Se connecterShare
บทที่ 607
Related chapter
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 608
“ถูกต้อง ราคานี้ขายได้แค่ไม่กี่แผนกของเราเท่านั้น!”“ถ้าจะเล่นตุกติกขนาดนี้ งั้นการเจรจาซื้อขายวันนี้ก็จบแค่นี้แหละ!”ผู้บริหารบริษัททั้งห้าคนเอ่ยด้วยสีหน้าไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดราคาที่เย่ซิวเสนอมาเหมือนกับการหั่นมูลค่าของบริษัทพวกเขาเหลือเพียงครึ่งเดียวแม้แต่เซี่ยซิ่วซิ่วและลู่เสวี่ยเอ๋อร์เองยังตกใจ เพราะราคานี้ต่ำเกินไปจริง ๆพูดแบบไม่ไว้หน้าก็คือ เหมือนการปล้นกันมากกว่าการซื้อขายเย่ซิวปรบมือเบา ๆ ก่อนที่หลางฉือซานจะเดินเข้ามาในมือของเขาถือกล่องสีดำใบหนึ่ง เขาย่อตัวทำความเคารพเย่ซิวเล็กน้อยแล้ววางกล่องไว้บนโต๊ะ จากนั้นหันหลังเดินออกไปพร้อมปิดประตูให้สนิทเย่ซิวยกถ้วยชาขึ้นดื่มอย่างสบายอารมณ์ ก่อนเอ่ยเรียบ ๆ “เชิญทุกท่านเปิดดูข้างในกล่องได้เลย”ผู้บริหารทั้งห้าคนมองหน้ากันอย่างงุนงง ก่อนที่หนึ่งในนั้นจะเปิดกล่องออก ในกล่องมีวัตถุสีดำสองชิ้น ชิ้นหนึ่งมีขนาดเท่าหัวแม่มือดูบางมาก อีกชิ้นหนึ่งมีขนาดใหญ่กว่าคล้ายก้อนอิฐชิ้นเล็กมีสายสองเส้นเชื่อมต่ออยู่ ปลายอีกด้านหนึ่งมีพอร์ตเชื่อมต่อหลากหลายรูปแบบผู้บริหารเหล่านั้นมองเย่ซิวด้วยสายตาเต็มไปด้วยความสงสัยเย่ซิวเอ่ย “นี่คื
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 609
ผู้บริหารทั้งห้าของบริษัทใหญ่เริ่มไม่มีสีหน้าภาคภูมิใจเหมือนในตอนแรก ทุกคนต่างมีสีหน้าที่เคร่งเครียดหลังจากฟังคำพูดของเย่ซิวแล้วแต่ละคนถึงกับเหงื่อแตกพลั่กในที่นี้ไม่มีใครโง่ พวกเขารู้ดีว่าซูเปอร์แบตเตอรี่นี่หากเปิดตัวในตลาดโลกขึ้นมา ผลกระทบที่เกิดขึ้นในตลาดจะน่ากลัวเพียงใดแต่จะให้พวกเขายอมรับราคาที่เย่ซิวเสนอมาก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเช่นกันหนึ่งในนั้นพูดขึ้น “สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับรถยนต์ไฟฟ้าคือความปลอดภัย แต่เราไม่รู้การทดสอบความทนทานต่ออุณหภูมิสูงและการทดสอบความแข็งแกร่งของแบตเตอรี่ของคุณเลยว่ามันผ่านมาตรฐานไหม”“ใช่แล้ว!”“ถูกต้อง ความสามารถในการใช้งานแบตเตอรี่รถยนต์ไฟฟ้าในระยะไกลเป็นสิ่งสำคัญ แต่ความปลอดภัยก็สำคัญไม่แพ้กัน”“แบตเตอรี่ที่มีความหนาแน่นพลังงานสูงขนาดนี้ ถ้าเกิดอุบัติเหตุขึ้นมา ความเสียหายที่เกิดขึ้นต้องมหาศาลแน่ ๆ”……เหล่าผู้บริหารพากันหาโอกาสโจมตีจุดอ่อนของซูเปอร์แบตเตอรี่ หวังลดทอนมูลค่าที่เย่ซิวตั้งไว้แต่นั่นเป็นสิ่งที่เย่ซิวคาดไว้ล่วงหน้าแล้วเขาลุกขึ้นยืนหยิบแบตเตอรี่ก้อนใหญ่ที่เหมือนอิฐมาเสียบไฟ จากนั้นจึงหยิบมีดสั้นขึ้นมา“เปรี๊ยะ ๆ ๆ…”แบตเตอร
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 610
