เมื่อ playboy ตัวร้ายต้องแพ้พ่ายยัยตัวเล็ก (แอลตัน-สายป่าน

เมื่อ playboy ตัวร้ายต้องแพ้พ่ายยัยตัวเล็ก (แอลตัน-สายป่าน

last updateLast Updated : 2025-01-27
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
72Chapters
1.4Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

เมื่อแอลตัน หนุ่ม playboy ตัวพ่อ ที่ป้อสาวมาแล้วทุกวงการ ต้องมาเจอสายป่าน(สายป่วน) สาวแซ่บแสบซ่าที่ไม่เคยยอมใคร งานนี้จะลงเอยกันแบบไหน จะชุลมุนวุ่นวายกันยังงัย กว่าเธอจะทำให้เสือร้าย กลายเป็นหมาหงอย ♥️♥️♥️🖤🖤🖤🤍🤍🤍🩷🩷🩷 -แอลตัน อายุ 35 ปี หนุ่ม playboy ชาวฝรั่งเศส ที่หล่อและรวยครบเครื่อง ใช้ชีวิตสุดคุ้มมาจนป่านนี้ก็ยังไม่คิดจะลงเอยกับใครเพราะอดีตที่ฝังใจและยังเสียดายความโสด -สายป่าน สาวน้อยวัย 20 ปี เพื่อนตั้งฉายาให้ว่า ยัยสายป่วน เพราะสวยแซ่บ และแสบสันเหลือทน เธอเป็นคนที่ไม่ยอมใคร ถ้าไม่พอใจก็พร้อมจะดับเครื่องชน **เรื่องนี้เป็นเรื่องเพื่อนของเรื่อง Malalin of love ร้อยรักมาลารินทร์ (เซดริก-มาลารินทร์)

View More

Chapter 1

ตอนที่ 1ปัญหาครอบครัว

                   LYRIC 

"You used me!" I sobbed, crying to my mate who just rejected me. "Mating with me was your ladder to power, Roderick! Your Pack climbed the ranks because of me! Now that you've achieved your ambition, you don't need the ugly girl anymore, is that it? But you were willing to mate with me a year ago!"

"Oh, spare me!" Roderick rolled his eyes. "Don't act like you didn't know I'd have left you at some point. Hold on, did you really think I'd have made you the Luna of my Pack? I can barely stand the sight of you, Lyric. How do you expect me to take you to Alpha meetings and present you to others? You are disgusting!"

"But I did not give this scar to myself!" I cried bitterly. "And you promised you'd take me to the best doctors. You didn't do any of that, Roderick! It'd have helped!"

"What? Even your own family doesn't care enough to take you to doctors, and you think I would? Quit, dreaming, Lyric and get out of my Pack!"

Tears blurred my vision. It wasn't the first time I was being called ugly, but it hurt more each time it came from Roderick.

I knew Roderick had no love for me when my family paired me with him a year ago. For a year, we lived like strangers despite being mated. I was still a virgin as he could not even bring himself to touch me. 

It wasn't my fault I was ugly. I was burnt with a silver-base branding iron when I was a kid, leaving a huge scar by the side of my face. I still didn't know who was responsible for it, but I've had to grow up with this sting of rejection. Even my own family hated me and were embarrassed by my appearance. 

But I thought Roderick would be different. I thought he'd love me. Apparently, in a world where ranks mattered the most to Pack Leaders, deceit was bound to happen. 

I glared at him. I'd truly loved this man and wished he'd love me back. But now, I wish he'd suffer for what he did to me. 

"You are a monster," I gritted the words. "And I hope you pay for this someday."

He threw back his head and laughed, a hollow sound. "Cursed Lyric, how exactly is that going to happen? I am currently the third most powerful Alpha now. My Pack is up the ranks while your family is beneath me! There is nothing you can do to me anymore. You have always been and will always be worthless!

