บทที่ 1242

จู่ ๆ ปฐมญาณของเขาก็เปล่งแสงเจิดจ้า ทำให้หลัวเวยเวยถูกตรึงอยู่กับที่ ขยับตัวไม่ได้แม้แต่น้อย

จากนั้นก็เห็นปฐมญาณของเขาพุ่งตรงไปยังหว่างคิ้วของหลัวเวยเวย

ใบหน้าหลัวเวยเวยเต็มไปด้วยความตกใจ มือไม้เย็นเฉียบ สิ้นหวังจนหมดหนทาง

ขณะที่เธอคิดว่าตัวเองต้องตายแน่ ๆ เย่ซิวก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเธออย่างกะทันหัน

แม้บ่าของเขาจะไม่ได้กว้างใหญ่ แต่กลับทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก

เย่ซิวแบมือขวาออก เผยให้เห็นถึงพลังระดับถอดจิตขั้นกลาง

กลางฝ่ามือของเขาปรากฏเป็นวังวนสีเลือด

จางซู่ที่กำลังพุ่งเข้าใส่ถึงกับใจสั่นอย่างรุนแรง “เป็นไปไม่ได้ แกเป็น…อ๊ากกก!!!”

ปฐมญาณของเขาถูกวิชามารโลหิตดูดกลืนจนไม่เหลือแม้แต่เศษเสี้ยว

เพียงแต่ว่าเหตุการณ์เกิดขึ้นฉับพลัน เย่ซิวจึงยังไม่อาจเก็บปฐมญาณไว้ได้ทัน

จากนั้นเขาก็หันกลับมามองหลัวเวยเวยที่ยังตกใจไม่หาย “คุณไม่เป็นไรใช่ไหม”

หลัวเวยเวยส่ายหน้า “ไม่เป็นไร ครั้งนี้โชคดีที่นายช่วยไว้ ไม่งั้นฉันคงแย่แล้วจริง ๆ”

เย่ซิวเลิกคิ้วขึ้น “แล้วจะตอบแทนผมยังไงดีล่ะ”

“จะตอบแทนอะไรล่ะ ฉันเป็นผู้อาวุโสนะ นายช่วยฉันก็เป็นเรื่องที่ควรทำอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”

จู่ ๆ เย่ซิวก็ยื