มือหนาค่อยๆ ยกขึ้นลูบผมของเธอเบาๆ ราวกับปลอบประโลมในวินาทีนั้น เม็ดทรายรู้สึกเหมือนมีใครสักคนอยู่เคียงข้างเธอ แม้เธอจะทั้งกลัว ทั้งโกรธ ทั้งเคืองเขาในหลายเรื่อง แต่ในตอนนี้คนที่อันตรายและใจร้ายที่สุดอย่างผู้ชายคนนี้นี่แหละ ที่เธออยากจะโผล่เข้ากอดและร้องไห้ ปล่อยความอ่อนแอออกมาทั้งหมดอย่างไม่อายอีกต่อไปแล้วแอลฟ่ายืนแน่นิ่ง ปล่อยให้ร่างเล็กในอ้อมแขนสะอื้นไห้จนตัวโยน มือของเขายกขึ้นช้า ๆ ลูบไล้ลงบนแผ่นหลังของเธอเบา ๆ ร่างบางสั่นสะท้านราวกับไม่อาจแบกรับความเจ็บปวดไว้ได้อีกแล้ว“ฉันได้คุยกับพ่อแค่ไม่กี่คำเอง...อะ...ฉันเพิ่งกอดเขาเองอะ” เม็ดทรายพึมพำทั้งน้ำตา ซุกใบหน้ากับแผงอกแกร่งของเขา ความร้อนจากร่างกายของเขาทำให้เธอรู้สึกอุ่นขึ้น แม้จะรู้ดีว่าผู้ชายคนนี้คือคนที่ทำร้ายเธอมาโดยตลอด แต่ในตอนนี้ เขากลับเป็นที่พึ่งสุดท้ายที่เธอมีแอลฟ่ายกมือขึ้นลูบผมของเธอช้า ๆ ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ปล่อยให้เธอปลดปล่อยความเสียใจออกมาเต็มที่ ดวงตาคมมองไปข้างหน้าอย่างว่าง
เมีย(เด็ก)ขัดดอก (จบ) ตอนที่ 29 อ้อมกอดซาตาน
ตอนที่ 29 อ้อมกอดซาตานไม่มีคำปลอบโยนใดในวินาทีนั้นจะช่วยบรรเทาความปวดร้าวในใจเม็ดทรายได้ เธอผูกพันกับพ่อมากเพียงใด ตั้งแต่จำความได้เธอก็มีแค่พ่อ พ่อเคยบอกว่าที่เธอสวยและมีหน้าคล้ายลูกครึ่งแบบนี้ เป็นเพราะแท้จริงแล้ว แม่ของเธอเป็นสาวรัสเซียที่ทำงานในบาร์แห่งหนึ่ง และเคยคบกับพ่อในช่วงเวลาสั้น ๆ ก่อนจะคลอดเธอทิ้งไว้และหนีไปโดยตามหาตัวไม่เจออีกเลยนับจากนั้น ซึ่งพ่อก็ไม่คิดจะทิ้งเธอ แม้ว่าเธอจะไม่ได้เกิดจากความรัก แต่พ่อก็อดทนเลี้ยงดูเธอมาอย่างสุดความสามารถ ของผู้ชายที่เสเพลคนหนึ่ง ที่พยายามจะปรับเปลี่ยนทุกอย่างเพื่อลูกสาว แต่ก็ไม่ได้มากพอที่จะเป็นพ่อที่ดีที่สุดได้แต่เขาก็ภูมิใจที่เลี้ยงเม็ดทรายมาได้จนถึงวันที่เม็ดทราย พึ่งพาตัวเองได้แล้วแบบทุกวันนี้“หนูรักพ่อนะ...หวังว่าพ่อจะรับรู้ได้” เม็ดทรายร้องไห้และพึมพำเบา ๆ ...เสียงสะอื้นของเม็ดทรายดังก้องอยู่ในห้องโถงผู้ป่วย แม้จะมีผู้คนเดินผ่านไปมา แต่ราวกับโลกทั้งใบหยุดนิ่ง เธอรู้สึกเหมือนหัวใจแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ ไม่มีคำใดจะบรรยายความเจ็บปวดที่เธอรู้สึกได้และทันใดนั้น เสียงฝีเท้าหนักแน่นก็ดังขึ้นใกล้ๆ เม็ดทรายเงยหน้าขึ้นมอง ทั้งน้ำตาพร่าม
เมีย(เด็ก)ขัดดอก (จบ) ตอนที่ 28 การสูญเสีย