"Listen, I have rejected you already, and you have accepted. Although, there is one final formality left, but as far as I'm concerned, you're not longer anything to me. So, get your disgusting face out of my pack! This instant, before I have the guards throw you out!" His glare was icy, and before I could respond, he walked out. 

.........

After I managed to pull myself together, I left Roderick's Pack and decided to head home—to my father's Pack. I hadn't been home since I moved into Roderick's Pack, and I hoped they'd be willing to take me in. 

My family had never really liked me. Everything started falling apart after my mother left—abandoning me when I was four. My father chose a new mate and suddenly didn't have enough time for me. Then, I got my scar and he became even more distant. 

The guards let me through the gate, but when I rang the bell of the lounge, my stepsister and her mother opened up. To my surprise, they wouldn't let me in. 

"Go back to Roderick and beg him some more, Lyric. There is no room for you here," Nora said after I explained everything to them. 

Despite my attempt to get them to to pity me, letting them understand I had nowhere else to go, they ordered the guards to see me out.

They've always taken me to be a disgrace to the family and were happy when I left to Roderick's Pack. Now, they didn't want me back. 

.........

By evening, I was seated in a bar, my favorite bar—Faceless Drunk. Over here, they mixed portions strong enough to get a wolf drunk, and you didn't have to worry about being recognized and judged as every customer made use of masks. 

It had been my favorite bar for years. If people had to see my face, they'd think I was getting drunk because I was ugly. 

"You're too ugly." I'd heard those words too many times, I could recite them in my sleep without missing a beat. 

But above all, it was Roderick's betrayal that cut deep. It was even more painful that I could not do anything to him. His Pack was very powerful now, and I was an ugly, rejected girl who didn't even have a family to return to. Nobody could ever want me. What was the point of living?

I emptied the last of my drink and was trying to stand when someone spoke from nowhere: "A refill for the lady, please."

I turned in surprise to find a man taking the seat beside me. The bartender nodded and proceeded to get a refill.

I furrowed my brows in surprise as I looked at the newcomer. I couldn't see his face as he was wearing a mask just like me, but something about the way he appeared told me he was sophisticated.

His suit was a Mason Étoile brand, and his watch was an Aristo Tempus watch. An average Wolf couldn't afford these things. 

"You've been coming here to drink alone for some time now," he said, surprising me.

His voice... It was soothing and impossible to ignore.

I lowered my eyes, feeling a little ashamed. How can he even tell? "I don't know what you're talking about."

"Your mask." He tipped his chin toward me. "You've never changed it."

Oh. "That means you also come here a lot."

"I do. It's not quite up to my standard, but it's my favorite place. I like it when I don't get judged by anyone."

The barman returned with my drink. I thanked the newcomer before drinking from my glass.

"From the look of things, you must be troubled. I am, too. So, why don't we make a deal, Miss? Have fun for the night and go our separate ways by morning?"

I looked at him in shock. He was offering a one-night affiar!

"But y—you don't even know me," I muttered shyly. 

"I do not need to. It is simply for fun."

There was something about the way he spoke. I could tell he was a man that didn't care about the feelings of others and was only out to get what he wanted. 

"Although, I must warn you," he tsked. "It will be a long night. I have... problems finishing on a woman. I never finish. So, like I said, it is simply for the fun of it."

Huh? He could not climax during intimacy? But I heard that was the best part of it. How could he enjoy intimacy if he has never finished on a woman before? The thought of it was sad. 

Despite how absurd it sounded, a part of me was tempted. I'd always been curious about intimacy. No one has ever liked me because of my scar, not even my mate—ex-mate.

After much conviction from the newcomer, I gave it a thought.

"Can we keep our masks on?" You'll hate me just like the others if you see how ugly I am.

"Sure." He shrugged. "Your wish is my command, Princess."

Princess? My stomach churned.

Oh, no. He didn't know I looked like a monster. If he knew, he'd run off like the others.

I was tempted to cry. Sometimes, I really did wish I was treated like a 'Princess.'

