ตอนที่ 38 เห็นเต็มสองตา

สายป่านรู้สึกตัวตื่นขึ้นเมื่อท้องร้องประท้วงด้วยความหิว เพราะตั้งแต่เช้ายังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย เพราะมัวแต่ปล่อยให้แอลตันลงโทษตัวเอง จนเธอหมดเรี่ยวแรง ร่างเล็กค่อย ๆ จับแขนแกร่งที่โอบกอดเธอออก แล้วเหลียวมองนาฬิกาแขวนบนผนัง ที่บอกเวลา 11.30 น.แล้ว

พรึ่บบบ … แอลตันตวัดแขนรั้งร่างเล็กให้ลงไปนอนซบอกของเขาอีกครั้ง

“หนูจะไปไหน...หืมมม” เขาเอ่ยถามทั้งๆ ที่ยังไม่ลืมตา

“ป่านจะไปทำอาหารค่ะ จะเที่ยงแล้ว ไม่หิวหรือไงคะ” สายป่านเอ่ยถาม แอลตันค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมามองหน้าสายป่าน

“ปล่อยป่านก่อนค่ะ จะได้รีบไปทำอาหาร ส่วนพี่นอนต่อไปก่อนก็ได้ค่ะ เดี๋ยวเสร็จแล้วป่านจะมาปลุกนะ” สายป่านลุกขึ้นจากเตียงและห่มผ้าให้ชายหนุ่มที่ยังคงนอนอยู่บนที่นอนนุ่ม พร้อมกับก้มลงหอมแก้มสากนั้นเบา ๆ

อาหารกลางวันตั้งโต๊ะเรียบร้อย สองหนุ่มสาวนั่งทานอาหารกันไป พูดคุยกันไปเรื่อยเปื่อย

“เมื่อไรหนูจะกลับมาอยู่เพนต์เฮาส์สักทีล่ะ พี่เหงาแล้วนะ ไม่มีคนให้นอนกอดเลย คิดถึงชะมัด” แอลตันออดอ้อน

“สัปดาห์นี้เรียนเป็นสัปดาห์สุดท้ายแล้วค่ะ แล้วก็จะหยุดอาทิตย์หนึ่ง ถึงจะสอบค่ะ”

“งั้นสัปดาห์ที่หยุดหนูกลับมาอยู่กับพี่ที่นี่นะ”

“ได้ค่ะ ป่านกลับวันไห