ตอนที่ 28 การสูญเสียบนเครื่องบินส่วนตัวเสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่มอีกครั้งเมื่อนักบินเร่งเครื่องขึ้นสู่ท้องฟ้า เม็ดทรายนั่งกอดกระเป๋าใบเล็กที่มีของใช้เล็กน้อย พวกยาแก้แพ้ท้อง ยาดมต่าง ๆ สายตาคู่นั้นเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง เบื้องล่างคือท้องทะเลงดงามที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นจุดเริ่มต้นชีวิตนางบำเรอของเธอ ทว่าเวลานี้มันกลับเป็นเพียงฉากหลังที่เหมือนตอกย้ำว่าชีวิตเธอไม่สามารถคาดหวังอิสรภาพได้ง่าย ๆ “วันนี้ฉันต้องไปคุยงาน...ส่วนเธอถ้าเยี่ยมพ่อเสร็จแล้วก็รอที่นั้น เสร็จงานแล้วฉันถึงจะมารับเอง” เขาเอ่ยขึ้นสั้น ๆ พอเครื่องแตะรันเวย์สนามบินดอนเมืองก็มีรถยนต์คันดำสุดหรูมาจอดรอรับ ทั้งสองแยกขึ้นคนละคัน โดยเขาก็ไม่ลืมที่จะสั่งการให้ลูกน้องสองคนพาเม็ดทรายไปส่งที่โรงพยาบาลและจับตาดูเธอแบบไม่คาดสายตา เพราะ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ไปด้วยแต่เธอก็ไม่มีสิทธิ์หนีหรือมีอิสระอะไรอยู่ดีโรงพยาบาลรัฐบาลแห่งหนึ่งเธอกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามทางเดินที่คุ้นเคยไปยังห้องพักฟื้นผู้ป่วยระยะสุดท้าย เสียงฝีเท้าเร่งเร้าของเธออาจไม่ดังมากนัก แต่กลับรู้สึกว่ามันสะท้อนกึกก้องในอก วินาทีแรกที่เธอเห็นพ่อของตัวเอง เธอแทบจะจำเขาไม่ได้เล
เมีย(เด็ก)ขัดดอก (จบ) ตอนที่ 27 ท้องไม่รู้ตัว
ตอนที่ 27 ท้องไม่รู้ตัวสามวันผ่านไปขณะที่เม็ดทรายกำลังนอนหลับอยู่บนเตียง อาการไข้ของเธอทุเลาเบาลงเยอะ และเธอยังต้องทานยาบำรุงมากมายที่ทางหมอและพยาบาลจัดเตรียมาให้ หลังจากที่เม็ดทรายรู้ว่าตัวเองกำลังท้องขึ้นมาจริง ๆ เธอก็ยิ่งรู้สึกหวาดกลัวแอลฟ่ามากขึ้นทุกที แต่ตั้งแต่ที่เธอตื่นขึ้นมาในโรงพยาบาลนี้ เธอก็ไม่เห็นหน้าของเขาอีกเลยเช่นกัน“คุณตื่นแล้วเหรอคะ พอดีเลยคุณหมออนุญาตให้คุณออกจากโรงพยาบาลได้วันนี้” พยาบาลสาวเข้ามาประคองเม็ดทรายเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ ก่อนจะพาเธอกลับมานั่งบนวีลแชร์ และเข็นเธอออกจากห้องพักเพื่อนำไปส่งที่รถตู้สีดำที่จอดรออยู่ตรงหน้า“ฉันจะต้องไปที่ไหนคะ” เม็ดทรายหันไปถาม เพราะจนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่เข้าใจสถานการณ์ที่กำลังเผชิญเท่าไรนัก“กลับบ้านไงคะ... สามีของคุณ ให้คนรถขับมารอแล้ว” เม็ดทรายได้ยินก็นิ่งคิดชั่วครู่ เธอไม่กล้าที่จะขึ้นไปบนรถ เพราะกลัวว่าแอลฟ่าจะพาเธอไปทำร้ายมากกว่า “เออ...ฉันไม่ไปได้ไหม?” เม็ดทรายทำท่าจะเดินหันหลังกลับ แต่พอหันกลับไปทางคุณพยาบาลก็เดินหายไปแล้ว เหลือแค่เพียงลูกน้องของแอลฟ่าเพียงเท่านั้น“ไม่ได้ครับ...นายรออยู่” เขาเดินมาดักหน้า
เมีย(เด็ก)ขัดดอก (จบ) ตอนที่ 26 จมลงทะเล