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
72 Chapters
ตอนที่ 1ปัญหาครอบครัว
“แม่คะ แม่ทำใจดี ๆ ไว้นะคะ แม่ต้องไม่เป็นอะไรนะ ได้ยินเสียงป่านไหมคะแม่ ... ฮือๆๆ” สายป่านสาวน้อยวัย 18 ปี ร้องเรียกนางสายสุนีย์ผู้เป็นมารดา ที่เป็นลมหมดสติอยู่บริเวณห้องโถงของบ้าน หลังจากที่เธอเพิ่งกลับมาจากโรงเรียนเมื่อครู่นี้เอง“พ่อ!! .. พ่อคะ พ่ออยู่ไหน ช่วยแม่ด้วยค่ะ”เธอพยายามตะโกนเรียกพ่อของเธอ แต่ไร้เสียงตอบกลับใด ๆ เธอยกศีรษะของมารดาขึ้นหนุนกับตักเล็กของตนเอง แล้วรีบกดโทรศัพท์เรียกรถพยาบาลในทันที@ รพ.bkk“คุณหมอคะ แม่ของหนูอาการเป็นอย่างไรบ้างคะ” เด็กสาวเอ่ยถามทันทีที่เห็นคุณหมอออกมาจากห้องฉุกเฉิน น้ำเสียงของเธอสั่นเครือจนคุณหมอเองยังอดสงสารเด็กสาวตรงหน้าไม่ได้“คุณแม่ของหนูตอนนี้ปลอดภัยแล้วนะครับ แต่คนไข้มีอาการอ่อนเพลียและความดันขึ้นสูงมาก ตอนนี้หมอขอให้คนไข้นอนรักษาตัวที่โรงพยาบาลเพื่อดูอาการก่อน เพราะความดันยังไม่ปกติ ยังถือว่าอันตรายอยู่มากครับ” คุณหมอท่าทางใจดี อธิบายให้เด็กสาวได้เข้าใจเกี่ยวกับอาการของนางสายสุนีย์ผู้เป็นมารดาขณะนั้นเจ้าหน้าที่พยาบาลก็ได้เข็นเตียงของนางสายสุนีย์ออกมาจากห้องฉุกเฉิน เพื่อพาไปห้องผู้ป่วยหญิง สายป่านจึงกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามไป หลังจากแม่ได้
last updateLast Updated : 2024-12-07
Read more
ตอนที่ 2 สูญเสียแม่
นางสายสุนีย์ต้องนอนดูอาการอยู่ที่รพ.ถึงสามวัน กว่าหมอจะอนุญาตให้กลับบ้านได้ วันนี้กิตติยศขับรถยนต์มารับป้าสะใภ้และน้องสาวกลับบ้าน เพราะสายป่านติดต่อพ่อไม่ได้อีกตามเคย เธอถึงกับกัดฟันกรอดด้วยความโกรธ ที่พ่อไม่เคยเห็นแม่อยู่ในสายตาบ้างเลยเมื่อแม่กลับถึงบ้านแล้ว เธอก็ดูแลแม่เป็นอย่างดี ส่วนพ่อเธอ หลังจากกลับมาบ้านก็ไม่ได้ถามไถ่อะไรลูกเมียตัวเองเลยสักคำ เดินขึ้นห้องส่วนตัวที่แยกกันนอนกับแม่ตั้งแต่เมื่อสามเดือนก่อน ก่อนที่แม่จะป่วยนั่นแหละ ดังนั้นอาการป่วยของแม่เธอก็คงไม่พ้นจากอาการตรอมใจแบบที่ใคร ๆ เขาพูดกัน เพราะแม่เองก็รู้ดีถึงความสัมพันธ์ลึกซึ้งของพ่อกับผู้หญิงไร้ยางอายคนนั้น แต่แม่เลือกที่จะเงียบ และไม่ตอบโต้อะไร สายป่านก็ย้ายไปนอนกับแม่ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา“แม่คะ ตอนนี้หนูปิดเทอมแล้วนะคะ เดี๋ยวก็จะได้เรียนมหาลัยแล้ว หนูจะเรียนคณะบริหารธุรกิจเหมือนแม่ ดีไหมคะ”สายป่านนอนหนุนตักมารดา ในขณะที่นางสายสุนีย์ยิ้ม พลางลูบหัวบุตรสาว สายป่านเป็นเด็กเรียนดี และขยันตั้งแต่เด็ก ๆ ใครๆ ก็เอ็นดูเธอ ปีนี้เธอเป็นสาวเต็มตัวแล้ว แถมรูปร่างหน้าตายังสะสวย สูงโปร่ง อกเอวสะโพกกลมกลึงสมส่วน ผิวขาวอมชมพู
last updateLast Updated : 2024-12-07
Read more
ตอนที่ 3 อยู่ร่วมกันไม่ได้อีกต่อไป
เช้าวันนี้สายป่านตื่นมาหุงหาอาหารและใส่บาตรในตอนเช้าเพื่ออุทิศส่วนกุศลไปให้แม่เหมือนกับทุก ๆ วัน หลังจากนั้นก็เข้าไปเก็บกวาดทำความสะอาดบ้าน เธอได้ยินเสียงรถยนต์ของพ่อแล่นเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน“กลับมาได้สักทีสินะ หายไปตั้งหลายวัน” เธอคิดอยู่ในใจแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก จากนั้นก็ได้ยินเสียงพ่อเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับเสียงพูดคุยกับใครบางคนดังแว่วมา “พ่อมากับใคร?”เธอจึงเดินออกไปดูต้นเสียงนั้น“พี่เวชแน่ใจนะคะว่าจะให้วิมาอยู่กับพี่ที่นี่ได้ ลูกสาวพี่จะยอมเหรอ” วิไลรัมภาเอ่ยถามหลังจากเดินตามหลังนายปิยะเวช ที่กำลังถือกระเป๋าเสื้อผ้าใบโตของเธอเข้าไปในบ้าน“ที่นี่มันบ้านพี่นะ พี่มีสิทธิ์จะให้ใครอยู่หรือไม่ให้ใครอยู่ก็ได้” นายปิยะเวชตอบเสียงหนักแน่น ทำให้วิไลรัมภายิ้มอย่างพอใจ“ทีนี้แหละ.. จะได้เห็นคนอกแตกตายกันบ้าง หึหึ” เธอนึกกระหยิ่มอยู่ในใจ นั่นไง... ยัยตัวร้ายเดินมานั่นแล้ว..สายป่านเดินออกมา เธอมองด้วยความไม่พอใจทันทีที่เห็นพ่อพาวิไลรัมภาเข้ามาที่บ้าน เมื่อเห็นกระเป๋าสัมภาระเยอะแยะแบบนี้เธอก็พอจะเดาเหตุการณ์ได้“พ่อ .. นี่มันอะไรกันคะ พาผู้หญิงคนนี้เข้ามาในบ้านเราทำไม” เธอเอ่ยกับบิดาเสียง
last updateLast Updated : 2024-12-07
Read more
ตอนที่ 4 ไปตายเอาดาบหน้า
