LOGINShare
บทที่ 630
Related chapters
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 631
“นักเวท คุณคือนักเวทในตำนานใช่ไหม!”เย่ซิวมองเธอ “นักเวทงั้นเหรอ?”“ใช่แน่ ๆ!” เฉอเซียจื่อพยักหน้าหงึก ๆ “หอกน้ำแข็งที่ปล่อยออกมานั่นคือพลังของนักเวทที่อยู่ในตำนานโบราณไม่ใช่เหรอ?”“ฉันเป็นแค่นักเวทระดับหนึ่ง” พี่หวังจ้องเย่ซิวอย่างไม่ละสายตา แววตาของเธอเต็มไปด้วยความโกรธแค้น “นายก็เป็นนักเวทใช่ไหม? นายแข็งแกร่งกว่าฉันมาก แบบนี้ต้องเป็นหัวหน้าของพวกเธอแน่ ๆ นายคิดจะมาจับฉันใช่ไหม?!”“ผมไม่รู้ว่าคุณพูดถึงใคร” เย่ซิวเอ่ยด้วยสีหน้านิ่งสงบ “แต่ผมบอกได้แค่ว่าผมไม่ใช่นักเวท สิ่งที่แสดงให้เห็นเมื่อกี้นี้ไม่ใช่เวทมนตร์ แต่เป็นอาคมต่างาหก”“อาคม… มันคืออะไร?” พี่หวังมีสีหน้าสับสน “นายไม่ใช่คนจากประเทศจ้านอิงตี้!”“ผมเป็นคนหลงเถิงโดยกำเนิด” เย่ซิวโบกมือเบา ๆ น้ำแข็งที่ลอยรอบตัวเธอก็มลายหายไป จากนั้นก็ถามต่อ “เล่าให้ผมฟังหน่อยสิว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณ?”เมื่อเธอมั่นใจแล้วว่าเย่ซิวไม่ได้มาจับตัว เธอจึงค่อยโล่งใจเธอบิดเอวที่แสนเย้ายวนของเธอแล้วเดินอวดเรียวขาที่เรียวตรงและดึงดูดสายตาเข้ามาหาเย่ซิว ก่อนจะลากเก้าอี้มานั่งตรงหน้าเขา“ก่อนอื่นต้องขอแนะนำตัวก่อน ฉันชื่อหวังซวง พ่อของฉันเป็นคนหลงเ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 632
ส่วนในเรื่องผลประโยชน์ ถ้าคุณติดตามผม อย่างน้อยคุณจะมีพลังเพิ่มขึ้นมากกว่าตอนนี้เป็นสองเท่า”หวังซวงตื่นเต้นขึ้นมาทันที “นายพูดจริงหรือเปล่า?”เย่ซิวกวักมือเรียกเธอ “คุณมาให้ผมตรวจร่างกายคุณหน่อย”แม้การใช้พลังจิตจะสามารถตรวจสอบได้ แต่มันไม่สะดวกเท่ากับการสัมผัสทางร่างกายโดยตรงหวังซวงลังเลเล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้นเดินมาหาเย่ซิวและก้มหน้าถาม “นายจะตรวจยังไง? ฉันต้องถอดเสื้อผ้าหรือเปล่า?”เธอแอบคิดในใจว่าถ้าเย่ซิวบอกว่าต้องถอด เธอจะหันหลังเดินออกไปทันทีเย่ซิวส่ายหน้าพลางยิ้ม “ไม่ต้องหรอก คุณยื่นมือมาก็พอ”หวังซวงยื่นมือออกมาอย่างไม่ค่อยมั่นใจนักมือของเธอสวยงาม นิ้วเรียวยาว พออยู่ใต้แสงไฟแล้วก็สะท้อนแสงเงาอย่างอ่อนโยนร่างกายของเธออบอวลไปด้วยกลิ่นกายอันแปลกประหลาด มีกลิ่นหอมละมุนคล้ายกุหลาบ แต่กลับแฝงด้วยความนุ่มนวลเหมือนน้ำนม เป็นกลิ่นที่ชวนให้รู้สึกสดชื่นและผ่อนคลายอย่างประหลาดเย่ซิวจับข้อมือของเธอไว้ ผิวของเธอเย็นเล็กน้อย แต่สัมผัสนั้นกลับนุ่มลื่นน่าพิศวงหวังซวงสะดุ้งเล็กน้อย นี่เป็นครั้งแรกที่เธอถูกชายแปลกหน้าจับมือ ความรู้สึกแปลกใหม่บางอย่างพลันก่อตัวขึ้นในใจใบหน้าขอ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 633