เซี่ยซิ่วซิ่วเอ่ยถาม “ไม่ต้องการให้ใครไปกับคุณเหรอ?”เย่ซิวคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนตอบ “งั้นให้เลขาของคุณที่ชื่อชูตงไปกับผมก็แล้วกัน”เซี่ยซิ่วซิ่วไม่ได้คิดอะไรมาก จึงรีบโทรศัพท์หาชูตงทันทีโดยให้เธอรอเย่ซิวหลังจากวางสายไป สีหน้าของชูตงก็ดูเหมือนคนที่กลืนแมลงวันลงไปเธอกระทืบเท้าด้วยความโมโห “แย่จริง ทำไมต้องไปกับผู้ชายแย่ ๆ คนนั้นอีกแล้ว!”ไม่นานเย่ซิวก็ลงมาจากชั้นบนชูตงจำต้องเก็บความคิดในใจเอาไว้ เธอเดินตามหลังเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย“ขับรถเป็นไหม?” เมื่อเดินออกจากบริษัท เย่ซิวก็ถามโดยไม่หันมามองชูตงตอบเสียงเบา “เป็นค่ะ!”ในฐานะเลขา ทักษะการขับรถถือเป็นสิ่งจำเป็นเย่ซิวมองไปรอบ ๆ เมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่เขาก็ยกมือใหญ่ ๆ ของเขาฟาดเธอทีหนึ่ง “อย่าทำหน้าบึ้งสิ เลขาที่ดีต้องมีรอยยิ้มเสมอ เข้าใจไหม”ชูตงชะงักไป ดวงตาเบิกกว้างพร้อมน้ำตาคลอเบ้า เธอโกรธจนตัวสั่นก่อนจะยกมือชี้หน้าเขา “คุณคุณคุณ…คุณมันคนหน้าด้าน ไร้ยางอาย!!”ใบหน้าของเธอแดงก่ำด้วยความโกรธเย่ซิวเดินไปอย่างไม่สนใจสีหน้าที่เหมือนจะลุกเป็นไฟของเธอ เขาพูดขึ้นเบา ๆ “รีบไปได้แล้ว ถ้าช้าไปหนึ่งนาทีผมจะหักเงินคุณห้าพัน”“แย่
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 611
“นวดให้ผมหนึ่งนาที ผมให้ห้าพันบาท”หนึ่งประโยคง่าย ๆ ก็ทำให้การป้องกันทั้งหมดของชูตงพังทลายลงในฐานะบุคคลที่มีความตั้งใจอย่างยิ่งที่จะซื้อบ้านในเมืองหลวง เธอไม่ต้องการที่จะพลาดโอกาสใด ๆ ในการสร้างรายได้เธอที่แต่เดิมดุร้ายและมุ่งมั่น สีหน้าก็ค่อย ๆ ผ่อนคลายลงและลังเลใจมากเย่ซิวรู้สึกขบขันมากเมื่อเห็นเธอที่เป็นแบบนี้ "ให้เพิ่มอีกสองพันห้าร้อยบาท ชักช้าก็ไม่ต้องเอาแล้ว"สายตาที่โกรธเคืองจับจ้องไปทางเย่ซิว "คุณพูดคำไหนคำนั้นหรือเปล่า?""แน่นอนว่าพูดคำไหนคำนั้น"ชูตงสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วเดินไปหาเย่ซิวมีโอาสให้ทำเงินแล้วไม่ทำก็คือคนโง่แล้ว ถือเสียว่านวดให้หมาแล้วกันในใจเธอคิดแบบนี้มือเรียวขาวและเรียบเนียนคู่หนึ่งวางลงบนไหล่ของเย่ซิว บีบพวกมันด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดวางโทรศัพท์ไว้ข้าง ๆ แล้วเปิดการจับเวลาชูตงมีสีหน้าไม่สบอารมณ์ ปากก็พึมพำอะไรบางอย่างเสียงเบาเย่ซิวได้ยินอย่างชัดเจนว่าเธอกำลังพูดไม่ดีเกี่ยวกับตัวเองแต่เขาไม่ถือสา ผู้หญิงคนนี้ไม่มีทางหนีไปจากเงื้อมมือของตัวเองได้“โอเคหรือยัง? ฉันเจ็บมือไปหมดแล้ว”ชูตงยู่ปาก ริมฝีปากสีชมพูนั้นดูน่าดึงดูดอย่างมากมองดูเวล
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 612