สายป่านเดินเข้ามาในห้อง เธอนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่บนเตียง เวลานี้เธอคิดถึงแม่ที่สุด สายป่านลุกขึ้นหยิบกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ที่หลังตู้ลงมา เก็บเสื้อผ้าและสิ่งของที่จำเป็นใส่กระเป๋า เธอตัดสินใจแล้วว่าจะไปตายเอาดาบหน้า ดีกว่าต้องทนอยู่ที่นี่ เพราะวันนี้พ่อทำให้เธอเห็นแล้วว่า ระหว่างเมียของเขากับลูกอย่างเธอ พ่อเลือกเมียของเขาอย่างไม่ต้องสงสัยสายป่านเดินลากกระเป๋าออกมาจากห้องนอน เห็นพ่อกำลังทำแผลให้กับนังมารร้ายอยู่ เธอก็เดินผ่านไปโดยไม่คิดจะหันกลับไปมอง“สายป่าน ..แกจะไปไหน” เสียงพ่อตะโกนถามเธอเสียงดัง แต่เธอไม่สนใจอีกแล้ว เธอถือกระเป๋าแล้วเดินออกจากบ้านทันที หูยังได้ยินเสียงตะโกนของพ่อไล่หลังมาอีก“เออ..ไปเลย อวดดีนักนะ ถ้าแกคิดว่าไปรอดก็ไปเลย แล้วไม่ต้องกลับมาให้เห็นหน้าอีกล่ะ” สายป่านน้ำตาไหล ปวดร้าวกับคำพูดของพ่อเหลือเกินเธอเดินไปที่บ้านอากิตติศักดิ์ เพื่อไปหากิตติยศ เขาตกใจมากเมื่อรับรู้เรื่องราวจากปากของน้องสาว ใบหน้าของเธอบวมแดงเพราะโดนตบ เขาเอามือลูบหน้าเรียวเล็กนั้นน้ำตาคลอ“ป่าน แล้วป่านจะไปไหน เป็นผู้หญิงตัวคนเดียวมันอันตรายนะ อยู่กับพี่ที่บ้านนี้ก็ได้ อย่าไปเลย” กิตติยศพยายามร
last updateLast Updated : 2024-12-07
Read more
ตอนที่ 5 ก้าวเข้าสู่วงการพริตตี้
ชีวิตการเป็นนักศึกษาเทอมแรกของสายป่านผ่านพ้นไปได้ด้วยดี เธอเริ่มคุ้นเคยกับชีวิตในกรุงเทพบ้างแล้ว เริ่มรู้จักเส้นทางและสถานที่ต่าง ๆ มากขึ้น จนตอนนี้สายป่านคิดว่าเธอน่าจะพร้อมแล้ว ที่จะหางานพิเศษทำเสียที โดยเธอเลือกสมัครงานที่คาเฟ่แห่งหนึ่งไม่ไกลจากหอพักมากนัก โดยเลือกทำในช่วงห้าโมงเย็นจนถึงสามทุ่ม เจ้าของร้านชื่อพี่ลูกปัด เธอเป็นสาวสวยที่ใจดีมาก สายป่านจึงทำงานอย่างมีความสุข วันหนึ่งเธอได้เจอกับลูกค้าคนหนึ่ง ซึ่งเป็นสาวสองแสนสวย เธอเข้ามาดื่มกาแฟ และทานขนมในร้าน พอมีจังหวะที่ลูกค้าซาลงเพราะร้านใกล้จะปิดแล้ว สาวสองแสนสวยก็เรียกเธอเข้าไปพูดคุยด้วยอย่างมีไมตรี“สวัสดีค่ะน้อง พี่ชื่อพี่ปุ๊กกี้นะคะ น้องเป็นนักศึกษามาทำงานพิเศษเหรอคะ ขยันจังเลย เรียนอยู่ไหนคะเนี่ย” ปุ๊กกี้ยิ้มให้ร่างบางตรงหน้า สายตาจ้องมองอย่างพินิจพิจารณา ... “สวย ..หุ่นดี ผิวพรรณก็ดี ลุคหวานอมเปรี้ยว ดูมีเสน่ห์มากๆ” เธอคิดในใจ“อ้อ..สวัสดีค่ะ หนูชื่อสายป่านค่ะ เรียนอยู่มหาลัย BB คณะบริหารธุรกิจ ปี1ค่ะพี่” เธอตอบรับพลางยิ้มให้อีกฝ่ายจนตาหยี ดูน่ารักมาก ปุ๊กกี้รู้สึกถูกชะตากับคนตัวเล็กขึ้นมาทันทีหลังจากวันนั้นเป็นต้นมาพี