“คุณจะยอมเป็นลูกศิษย์ของผมไหม?”จนถึงตอนนี้เย่ซิวยังไม่เคยมีลูกศิษย์มาก่อนแม้อายุของเขาจะยังไม่มาก แต่เขาก็มีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะเป็นอาจารย์แล้ว ทั้งในด้านพลังฝีมือและประสบการณ์หวังซวงถึงกับตะลึงในทันทีเพราะนึกไม่ถึงว่าเย่ซิวจะพูดคำนี้ออกมาเดิมทีเธอคิดว่าเย่ซิวอาจจะสนใจตัวเธอในแง่อื่นแต่หลังจากที่ได้สติ เธอก็คุกเข่าลงตรงหน้าเย่ซิวทันทีโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย “ท่านอาจารย์ ศิษย์ขอน้อมคารวะ”เย่ซิวพยักหน้าด้วยความพอใจ “ดีมาก ลุกขึ้นเถอะ”หวังซวงลุกขึ้นยืน เฉอเซียจื่อที่อยู่ด้านข้างมองด้วยความอิจฉาตอนนี้หวังซวงมีที่พึ่งอันทรงพลังอยู่ในมือแล้ว ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหนในอนาคต เธอก็สามารถเดินอย่างมั่นใจได้โดยไม่ต้องเกรงกลัวใครอีกต่อไปที่เย่ซิวเปลี่ยนใจรับหวังซวงเป็นลูกศิษย์อย่างกะทันหันเพราะระหว่างที่ตรวจร่างกายของเธออยู่ เขาพบว่าร่างกายของเธอมีคุณสมบัติพิเศษบางอย่างแต่คุณสมบัติพิเศษนั้น ในตอนนี้ยังไม่ปรากฏชัดเจน คาดว่าน่าจะเกี่ยวข้องกับสภาพร่างกายของหวังซวงในตอนนี้ที่เหมือนถูกดึงพลังออกไปจนหมดสิ้น ทำให้คุณสมบัติพิเศษของเธอไม่สามารถแสดงออกมาได้เย่ซิวหยิบชามสะอาดมาหนึ่งใบแล้วล
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 634
เงินจำนวนนั้นเพียงพอที่จะให้เด็กสาวเหล่านี้ได้กินดีอยู่ดีไปอีกหลายเดือนหวังซวงตอบรับด้วยความนอบน้อมและจดจำทุกคำพูดของเย่ซิวไว้ในใจอย่างแม่นยำจากนั้นเธอก็ถือเงินก้อนนั้นและเอ่ยกับเด็กสาวเหล่านั้นเป็นภาษาท้องถิ่น ก่อนจะแบ่งเงินให้พวกเธออย่างเท่าเทียมเด็กสาวแต่ละคนแสดงสีหน้าตกตะลึงอย่างไม่อยากเชื่อราวกำลังฝันไป ทุกอย่างดูเหมือนไม่ใช่ความจริงเมื่อหวังซวงพูดย้ำอีกครั้งพวกเธอถึงเชื่อ และก้มศีรษะคำนับเย่ซิวด้วยความซาบซึ้งและเคารพบางคนถึงกับน้ำตาไหลพรากลงมาไม่หยุด นี่เป็นครั้งแรกที่ได้สัมผัสกับความอบอุ่นจากการได้รับความใส่ใจ ความรู้สึกนี้จะกลายเป็นความทรงจำที่ไม่มีวันเลือนหายไปจากหัวใจของพวกเธอหนึ่งชั่วโมงต่อมา เย่ซิวก็มาถึงที่พักของหวังซวงมันเป็นอพาร์ตเมนต์เล็ก ๆ ที่ดูเก่าไปบ้าง ลักษณะคล้ายกับตึกในยุคแปดศูนย์ถึงเก้าศูนย์ของหลงเถิงแต่ในพื้นที่นี้ถือว่าเป็นที่พักระดับสูงแล้ว คนทั่วไปไม่มีทรัพย์สินมากพอที่จะอาศัยอยู่ได้ห้องพักไม่ใหญ่มากนัก ประมาณเก้าสิบตารางเมตร และตกแต่งอย่างเรียบง่ายเฟอร์นิเจอร์ก็มีไม่มาก สิ่งที่ดูมีมูลค่าที่สุดคือโทรทัศน์สีขนาดยี่สิบนิ้วหวังซวงเอ่ยอย
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 635