แต่สำหรับเธอแล้วกลับเป็นเรื่องดีสองพ่อลูกเดินเข้าไปในห้อง ก็เห็นเย่ซิวนั่งอยู่ตรงนั้นไม่มีออร่าที่ทรงพลังใด ๆ เล็ดลอดออกมา แต่กลับทำให้คนไม่กล้าที่จะดูถูกเขาดวงตาของเด็กสาวเปล่งประกายมากยิ่งขึ้นแม้ว่าเธอจะเคยเห็นรูปถ่ายของเย่ซิวมาก่อน แต่พอได้มาเจอตัวจริงแล้ว เธอก็ยังอดไม่ได้รู้สึกทึ่งผู้ชายคนนี้ อาศัยแค่รูปลักษณ์ภายนอกก็ไร้เทียมทานแล้วไม่กล้าพูดเต็มปากว่าชนะใจคนทุกวัย อย่างน้อยกับเด็กสาวที่อายุยี่สิบห้าปีลงไป มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถต้านทานเสน่ห์ของใบหน้านี้ได้ดวงตาของเด็กสาวฉายแววลุ่มหลง เธอยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นไม่ขยับเขยื้อนจนกระทั่งพ่อของเธอถอยกลับมาอย่างเงียบ ๆ ถึงได้กลับมามีสติอีกครั้ง และรู้สึกเขินอายเล็กน้อย "สวัสดีค่ะคุณเย่ ฉันชื่อเหมยเสี่ยวหยวนจากตระกูลเหมยแห่งหวู่เฉิง นี่คือพ่อของฉันเหมยเอ๋า"เย่ซิวพยักหน้าเล็กน้อย "เชิญนั่ง"สองพ่อลูกนั่งลงตรงข้ามเย่ซิว ชูตงก็มายืนอยู่ข้างหลังเย่ซิว จ้องไปที่ศีรษะของเขาเขม็ง อยากที่จะเคาะมันแรง ๆ สักหลาย ๆ ครั้งเมื่อสักครู่นี้เดิมตัวเองอยากที่จะแก้แค้น ใครจะคิดว่าสุดท้ายจะโดนผู้ชายคนนี้เอาเปรียบอีกหลายครั้งมากโชคด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 613
เหมยเสี่ยวหยวนมองไปที่เย่ซิวอย่างคาดหวังเธอคิดว่าตัวเองเพียบพร้อมในทุกด้าน สำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยชื่อดังระดับโลก แถมยังเคยเข้าบริหารจัดการบริษัทจดทะเบียนหลายแห่ง และไม่เคยมีแฟนอีกด้วยไปเป็นนายหญิงของตระกูลใหญ่ ๆ เรียกได้ว่าเกินพอ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงแค่เป็นสาวใช้ข้างกายเย่ซิวแต่เย่ซิวกลับหัวเราะอย่างเจื่อน ๆ "ให้คุณใช้เงินหนึ่งแสนล้านบาทแลกกับสาวใช้หนึ่งคน คุณจะเอาไหมล่ะ? หรือตัวเธอฝังด้วยทองหรือหยกกันล่ะ?"เหมยเสี่ยวหยวนรู้สึกอึดอัดมากเมื่อได้ยินคำพูดนี้เหมยเอ๋ายิ้มอย่างขมขื่น รู้สึกว่ามันเกินไปนิดหน่อยจริง ๆน่าเสียดายที่ตอนนี้ไม่มีทางอื่นอีกแล้ว เขาจำเป็นต้องมีอย่างน้อยเจ็ดแสนห้าหมื่นล้านบาททั้งสองฝ่ายไม่มีใครปริปากพูด ทั้งคู่ตกอยู่ในสถานการณ์ตึงเครียดหลังจากนั้นสักพัก เย่ซิวก็เป็นฝ่ายริเริ่มทำลายความเงียบก่อน "คุณเล่าให้ผมฟังได้ไหมว่าตอนนี้ตระกูลคุณประสบปัญหาอะไรอยู่?"เหมยเอ๋าถอนหายใจและพูดว่า "อันที่จริงเรากำลังถูกคู่ต่อสู้กับศัตรูตัวฉกาจของเราในตลาดหุ้นโจมตี ฝ่ายที่ปรึกษาของบริษัทได้คำนวณไว้ว่าจะต้องใช้เงินอย่างน้อยเจ็ดแสนห้าหมื่นล้านบาทถึงจะสามารถเอาชนะ"“ที่
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 614
เหมยเสี่ยวหยวนมองชูตงขึ้น ๆ ลง ๆ หลายครั้ง จากพูดอะไรบางอย่างที่น่าตกใจมากออกมา "คุณคงไม่ใช่ว่าไม่ถูกคุณเย่ชอบ ก็เลยบังเกิดความรู้สึกคับแค้นใจหรอกนะใช่ไหม?"ไม่รอให้ชูตงตอบ เธอพยักหน้า "ฉันเดาว่าเป็นแบบนี้แน่ ๆ ผู้หญิงที่น่าสงสาร"ชูตงโกรธจนแทบจะระเบิดแล้ว "ใคร...พูดไร้สาระอะไรไม่ทราบ ทั้งชาตินี้ต่อให้ฉันชอบหมาตัวหนึ่งก็ไม่มีวันชอบหมอนั่น"เหมยเสี่ยวหยวนยิ้มและไม่โต้เถียงกับเธออีกต่อไปชูตงเดินฟึดฟัดออกไปอย่างฉุนเฉียว วิ่งไปที่ห้องนอนเพื่อปูผ้าปูเตียง รู้สึกอึดอัดใจอย่างยิ่งเย่ซิวหยิบศิลาวิญญาณที่เหลือพลังวิญญาณไม่มากแล้วออกมา ดึงพลังวิญญาณข้างในออกมาทั้งหมด แล้วถ่ายเทมันเข้าไปในหลินจือปัชชุนอัคนีความผันผวนของพลังชีวิตที่เล็ดลอดออกมาจากมันแข็งแกร่งขึ้นเล็กน้อยจากนั้นถึงเก็บหลินจือปัชชุนอัคนีเข้าไปในแหวนผนึกของชูตงเดินตึก ๆ ๆ มาในรองเท้าส้นสูง แล้วตีสีหน้าพูดว่า "เสร็จแล้ว ฉันไปได้แล้วใช่ไหม ใกล้เลิกงานแล้ว"เย่ซิวก้มมองดูเวลา "คืนนี้ทำงานล่วงเวลา"“คุณ!” อารมณ์ที่ไม่ง่ายเลยกว่าจะสงบลงของชูตงปะทุขึ้นมาอีกครั้ง "เอาอะไรมาอ้าง ต่อจากนี้ก็ไม่มีอะไรให้ฉันต้องทำแล้ว ฉันจะอยู่ต่
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 615
รู้ว่าจะเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก ชูตงยินดีให้หักเงินเดือน ก็จะไม่อยู่ทำงานล่วงเวลาเด็ดขาดตอนนี้ทำงานล่วงเวลาไปหนึ่งชั่วโมงแล้ว ถ้ายอมแพ้ ไม่เท่ากับว่าตัวเองทำงานเปล่า ๆ หรอกเหรอ?เธอหลับตา ถือแก้วน้ำไว้ในมือข้างหนึ่ง ส่วนอีกมือคลำผนังแล้วค่อย ๆ เดินเข้าไปบางครั้งจะเหล่ตาขึ้นเล็กน้อย เหลือบมองพื้น แล้วเดินหน้าต่อท่าทางนี้ทั้งดูตลกและน่ารักอย่างไม่น่าเชื่อเธอเดินไปที่โต๊ะข้างเตียงด้วยความยากลำบากมาก วางแก้วน้ำลงบนนั้น หมุนตัวกลับแล้ววิ่งหนีไปเย่ซิวมองแล้วรู้สึกว่าน่าสนใจ ผู้หญิงคนนี้ในบางครั้งก็น่ารักมากปัง!โบกมือหนึ่งครั้ง ประตูก็ถูกปิด ใช้พลังวิญญาณผนึกมันไว้อีกชั้น ตราบเท่าที่เขาไม่ต้องการ ประตูบานนี้ก็จะไม่มีวันเปิดได้“กรี๊ด คุณทำอะไร!!”ชูตงกรีดร้อง บิดที่จับประตูอย่างแรง พยายามดึงมันอย่างสิ้นหวังแต่ไร้ประโยชน์ ประตูไม่ขยับเขยื้อนสักนิดเย่ซิวไม่สนใจเธออีก บำเพ็ญตนกับเหมยเสี่ยวหยวนต่อทางฝั่งเขา การบ่มเพาะค่อย ๆ เติบโตขึ้นทีละนิด แต่กลับลำบากชูตง เธอต้องอดทนต่อการทรมานอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนอนิจจา ออกก็ออกไปไม่ได้ ดังนั้นจึงทำได้เพียงหลบไปตัวสั่นอยู่ที่มุมห้อง
Latest chapter
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1174
