Share

บทที่ 888

Author: เฉิงกวงโฮ่วถู่
เธอจินตนาการว่าเย่ซิวจะดูมีอำนาจและสูงสง่าแค่ไหนเมื่อสวมใส่ชุดนี้

แค่คิดเท่านี้ก็ทำให้ร่างกายของเธออ่อนระทวยแล้ว จนเผลอคิดเลยเถิดไปอีก สายตาที่เธอมองเย่ซิวเริ่มมีความคิดไม่ซื่อ

นั่นทำเอาเย่ซิวพูดไม่ออก ผู้หญิงคนนี้นี่นะ…

เมื่อหยางถิงถิงได้ยินอย่างนั้นก็กลอกตาใส่เขาและพูดแขวะอีกครั้ง

“คุณนี่ก็คิดเพ้อฝันเสียจริง เขาน่ะเหรอคิดจะใส่เสื้อตัวนี้? ไม่ต้องพูดถึงชาติหน้าหรอก ชาตินี้ก็เป็นไปไม่ได้!”

อลิสโกรธ “คุณทำตัวไร้มารยาทถึงขนาดนี้ได้ยังไง? ตอนนี้พวกเราเป็นแขกนะ นี่คุณปฏิบัติกับแขกแบบนี้เหรอ?

ถ้าต่อไปบริษัทตกไปอยู่ในมือคุณ ไม่ถึงครึ่งปีคงจะล้มละลายแน่”

หยางถิงถิงโกรธมาก และขู่อลิสราวกับแมวที่กำลังแยกเขี้ยวยิงฟัน “คุณจะรู้อะไร? เสื้อตัวนี้พิเศษมาก แถมมีพลังประหลาดด้วย

คุณปู่ของฉันบอกว่าคนธรรมดาไม่มีทางใส่ได้ คนที่จะใส่ต้องมีดวงชะตาที่กล้าแกร่งมากพอ ไม่อย่างนั้นหากใส่ไปแล้วจะเกิดปัญหาใหญ่แน่”

อลิสแค่นเสียงเย็น “มันก็แค่เสื้อผ้าชิ้นเดียวเอง จะมีปัญหาใหญ่อะไรได้”

“ถิงถิง หุบปากไปเสียเดี๋ยวนี้เลย ขืนหลานกล้าพูดอีกคำเดียว ปู่จะถูกตัดแกออกจากการสืบทอดบริษัท!”

คำพูดของหยางเฟิงนั้นรุนแรงม
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1322

    ดวงตาของเขาเป็นประกายผู้พิทักษ์กระบี่คนนี้ดูแล้วมีพลังแข็งแกร่งมากจากนั้นเธอก็คุกเข่าข้างหนึ่งลงต่อหน้าเย่ซิว “คารวะนายท่าน”เย่ซิวประคองเธอให้ลุกขึ้นแล้วยิ้ม “เธอมีชื่อหรือยัง”“ไม่มีชื่อเจ้าค่ะ นายท่านช่วยมอบนามให้ด้วย”เย่ซิวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “เอาอย่างนี้ งั้นต่อจากนี้ไปเธอชื่อเจี้ยนจีแล้วกัน”“ขอบคุณนายท่านที่มอบนามให้”“ตอนนี้พลังของเธออยู่ระดับไหนแล้ว?”น้ำเสียงของเจี้ยนจีเย็นชาราวกับน้ำแข็งไม่ใช่ว่าเธอไม่พอใจอะไรเย่ซิว แต่เป็นเพราะธรรมชาติของเธอเป็นเช่นนั้น“เรียนนายท่าน ตัวตนอย่างพวกเราสามารถแบ่งระดับได้เป็น ต่ำ กลาง สูง สุดยอด และระดับสีทองเนื่องจากโลหิตของนายท่านมีระดับสูงมาก ข้าน้อยจึงเป็นระดับสีทองสูงสุดพลังของข้าน้อยจะเชื่อมโยงกับนายท่าน นายท่านแข็งแกร่งเพียงใด ข้าน้อยก็จะแข็งแกร่งเท่านั้น”เย่ซิวประหลาดใจ ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้แต่สิ่งที่ทำให้เย่ซิวตกใจยิ่งกว่าคือ เจี้ยนจีสามารถหลอมรวมจิตวิญญาณแห่งกระบี่ขึ้นมาได้การหลอมรวมจิตวิญญาณแห่งกระบี่ไม่ได้ขึ้นอยู่กับพรสวรรค์เท่านั้น แต่ยังต้องอาศัยวาสนา ความพยายาม และปัจจัยอื่น ๆ ขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งไปไม่ได้