ในตอนแรกเฉินหลานคิดว่าการบำเพ็ญตนที่เย่ซิวพูดถึงนั้นหมายถึงการฝึกกังฟูทั่วไปแต่ในภายหลังเธอถึงได้รู้ว่าความคิดของตัวเองนั้นไร้เดียงสาเกินไปแม้ว่าเธอจะไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องแบบนี้มาก่อน แต่เธอก็เคยดูภาพยนตร์หรือวิดีโอเกี่ยวข้องมามากพอสมควรดังนั้นเธอถึงกับตกตะลึงทันที เพราะไม่คิดเลยว่าสิ่งแบบนี้จะสามารถทำเพื่อบำเพ็ญตนได้จริงที่น่าประหลาดใจยิ่งกว่านั้นคือพลังของเธอกำลังเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัดในระดับที่สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่าได้นี่คือสิ่งที่เธอไม่เคยคิดฝันมาก่อนเลยจากนั้นเธอก็ทุ่มเททั้งตัวและหัวใจให้กับมันเสียงจากห้องที่พวกเขาอยู่ดังไปทั่วจนทำให้หวังซวงซึ่งอยู่ในห้องข้าง ๆ นอนไม่หลับทั้งคืนและไม่ใช่แค่เธอคนเดียวที่นอนไม่หลับเท่านั้น เกือบครึ่งหนึ่งของคนในอะพาร์ตเมนต์ต่างก็ถูกเสียงดังรบกวนจนแทบจะข่มตาหลับไม่ได้เลยชายหนุ่มหลายคนถึงกับเลือดลมพลุ่งพล่าน ใครมีภรรยาก็ไปหาภรรยา ใครมีแฟนก็ไปหาแฟน…ยามรุ่งเช้ามาถึง ดวงอาทิตย์ค่อย ๆ ทอแสงขึ้นบนฟ้าเฉินหลานรู้สึกว่าทั่วทั้งร่างเต็มไปด้วยพลัง แม้จะอดนอนทั้งคืนแต่กลับไม่รู้สึกเหนื่อยล้าแม้แต่น้อยผิวพรรณทั่วร่างเปล่งประกายสดใส
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 636
หญิงสาวคนนั้นดูเหมือนจะอายุราว ๆ ยี่สิบปีชุดกระโปรงที่เธอสวมใส่นั้นประดับด้วยอัญมณีล้ำค่าที่เปล่งประกายระยิบระยับ ซึ่งแค่เม็ดเดียวก็มีมูลค่าหลายร้อยล้านแล้วแค่ชุดนี้ชุดเดียวก็ไม่มีทางได้มาครอบครองด้วยเงินที่ต่ำกว่าสองพันล้านเหรียญหลงเถิงแน่ หญิงสาวเชิดหน้าขึ้นราวกับหงส์น้อยที่ภาคภูมิใจในตัวเองทันใดนั้นก็มีเสียงปรบมือดังกึกก้องไปทั่วทั้งห้องโถง พร้อมด้วยคำชื่นชมและคำเยินยอต่าง ๆ ที่หลั่งไหลเข้ามาไม่ขาดสาย“โอ้โห คุณหนูหลี่อีอีช่างงดงามเหลือเกิน”“ช่างงดงามราวกับนางฟ้าจากสรวงสวรรค์ ผู้คนในโลกนี้คงยากจะได้พบเจอความงามเช่นนี้บ่อยนัก”“ในโลกนี้ยังจะมีใครที่ทั้งเก่งและงดงามยิ่งกว่าคุณหนูหลี่อีอีอีกล่ะ ทั้งเรียนจบจากมหาวิทยาลัยชื่อดังแถมความสามารถก็โดดเด่น”“ไม่รู้เลยว่าจะมีผู้ชายคนไหนในโลกใบนี้ที่คู่ควรกับเธอบ้าง?”……หลี่อีอีเดินลงมาจากชั้นบนด้วยท่าทางสง่างาม บนใบหน้าเธอประดับด้วยรอยยิ้มบาง ๆ เธอได้ยินทุกคำพูดที่พวกเขาชื่นชมเธอทั้งหมดมันยิ่งทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองนั้นไม่มีใครเทียบได้“ขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของฉันในค่ำคืนนี้” หลี่อีอีเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ แต่
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 637
