เรื่องของหนู 1

หนูอายุ 19 ปี เป็นลูกสาวคนเล็กของบ้าน หนูมีพี่สาวอยู่คนนึงชื่อแอน แก่กว่าหนู 3 ปี ตอนนี้ไปเรียนต่อปริญญาโทที่อเมริกา หนูเรียนอยู่ปี 2 ในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพค่ะ ที่บ้านของหนูอยู่ชานเมือง ฐานะค่อนข้างดี คุณพ่ออายุ 45 ปีเป็นผู้บริหารบริษัท ส่วนคุณแม่อายุ 42 ปีเคยเป็นอาจารย์ แต่เมื่อหนูคลอดฐานะคุณพ่อดีขึ้น และได้รับมรดกจากคุณปู่คุณย่า คุณพ่อจึงขอร้องคุณแม่ให้ออกมาดูแลหนูและพี่แอน

ที่บ้านหนูยังมีอีกครอบครัวนึงคือครอบครัวน้าลพกับน้ารี สองสามีภรรยาอายุราวๆ 40 กันทั้งคู่ น้ารีอยู่กับคุณปู่คุณย่ามาก่อนแล้วมาเป็นพี่เลี้ยงให้พี่แอนกับหนู เมื่อแต่งงานกับน้าลพคุณพ่อคุณแม่จึงรับน้าลพมาอยู่ช่วยงานอีกคนและยกบ้านหลังเล็กให้อยู่ โดยน้ารีคอยดูแลพี่แอนและหนู ช่วยงานบ้านงานครัว ส่วนน้าลพขับรถดูแลรถ ดูแลส่วน และงานซ่อมแซมต่างๆในบ้าน

เหตุเกิดขึ้นเมื่อก่อนปีใหม่ค่ะ ช่วงนั้นคุณพ่อไม่อยู่บ้าน ไปตรวจงบประจำปีสาขาที่ต่างจังหวัดหลายวัน กว่าจะกลับก็วันศุกร์ก่อนจะหยุดยาว คืนนั้นเที่ยงคืนกว่าหนูตื่นขึ้นมากลางดึกราวๆเที่ยงคืนกว่า และตั้งใจว่าจะหลับต่อแต่ก็ได้ยินเสียงคนคุยกันมาจากห้องคุณพ่อคุณแม่หรือว่าคุณพ่อจะกลับมา หนูจึงเดินไปที่ประตูห้องคุณพ่อคุณแม่เพื่อจะทักทายคุณพ่อ แต่ยังไม่ทันได้เคาะประตูหนูก็ได้ยินเสียงคุณแม่และเสียงผู้ชายแต่ไปใช่คุณ พ่อครางเบาๆ ดังลอดประตูออกมา

หนูออกไปที่ระเบียงซึ่งมีมุมที่สามารถมองไปที่หน้าต่างห้องนอนคุณพ่อคุณแม่ ได้ ห้องนอนคุณพ่อคุณแม่ยังเปิดไฟ หนูมองผ่านม่านที่รูดไม่สนิทเห็นร่างของน้าลพเปลือยท่อนบนทาบทับอยู่บน ร่างผู้หญิงซึ่งแม้ว่าจะไม่เห็นหน้าชัดเพราะตรงที่ที่หนูดูอยู่เป็นหัวเตียง เห็นแต่ศีรษะของผู้หญิงผมยาวอยู่ในชุดนอนบางเบา แต่หนูก็รู้ว่าเป็นคุณแม่ น้าลพกำลังจูบปากคุณแม่บดขยี้ไปมามือก็ลูบไล้ไปตามเนื้อตัว คุณแม่ไม่ได้ขัดขืนกางแขนกอดรัดจูบตอบน้าลพ เมื่อน้าลพเลื่อนหน้าลงมาไซ้ซอกคอ ร่องอก แล้วดูดเลียหัวนมของคุณแม่ ซ้ายขวาสลับกัน คุณแม่ก็ยกขาขึ้นทั้ง 2 ข้าง เกี่ยวรัดตัวน้าลพไว้ พลางแอ่นอกส่ายสะโพกเบียดกับตัวน้าลพไปมา สองมือก็กดศีรษะน้าลพลงกับอกปากก็ครางเบาๆ เสียงน้าลพพูดงึมงำจับใจความไม่ได้ หนูตกใจมากกับภาพที่เห็น รู้สึกอายแต่ก็อดที่จะยืนดูไม่ได้ มันทั้งอายทั้งอยากดูและรู้สึกวูบวาบอย่างบอกไม่ถูก