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1321

    เสียงกรีดร้องโหยหวนและเจ็บปวดดังก้องอยู่ในห้องนานกว่าสองชั่วโมง ก่อนจะค่อย ๆ เงียบหายไปจากนั้นเย่ซิวก็สลายค่ายกล แล้วกลับไปนั่งบนเก้าอี้อย่างสงบหลินปิงรีบเผ่นหนีออกไปอย่างลนลานศิษย์หญิงที่อยู่ข้างนอกถึงได้รีบพุ่งเข้ามาเมื่อเห็นเย่ซิวนั่งอยู่ตรงนั้นด้วยท่าทีสบาย ๆ พวกเธอก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี“พวกเธอบุกเข้ามาทำอะไร?” เย่ซิวทำท่าทางราวกับว่าเขาเป็นเจ้าของที่นี่ “ออกไปให้หมด”ไม่รู้ว่าเป็นเพราะบารมีอันน่าเกรงขามที่แผ่ออกมาจากตัวเย่ซิว หรือเพราะก่อนที่หลินปิงจะจากไปไม่ได้สั่งให้พวกเธอลงมือกับเขาพวกเธอจึงได้แต่มองหน้ากัน แล้วก็ยอมถอยออกไปอย่างว่าง่ายพร้อมกับปิดประตูให้เรียบร้อยอีกด้านหนึ่ง หลินปิงลากสังขารที่บาดเจ็บของตนมายังสถานที่ที่มีการป้องกันแน่นหนาที่สุดของสำนักศตะบุปผา แล้วคุกเข่าลงที่หน้าประตูใบหน้าของเธออาบไปด้วยน้ำตา “ท่านอาจารย์ โปรดให้ความเป็นธรรมกับศิษย์ด้วย ไอ้คนที่ชื่อเย่ซิวมัน...มัน...”ภายในห้องเงียบสนิท ผ่านไปเนิ่นนานถึงจะมีเสียงเย็นชาดังขึ้นมา“รู้แล้ว ออกไปได้”หลินปิงเงยหน้าขึ้นอย่างไม่อยากจะเชื่อ “ท่านอาจารย์ เย่ซิวมันทำกับศิษย์ขนาดนั้น อาจารย์จะปล