เย่ซิวลงมาจากรถเป็นคนแรกเขาเปลี่ยนรูปลักษณ์และรูปร่างของตัวเองจนกลายเป็นชายวัยกลางคนธรรมดา ๆ คนหนึ่งการทำเช่นนี้ก็เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้คนจากหกตระกูลใหญ่เห็นเขาแล้วเกิดความตื่นตระหนกจนแตกกระเจิงหนีไปคนละทิศละทางเฉินหลานและหวังซวงก็ก้าวลงจากรถตามกันมา ก่อนจะมองไปยังรีสอร์ตที่อยู่ไม่ไกลด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวังและความตื่นเต้นนี่แหละคือความเหลื่อมล้ำในขณะที่หลายคนยังต้องดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด กลับมีบางคนใช้ชีวิตหรูหราฟุ้งเฟ้อราวกับอยู่กันคนละโลกเย่ซิวเงยหน้าขึ้นมองไปยังรีสอร์ตในระยะไกล เขาเห็นไอหมอกสีแดงและดำลอยอยู่เหนือรีสอร์ตสายตาของผู้บำเพ็ญตนเป็นเซียนอย่างเขารู้ดีว่าสิ่งนี้เป็นตัวแทนของความชั่วร้ายและบาปที่ฝังลึก“หยุดอยู่ตรงนั้น! พวกแกเป็นใคร?!”ทั้งสามคนยังไม่ทันเดินเข้าไปใกล้ก็ถูกพบตัวแล้ว บอดี้การ์ดยามคนหนึ่งได้ตะโกนออกมาเป็นภาษาท้องถิ่นแต่ไม่มีใครหยุดเดินทั้งนั้น พวกเขาเดินตรงไปข้างหน้าต่ออย่างไม่แยแสบรรดาบอดี้การ์ดแต่ละคนมองด้วยสายตาเยือกเย็นราวกับหมาป่าดุร้ายที่จับจ้องพวกเขาทั้งสามคนเมื่อพวกเขาเดินเข้าไปในระยะห้าร้อยเมตรจากประตู หนึ่งในบอดี้การ์ดก็ต
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 638
หนึ่งในนั้นตะโกนลั่นใส่พวกเย่ซิว “พวกแกเป็นใคร? กินหัวใจหมีตับเสือมาหรือไงถึงกล้ามาก่อเรื่องถึงที่นี่?!”เย่ซิวไม่ได้ตอบคำถามนั้น เขาเพียงยกมือขวาขึ้นอย่างช้า ๆ ด้วยดวงตาเยือกเย็นไร้ความรู้สึก “ฉันมองเห็นบาปที่ฝังลึกอยู่ในตัวพวกแก ได้ยินเสียงร้องคร่ำครวญของวิญญาณนับไม่ถ้วนพวกแกมันเป็นคนที่เต็มไปด้วยบาปมหันต์ ลงนรกไปสำนึกผิดซะเถอะ!”ทุกคนต่างมองเยี่ยซิวด้วยสายตาเหมือนมองคนบ้าวินาทีต่อมา ความหวาดกลัวที่ไร้จุดสิ้นสุดก็เข้าครอบงำจิตใจของพวกเขาพร้อมกับที่เย่ซิวยกมือขึ้น น้ำแข็งแหลมคมจำนวนมากประมาณหนึ่งร้อยแท่งก็ค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นเหนือศีรษะของเขาแม้สองสาวจะเคยประจักษ์ในพลังอันมหัศจรรย์ของเย่ซิวมาก่อน แต่ก็ยังต้องตะลึงเมื่อได้เห็นภาพนี้อีกครั้งสำหรับจอมยุทธ์ที่เหลือยิ่งไม่ต้องพูดถึง ในหัวของพวกเขาตอนนี้มีเพียงความคิดเดียว คือหนี หนีให้ไกลที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้พวกเขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายแห่งความตายที่ลอยฟุ้งมาจากน้ำแข็งแหลมเหล่านั้นเมื่อเห็นพวกนั้นวิ่งหนีแตกกระเจิงราวกับฝูงนกที่ถูกไล่ เย่ซิวจึงดีดนิ้วเบา ๆน้ำแข็งแหลมคมกว่าร้อยแท่งพุ่งแหวกอากาศออกไปด้วยความเร็วราวสายฟ้า โจมตีเ
Latest chapter
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1174
เจ้าสำนักจ้องมองห้าพี่น้องตรงหน้า พยายามทำให้ท่าทางของตัวเองดูเป็นมิตรมากที่สุด “ไม่ต้องกลัวไปนะ พวกเราไม่ได้มาร้าย เคยได้ยินชื่อสำนักอวิ้นหลิงกันบ้างไหม…”ทั้งห้าคนพยักหน้าเบา ๆผ่านไปครึ่งชั่วโมง เหล่าผู้อาวุโสที่ออกไปตรวจสอบหมู่บ้านก็กลับมาจากที่ตรวจสอบข้อมูลแล้ว ไม่พบอะไรผิดปกติ ห้าพี่น้องก็อยู่ที่หมู่บ้านแห่งนี้มาตลอดแต่พวกเขาไม่มีทางรู้เลยว่า คนทั้งหมู่บ้านถูกฝังความทรงจำบางอย่างเพิ่มเติมเข้าไปและเรื่องนี้ แน่นอนว่าเป็นฝีมือของจอมมารโลหิตนั่นเอง ซึ่งเชี่ยวชาญด้านนี้โดยเฉพาะส่วนระดับพลังของห้าร่างแยกในตอนนี้ ก็ถูกถ่ายโอนมาไว้ที่ร่างหลักของเย่ซิวชั่วคราวทั้งหมดดังนั้น พวกเขาจึงดูเป็นเพียงคนธรรมดา ไม่มีใครจับพิรุธได้แม้แต่น้อยแนวคิดนี้ เย่ซิวเคยคิดไว้ตั้งแต่ตอนสอบเข้าเป็นศิษย์ใหม่แล้วสายเซียนกระบี่ในลัทธิ เป็นสายที่มีอิทธิพลและมีพลังมากการเผชิญหน้าตรง ๆ ไม่มีทางชนะแน่นอนเย่ซิวจึงวางแผนจะส่งร่างแยกไปแฝงตัวอยู่ฝั่งนั้นเพราะหากเจออัจฉริยะระดับนี้ แน่นอนว่าทางสำนักต้องทุ่มสุดตัวในการฝึกฝนแน่ซึ่งก็หมายความว่าเหล่าศิษย์รุ่นใหม่คนอื่น ๆ จะได้รับทรัพยากรน้อยลงอย่างมาก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1173
เจ้าสำนักนำเหล่ายอดฝีมือมาถึงหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในหุบเขาหนึ่งในผู้อาวุโสเอ่ยถามขึ้นว่า “เจ้าสำนัก พวกเรามาที่นี่ทำอะไรกันแน่? ตลอดทางที่มาคุณก็ไม่พูดอะไรสักคำ”เจ้าสำนักส่ายหน้า “ก่อนอื่น ไปปิดล้อมหมู่บ้านนี้ไว้ก่อน แล้วลองหาดูว่ามีเด็กชายที่มีหน้าตาเหมือนกันห้าคนไหม”แม้ทุกคนจะไม่เข้าใจนัก แต่ก็เริ่มลงมือทันทีเจ้าสำนักระงับพลังของตัวเองไว้ แล้วเดินเข้าไปในหมู่บ้านอย่างเงียบ ๆ พร้อมกับปล่อยพลังจิตออกไปตรวจสอบทั่วพื้นที่ที่นี่เป็นเพียงหมู่บ้านธรรมดา ผู้คนภายในก็ล้วนแต่เป็นชาวบ้านธรรมดา ไม่มีอะไรผิดปกติแต่เมื่อเขาเดินมาถึงกลางหมู่บ้าน กลับพบเด็กหนุ่มที่หน้าตาธรรมดาห้าคน แต่เปล่งพลังวิญญาณออกมาอย่างชัดเจน แต่ละคนกำลังช่วยกันแบกฟืนและตักน้ำอย่างขยันขันแข็งบรรยากาศอบอุ่นและมีความสุขอย่างน่าประหลาดหัวใจของเจ้าสำนักสั่นสะเทือนเบา ๆ ก่อนที่เขาจะไปเคาะประตูบ้านหลังหนึ่งไม่นานก็มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินมาเปิดประตู “สวัสดีครับ มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ?”เจ้าสำนักยิ้มอย่างเป็นมิตร “พอดีผ่านมาแถวนี้ รู้สึกคอแห้งนิดหน่อย เลยอยากขอน้ำดื่มสักแก้วน่ะ”เด็กหนุ่มเกาหัวแล้วยิ้มอย่างซื่อ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1172
“แกจะส่งมาดี ๆ หรือจะให้ฉันลงมือเอามาเอง”เย่ซิวขมวดคิ้วเล็กน้อย “ผมไม่เข้าใจว่าคุณพูดเรื่องอะไร”“แกน่าจะรวยมากเลยสินะ บอกไว้เลยนะ ฉันนี่แหละที่เป็นคนขายปีศาจแมวให้แก”เย่ซิวจึงเข้าใจทันที “ก็แสดงว่านายแอบทำอะไรไว้ในตัวเสี่ยวโหรว เพื่อใช้ติดตามฉัน… ดูท่าจะไม่ใช่ครั้งแรกที่นายทำแบบนี้สินะ”ดูจากท่าทางก็รู้ว่าเป็นมืออาชีพใช้วิธีเอาเสี่ยวโหรวไปขายในตลาดมืด พอมีคนซื้อก็ค่อยตามไปแล้วหาจังหวะชิงตัวกลับมาจากนั้นก็เอาไปขายใหม่ วนลูปแบบนี้ไปเรื่อย