เจ้าสำนักจ้องมองห้าพี่น้องตรงหน้า พยายามทำให้ท่าทางของตัวเองดูเป็นมิตรมากที่สุด “ไม่ต้องกลัวไปนะ พวกเราไม่ได้มาร้าย เคยได้ยินชื่อสำนักอวิ้นหลิงกันบ้างไหม…”ทั้งห้าคนพยักหน้าเบา ๆผ่านไปครึ่งชั่วโมง เหล่าผู้อาวุโสที่ออกไปตรวจสอบหมู่บ้านก็กลับมาจากที่ตรวจสอบข้อมูลแล้ว ไม่พบอะไรผิดปกติ ห้าพี่น้องก็อยู่ที่หมู่บ้านแห่งนี้มาตลอดแต่พวกเขาไม่มีทางรู้เลยว่า คนทั้งหมู่บ้านถูกฝังความทรงจำบางอย่างเพิ่มเติมเข้าไปและเรื่องนี้ แน่นอนว่าเป็นฝีมือของจอมมารโลหิตนั่นเอง ซึ่งเชี่ยวชาญด้านนี้โดยเฉพาะส่วนระดับพลังของห้าร่างแยกในตอนนี้ ก็ถูกถ่ายโอนมาไว้ที่ร่างหลักของเย่ซิวชั่วคราวทั้งหมดดังนั้น พวกเขาจึงดูเป็นเพียงคนธรรมดา ไม่มีใครจับพิรุธได้แม้แต่น้อยแนวคิดนี้ เย่ซิวเคยคิดไว้ตั้งแต่ตอนสอบเข้าเป็นศิษย์ใหม่แล้วสายเซียนกระบี่ในลัทธิ เป็นสายที่มีอิทธิพลและมีพลังมากการเผชิญหน้าตรง ๆ ไม่มีทางชนะแน่นอนเย่ซิวจึงวางแผนจะส่งร่างแยกไปแฝงตัวอยู่ฝั่งนั้นเพราะหากเจออัจฉริยะระดับนี้ แน่นอนว่าทางสำนักต้องทุ่มสุดตัวในการฝึกฝนแน่ซึ่งก็หมายความว่าเหล่าศิษย์รุ่นใหม่คนอื่น ๆ จะได้รับทรัพยากรน้อยลงอย่างมาก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1173
เจ้าสำนักนำเหล่ายอดฝีมือมาถึงหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในหุบเขาหนึ่งในผู้อาวุโสเอ่ยถามขึ้นว่า “เจ้าสำนัก พวกเรามาที่นี่ทำอะไรกันแน่? ตลอดทางที่มาคุณก็ไม่พูดอะไรสักคำ”เจ้าสำนักส่ายหน้า “ก่อนอื่น ไปปิดล้อมหมู่บ้านนี้ไว้ก่อน แล้วลองหาดูว่ามีเด็กชายที่มีหน้าตาเหมือนกันห้าคนไหม”แม้ทุกคนจะไม่เข้าใจนัก แต่ก็เริ่มลงมือทันทีเจ้าสำนักระงับพลังของตัวเองไว้ แล้วเดินเข้าไปในหมู่บ้านอย่างเงียบ ๆ พร้อมกับปล่อยพลังจิตออกไปตรวจสอบทั่วพื้นที่ที่นี่เป็นเพียงหมู่บ้านธรรมดา ผู้คนภายในก็ล้วนแต่เป็นชาวบ้านธรรมดา ไม่มีอะไรผิดปกติแต่เมื่อเขาเดินมาถึงกลางหมู่บ้าน กลับพบเด็กหนุ่มที่หน้าตาธรรมดาห้าคน แต่เปล่งพลังวิญญาณออกมาอย่างชัดเจน แต่ละคนกำลังช่วยกันแบกฟืนและตักน้ำอย่างขยันขันแข็งบรรยากาศอบอุ่นและมีความสุขอย่างน่าประหลาดหัวใจของเจ้าสำนักสั่นสะเทือนเบา ๆ ก่อนที่เขาจะไปเคาะประตูบ้านหลังหนึ่งไม่นานก็มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินมาเปิดประตู “สวัสดีครับ มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ?”เจ้าสำนักยิ้มอย่างเป็นมิตร “พอดีผ่านมาแถวนี้ รู้สึกคอแห้งนิดหน่อย เลยอยากขอน้ำดื่มสักแก้วน่ะ”เด็กหนุ่มเกาหัวแล้วยิ้มอย่างซื่อ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1172
“แกจะส่งมาดี ๆ หรือจะให้ฉันลงมือเอามาเอง”เย่ซิวขมวดคิ้วเล็กน้อย “ผมไม่เข้าใจว่าคุณพูดเรื่องอะไร”“แกน่าจะรวยมากเลยสินะ บอกไว้เลยนะ ฉันนี่แหละที่เป็นคนขายปีศาจแมวให้แก”เย่ซิวจึงเข้าใจทันที “ก็แสดงว่านายแอบทำอะไรไว้ในตัวเสี่ยวโหรว เพื่อใช้ติดตามฉัน… ดูท่าจะไม่ใช่ครั้งแรกที่นายทำแบบนี้สินะ”ดูจากท่าทางก็รู้ว่าเป็นมืออาชีพใช้วิธีเอาเสี่ยวโหรวไปขายในตลาดมืด พอมีคนซื้อก็ค่อยตามไปแล้วหาจังหวะชิงตัวกลับมาจากนั้นก็เอาไปขายใหม่ วนลูปแบบนี้ไปเรื่อย ๆถือเป็นวิธีหาเงินที่รวดเร็วจริง