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1320

    ทันใดนั้นเย่ซิวก็ยื่นมือขวาออกไปหาเธอ ในฝ่ามือเกิดแรงดูดมหาศาลร่างของหลินปิงลอยถอยหลังไปอย่างควบคุมไม่ได้ สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันทีเธอยังไม่ทันที่จะได้ตั้งตัว ร่างก็ตกอยู่ในมือของเย่ซิวแล้วหลินปิงโกรธจัด “คุณจะทำอะไร? ปล่อยฉันนะ!”พูดพลางแส้ยาวก็ปรากฏขึ้นในมืออีกครั้ง เธอตวัดมันกลับหลังฟาดไปยังเย่ซิวอย่างแรงเย่ซิวคว้าแส้นั้นไว้ได้อย่างง่ายดาย ออกแรงเพียงเล็กน้อยก็แย่งมันมาจากมือของหลินปิงได้ส่วนมืออีกข้างก็บีบเข้าที่ต้นคอเธอ“จู่ ๆ ก็ตีฉันเกินมาเป็นร้อยที แล้วคิดจะจากไปง่าย ๆ แบบนี้เหรอ”“ฉันตีแล้วจะทำไม นายจะทำอะไรฉันได้!” หลินปิงจ้องเย่ซิวเขม็ง “ถ้ากล้าแตะต้องฉันก็ลองดูสิ รับรองว่านายได้เจอดีแน่!”เย่ซิวหัวเราะออกมาเขาไม่ได้มีความแค้นอะไรกับเธอเลย แต่ผู้หญิงคนนี้กลับลงมืออำมหิต ถือโอกาสล้างแค้นส่วนตัวไม่พอ ยังจะมาอวดดีอีก คิดว่าเขาเป็นพวกยอมคนหรือไง!การยอมอ่อนข้อให้ตลอดไม่ใช่สไตล์ของเย่ซิวเขาโยนแส้ยาวในมือทิ้งไป แล้วใช้มือนั้นคว้าคอเสื้อของหลินปิงไว้ ก่อนจะออกแรงกระชาก“รนหาที่ตาย!”ในดวงตาของหลินปิงปลดปล่อยจิตสังหารที่ท่วมท้นออกมา พยายามดิ้นรนให้หลุดจากการควบค

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1319

    เย่ซิวจ้องหลินปิงอย่างไม่ทุกข์ร้อน “ไหนบอกว่าผมเป็นคนที่อาจารย์ของคุณต้องการตัวไม่ใช่เหรอ คุณกล้าทำอะไรผมรึไง?”หลินปิงแค่นเสียงเย็นชา “นี่เป็นคำสั่งของท่านอาจารย์เอง ถ้าคุณอยากจะพบท่าน อยากมีคุณสมบัติพอที่จะปรนนิบัติท่าน ก็ต้องผ่านบททดสอบทั้งสามข้อตามที่ท่านตั้งไว้ให้ได้เสียก่อน”เย่ซิวส่ายหน้า “ผมไม่สนใจจะปรนนิบัติเธอหรอก อันที่จริง ผมไม่สนใจด้วยซ้ำว่าจะได้เจอเธอรึเปล่า”“เรื่องนี้คุณตัดสินใจเองไม่ได้ ท่านอาจารย์บอกไว้ว่าถ้าไม่ผ่านบททดสอบทั้งสามข้อ ก็ไปตายซะ”เย่ซิวเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “แล้วบททดสอบแรกคืออะไรล่ะ?”หลินปิงก้มลงมองแส้ในมือของเธอบนพื้นผิวของแส้เส้นนี้เต็มไปด้วยหนามแหลมคมที่สะท้อนแสงเย็นเยียบ“นี่คือสมบัติเวทมนตร์ชั้นเลิศ สร้างขึ้นจากเส้นเอ็นของมังกรเจียวที่มีอายุกว่าหนึ่งพันปีจากนั้นนำไปแช่แข็งในดินแดนที่หนาวเหน็บที่สุดเป็นเวลาหนึ่งร้อยปี แล้วแช่ในยาพิษนับหมื่นชนิดอีกห้าสิบปีไม่ใช่แค่สร้างความเสียหายอย่างรุนแรงต่อร่างกาย แต่ยังสร้างความเสียหายอย่างมหาศาลต่อจิตวิญญาณด้วยถ้าคุณทนการเฆี่ยนของฉันได้ครบหนึ่งพันครั้ง ก็ถือว่าคุณผ่านบททดสอบแรก”เย่ซิวพยักหน้าแล้ว