ๆถือเป็นวิธีหาเงินที่รวดเร็วจริง ๆแต่น่าเสียดายที่คราวนี้ดันมาเจอของแข็งเข้าแล้ว“ใช่เลย แกน่ะเป็นคนที่อ่อนที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลยนะ อยู่แค่ระดับสร้างรากฐานปราณแท้ ๆ แต่กลับพกศิลาวิญญาณมามากขนาดนั้น อย่างนี้ต้องรวยมากแน่…”พูดยังไม่ทันจบ อีกฝ่ายก็ลอบโจมตีทันทีทั้งที่มีพลังระดับวิญญาณก่อกำเนิด แต่ยังเล่นสกปรกด้วยการลอบจู่โจม เรียกได้ว่าทั้งเลวทั้งเจ้าเล่ห์สุด ๆเปรี้ยง!ทันใดนั้นก็มีสายฟ้าสีม่วงเส้นหนึ่งก็ผ่าลงมากลางหัวอย่างจังชายคนนั้นถูกฟาดจนร่างแหลกละเอียดกลายเป็นเศษธุลีแทบไม่เหลือชิ้นดีเสี่ยวโหรวที่ยืนข้าง ๆ ถึงกับหน้าซีด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1171
“สินค้าชิ้นที่สองของงานประมูล เป็นจิตวิญญาณนักรบระดับถอดจิตขั้นต้นเนื่องจากได้รับบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้สภาพจิตวิญญาณจึงยังไม่คงที่เราต้องใช้วิชาเฉพาะตัวเพื่อรักษาสภาพเอาไว้ชั่วคราว ต้องพาไปที่ที่มีพลังหยินหนาแน่น หรือไม่ก็ต้องมีจิตวิญญาณนักรบที่แข็งแกร่งช่วยรักษาให้ ราคาเริ่มต้นที่หนึ่งแสนศิลาวิญญาณ”พูดจบ เธอก็หยิบลูกแก้วคริสตัลออกมา ภายในมีวิญญาณของปีศาจหมาป่าตนหนึ่งถูกผนึกไว้บนร่างมันมีรูโหว่อยู่หลายแห่งมีหลายคนให้ความสนใจ ต่างเริ่มเสนอราคากันเย่ซิวเองก็ถูกจิตวิญญาณนักรบตนนั้นดึงดูดสายตาเข้าแล้วเขาไม่ได้สังเกตเลยว่าหลังจากให้กระบี่แม่ลูกกับเสี่ยวโหรวไป เธอก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยไม่นานราคาก็ถูกดันขึ้นไปถึงสองล้านกว่าศิลาวิญญาณถ้ามันไม่บาดเจ็บล่ะก็ ต่อให้มีหลายสิบล้านก็อาจจะยังซื้อไม่ได้ด้วยซ้ำจำนวนคนที่ร่วมประมูลค่อย ๆ ลดลงเย่ซิวจึงเสนอราคาไปที่สามล้านศิลาวิญญาณในครั้งเดียว และชนะการประมูลไปอย่างราบรื่นของก็ถูกส่งมาถึงมือเย่ซิวอย่างรวดเร็วเขานำมันเก็บเข้าไปในธงหมื่นวิญญาณแล้วให้จิตวิญญาณนักรบทั้งสามที่อยู่ภายในช่วยรักษาบาดแผลให้แน่นอนว่าจอมมารโลหิตดู
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1170
แน่นอนว่าการค้างคืนด้วยกันนั้นไม่ได้ทำให้เย่ซิวเสียสมาธิอะไรหากพูดถึงความเย้ายวน ก็ไม่มีใครจะสู้เสวี่ยเหมยได้อยู่แล้วในตลาดมืดแห่งนี้มีขายเสื้อคลุมแบบเดียวกับที่เย่ซิวสวมอยู่เขาซื้อมาเพิ่มอีกสองชุดเก็บไว้หนึ่งชุด อีกชุดให้เสี่ยวโหรวสวมไม่งั้นสายตาโลมเลียจากรอบข้างจะมากเกินไปหน่อยจากนั้นเขาก็พาเสี่ยวโหรวเดินเล่นในตลาดมืดต่อจริง ๆ แล้วเขาไม่ได้ตั้งใจจะมาซื้อของอะไรเดินวนไปหนึ่งรอบก็ไม่เจอของอะไรที่ดูมีค่าเป็นพิเศษแบบที่ในนิยายบางเรื่องชอบเขียนว่าพระเอกเดินผ่านตลาดแป๊บเดียวก็เจอสมบัติล้ำค่าอะไรแบบนั้น เรื่องแบบนั้นไม่มีเกิดขึ้นที่นี่หรอกสุดท้ายเขาก็มาถึงอาคารจัดประมูลของตลาดมืดถึงจะเรียกว่าอาคาร