ตอนที่ 26 จมลงทะเลริมชายหาดผ่านไปไม่กี่นาทีลูกน้องสองคนก็ล็อกแขนหิ้วปีกเจย์ อดีตลูกน้องคนสนิท ที่มาในสภาพถูกบอบช้ำอย่างหนักหน่วง ฟุ่บ!! ทันทีที่เจย์เห็นแอลฟ่าเขารีบคลานเข้าไปหาเขาในทันที“มึงบอกว่ามึงไม่ได้ทำ แล้วใครเป็นคนตัดสายกล้องวงจรปิดในบ้าน ใครเป็นคนลบข้อมูลทั้งหมดออกไป...ใคร?? ถ้าไม่ใช่มึง?” แอลฟ่ากำหมัดแน่นและถามอย่างพยายามใจเย็นมากที่สุด“ผมไม่รู้นาย...ผม” เจย์ส่ายหน้าอย่างไม่รู้มาก่อนจริง ๆ เพราะในบ้านหลังนี้มีเขาเป็นคนดูแลที่สูงสุดรองจากแอลฟ่า ผัวะ แอลฟ่าสะบัดเจย์ออก ก่อนจะเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อแล้วต่อยหนัก ๆ จนเจย์ล้มลงบริเวณมุมปากที่มีรอยช้ำเดิมอยู่แล้วก็แตกอีกครั้งจนมีเลือดสีสดซิบออกอีกครั้ง“มึงไม่ยอมรับเรื่องกล้อง...ก็ไม่เป็นไร” แอลฟ่าหยิบมีดเล่มสั้นที่เขาเคยให้เจย์ไว้เป็นของขวัญขึ้นมาจ่อที่ใบหน้าของเขา“งั้นกูจะถามมึงอีกครั้งว่า… มึงแอบทำแบบนี้กับคนของกูกี่ครั้งแล้ว?” น้ำเสียงหนาเอ่ยถามแบบหน้าตาย “นาย...ผมสาบานได้ ผมไม่เคยล่วงเกินเม็ดทรายเลย...ผมไม่เคยทำอะไรเธอเลยจริง ๆ นาย” เจย์เอ่ยเช่นเดิมซ้ำ ๆ นั่นกลับทำให้แอลฟ่ายิ่งโกรธ มือสากกระชากคอเสื้อเจย์ลากลงไปในทะเ
เมีย(เด็ก)ขัดดอก (จบ) ตอนที่ 25 บทลงโทษของคนทรยศ
ตอนที่ 25 บทลงโทษของคนทรยศเสียงคลื่นทะเลยามบ่ายสาดกระทบชายฝั่งขึ้นระลอกแล้วระลอกเล่า น้ำทะเลวันนี้ขึ้นสูงกว่าปกติ ลมทะเลเองก็พัดแรงขึ้นราวกับกำลังมีพายุลูกใหญ่สายลมเย็นแรง ๆ พัดกระทบใบหน้าสวยปลุกให้คนที่กำลังหลับรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในทันที ก่อนที่คลื่นลูกใหญ่จะซัดปะทะเข้าร่างบางจนแผ่นหลังสวยของเธอพาดไปกับขอนไม้ใหญ่ที่รั้งอยู่“อื้อ...อื้อ...พอ...พอแล้ว หนูเจ็บ...อื้อ” หญิงสาวค่อย ๆ ลืมตาสู้แสงแดดจ้าอย่างช้า ๆ กระทั่งเมื่อภาพทุกอย่างตรงหน้าเริ่มชัดเจนมากขึ้น เธอถึงได้รู้ว่าตอนนี้ตัวเธอกำลังถูกมัดอยู่กับเสาไม้ต้นใหญ่ที่ปกติใช้ผูกเรือตกปลาเล็ก ๆ แต่ตอนนี้กลับใช้มันล่ามตัวของเธอเอาไว้แทน“นี่มันอะไรกัน...ทำไมถึงอยู่ตรงนี้ได้…อื้อ” เม็ดทรายเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนล้าเต็มทน เชือกหนาผูกมัดรอบกายของเธอและเมื่อเธอกวาดสายตาหันมองรอบ ๆ หญิงสาวก็แทบจะเป็นลมไปอีกครั้ง เพราะเธอถูกจับมามัดที่กลางทะเลจริง ๆ และระดับน้ำมันก็เพิ่มสูงขึ้นเรื่อย ๆ “ชะช่วย...ด้วย...ช่วยด้วย” เม็ดทรายพยายามเปล่งเสียงที่แผ่วเบาออกไป สายตาของเธอมันแทบมองไม่เห็นอะไรเลยเพราะแดดที่ร้อนจ้าและคลื่นที่ซัดเข้าใบหน้าของเธอแทบไม่ได้ห
Maaari mong magustuhan
คลั่งรัก | คุณป๋า
ลำเจียก9.7K viewsแอบรักร้าย ผู้ชายเจ้าชู้
MaNIE-STORY1.8K viewsความลับ รักร้าย LOVE SERIOUS
MaNIE-STORY718 viewsยั่วรักร้ายนายมาเฟีย(จบเรื่อง)
ทรายแมว768 viewsทะเลทรายเดือดรัก(20+)
ทรายแมว146 viewsToxic Lie รักร้ายลวงหลอก
Sherlina2.2K viewsเด็ก (ขายตัว) ของมาเฟีย NC20+
Naya Solene625 viewsLOVE POSITIONS พิษสวาท
อยู่ในตะเกียงแก้ว4.6K views