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1318

    “พลังหยางแกร่งกล้ามาก”“อ๊า ฉันจะเมาอยู่แล้ว ทำไมถึงมีผู้ชายที่สมบูรณ์แบบขนาดนี้ได้นะ อยากได้เขาจัง”“อิจฉาเจ้าสำนักจังเลย จะได้ฝึกวิชากับพี่ชายที่สุดยอดขนาดนี้ ฮือ ๆ ๆ...”……เย่ซิวหน้าเครียดจนหน้าผากขึ้นเป็นเส้น ๆ ผู้หญิงพวกนี้ไม่เคยเห็นผู้ชายหรือยังไงกัน?“พวกเธอยืนทำอะไรกันตรงนี้? ไม่ต้องไปฝึกวิชากันแล้วหรือไง? ไสหัวไปให้หมด!”ทันใดนั้นก็มีเสียงเย็นเยียบเสียงหนึ่งดังขึ้นบรรดาผู้หญิงรีบหยุดลวนลามเย่ซิวแล้วแยกย้ายกันออกไปผู้หญิงคนหนึ่งในชุดกระโปรงยาวสีฟ้าน้ำแข็งเดินเข้ามา เธอสูงมาก คาดว่าน่าจะสูงถึงหนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตร ใบหน้าเย็นชาเหมือนน้ำแข็งกลิ่นอายที่แผ่ออกมาจากตัวเธอนั้นเย็นเยียบอย่างยิ่ง ทุกที่ที่เธอเดินผ่าน แม้แต่พื้นดินก็ยังถูกแช่แข็งเป็นน้ำแข็งบาง ๆ“คารวะศิษย์พี่ใหญ่”“สวัสดีค่ะ ศิษย์พี่ใหญ่”……ศิษย์หญิงเหล่านั้น พอเห็นผู้หญิงคนนี้ก็หลีกหนีราวกับเจออสรพิษ“พวกเธอไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรือไง? รีบกลับไปฝึกวิชาของตัวเองซะ!”พวกเธอไม่กล้าโอ้เอ้ รีบแยกย้ายกันไปคนละทิศคนละทางก่อนจะไป พวกเธอยังมองเย่ซิวอย่างอาลัยอาวรณ์ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบแบบเย่ซิว พวกเธอไม่เค

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1317

    ในรถไม่ได้กว้างขวางนักเขาเบียดอยู่กับไป๋เหลียน เป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่มีการสัมผัสถูกเนื้อต้องตัวกันร่างกายของไป๋เหลียนค่อนข้างเย็น รูปร่างของเธอนุ่มนิ่มและไม่หนักเลย คาดว่าน่าจะหนักไม่ถึงสี่สิบห้ากิโลกรัมด้วยซ้ำไป๋เหลียนพิงไหล่ของเย่ซิว เป่าลมหายใจร้อนรดต้นคอของเขาเบา ๆ “พี่เย่คะ อึดอัดไหม? ถ้าอึดอัดก็นั่งบนตักฉันได้นะ”เย่ซิวพูดเรียบ ๆ “เก็บวิชาเสน่หาของคุณไปเถอะ ฝีมือยังไม่ถึงขั้น ใช้กับผมไม่ได้ผลหรอก”ไป๋เหลียนชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะปิดปากหัวเราะคิกคัก “พี่เย่ตลกจังเลยค่ะ ฉันไม่เชื่อหรอก คนเขาทั้งสวยทั้งน่ารักขนาดนี้ คุณไม่มีทางทนไหวอยู่แล้ว”มือของเธอก็เริ่มอยู่ไม่สุขทันใดนั้น ร่างของเย่ซิวก็ปล่อยจิตสังหารอันน่าสะพรึงกลัวออกมา ทำให้ไป๋เหลียนตัวแข็งทื่อในทันที“ตอนนี้ผมอาจจะยังสู้สำนักศตะบุปผาของพวกคุณไม่ได้ก็จริง แต่ถ้าจะฆ่าคุณละก็...ผมกล้าพอแน่ ไม่เชื่อก็ลองดู”สีหน้าของไป๋เหลียนย่ำแย่ลงอย่างถึงที่สุดเหมยกุยเองก็ไม่กล้าขยับตัวทำอะไรผิดปกติ ได้แต่ตั้งหน้าตั้งตาขับรถไปเงียบ ๆ บนหน้าผากมีเหงื่อเย็นผุดขึ้นมาเป็นเม็ดละเอียดจิตสังหารของผู้ชายคนนี้น่ากลัวเกินไปแล้วเมื่อ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status