ครู่ใหญ่น้าลพก็เลื่อนหน้าลงไปซุกไซ้ที่ท้องน้อย ทั้งจูบทั้งไซ้แลบลิ้นยาวเลียเรื่อยลงไปถึงเนินนูนแล้วซุกหน้าลงไป คุณแม่กดศีรษะน้าลพแน่นมือเกร็งจิกผมกระดกก้นรับเป็นระยะๆ ถอนหายใจเฮือกๆ จนอกกระเพื่อมปากร้องครางดังขึ้น หนูเสียวซ่านที่ท้องน้อยรู้สึกกระตุกวาบๆ ที่ก้นและช่องคลอด น้าลพซุกไซ้อยู่ครู่ใหญ่จนคุณแม่ทนไม่ไหวดึงศีรษะน้าลพขึ้นมาข้างบน น้าลพผงกหัวลุกขึ้นถอดกางเกงขาสั้นและกางเกงในออก เอามือช้อนขาของคุณแม่ทั้งสองข้างพาดไหล่

หนูเห็นท่อนเนื้อกำยำปูดโปนด้วยเส้นเอ็นของน้าลพผงกหงึกๆ น้าลพจับมันเขี่ยวนไปที่เนินนูนของคุณแม่แล้วค่อยๆสอดใส่มันลงไป คุณแม่แอ่นก้นรับ ครางดังๆออกมา น้าลพหยุดพลางค่อยๆสอดเข้าไปทีละน้อยจะมิดลำแล้วค่อยๆ ชักเข้าชักออกมือก็ขยำขยี้อกอวบนิ้วคอยบี้ปลาย       ยอดอกคุณแม่ก็แอ่นก้นรับเป็นระยะ หนูเสียวมากขึ้นรู้สึกเหมือนว่าเนินเนื้อของหนูจะบวมขึ้น ภายในร่องหลืบฉ่ำแฉะ หนูเพลินดูน้าลพกับคุณแม่ร่วมรักกันไปนานเท่าไหร่ไม่ทราบ มารู้ตัวเมื่อน้าลพเร่งจังหวะเร็วขึ้น คุณแม่บิดกายครวญครางออกมาดังๆ สักพักน้าลพก็เแหงนหน้าขึ้นร้องครางออกมาแล้วก็ทรุดตัวลงทาบทับกับร่างคุณ แม่ หนูรีบกลับจากระเบียงเข้ามาในบ้าน ค่อยๆย่องเข้ามาในห้อง ขึ้นเตียงนอนคืนนั้นหนูนอนไม่หลับค่ะ มันตื่นเต้นปั่นป่วนไปหมด ภาพคนสองคนเปลือยกายกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันมันลอยวนเวียนทุกครั้งที่หนูหลับตา หูก็แว่วเสียงคนคุยกัน เสียงครวญคราง หนูอดจินตนาการเห็นภาพตามไม่ได้ ความเสียวซ่านในท้องน้อยมีมากขึ้นจนหนูเผลอเอามือล้วงไปลูบไล้เนินนูนของหนู ภายในร่องเนื้อฉ่ำแฉะ

หนูลูบไล้โดนติ่งเนื้อจนเสียววาบๆ ทุกครั้งที่สัมผัสโดนหนูลูบไล้อยู่พักใหญ่มันก็กระตุกวาบๆ น้ำไหลออกมาจากภายในร่องหลืบมากขึ้น หนูรู้สึกโล่งปลอดโปร่งและผ่อนคลายจนเผลอหลับไปตอนเช้าที่โต๊ะอาหาร คุณแม่นั่งทานอาหารเช้าอยู่คนเดียว ขณะที่หนูลงมาจากห้องนอนเพื่อเตรียมไปมหาวิทยาลัย คุณแม่ดูสดชื่นแต่ของบตาออกคล้ำๆ เล็กน้อย หนูแกล้งถามไปว่า “คุณแม่นอนดึกเหรอคะ” คุณแม่บอกว่า “จ๊ะ เมื่อคืนดูทีวีดึกไปหน่อย” หนูทานโจ๊กซึ่งคุณแม่ให้น้าลพไปซื้อให้ หนูก็เพิ่งทราบว่าน้ารีแกไปนอนเฝ้าไข้พ่อแกที่ล้มป่วยเมื่อคืน แกจะกลับมาช่วงกลางวัน ทำงานบ้านแล้วจะออกไปเฝ้าพ่อต่อ ในใจหนูคิดว่าหากน้ารีทราบเรื่องเมื่อคืน แกคงจะเสียใจเหมือนที่หนูเสียใจ หนูไม่ทราบว่าคุณแม่ทำอย่างนั้นได้อย่างไร ตอนไปมหาวิทยาลัย น้าลพขับรถไปส่ง หนูแทบไม่อยากมองหน้าน้าลพ น้าลพเห็นท่าทางเพลียๆ ของหนูก็ถามว่า “คุณหนูไม่ค่อยสบายเหรอครับ” หนูพยักหน้า น้าลพถามว่าวันนี้จะเลิกเรียนกี่โมงจะให้มารับเมื่อไหร่ วันนั้นหนูมีเรียนเฉพาะช่วงเช้า ตอนบ่ายว่างหนูอยากรีบกลับบ้าน หนูไม่อยากให้น้าลพมีโอกาสอยู่กันตามลำพังกับคุณแม่ หนูจึงนัดให้แกมารับตอนบ่ายโมงครึ่ง