แต่จริง ๆ ก็แค่โรงเรือนที่มีขนาดใหญ่กว่าร้านทั่วไปนิดหน่อยเท่านั้นเองการเข้าไปข้างในต้องจ่ายค่าผ่านประตูคนละหนึ่งร้อยศิลาวิญญาณเย่ซิวจ่ายไปสองร้อยแล้วก็จับมือเสี่ยวโหรวเดินเข้าไปมือของเธอนุ่มมาก แถมยังเย็นนิด ๆ ชวนให้รู้สึกอยากจับไม่ปล่อยตอนเข้าไป ที่นั่งก็เหลือว่างอยู่ไม่มากแล้วคนอื่น ๆ แค่เหลือบมองเย่ซิวแล้วก็หันหน้ากลับไปทันทีเพราะที่นี่ ถ้าจ้องใครนานเกินไปจะถูก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1169
“วันนี้บังเอิญมีงานประมูลจัดขึ้นพอดี หนึ่งในของประมูลสำคัญคือหุ่นเชิดโบราณตัวหนึ่งมีพลังระดับถอดจิต ถ้าคุณมีฝีมือก็ลองประมูลดูได้”เย่ซิวสะดุดใจขึ้นมาทันที พลังต่อสู้ของหุ่นเชิดระดับถอดจิตนั้นสูงมากถ้าได้มาจะช่วยยกระดับพลังโดยรวมของเขาได้มากทีเดียวเขาพยักหน้าแล้วก็ตรงเข้าสู่เขตตลาดมืดทันทีบรรยากาศภายในตลาดมืดดูไม่ต่างจากตลาดนัดทั่วไปผู้บำเพ็ญตนนั่งเรียงกันสองฝั่งข้างทาง หน้าแต่ละคนมีแผงเล็ก ๆ วางของขายหลากหลาย“แวะมาดูได้เลย ของดีราคาถูก รับประกันไม่มีโกง”“คัมภีร์ประจำตระกูลของแท้ ขอแลกกับหินธาตุไฟ”“หญิงแท้ ขอแลกแต่งงานกับร้อยศิลาวิญญาณ”……ของหลากหลายจนมองตามแทบไม่ทันเย่ซิวเดินผ่านแผงขายของทีละอันของบางอย่างเขาก็สนใจ แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่มีประโยชน์กับเขามากนัก เลยไม่ได้ซื้ออะไรจู่ ๆ เขาก็หยุดที่แผงหนึ่งแผงนี้ไม่ได้มีของวางขายเหมือนแผงอื่น ๆ แต่มีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่แทนเธอสวมเสื้อผ้าบางเบา ร่างเล็กบอบบางแต่รูปร่างกลับพอดีสัดส่วน หน้าตาจัดว่าระดับแปดเต็มสิบที่เด่นที่สุดคือดวงตาสีฟ้าราวกับไพลินแค่เห็นแวบเดียวก็ยากจะละสายตามีคนจำนวนไม่น้อยหยุดมองที่แผงนี้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1168
เย่ซิวเก็บร่างแยกทั้งห้าไว้ในจุดตันเถียนจากนั้นเขาก็ขังตัวเองบำเพ็ญตนในถ้ำอยู่อีกหลายวันเมื่อออกมาอีกครั้ง เขาก็ทยอยส่งมอบโอสถให้กับแต่ละคนตามที่สั่งไว้ แลกกับวัตถุดิบล้ำค่าหลายชิ้นหลังจากนั้นเย่ซิวก็ตรงไปหาจางเสี่ยวอวี๋ “ฉันอยากไปตลาดมืด เธอพอมีช่องทางไหม”ตลาดมืดนี่ เย่ซิวเคยได้ยินมาตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาอยู่ในสำนักอวิ้นหลิงแล้วเขาว่ากันว่าสถานที่ตั้งลึกลับสุด ๆนอกจากคนในสำนัก ก็ยังมีผู้บำเพ็ญจากสำนักอื่น ๆ แอบเข้ามาทำการค้าด้วยเบื้องหลังตลาดมืดเหมือนจะมีผู้มีอิทธิพลหนุนหลังอยู่หลายรายการซื้อขายข้างในถือว่าปลอดภัยมากมีของดี ๆ หลายอย่างที่โลกภายนอกหาไม่ได้แน่นอนว่าถ้ามีสมบัติติดตัวมากเกินไปแล้วโดนรู้เข้าตอนออกจากตลาดมืดอาจถูกตามฆ่าปิดปากหรือโดนปล้นก็ได้“ฉันรู้สิ สถานที่แบบนั้นต้องใช้ชุดพิเศษในการเข้าไปด้วย”จางเสี่ยวอวี๋พูดจบก็ดึงชุดคลุมสีดำออกมาจากแหวนผนึกของ“ในนั้นทุกคนต้องใส่ชุดนี้ ห้ามเปิดเผยตัวตน และต้องจ่ายค่าผ่านประตูสิบศิลาวิญญาณด้วยนะ”เย่ซิวรับเสื้อคลุมมาถือไว้แล้วจางเสี่ยวอวี๋ก็อธิบายเส้นทางไปตลาดมืดให้ซึ่งก็อยู่ไม่ไกลจากสำนัก เป็นเมืองเล็ก ๆ แ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1167