last updateLast Updated : 2024-12-07
Read more
ตอนที่ 6 อัพเลเวล
@สนามบิน ผู้โดยสารขาเข้าชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ผมสีน้ำตาลเข้ม ใบหน้าหล่อเหลา สวมแว่นกันแดดสีดำ เดินลากกระเป๋าเข้ามาบริเวณสนามบิน เขาสอดส่ายสายตามองหาเพื่อนสนิท ที่รับปากกับเขาเมื่ออาทิตย์ก่อนว่าจะมารับที่สนามบิน เขาเดินเข้ามาได้สักพักก็สะดุดตาชายหนุ่มรูปร่างสูง 190 ซม.ที่ยืนนิ่งอยู่ เขาจึงรีบเดินไปหาทันที สองหนุ่มทักทายกัน เซดริกตบไหล่เพื่อนรักของเขา พลางพากันเดินออกไปยังลานจอดรถ ครู่เดียวรถสปอร์ตหรูก็พุ่งทะยานออกจากสนามบิน มุ่งหน้าสู่โรงแรมหรูระดับห้าดาวกลางกรุง“ทำไมมึงไม่มาเครื่องบินส่วนตัววะ” เซดริกเอ่ยถามเพื่อนรักขณะใช้คีย์การ์ดเปิดห้องหรูชั้นบนสุดของโรงแรม ซึ่งเขาจะใช้สำหรับรับรองบุคคลในครอบครัว หรือคนสนิทเท่านั้น ซึ่งจะมีห้องลักษณะแบบนี้ไว้หลายห้อง ในชั้นบนสุดของทุกโรงแรม เผื่อเวลาเขาไปดูงาน หรือสำหรับญาติเข้าพัก“ไม่อ่ะ กูขี้เกียจวุ่นวาย แบบนี้สบายกว่า”แอลตันตอบกลับเซดริก ซึ่งเขาก็พยักหน้ารับรู้ เพราะเพื่อนของเขาคนนี้เป็นคนง่าย ๆ สบาย ๆ ไม่เรื่องมากมาตั้งแต่ไหนแต่ไร“เออ มึงมาช่วงนี้ก็ดีแล้ว เดี๋ยวสัปดาห์หน้าโรงแรม M จะเปิดใหม่พอดี กูจะให้มึงเป็นเลขาช่วยงานกู” เซดริกบอกกับเพื
last updateLast Updated : 2024-12-09
Read more
ตอนที่ 7 แบบนี้ดีลได้ไม่ยาก
หลังจากที่สายป่านเริ่มรับงานเอ็นฯ ได้สักพัก เธอก็ค่อย ๆ ปรับตัวได้ โดยแรกเริ่มเธอก็จะไปกับรุ่นพี่ก่อน เพราะพวกรุ่นพี่จะคอยดูแลให้ เวลาทำงานก็คอยเตือนและดูแลความปลอดภัยให้ด้วย อย่างงานไหนต้องดื่มก็ช่วยบอกลูกค้าว่าน้องยังเป็นนักศึกษาอยู่ ขอดื่มเล็กน้อยตามมารยาท ซึ่งลูกค้าของพวกเธอส่วนมากจะเป็นลูกค้าดีมีมารยาทด้วยกันทั้งนั้น สายป่านจึงไม่เคยพบปัญหาเลยสักครั้ง เย็นวันหนึ่งหลังจากเลิกเรียนแล้ว สายป่านก็กลับมาที่ห้องตามปกติ เพราะวันนี้เธอไม่ได้รับงาน ส่วนมากเธอจะเลือกรับงานที่ไม่เสี่ยงมาก ไม่ดึก แล้วก็ไม่ดื่ม เพราะจะต้องมาเรียนในวันถัดไป ถ้างานไหนไปได้เธอก็จะไป แต่ถ้าไม่ได้ เธอก็จะให้พี่ ๆ เขาไปกันแทน ส่วนเรื่องการแต่งตัวที่ต้องเซ็กซี่เปิดนั่นโชว์นี่ก็ต้องมีบ้าง “เห้อ... เหนื่อยชะมัดเลย” สายป่านวางกระเป๋าไว้ที่โต๊ะหนังสือ แล้วโดดขึ้นไปนอนเหยียดยาวอยู่บนเตียงด้วยความเหนื่อยอ่อน กะเอาไว้ว่าจะนอนเล่นสักพักแล้วค่อยไปอาบน้ำ แต่เธอก็เผลอหลับไปจนได้ มารู้สึกตัวอีกทีก็เพราะเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ที่ดังขึ้นมา เธอควานหามันสักพักก็เจอ หลังจากเห็นชื่อโชว์หน้าจอ เธอก็กดรับสายทันที “ฮาโหยววว ส
last updateLast Updated : 2024-12-09
Read more
ตอนที่ 8 ถ้าอยากได้ต้องจ่ายเท่าไหร่
สายป่านจะดื่มต่ออีก แต่กิตติยศไม่ให้ดื่มแล้ว เพราะกลัวว่าเธอจะเมามากไปกว่านี้“ป่าน!! พอแล้วๆ เธอเมาแล้วเนี่ย เดี๋ยวก็ได้อ้วกบนรถพี่เหมือนเมื่อคราวก่อนอีก พี่ไม่ไหวนะ..บอกเลย” กิตติยศทำหน้าดุใส่น้องสาว เพราะยัยสายป่วนเมาทีไรเป็นต้องอ้วกทุกที เธอยิ้มตาหยีให้พี่ชาย พลางลุกขึ้นยืน เซ ๆ นิดหน่อย“เคๆๆ พอก็ได้ ..งั้นพี่เช็คบิลแล้วไปรอที่รถเลยละกัน ป่านไปเข้าห้องน้ำแป๊บ แล้วเดี๋ยวตามไป” คนตัวเล็กบอกเสียงอู้อี้ ยืนโงนเงน“ไหวป่าววะเนี่ย .. ให้พี่ไปเป็นเพื่อนมั้ย” กิตติยศถามน้องสาวด้วยความเป็นห่วง“โอ้ยย .. ไม่ขนาดนั้นหรอกพี่ยศ ป่านไหวน่า ไปละ ๆ ปวดฉี่” กิตติยศเรียกพนักงานเพื่อเช็คบิล ส่วนสายป่านเดินเลี่ยงไปอีกทางเพื่อไปเข้าห้องน้ำ ระหว่างทางเดินเธอต้องเดินผ่านโต๊ะของโจเซฟด้วยพอดี“สวัสดีครับน้องป่าน” โจเซฟเอ่ยทักคนตัวเล็ก“อ้อ .. สวัสดีค่ะพี่โจเซฟ”เธอตอบกลับชายหนุ่มตรงหน้า พลางส่งยิ้มหวานให้กับทุกคนที่นั่งอยู่บนโต๊ะนั้น ส่วนแอลตันมองเธอตาไม่กระพริบ เขารีบปล่อยแขนที่โอบกอดสองสาวที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ลงอย่างอัตโนมัติ .. โอ้โห!! เห็นไกลๆ ว่าสวยแล้ว นี่เห็นใกล้ๆ ยิ่งสวยหนักกว่าเดิมอีก“วันนี้มาทำง
last updateLast Updated : 2024-12-09
Read more
ตอนที่ 9 ถ้าเจอจะจับกดซะให้เข็ด
หลังจากร่างบางเดินโซเซมาถึงลานจอดรถ กิตติยศก็เปิดประตูให้น้องสาว สายป่านก้าวขึ้นรถด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม บางคราวก็เงียบ บางคราวก็หัวเราะ ทำเอากิตติยศถึงกับงง“ป่าน แกเป็นไรเนี่ย เมามากจนเพี้ยนหรือไง หัวเราะอะไรนักหนา” ชายหนุ่มมองหน้าน้องสาวพลางส่ายหน้า“ก็คนมันอารมณ์ดีงัยพี่ ฮ่าๆๆ อุ๊บ..