ๆแต่น่าเสียดายที่คราวนี้ดันมาเจอของแข็งเข้าแล้ว“ใช่เลย แกน่ะเป็นคนที่อ่อนที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลยนะ อยู่แค่ระดับสร้างรากฐานปราณแท้ ๆ แต่กลับพกศิลาวิญญาณมามากขนาดนั้น อย่างนี้ต้องรวยมากแน่…”พูดยังไม่ทันจบ อีกฝ่ายก็ลอบโจมตีทันทีทั้งที่มีพลังระดับวิญญาณก่อกำเนิด แต่ยังเล่นสกปรกด้วยการลอบจู่โจม เรียกได้ว่าทั้งเลวทั้งเจ้าเล่ห์สุด ๆเปรี้ยง!ทันใดนั้นก็มีสายฟ้าสีม่วงเส้นหนึ่งก็ผ่าลงมากลางหัวอย่างจังชายคนนั้นถูกฟาดจนร่างแหลกละเอียดกลายเป็นเศษธุลีแทบไม่เหลือชิ้นดีเสี่ยวโหรวที่ยืนข้าง ๆ ถึงกับหน้าซีด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1171
“สินค้าชิ้นที่สองของงานประมูล เป็นจิตวิญญาณนักรบระดับถอดจิตขั้นต้นเนื่องจากได้รับบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้สภาพจิตวิญญาณจึงยังไม่คงที่เราต้องใช้วิชาเฉพาะตัวเพื่อรักษาสภาพเอาไว้ชั่วคราว ต้องพาไปที่ที่มีพลังหยินหนาแน่น หรือไม่ก็ต้องมีจิตวิญญาณนักรบที่แข็งแกร่งช่วยรักษาให้ ราคาเริ่มต้นที่หนึ่งแสนศิลาวิญญาณ”พูดจบ เธอก็หยิบลูกแก้วคริสตัลออกมา ภายในมีวิญญาณของปีศาจหมาป่าตนหนึ่งถูกผนึกไว้บนร่างมันมีรูโหว่อยู่หลายแห่งมีหลายคนให้ความสนใจ ต่างเริ่มเสนอราคากันเย่ซิวเองก็ถูกจิตวิญญาณนักรบตนนั้นดึงดูดสายตาเข้าแล้วเขาไม่ได้สังเกตเลยว่าหลังจากให้กระบี่แม่ลูกกับเสี่ยวโหรวไป เธอก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยไม่นานราคาก็ถูกดันขึ้นไปถึงสองล้านกว่าศิลาวิญญาณถ้ามันไม่บาดเจ็บล่ะก็ ต่อให้มีหลายสิบล้านก็อาจจะยังซื้อไม่ได้ด้วยซ้ำจำนวนคนที่ร่วมประมูลค่อย ๆ ลดลงเย่ซิวจึงเสนอราคาไปที่สามล้านศิลาวิญญาณในครั้งเดียว และชนะการประมูลไปอย่างราบรื่นของก็ถูกส่งมาถึงมือเย่ซิวอย่างรวดเร็วเขานำมันเก็บเข้าไปในธงหมื่นวิญญาณแล้วให้จิตวิญญาณนักรบทั้งสามที่อยู่ภายในช่วยรักษาบาดแผลให้แน่นอนว่าจอมมารโลหิตดู
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1170
แน่นอนว่าการค้างคืนด้วยกันนั้นไม่ได้ทำให้เย่ซิวเสียสมาธิอะไรหากพูดถึงความเย้ายวน ก็ไม่มีใครจะสู้เสวี่ยเหมยได้อยู่แล้วในตลาดมืดแห่งนี้มีขายเสื้อคลุมแบบเดียวกับที่เย่ซิวสวมอยู่เขาซื้อมาเพิ่มอีกสองชุดเก็บไว้หนึ่งชุด อีกชุดให้เสี่ยวโหรวสวมไม่งั้นสายตาโลมเลียจากรอบข้างจะมากเกินไปหน่อยจากนั้นเขาก็พาเสี่ยวโหรวเดินเล่นในตลาดมืดต่อจริง ๆ แล้วเขาไม่ได้ตั้งใจจะมาซื้อของอะไรเดินวนไปหนึ่งรอบก็ไม่เจอของอะไรที่ดูมีค่าเป็นพิเศษแบบที่ในนิยายบางเรื่องชอบเขียนว่าพระเอกเดินผ่านตลาดแป๊บเดียวก็เจอสมบัติล้ำค่าอะไรแบบนั้น เรื่องแบบนั้นไม่มีเกิดขึ้นที่นี่หรอกสุดท้ายเขาก็มาถึงอาคารจัดประมูลของตลาดมืดถึงจะเรียกว่าอาคาร แต่จริง ๆ ก็แค่โรงเรือนที่มีขนาดใหญ่กว่าร้านทั่วไปนิดหน่อยเท่านั้นเองการเข้าไปข้างในต้องจ่ายค่าผ่านประตูคนละหนึ่งร้อยศิลาวิญญาณเย่ซิวจ่ายไปสองร้อยแล้วก็จับมือเสี่ยวโหรวเดินเข้าไปมือของเธอนุ่มมาก แถมยังเย็นนิด ๆ ชวนให้รู้สึกอยากจับไม่ปล่อยตอนเข้าไป ที่นั่งก็เหลือว่างอยู่ไม่มากแล้วคนอื่น ๆ แค่เหลือบมองเย่ซิวแล้วก็หันหน้ากลับไปทันทีเพราะที่นี่ ถ้าจ้องใครนานเกินไปจะถูก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1169
“วันนี้บังเอิญมีงานประมูลจัดขึ้นพอดี หนึ่งในของประมูลสำคัญคือหุ่นเชิดโบราณตัวหนึ่งมีพลังระดับถอดจิต ถ้าคุณมีฝีมือก็ลองประมูลดูได้”เย่ซิวสะดุดใจขึ้นมาทันที พลังต่อสู้ของหุ่นเชิดระดับถอดจิตนั้นสูงมากถ้าได้มาจะช่วยยกระดับพลังโดยรวมของเขาได้มากทีเดียวเขาพยักหน้าแล้วก็ตรงเข้าสู่เขตตลาดมืดทันทีบรรยากาศภายในตลาดมืดดูไม่ต่างจากตลาดนัดทั่วไปผู้บำเพ็ญตนนั่งเรียงกันสองฝั่งข้างทาง หน้าแต่ละคนมีแผงเล็ก ๆ วางของขายหลากหลาย“แวะมาดูได้เลย ของดีราคาถูก รับประกันไม่มีโกง”“คัมภีร์ประจำตระกูลของแท้ ขอแลกกับหินธาตุไฟ”“หญิงแท้ ขอแลกแต่งงานกับร้อยศิลาวิญญาณ”……ของหลากหลายจนมองตามแทบไม่ทันเย่ซิวเดินผ่านแผงขายของทีละอันของบางอย่างเขาก็สนใจ แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่มีประโยชน์กับเขามากนัก เลยไม่ได้ซื้ออะไรจู่ ๆ เขาก็หยุดที่แผงหนึ่งแผงนี้ไม่ได้มีของวางขายเหมือนแผงอื่น ๆ แต่มีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่แทนเธอสวมเสื้อผ้าบางเบา ร่างเล็กบอบบางแต่รูปร่างกลับพอดีสัดส่วน หน้าตาจัดว่าระดับแปดเต็มสิบที่เด่นที่สุดคือดวงตาสีฟ้าราวกับไพลินแค่เห็นแวบเดียวก็ยากจะละสายตามีคนจำนวนไม่น้อยหยุดมองที่แผงนี้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1168
เย่ซิวเก็บร่างแยกทั้งห้าไว้ในจุดตันเถียนจากนั้นเขาก็ขังตัวเองบำเพ็ญตนในถ้ำอยู่อีกหลายวันเมื่อออกมาอีกครั้ง เขาก็ทยอยส่งมอบโอสถให้กับแต่ละคนตามที่สั่งไว้ แลกกับวัตถุดิบล้ำค่าหลายชิ้นหลังจากนั้นเย่ซิวก็ตรงไปหาจางเสี่ยวอวี๋ “ฉันอยากไปตลาดมืด เธอพอมีช่องทางไหม”ตลาดมืดนี่ เย่ซิวเคยได้ยินมาตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาอยู่ในสำนักอวิ้นหลิงแล้วเขาว่ากันว่าสถานที่ตั้งลึกลับสุด ๆนอกจากคนในสำนัก ก็ยังมีผู้บำเพ็ญจากสำนักอื่น ๆ แอบเข้ามาทำการค้าด้วยเบื้องหลังตลาดมืดเหมือนจะมีผู้มีอิทธิพลหนุนหลังอยู่หลายรายการซื้อขายข้างในถือว่าปลอดภัยมากมีของดี ๆ หลายอย่างที่โลกภายนอกหาไม่ได้แน่นอนว่าถ้ามีสมบัติติดตัวมากเกินไปแล้วโดนรู้เข้าตอนออกจากตลาดมืดอาจถูกตามฆ่าปิดปากหรือโดนปล้นก็ได้“ฉันรู้สิ สถานที่แบบนั้นต้องใช้ชุดพิเศษในการเข้าไปด้วย”จางเสี่ยวอวี๋พูดจบก็ดึงชุดคลุมสีดำออกมาจากแหวนผนึกของ“ในนั้นทุกคนต้องใส่ชุดนี้ ห้ามเปิดเผยตัวตน และต้องจ่ายค่าผ่านประตูสิบศิลาวิญญาณด้วยนะ”เย่ซิวรับเสื้อคลุมมาถือไว้แล้วจางเสี่ยวอวี๋ก็อธิบายเส้นทางไปตลาดมืดให้ซึ่งก็อยู่ไม่ไกลจากสำนัก เป็นเมืองเล็ก ๆ แ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1167