“อะไรนะ? แค่วันเดียวนายก็กลั่นสำเร็จจริงเหรอ?”ทันทีที่เห็นเย่ซิว เจ้าสำนักก็รีบถามขึ้นด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความคาดหวังเขาเองก็ไม่ได้เพิ่มพลังตัวเองมานานแล้วเหตุผลหลักก็เพราะไม่มีโอสถที่เหมาะสมพอให้ใช้โอสถระดับปฐมญาณนั้นหาได้ยากมากในตลาดต่อให้มีก็จะปรากฏแค่ในงานประมูลเท่านั้น และราคาก็มักจะพุ่งขึ้นสูงเทียมฟ้าเสมอแม้รั่วอวิ๋นจะสามารถกลั่นยาได้แต่เธอต้องลองห้าหกครั้งถึงจะสำเร็จสักครั้ง แถมแต่ละครั้งต้องใช้ต้นทุนมหาศาล“ผมไม่ทำให้ท่านอาจารย์ผิดหวังครับ” เย่ซิวยื่นโอสถเก้าเม็ดที่ถูกเจือจางแล้วให้ ก่อนถอนหายใจหนึ่งที “ไม่คิดเลยว่าฝีมือกลั่นโอสถของผมจะแย่ขนาดนี้ ทั้งหมดออกมาเป็นแค่ระดับต่ำ”เจ้าสำนักมองโอสถระดับปฐมญาณในมือแล้วถึงกับตกใจ แม้เขาจะเป็นคนสุขุมมาก แต่ก็ยังเผยสีหน้าเหลือเชื่อออกมาแล้วก็หัวเราะลั่นด้วยความยินดี “ดี ดีมาก ๆ ฝีมือกลั่นโอสถของนายอาจจะแซงหน้าอาจารย์ของตัวเองไปแล้วก็ได้นะ”เย่ซิวยิ้มเก้อ ๆ “ไม่น่าเป็นไปได้หรอกครับ ผมยังพัฒนาอีกมาก เอ่อ…”จู่ ๆ สีหน้าเขาก็ซีดเผือด ร่างกายโงนเงนเหมือนจะล้มเจ้าสำนักหรี่ตา “นายเป็นอะไรไป?”“ไม่เป็นไรครับ แค่เสียพลังมากเก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1166
เย่ซิวเอ่ยรายชื่อวัตถุดิบออกมาติดต่อกันเป็นสิบ ๆ อย่างหนึ่งในนั้นก็คือวัตถุดิบชิ้นสุดท้ายสำหรับการหลอมร่างแยกธาตุดินเขามีแผนการบางอย่างในใจ และจำเป็นต้องสร้างร่างแยกธาตุทั้งห้าสำเร็จเสียก่อนถึงจะลงมือได้ดวงตาของเจ้าสำนักเปล่งประกายวาบ “ฉันมีหินดินธาตุดั้งเดิมอยู่ก็จริง แต่ของสิ่งนี้ล้ำค่ามาก เว้นเสียแต่นายจะสามารถกลั่นโอสถระดับปฐมญาณออกมาได้”เย่ซิวพยักหน้า เขารู้จักโอสถประเภทนี้ดี มันสามารถเพิ่มพลังระดับปฐมญาณได้แต่กระบวนการกลั่นซับซ้อนมาก แถมวัตถุดิบยังหาได้ยากสุด ๆแค่ต้นทุนวัตถุดิบสำหรับหนึ่งเตากลั่นก็เกินสิบล้านศิลาวิญญาณแล้วผู้บำเพ็ญสายอิสระทั่วไปไม่มีทางสู้ราคาไหวแน่“แล้วเจ้าสำนักอยากได้กี่เม็ด ถึงจะยอมแลกล่ะครับ”“นายกลั่นได้จริงเหรอ?” เจ้าสำนักมองเย่ซิวด้วยสีหน้าตกตะลึง ดวงตาฉายแววไม่เชื่อโอสถชนิดนี้ไม่เหมือนกับโอสถวิญญาณหยก ระดับความยากสูงกว่ากันหลายเท่าเย่ซิวไม่ได้รีบตอบในทันที แต่เงียบไปครู่หนึ่งก่อนเอ่ยว่า “ผมขอลองก่อน ยังไม่กล้ารับประกันว่าจะสำเร็จเอาอย่างนี้ก็แล้วกัน เจ้าสำนักให้วัตถุดิบสำหรับหนึ่งเตากลั่นกับผมก่อนถ้ากลั่นไม่ได้ ผมยินดีจ่ายค่าต้นทุน