เอิ๊กกก” สายป่านหัวเราะพร้อมกับเรอเสียงดัง ทำให้กิตติยศถึงกับสะดุ้ง“เฮ้ย!!! ป่าน นี่แกจะอ้วกอีกไหมวะเนี่ย” กิตติยศหน้าตาเลิ่กลั่กขึ้นมาทันที“โอ้ยย .. ไม่อ้วกหรอกพี่ยศ ป่านอ้วกไปเรียบร้อยก่อนขึ้นรถแล้วแหละ ฮ่าๆๆๆ” เธอหัวเราะร่า .. ยังขำหน้าอีตาคนบ้ากามนั่นไม่หายเลย สมน้ำหน้า ด้านแอลตัน หลังจากเจอฤทธิ์ของยัยสายป่วนเข้าให้ ก็รีบเดินไปยังห้อง VIP ที่อยู่ใกล้ที่สุดทันที เขาถอดเสื้อผ้าราคาแพงนั้นออกจนหมด แล้วรีบโทรหาเซดริกที่ทานอาหารอยู่ชั้นล่าง “เฮ้ยมึง .. กูอยู่ห้อง VIP 009 มึงบอกให้ไอ้โจเซฟขึ้นมาหากูเดี๋ยวนี้ ด่วนเลยนะ” แอลตันบอกกับเซดริกทันทีหลังเขารับสาย “แล้วมึงขึ้นไปทำอะไรของมึงวะ แล้วสาวๆ สองคนนี่จะให้ทำยังงัย” เซดริกถามแอลตันพลางส่ายหัวให้กับความเอาแต่ใจของเ
last updateLast Updated : 2024-12-09
Read more
ตอนที่ 10 ขอเอาคุณก่อนไปเอาไวน์ NC20+
สายป่านขับรถไปยังผับหรูตามที่ได้นัดหมายกันใน Line ของโมเดลลิ่ง งานนี้เป็นงานสังสรรค์แบบธรรมดา โดยมีลูกค้าชายเป็นนักธุรกิจสามคน และต้องการเด็กเอ็นฯทั้งหมดสามคนเช่นกัน“สงสัยจะเป็นลูกค้าเก่าที่เคยดูแลกันมาก่อนแน่ ๆ เลย ถึงได้รีเควสเรามา ก็ดีเหมือนกัน ลูกค้าเก่าจะได้ไม่มีปัญหาอะไรเยอะ”สายป่านบอกกับตัวเอง ขาคู่เรียวสวยก้าวลงจากรถ เธอ Line หาเพื่อนร่วมงานทั้งสองคน โดยสองสาวแจ้งว่ารออยู่ที่บริเวณประตูทางเข้าของผับแล้ว สายป่านจึงเดินออกไปเพื่อไปที่จุดนัดพบ ระหว่างที่เธอกำลังจะก้าวไปข้างหน้า รถสปอร์ตหรูที่จอดห่างออกไปข้างหน้านั้นดูสะดุดตาเธอมาก เธอหยุดเพ่งมองในขณะที่ประตูรถหรูนั้นเปิดออก ร่างสูงสง่าของหนุ่มหล่อชาวฝรั่งเศสคนนั้น เธอจำเขาได้ดี ชายหนุ่มที่เธอฝากอ้วกไว้ให้เขาเมื่อสองวันก่อนนั่นแหละ ร่างบางรีบเดินหลบไปยังรถที่จอดอยู่ตรงหน้าเพื่อบังสายตาจากชายหนุ่มคนนั้นทันที“โอ้ยย ... วันนี้วันอะไรวะเนี่ยไอ้ป่านเอ้ย .. ดันเจอโจทก์ซะได้ ซวยจริงเชียว” เธอบ่นพึมพำ และค่อย ๆ ชะเง้อดู เห็นร่างสูงเดินเข้าไปในผับ เธอรออยู่สักครู่จึงเดินตามเข้าไป หลังจากเจอกับเพื่อนร่วมงานแล้ว ทั้งหมดก็พากันขึ้นไปยังชั้น
last updateLast Updated : 2024-12-09
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status