“อะไรนะ? แค่วันเดียวนายก็กลั่นสำเร็จจริงเหรอ?”ทันทีที่เห็นเย่ซิว เจ้าสำนักก็รีบถามขึ้นด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความคาดหวังเขาเองก็ไม่ได้เพิ่มพลังตัวเองมานานแล้วเหตุผลหลักก็เพราะไม่มีโอสถที่เหมาะสมพอให้ใช้โอสถระดับปฐมญาณนั้นหาได้ยากมากในตลาดต่อให้มีก็จะปรากฏแค่ในงานประมูลเท่านั้น และราคาก็มักจะพุ่งขึ้นสูงเทียมฟ้าเสมอแม้รั่วอวิ๋นจะสามารถกลั่นยาได้แต่เธอต้องลองห้าหกครั้งถึงจะสำเร็จสักครั้ง แถมแต่ละครั้งต้องใช้ต้นทุนมหาศาล“ผมไม่ทำให้ท่านอาจารย์ผิดหวังครับ” เย่ซิวยื่นโอสถเก้าเม็ดที่ถูกเจือจางแล้วให้ ก่อนถอนหายใจหนึ่งที “ไม่คิดเลยว่าฝีมือกลั่นโอสถของผมจะแย่ขนาดนี้ ทั้งหมดออกมาเป็นแค่ระดับต่ำ”เจ้าสำนักมองโอสถระดับปฐมญาณในมือแล้วถึงกับตกใจ แม้เขาจะเป็นคนสุขุมมาก แต่ก็ยังเผยสีหน้าเหลือเชื่อออกมาแล้วก็หัวเราะลั่นด้วยความยินดี “ดี ดีมาก ๆ ฝีมือกลั่นโอสถของนายอาจจะแซงหน้าอาจารย์ของตัวเองไปแล้วก็ได้นะ”เย่ซิวยิ้มเก้อ ๆ “ไม่น่าเป็นไปได้หรอกครับ ผมยังพัฒนาอีกมาก เอ่อ…”จู่ ๆ สีหน้าเขาก็ซีดเผือด ร่างกายโงนเงนเหมือนจะล้มเจ้าสำนักหรี่ตา “นายเป็นอะไรไป?”“ไม่เป็นไรครับ แค่เสียพลังมากเก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1166
เย่ซิวเอ่ยรายชื่อวัตถุดิบออกมาติดต่อกันเป็นสิบ ๆ อย่างหนึ่งในนั้นก็คือวัตถุดิบชิ้นสุดท้ายสำหรับการหลอมร่างแยกธาตุดินเขามีแผนการบางอย่างในใจ และจำเป็นต้องสร้างร่างแยกธาตุทั้งห้าสำเร็จเสียก่อนถึงจะลงมือได้ดวงตาของเจ้าสำนักเปล่งประกายวาบ “ฉันมีหินดินธาตุดั้งเดิมอยู่ก็จริง แต่ของสิ่งนี้ล้ำค่ามาก เว้นเสียแต่นายจะสามารถกลั่นโอสถระดับปฐมญาณออกมาได้”เย่ซิวพยักหน้า เขารู้จักโอสถประเภทนี้ดี มันสามารถเพิ่มพลังระดับปฐมญาณได้แต่กระบวนการกลั่นซับซ้อนมาก แถมวัตถุดิบยังหาได้ยากสุด ๆแค่ต้นทุนวัตถุดิบสำหรับหนึ่งเตากลั่นก็เกินสิบล้านศิลาวิญญาณแล้วผู้บำเพ็ญสายอิสระทั่วไปไม่มีทางสู้ราคาไหวแน่“แล้วเจ้าสำนักอยากได้กี่เม็ด ถึงจะยอมแลกล่ะครับ”“นายกลั่นได้จริงเหรอ?” เจ้าสำนักมองเย่ซิวด้วยสีหน้าตกตะลึง ดวงตาฉายแววไม่เชื่อโอสถชนิดนี้ไม่เหมือนกับโอสถวิญญาณหยก ระดับความยากสูงกว่ากันหลายเท่าเย่ซิวไม่ได้รีบตอบในทันที แต่เงียบไปครู่หนึ่งก่อนเอ่ยว่า “ผมขอลองก่อน ยังไม่กล้ารับประกันว่าจะสำเร็จเอาอย่างนี้ก็แล้วกัน เจ้าสำนักให้วัตถุดิบสำหรับหนึ่งเตากลั่นกับผมก่อนถ้ากลั่นไม่ได้ ผมยินดีจ่ายค่าต้นทุน