วันนั้นหนูเรียนไม่รู้เรื่อง ภาพที่เห็นเมื่อคืนก่อนมันเข้ามารบกวนจนหนูรู้สึกบอกไม่ถูก จนเที่ยงเลิกเรียนหนูไปทานอาหารกลางวันกับเพื่อนๆ แล้วลงมานั่งอ่านหนังสือ ซึ่งก็อ่านไม่รู้เรื่องได้แต่พลิกหนังสือไปมา จนกระทั่งบ่ายโมงครึ่งจึงมานั่งที่หน้าคณะรอน้าลพ จนเกือบบ่ายสองน้าลพจึงมา แกขอโทษหนูที่มาช้าบอกว่าไปส่งน้ารีที่โรงพยาบาลจึงมาช้า หนูขึ้นนั่งบนรถแล้วหลับตาอดคิดถึงเรื่องเมื่อคืนไม่ได้ ลืมตามาเห็นน้าลพก็นึกถึงท่าทางร่วมรักเมื่อคืน รถวิ่งมาได้สักพักน้าลพเรียกหนูถามว่าไม่สบายเหรอ และคะยั้นคะยอให้หนูไปหาหมอ หนูปฏิเสธไปแล้วบอกว่าแค่ปวดหัว เดี๋ยวแวะซื้อพาราฯให้หนูทานสักเม็ดคงจะหาย แล้วหนูก็ส่งเงินให้น้าลพ น้าลพจอดรถแวะร้านขายยาแล้วลงไปซื้อยา สักพักก็กลับมาส่งยาให้หนูพร้อมกับน้ำเปล่า 1 ขวด หนูรับยามาทานแล้วก็ดื่มน้ำจนหมดแล้วก็นั่งพิงเบาะหลับตา

วันนี้รถไม่ติดเลยรถวิ่งไปได้สักครู่หนูก็เคลิ้มหลับ มันหลับๆ ตื่นๆ ภาพน้าลพกับคุณแม่มาวนเวียนอยู่ในสมอง ภาพหน้าลพกอดจูบซุกไซ้คุณแม่ ภาพท่อนเนื้ออันกำยำของน้าลพ ภาพการกระแทกกระทั้น ภาพการแอ่นอกยกก้นของคุณแม่ หนูรู้สึกวาบๆ ที่ท้องน้อยใจเต้นแรง หายใจแรง ภาพต่างๆ แจ่มชัดขึ้น หนูรู้สึกกระตุกหงึกๆ ภายในร่องหลืบ จนต้องถอนหายใจออกมาจนถึงบ้านหนูลงจากรถ เดินเข้าบ้านไม่เห็นคุณแม่อยู่ในบ้าน คงจะอยู่ข้างบน ความรู้สึกวาบหวิวมันประดังเข้ามาจนหนูแทบอั้นไม่ไหว หนูรีบขึ้นไปข้างบนเข้าห้องนอนล็อคประตูเปิดแอร์ทิ้งไว้แล้วเข้าห้องน้ำ

หนูถอดเสื้อผ้าเปิดน้ำอาบ น้ำจากฝักบัวแม้จะช่วยให้หนูผ่อนคลายลงไปบ้าง แต่เมื่อถูกสบู่ลูบไล้เนื้อตัวความรู้สึกวูบวาบก็กลับเข้ามาอีก หนูเช็ดตัวนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาในห้องนอน สวมเสื้อยืดกางเกงขาสั้นแล้วล้มตัวลงนอนกอดหมอนข้าง เอาเนินนูนของหนูถูไถหมอนข้างอย่างสุดจะห้ามใจ ภาพเมื่อคืนเร่งให้หนูวาบหวิว มันเสียวซ่านและตอดรัดภายในซอกหลืบ หนูเอาขาเกยหมอนข้างกระเด้งแอ่นเอาเนินนูนบดขยี้อย่างเมามัน หนูได้ยินเสียงปลดล็อคประตูดังกริ๊กประตูห้องเปิดออก น้าลพเดินเข้ามาแล้วล็อคประตูหนูตกใจมากถามแกว่า “เอ๊ะ น้าลพเข้ามาได้อย่างไรแล้วเข้ามาห้องหนูทำไม” น้าลพตอบว่า “ผมมีกุญแจสำรองเกือบทุกห้องของบ้านนี้ ผมเข้ามาดูคุณหนูเห็นว่าไม่ค่อยสบายเผื่อผมจะพาไปหาหมอ” หนูถามหาคุณแม่น้าลพแกบอกว่า “คุณนายไปบ้านเพื่อนผมไปส่งหลังจากไปส่งรีที่โรงพยาบาล ท่านให้ผมไปรับตอนห้าโมงครับ”